Σας ευχαριστούμε που (δεν) αυνανίζεστε.

Η τηλεόραση θέλει έναν λαό φοβισμένο

Η τηλεόραση θέλει έναν λαό φοβισμένο.


Τα ΜΜΕ ως φορέας διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.




Μελετώντας τους παράγοντες που διαμορφώνουν το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι διαπιστώνει κανείς πως το επίπεδο προόδου ενός λαού είναι άμεσα συνυφασμένο με την οργάνωση της ζωής του, κάτι που διαμορφώνεται και από τους φορείς μορφοποίησης της κοινής γνώμης. Έναν τέτοιο φορέα αποτελούν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με πιο αντιπροσωπευτικό της σύγχρονης «ψηφιακής» εποχής μας την τηλεόραση. Η τηλεόραση είναι το μέσο, από το οποίο επηρεάζονται σε μεγαλύτερο βαθμό από άλλα μέσα όλα τα στρώματα της σύγχρονης κοινωνίας ανεξάρτητα από το οικονομικό τους υπόβαθρο, την μόρφωση και την ηλικία τους.






Οι μορφές της τηλεόρασης




Η τηλεόραση με την πάροδο των χρόνων άλλαξε τεχνολογικά αλλά και χρηστικά. Ξεκίνησε ως μέσο ενημέρωσης, για να γίνει μέσο ψυχαγωγίας και να καταλήξει μέσο χειραγώγησης. Όλες αυτές, όμως, οι μορφές που πήρε εναρμονίστηκαν πλήρως με τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες της διαφήμισης αλλά και της πολιτικής και του κεφαλαίου τα οποία η τηλεόραση σήμερα υπηρετεί πίστα όσο κανένα άλλο μέσο μαζικής επικοινωνίας, με αποτέλεσμα να επηρεάζει όλα τα στρώματα της κοινωνίας υποσυνείδητα ή μη.



Η μορφοπλαστική δύναμη που ασκεί η τηλεόραση είναι τεράστια. Τα όσα προβάλλονται μέσα από το γυαλί της έχουν αντίκτυπο στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων. Αποτελεί μια πραγματικότητα το γεγονός ότι η δύναμη της τηλεόρασης είναι τέτοια που επιβάλλει τα πρότυπα ζωής, που η ίδια διαπλάθει, υποδεικνύοντας αξίες, ιδανικά και όνειρα χαμηλής αξίας.





Το ΕΣΡ ως κριτής καταλληλότητας



Με βάση αυτά τα στοιχεία είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς πως διασφαλίζεται η ποιότητα των προγραμμάτων που αναπαράγονται στην τηλεόραση και πως ορίζεται το τι είναι ποιοτικό/κατάλληλο και τι όχι. Η απάντηση ακούει στο όνομα Ε.Σ.Ρ. (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης). Το Ε.Σ.Ρ. αποτελείται από 7 μέλη και με λίγα λόγια λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με το τι είναι κατάλληλο να «παίζεται» στην τηλεόραση και τι όχι. Ακόμα πιο απλά το Ε.Σ.Ρ. έχει κάνει μια σύσταση με κώδικες και κανονισμούς τους οποίους οφείλουν να ακολουθούν τα τηλεοπτικά κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί κατά την αναπαραγωγή των προγραμμάτων τους. Το συμβούλιο αυτό έχει δεχθεί έντονη κριτική κυρίως από σατυρικούς stand up comedians σχετικά με τη γραμμή που χωρίζει τη σάτιρα από την ύβρη.





Η τηλεοπτική βία



Κανείς περιέργως δεν έχει θέσει το θέμα της ελεύθερης αναπαραγωγής τηλεοπτικής βίας. Λέγοντας βία, αναφερόμαστε σε ψυχική (φόβος, αγωνία, απογοήτευση, ανασφάλεια) και φυσική βία (όπλα, μάχες, νεκροί, φυλακή). Τα συναισθήματα που δημιουργούνται από αυτές τις εικόνες μπορεί να έχουν σαν συνέπεια το να περιορίσουν τον λόγο και γενικότερα να δημιουργήσουν προβλήματα έκφρασης στα παιδιά και φυσικά όπως πολλές φορές αναφέρθηκε εντείνεται η έλλειψη συγκέντρωσης.





Επιθετικότητα και βίαια προγράμματα



Οι ψυχολόγοι, εδώ και δεκαετίες, με πάνω από χίλιες μελέτες, έχουν δείξει τη συσχέτιση ανάμεσα στη βία στα μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας και την επιθετικότητα των ατόμων που παρακολουθούν τα βίαια προγράμματα. Άλλη πρόσφατη μελέτη υποστηρίζει ότι η συσχέτιση ανάμεσα στην εικονική και στην πραγματική επιθετικότητα είναι ισχυρότερη ακόμα και από τη συσχέτιση ανάμεσα στο παθητικό κάπνισμα και τον καρκίνο του πνεύμονα, την πρόσληψη ασβεστίου και την οστεοπόρωση, ή την έκθεση σε μόλυβδο και τον συντελεστή ευφυίας του ανθρώπου. Ισχυρότερη δηλαδή από συσχετίσεις που είναι γενικά αποδεκτές ενώ τρίτη μελέτη έδειξε ότι η παρακολούθηση βίαιων σκηνών στην οθόνη προκαλεί διέγερση στην περιοχή του εγκεφάλου, όπου θεωρείται ότι γίνεται η αποθήκευση των αναμνήσεων μακράς διάρκειας από τραυματικές εμπειρίες. Αντίθετα, άλλες σκηνές χωρίς βία που προκαλούν την ίδια αύξηση των σφυγμών δε διεγείρουν τη συγκεκριμένη περιοχή.

Ο παιδοψυχολόγος Τζον Μάρεϊ του Πανεπιστημίου του Κάνσας φοβάται ότι τα βίαια προγράμματα ίσως έχουν τις ίδιες επιπτώσεις με την πραγματική βία. «Δεν είναι "απλώς" ψυχαγωγία», λέει. «Γίνεται μια ιστορία για το πώς πρέπει να είναι η ζωή». Τέλος το The American Psychological Association έπειτα από ψυχολογικές έρευνες που διεξήγαγε κατέληξε ότι με την έκθεση σε τηλεοπτική βία: Τα παιδιά γίνονται λιγότερο ευαίσθητα στο πόνο και στα μαρτύρια των άλλων, είναι δυνατόν να αναπτύξουν φόβους για το κόσμο γύρο τους, οδηγούνται προς επιθετικές συμπεριφορές και επικίνδυνες στάσεις απέναντι στους γύρω τους.



Στην ελληνική τηλεόραση ένα μόνο δελτίο ειδήσεων έχει περίπου 300-500 σκηνές βίας σε οποιαδήποτε τηλεοπτική ζώνη και αν βρίσκεται, χωρίς να προστεθεί η φραστική βία των ομιλητών. Εδώ και χρόνια μπορεί κανείς ανοίγοντας την τηλεόραση του νωρίς το βράδυ, να βρεθεί αντιμέτωπος με κομμένα κεφάλια, αιμοσταγείς serial killers, βασανισμούς, όπλα, ναρκωτικά, σωφρονιστική βία ενώ στο 70% των περιπτώσεων, αυτός που παράγει τη βία είναι ο καλός. Όλοι μας παρακολουθήσαμε εναγωνίως την προσπάθεια της πρώην(;) επαγγελματία δολοφόνο Βεατρίξ Κίντο να «καθαρίσει» όλη την ομάδα του «Μπιλ» στην ομώνυμη ταινία (αριστούργημα) του Κουέντιν Ταραντίνο(...) Εντυπωσιακό επίσης στοιχείο είναι το γεγονός ότι το μεγαλύτερο ποσοστό βίας περιέχουν τα κινούμενα σχέδια του σαββατοκύριακου





Φόβος και χειραγώγηση των μαζών



Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνθέτουν μία και μόνο αλήθεια. Κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Για ακόμα μια φορά όμως το παιχνίδι που παίζεται είναι κοινωνικοπολιτικό. Οι μεγάλοι ηγέτες του πλανήτη μας, θέλουν έναν λαό φοβισμένο και χειραγωγημένο, ένα λαό έρμαιο του υπέρτατου ευαγγελίου που λέγεται τηλεόραση. Η βία προκαλεί φόβο, ο φόβος ανασφάλεια, η ανασφάλεια αποξένωση και ατομικισμό και αυτά με τη σειρά του εξυπηρετούν το αρχαίο διαίρει και βασίλευε και τη χειραγώγηση των μαζών. Η έκθεση μας σε έναν τεράστιο όγκο βίας καθημερινά λίγο πολύ κάνει ότι και ο κοινωνικός κλονισμός. Μας καθιστά ανίκανους να αντιδράσουμε σε ό,τι μας επιβάλλεται αφού χτυπά κατευθείαν στον ψυχισμό του ανθρώπου.



Δεν έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί ένα βίντεο πορνό είναι ακατάλληλο προς θέαση οποιαδήποτε ώρα, ενώ μια σκηνή πχ ηρωικής αιματοχυσίας μπορεί να αναμεταδοθεί με περισσή ευκολία? Τι το κακό μπορεί να κάνει μια τσόντα σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας όταν από τη βάση της αποτελεί μια πράξη αναπαραγωγής αλλά και μια πράξη που αργά η γρήγορα θα την μιμηθεί ο καθένας. Η απάντηση είναι ότι απλά έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Μερικοί θα πουν ότι η ερωτική πράξη στην τηλεόραση δε συνάδει με το ηθικό και θρησκευτικό κομμάτι στη χώρα μας. Και είναι λογικό όταν η θρησκεία από μόνη της ευθύνεται για τις ιστορικά μεγαλύτερες αιματοχυσίες ανα τους αιώνες μέσω οικονομικών και ιμπεριαλιστικών πολέμων αλλά και φεστιβάλ βασανιστηρίων



Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω το E.Σ.Ρ. γιατί μπορεί να μη με βοήθησε να μάθω τα μυστικά του σεξ, αλλά με βοήθησε να θέλω να τους βάλω βόμβα και να τους ανατινάξω όλους, αφού φυσικά είχα διαμελίσει τα σώματα τους.



RAMNOUSIA