Οι μεγαλύτεροι εφιάλτες δεν προκύπτουν από μεγάλα σφάλματα. Προκύπτουν από πολλά μικρά σφάλματα, τα οποία λειτουργούν προσθετικά. Τα πιο τρομερά θηρία δεν είναι δίποδα. Έχουν πολλά και μικρά πόδια και γι' αυτόν τον λόγο δεν ανατρέπονται εύκολα. Μπροστά σε έναν τέτοιο εφιάλτη κινδυνεύει να βρεθεί ο ελληνισμός. Κινδυνεύει να συρθεί σε διαπραγματεύσεις για "ασήμαντα" πράγματα, τα οποία στο μέλλον θα είναι καταστροφικά τόσο για τον ίδιο όσο και για τον βαλκανικό περίγυρο. Η ιστορία τιμωρεί όταν δεν την σέβεσαι. Τιμωρεί, όταν δεν σέβεσαι τη λειτουργία της.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για να καταλάβει ο αναγνώστης περί τίνος ακριβώς μιλάμε. Το γεγονός ότι κάποιον τον λένε "Μαύρο", δεν σημαίνει ότι μια μέρα μπορεί να ξυπνήσει και να βγει στη γειτονιά του, θέλοντας να τον αναγνωρίζουν οι γείτονές του ως "Swartz". Ακόμα κι αν μέσω μετάφρασης γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη, αυτό δεν σημαίνει ότι αντιπροσωπεύει την πολιτιστική ταυτότητα τόσο αυτού που την υιοθετεί όσο και αυτού που θα κληθεί από τον περίγυρο για να την αναγνωρίσει. Όταν μια λέξη είναι ξένη προς τον πολιτισμό και άρα και τη γλώσσα αυτού που την χρησιμοποιεί —ακόμα κι αν αντιπροσωπεύει ένα πραγματικό συνώνυμο—, δεν παύει να είναι μια παραποίηση της αλήθειας.
Η παγκόσμια κοινωνία είναι μια τέτοια "γειτονιά". Μια πολυπολιτισμική και ως εκ τούτου πολύγλωσση "γειτονιά", η οποία όμως "μιλάει" μια κοινή ιστορική "γλώσσα". Μέσα σ' αυτήν τη "γειτονιά" υπάρχουν πολλές εθνικές "οικογένειες", οι οποίες έχουν τη δική τους ιστορία και τη δική τους εθνική "ταυτότητα". Η αιώνια πορεία αυτών των "οικογενειών" έχει ως αποτέλεσμα οι πάντες να είναι γνωστοί στους πάντες. Η πανανθρώπινη κοινή ιστορική "γλώσσα" όλους αυτούς τους αναγνωρίζει με τα "ονόματά" τους.
Τα υπάρχοντα έθνη, σύμφωνα με τη λογική των "οικογενειών", έχουν τους δικούς τους προγόνους και τις δικές τους ιστορικές αναφορές. Άρα εκ των δεδομένων, ως έθνος, είτε υπάρχεις είτε δεν υπάρχεις. Ως εκ τούτου δεν είναι και πολύ σύνηθες το γεγονός να υπάρχουν σήμερα έθνη "νεογέννητα" και λογικό είναι να μην υπάρχουν ανάγκες για νέες "βαπτίσεις". Ακόμα όμως και όταν δεν υπάρχει ένα έθνος, κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει μια νέα "γέννηση". Αν ένας λαός για τους δικούς του λόγους έχει την ανάγκη να συνθέσει έθνος, μπορεί ελεύθερα να το κάνει. Αν νομίζει ότι αυτό καλύπτει κάποιες ανάγκες του ή εξυπηρετεί με καλύτερο τρόπο τα συλλογικά του συμφέροντά, μπορεί να το κάνει ελεύθερα, χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Όμως, μπορεί να το κάνει μόνον σεβόμενο τις δικές του παραδόσεις και ό,τι μπορεί να χρησιμοποιήσει από το κεφάλαιο, το οποίο αποτελεί δική του κληρονομιά.
Σε μια τέτοια ανάγκη έχουν περιέλθει οι πολίτες του κράτους της FYROM, οι οποίοι σε έναν δύσκολο αγώνα επιβίωσης προσπαθούν να "πιαστούν" από ένα σταθερό σημείο. Το θέμα είναι να δούμε από πού έχουν επιλέξει να "πιαστούν" και αν έχουν δικαίωμα να το κάνουν. Σήμερα αυτοί οι κατά τα άλλα απόλυτα συμπαθείς άνθρωποι όπου βρεθούν κι όπου σταθούν δηλώνουν Μακεδόνες. Από αυτό το σημείο ξεκινάνε τα προβλήματα. Προβλήματα πραγματικά και τα οποία μπορούν να βάλουν "φωτιά" σε μια "εύφλεκτη" περιοχή, όπως είναι τα Βαλκάνια. Εμείς θα συμφωνήσουμε μ' αυτούς, διαφωνώντας.
Τι σημαίνει αυτό το παράδοξο; Ότι κατά την άποψή μας Μακεδόνες υπάρχουν και πέραν των ελληνικών συνόρων, αλλά δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος. Για όσο διάστημα υπάρχει ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας, θα γεννιούνται Μακεδόνες, όπως στην Πελοπόννησο θα γεννιούνται Πελοποννήσιοι και στη Λευκάδα Λευκαδίτες. Μακεδόνες θα γεννιούνται καί από τις δύο πλευρές των συνόρων, όπως θα γεννιούνται Κύπριοι καί από τις δύο πλευρές της "πράσινης" γραμμής.
Έθνος όμως και εθνικό σύστημα, με τον τίτλο που προκύπτει από το όνομα της Μακεδονίας, δεν μπορεί να υπάρξει. Γιατί; Γιατί ήδη έχει υπάρξει. Γιατί ήδη ένα τέτοιο σύστημα έχει "κατοχυρώσει" στην ιστορία τα χαρακτηριστικά του. Χαρακτηριστικά, τα οποία τα αποφάσισαν αυτοί οι οποίοι έδωσαν νόημα, περιεχόμενο και άρα αξία σ' αυτήν την έννοια. Πρόλαβαν και "κατοχύρωσαν" ιστορικά το εφεύρημά τους. Η παγκόσμια ιστορική "γλώσσα" γνωρίζει τον όρο Μακεδονία. Αναγκαστικά αυτό το κατοχυρωμένο "προϊόν" είτε το παίρνεις όπως είναι —και άρα πλήρες— είτε το αφήνεις επειδή δεν σε βολεύει. Δικαίωμά σου είναι να κάνεις ό,τι θέλεις. Αποσπασματικά όμως δεν μπορείς να πάρεις τίποτε. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να αλλοιώνεις στοιχεία μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσεις τα βραχυπρόθεσμα συμφέροντά σου.
Η έννοια της Μακεδονίας έχει τέτοια κατοχυρωμένα και πλήρη χαρακτηριστικά, γιατί έτσι αποφάσισαν οι ιδρυτές της και "πατέρες" των Μακεδόνων. Οι "πατέρες" των Μακεδόνων, με επικεφαλής τον Μέγιστο των Μακεδόνων Αλέξανδρο, αποφάσισαν πως, όταν και εφόσον υπάρχει μακεδονικό σύστημα, αυτό θα είναι ελληνικό. Ο μακεδονικής καταγωγής στρατηγός αυτοκράτορας των Ελλήνων αυτό είχε αποφασίσει. Οι Μακεδόνες, όταν θα υπάρχουν, θα είναι Έλληνες. Δεν τον ένοιαζε τι γλώσσα μιλούσαν στην προηγούμενη "ζωή" τους. Δεν θα τον ένοιαζε, ακόμα και κέρατα να είχαν. Τον ένοιαζε ότι, αν δηλώσουν Μακεδόνες, θα πρέπει να υιοθετήσουν τον ελληνικό πολιτισμό και άρα και την ελληνική γλώσσα.
Αυτά αποφάσισαν τότε εκείνοι και όποιοι μελλοντικά θέλουν να τους αναγνωρίσουν ως "πατέρες" τους, μπορούν να το κάνουν ελεύθερα, σεβόμενοι όμως τις εντολές τους. Δεν μπορείς να θέλεις από έναν διάσημο "πατέρα" να κρατήσεις μόνον τα στοιχεία που σε εξυπηρετούν. Δεν μπορείς να "υιοθετείς" έναν διάσημο πατέρα και να ζεις με τις εντολές κάποιου άλλου. Δεν μπορείς έναν διάσημο "πατέρα" να τον αμφισβητείς και μάλιστα σε εκείνα τα σημεία τα οποία τον έκαναν διάσημο, θέλοντας να εκμεταλλευτείς μόνον τη διασημότητά του. Απλή κληρονομιά διεκδικείς ως ιδιώτης και ο νόμος σε υποχρεώνει να σέβεσαι τους όρους της διαθήκης. Αυτοί που γεννήθηκαν στην ιστορική Μακεδονία, έχουν δικαίωμα στην μακεδονική κληρονομιά. Η κληρονομιά όμως έχει και όρους.
Εμείς δεν αμφισβητούμε τη φυσική "μακεδονικότητά" τους. Αυτοί αμφισβητούν την πολιτισμική "μακεδονικότητα" της Μακεδονίας. Βεβαίως, για εμάς τους Έλληνες είναι Μακεδόνες. Ήταν και θα είναι για πάντα Μακεδόνες. Μακεδόνας είναι αυτός ο οποίος βλέπει για πρώτη φορά το φως του ηλίου στη Μακεδονία. Οι ίδιοι όμως δεν μπορούν αυτό να το δηλώσουν ως εθνική τους ταυτότητα. Οι ίδιοι δεν μπορούν να δηλώσουν στους ξένους ότι είναι Μακεδόνες. Για εμάς τους Έλληνες είναι πάντα Μακεδόνες, παρ' όλο που δεν είναι Έλληνες με την ίδια λογική που οι σημερινοί Τούρκοι για τους Έλληνες είναι Μικρασιάτες. Υπάρχει ένας λογικός άνθρωπος που να αμφισβητεί ότι οι σημερινοί Τούρκοι είναι σχεδόν στο σύνολό τους Μικρασιάτες; Γιατί να αμφισβητεί κάποιος ότι οι βόρειοι γείτονές μας είναι ως άνθρωποι Μακεδόνες;
Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι αυτοί οι Μακεδόνες έχουν "δικαίωμα" στη μακεδονική κληρονομιά. Κληρονομιά όμως σημαίνει και αποδοχή των όρων του κληροδότη. Όποια γλώσσα κι αν μιλούν αυτοί οι οποίοι γεννιούνται και ανδρώνονται στην περιοχή της Μακεδονίας, θα πρέπει να την αλλάξουν και να υιοθετήσουν την ελληνική, για να μπορούν να δηλώνουν Μακεδόνες. Γιατί; Για να μπουν στην "οικογένεια" αυτών των "πατέρων" κληροδοτών. Για να κατανοούν τι σημαίνει "Μακεδονία" και τι σημαίνουν τα ονόματα των "πατέρων". Αν καταφεύγει κάποιος σε μεταφραστές, για να καταλάβει τι σημαίνει το όνομα της οικογένειάς του ή τι σημαίνει το όνομα του πατέρα του, υπάρχει πρόβλημα.
Αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα. Είτε ότι δεν ανήκει στην οικογένεια είτε ότι ανήκει στην οικογένεια, αλλά σε κάποια στιγμή —για λόγους που πρέπει να εντοπίσει ο ίδιος— έχασε τον οικογενειακό του "προσανατολισμό". Όταν η μητρική σου γλώσσα δεν μπορεί να εξηγήσει το περιεχόμενο της λέξης "Φίλιππος", αλλά το καταλαβαίνεις σε μετάφραση ως "Κόινο πριάτελ", αυτό είναι λίγο περίεργο. Υπήρξε ποτέ βασιλιάς της Μακεδονίας ονόματι "Κοϊνοπριατέλσκι"; Όταν υψώνεις ένα άγαλμα του Φιλίππου, πρέπει να σέβεσαι τον Φίλιππο. Πρέπει, αν μη τι άλλο, να σέβεσαι αυτόν τον οποίο τιμάς, σε βαθμό μάλιστα που να του στήσεις ανδριάντα. Πρέπει να σέβεσαι αυτόν που ήθελε από τα παιδιά του να "θυμούνται" ότι σύμφωνα με το όνομά του "αγαπούσε τα άλογα". Αυτό το όνομα τον έκανε διάσημο. Αυτό το όνομα ήθελε να θυμούνται τα παιδιά του, όταν θα έβλεπαν το άγαλμά του και αυτά τα παιδιά είναι μόνον τα ελληνόπουλα. Διαφορετικά θα πρέπει να υψώσεις το άγαλμα του "Κοϊνοπριατέλσκι", για να καταλαβαίνουν κάποιοι —έστω και μέσω μετάφρασης— την ουσία της "επιθυμίας" του.
Απλά πράγματα. Το "Αλέξανδρος" είναι μια σύνθετη ελληνική λέξη. Όταν χρησιμοποιείται ως όνομα, κάτι σημαίνει. Τι σημαίνει όμως; Ποιος γνωρίζει τι σημαίνει; Ένας Έλληνας. Όταν είσαι Σλάβος και τη χρησιμοποιείς στην αυθεντική της μορφή, τι θα πεις στο παιδί σου στο σχολείο όταν το διδάσκεις; Ότι χρησιμοποιούμε το αυθεντικό όνομα του "πατέρα" μας, αλλά μόνον οι γείτονες είναι σε θέση να το ερμηνεύσουν; Μήπως ο "πατέρας" μας είναι πιο πολύ συγγενής με τους γείτονες απ' ό,τι είναι με εμάς; Τι θα πεις στο μικρό παιδί στο σχολείο; Να αγαπάς την πατρίδα σου, αλλά το όνομα του κράτους της μόνον οι γείτονες είναι σε θέση να το ερμηνεύσουν;
Μπορείς να πιάσεις έναν Έλληνα, που τον λένε "Καραμαύρο" και να τον αναγκάσεις από την επόμενη μέρα να δηλώνει ως επίθετό του "Schwarzenegger"; Θα γελάει ο κόσμος με κάποιον που υιοθέτησε ένα όνομα, το οποίο δεν γνωρίζει τι σημαίνει και ψάχνει έναν Γερμανό για να του το μεταφράσει. Μόνον ένας λόγος υπάρχει, για να το κάνει κάποιος αυτό; Ένας λόγος, ο οποίος υπάρχει συνήθως μόνον στην αστυνομική λογική, η οποία προσπαθεί να ερμηνεύσει παραβατικές συμπεριφορές. Αυτό μπορεί να το κάνει μόνον ένας πονηρός, για να διεκδικήσει κάτι από κάποιον ξένο με το όνομα αυτό. Να το διεκδικήσει παρανόμως και προφανώς εις βάρος των νόμιμων κληρονόμων του.
Ακόμα όμως κι αυτό να κάνεις, δεν είναι τίμιο να το κάνεις αποσπασματικά. Τι θέλουμε να πούμε; Εφόσον οι σλαβόφωνοι βόρειοι γείτονές μας θέλουν το σύστημα της πατρίδας τους να ονομάζεται με το όνομα που έδωσαν κάποιοι προηγούμενοι ιδιοκτήτες της —και ήταν οι Έλληνες—, γιατί δεν κάνουν το ίδιο σε όλα τα επίπεδα. Γιατί επιθυμούν το σύστημα τους να ονομάζεται Μακεδονία, αλλά επιμένουν το Μοναστήρι να το ονομάζουν Μπίτολα; Ίδια περίπτωση δεν είναι; Εκεί δεν έχουν πρόβλημα με το προγενέστερο ελληνικό τοπωνύμιο; Μακεδόνες δεν ήταν εκείνοι που επί αιώνες ονόμαζαν τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Μακεδονίας με εκείνο το όνομα;
Οι επιλογές των γειτόνων μας.
Το όνομα ενός κράτους και ενός λαού αποτελεί την ταυτότητά του. Αποτελεί "δηλωτικό", το οποίο μπορεί να βασίζεται αποκλειστικά σε δύο δεδομένα. Πολιτισμός και γεωγραφικός χώρος. Το όνομα δηλαδή ενός κράτους είτε αποκαλύπτει την πολιτισμική επιλογή ενός λαού, είτε αποκαλύπτει τη γεωγραφική θέση του κράτους του λαού αυτού, είτε είναι ένας συνδυασμός αυτών των δύο δεδομένων. Στην πρώτη περίπτωση ανήκει το όνομα της Ελλάδας. Στη δεύτερη περίπτωση ανήκει το όνομα των ΗΠΑ. Στην τρίτη περίπτωση ανήκει το όνομα της Γιουγκοσλαβίας.
Τι πιστεύουμε εμείς ως ΕΑΜ β’;
Α) Ότι οι σημερινοί πολίτες της ΠΓΔΜ είναι οι αυθεντικοί Γιουγκοσλάβοι. Οι Σλάβοι του Νότου. Δικαιούνται να δημιουργήσουν ένα κρατικό σύστημα με αυτό το όνομα, εφόσον επιλέξουν να του δώσουν ένα όνομα, το οποίο να βασίζεται στην πολιτισμική τους ταυτότητα με ταυτόχρονο γεωγραφικό προσδιορισμό. Από τη στιγμή που διαλύθηκε η ενιαία Γιουγκοσλαβία και οι βορειότεροι Σλάβοι δημιούργησαν τα δικά τους κράτη, βασιζόμενοι σε πιο εξειδικευμένα χαρακτηριστικά τους, οι σημερινοί Σκοπιανοί είναι οι αδιαμφισβήτητοι νοτιότεροι Σλάβοι που υπάρχουν. Οι αυθεντικοί Γιουγκοσλάβοι. Αυθεντικότεροι δεν γίνεται.
Κανένας δεν θα τους αμφισβητήσει αυτήν την επιλογή. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να διασώσουν τον πολιτισμό τους, τη γλώσσα τους και να βγουν στην παγκόσμια κοινωνία περήφανοι και αυτοδύναμοι και όχι ως κακομοίρηδες, που με τις πλάτες των Αμερικανών "άρπαξαν" ονόματα και σύμβολα, τα οποία δεν κατανοούν και βεβαίως δεν τους αφορούν, απλά και μόνον για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους στον παγκόσμιο χάρτη και κυρίως στην κοινωνία των Εθνών.
Η σημερινή FYROM είναι η αυθεντικότερη νέα Γιουγκοσλαβία. Η Άπω Γιουγκοσλαβία.Απαλλαγμένη από το ιστορικό της πρώην Γιουγκοσλαβίας και έτοιμη να αντιμετωπίσει κατάματα το μέλλον. Ένα μέλλον ευοίωνο, εφόσον μπορεί να στηριχθεί στη φιλία των γειτόνων και μακριά από διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις. Κανένας δεν θα τους αμφισβητήσει σ' αυτήν την επιλογή, η οποία τους χαρακτηρίζει απόλυτα. Οι βορειότεροι πρώην Γιουγκοσλάβοι, για όσο διάστημα συμμετείχαν στο ενιαίο κρατικό σύστημα, το οποίο "άγγιζε" τον νοτιότατο σημείο της σλαβικής επικράτειας, ήταν οι νόμιμοι Γιουγκοσλάβοι. Σήμερα δεν είναι, γιατί δεν ήθελαν να είναι. Έχυσαν το αίμα τους προκειμένου να μην είναι. Είχαν το όνομα και το αρνήθηκαν. Από τη στιγμή που δήλωσαν Κροάτες, Σλοβένοι ή Σέρβοι, προσδιόρισαν τη γεωγραφική τους θέση και άρα δεν είναι οι Σλάβοι, που βρίσκονται νοτιότερα από τους άλλους Σλάβους.
Άλλωστε καταλαβαίνουν, λόγω πολιτισμού και γλώσσας, ότι από τη στιγμή που διασπάστηκε η παλαιά Γιουγκοσλαβία, οι σημερινοί Σκοπιανοί είναι οι αυθεντικοί Γιουγκοσλάβοι. Γιουγκοσλάβοι συμμέτοχοι και γνήσιοι κληρονόμοι του ονόματος αυτού. Για πάνω από μισό αιώνα δήλωναν τέτοιοι και ήταν υπερήφανοι γι' αυτό. Έχουν καταθέσει κι αυτοί τον κόπο τους και την ψύχη τους, για να κάνουν ευυπόληπτο και διάσημο το όνομα αυτό. Είναι κρίμα σήμερα, ακολουθώντας τις εντολές και τις ψεύτικες υποσχέσεις των ιμπεριαλιστών, να αρνούνται την ψυχή τους. Είναι Σλάβοι και πρέπει να είναι υπερήφανοι γι' αυτό, όπως είναι ο καθένας για την ιδιαίτερη καταγωγή του. Είναι κρίμα να το αρνιούνται και μαζί μ' αυτό να αρνούνται και τους προγόνους τους. Είναι αναξιοπρεπές να βγαίνουν στον "δρόμο", αναζητώντας ξένα σύμβολα και παραποιώντας την ταυτότητά τους.
Ταυτόχρονα με μια τέτοια επιλογή οι σημερινοί Σκοπιανοί θα "σβήσουν" τα "κάρβουνα" σε μια ιδιαίτερα "εύφλεκτη" περιοχή. Έχουν συμφέρον να το κάνουν αυτό, γιατί δεν βλέπουμε να έχουν συμφέρον από το αντίθετο. Οι ιμπεριαλιστές έρχονται και παρέρχονται, ενώ οι γείτονες είναι αιώνιοι. Δεν τους συμφέρει μια αιώνια διαμάχη με την Ελλάδα. Δεν είναι από τα ισχυρά κράτη της περιοχής και ο περίγυρός τους δεν είναι ιδιαίτερα φιλικός. Με δεδομένο την πληθυσμιακή σύνθεση του κράτους τους, αντιλαμβανόμαστε ότι σε ελάχιστο χρόνο μπορούν να γίνουν ένα νέο Κόσσοβο. Τους συμφέρει να διατηρούν καλές σχέσεις με την Ελλάδα. Μια Ελλάδα, η οποία τουλάχιστον στο επίπεδο των Βαλκανίων είναι ένας από τους βασικότερους πόλους σταθερότητας. Μια Ελλάδα, η οποία στο οικονομικό επίπεδο μπορεί να γίνει ένας μόνιμος και ισχυρός οικονομικός εταίρος τους.
Μόνον με αυτόν τον τρόπο δεν θα έχουν προβλήματα και με τους νότιους γείτονές τους. Οι Έλληνες στα βόρεια σύνορά τους έχουν συνηθίσει να συνορεύουν με την Γιουγκοσλαβία, που μοιράζεται μαζί τους ένα μέρος της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας. Έχουν συνηθίσει να μοιράζονται μια περιοχή, χωρίς να εκφράζουν διεκδικήσεις, παρ' όλο το ιστορικό της. Ταυτόχρονα με την επιλογή αυτήν καθησυχάζεται και ο ελληνικός λαός, εφόσον παύει να μένει ανοικτό το θέμα του "αλυτρωτισμού" της Μακεδονίας. Ένα θέμα ιδιαίτερα περίπλοκο, το οποίο το συντηρούν παράγοντες εκτός Βαλκανίων.
Πιστεύουμε ότι αυτή είναι η ιδανικότερη επιλογή που έχουν οι γείτονές μας. Μια επιλογή, που δεν είναι επιλογή σκοπιμότητας κι ούτε εξυπηρετεί βραχύβια συμφέροντα. Μια επιλογή, που σέβεται το παρελθόν και δίνει ελπίδες για ένα φωτεινό μέλλον. Ένα μέλλον ειρηνικό και ήσυχο, γιατί αυτό έχουν ανάγκη οι λαοί μιας από τις πιο ταραγμένες "γωνιές" του Πλανήτη. Μια επιλογή, η οποία δεν θίγει καθόλου αυτούς που θα την υιοθετήσουν και ταυτόχρονα βολεύει τους Έλληνες. Ακόμα και στο πρακτικό επίπεδο είναι μια επιλογή απόλυτα σωστή. Με τον τρόπο αυτόν θα υιοθετήσουν ένα όνομα, το οποίο δεν θα χρειάζονται μεταφραστή, για να το εξηγήσουν στα παιδιά τους.
Προτείνουμε:
Κράτος της Άπω Γιουγκοσλαβίας ή απλά Γιουγκοσλαβία.
Γιουγκοσλάβοι, αυτοί που κατοικούν αυτό το κράτος.
Γιουγκοσλαβικός λαός.
Β) Από την άλλη πλευρά πάντα υπάρχει και η επιλογή του ονόματος, η οποία βασίζεται στογεωγραφικό δεδομένο. Και πάλι κανένα πρόβλημα. Δεν αμφιβάλει κανένας ότι ο χώρος στον οποίο γεννήθηκαν είναι η Μακεδονία. Όμως, αυτό είναι κάτι το οποίο το κατανοούν μόνον οι ελληνόφωνοι. Το κατανοούν, όπως κατανοούν ότι οι σημερινοί Τούρκοι, που γεννιούνται στη Μικρά Ασία, είναι Μικρασιάτες. Αυτό όμως δεν σημαίνει τίποτε παραπάνω. Δεν έχει πολιτισμικό περιεχόμενο. Δεν ξαναμοιράζεται μια κληρονομιά, που εδώ και αιώνες έχει παραδοθεί στους δικαιούχους της. Οι Τούρκοι παραμένουν Τούρκοι και δεν τους αφορά ο παλαιότερος ελληνικός γεωγραφικός όρος. Δεν διεκδικούν την ελληνική μικρασιατική κληρονομιά. Δεν αισθάνονται κληρονόμοι της Μικράς Ασίας, για να αποκτήσουν εθνική ταυτότητα. Είναι οι Τούρκοι ιδιοκτήτες του χώρου της Μικράς Ασίας. Ο χώρος στον οποίο γεννιούνται έχει πλέον το όνομα που του έδωσε ο δικός τους πολιτισμός και η δική τους γλώσσα. Για τους Έλληνες είναι Μικρασιάτες, ενώ για τους εαυτούς τους και για τον υπόλοιπο κόσμο είναι ό,τι δηλώνουν οι ίδιοι. Το ανάλογο γίνεται και με τη σημερινή Μακεδονία, πέραν των ελληνικών συνόρων.
Οι λαοί ή τα ονόματα των περιοχών αλλάζουν, αλλά όχι οι ίδιες οι περιοχές. Οι πολίτες της FYROM γεννιούνται στον χώρο της ιστορικής Μακεδονίας, αλλά τον ίδιο χώρο οι ίδιοι τον κατανοούν ως "Βαρδαρία". Αυτόν τον όρο "εφεύραν" και αυτόν τους κληροδότησαν οι πατέρες τους. Χωράφια τους κληροδότησαν οι πρόγονοί τους στη Βαρδαρία. Πρόβλημα δεν υπάρχει, εξαιτίας του διπλού ονόματος για την ίδια περιοχή. Δεν υπάρχει ανάγκη διακρατικής συμφωνίας σε αυτό το επίπεδο. Υπάρχουν παραδείγματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι τα πάντα μπορούν να λειτουργήσουν ομαλά, χωρίς να υπάρχει η προϋπόθεση της συμφωνίας. Ο κάθε νέος ιδιοκτήτης ονομάζει όπως θέλει την ιδιοκτησία του. Όπως στο ίδιο πράγμα αναφερόμενοι οι Έλληνες χρησιμοποιούν τη λέξη Μοναστήρι, ενώ οι Σλάβοι τη λέξη Μπίτολα, έτσι συμβαίνει και με τη Μακεδονία. Γιατί δεν διαμαρτύρονται όταν τους αποκαλούν Μπιτολιανούς και όχι Μοναστηριώτες;
Απλά πράγματα. Αυτό το οποίο για εμάς τους Έλληνες είναι η Μακεδονία, για τους Σλάβους είναι η Βαρδαρία. Χωράφια μόνον μπορούν να μοιραστούν στη Μακεδονία και αυτά δεν τα αμφισβητεί πλέον κανείς. Υγεία να τους δώσει ο Θεός να χαίρονται τις σοδειές τους. Άλλης φύσης μακεδονική κληρονομιά δεν υπάρχει πλέον για να μοιραστεί. Αυτή μοιράστηκε πριν από αιώνες και δόθηκε στους Έλληνες. Έτσι αποφάσισε ο Αλέξανδρος. Έτσι αποφάσισε ο ιδιοκτήτης να διαθέσει την κληρονομιά του. Αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό. Αυτό επιβάλει η λογική. Αυτό επιβάλει το αιώνιο και παγκόσμιο κληρονομικό δίκαιο.
Όποιος δεν σέβεται τη λογική, θα έρθει η ώρα που θα βρεθεί αντιμέτωπος μ' αυτήν. Θα έρθει η ώρα που θα τον προσβάλει η λογική. Δεν υπάρχει λογική σ' αυτά που σήμερα συζητάμε. Είναι άλλο πράγμα η πνευματική κληρονομιά, η οποία μοιράζεται με όρους από τους δημιουργούς της και άλλο πράγμα τα υλικά στοιχεία τα οποία μπορούν είτε να καταληφθούν με τη βία είτε απλά να αγοραστούν. Απλή λογική. Αν δηλαδή ένας Σλάβος μετά από χρόνια αγοράσει το σπίτι του γράφοντα, θα αγνοήσει τους κληρονόμους του και θα διεκδικήσει το όνομα και τα έργα του, επειδή κατοικεί στο ίδιο σπίτι; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Αυτό συμβαίνει σήμερα στη Μακεδονία. Αμφισβητούν τις εντολές και τους όρους που έχουν θέσει οι "πατέρες" και δημιουργοί της. Οι δημιουργοί της άυλης και δοξασμένης Μακεδονίας και όχι οι ιδιοκτήτες των χωραφιών της Μακεδονίας, οι οποίοι έρχονται και παρέρχονται μέσα στους αιώνες. Ποιος αμφισβητεί τον Αλέξανδρο και γιατί, ενώ το κάνει, τρέχει να του στήσει ανδριάντες; Έχει σκεφτεί κανένας από τους γείτονές μας πως, όταν δίνει το όνομα του αεροδρομίου των Σκοπίων στον Αλέξανδρο, αδικεί πραγματικά κάποιον σλάβο "πατέρα" του, ο οποίος το δικαιούνταν; Έναν "πατέρα", στον οποίον οφείλει πραγματικά την ύπαρξή του αυτός ο λαός; Αυτό είναι πραγματική προδοσία εις βάρος των προγόνων.
Προτείνουμε:
Κράτος της Βαρδαρίας ή απλά Βαρδαρία.
Βαρδάριοι, αυτοί που κατοικούν το κράτος αυτό.
Βαρδαρικός λαός.
Γ) Τέλος υπάρχει και η απόλυτα ακραία επιλογή, η οποία όμως με βάση την ελληνική λογική είναι δυνατή. Μια επιλογή, την οποία εμείς ως Έλληνες είμαστε υποχρεωμένοι να τη διατυπώσουμε και να την προσφέρουμε ως επιλογή, αν θέλουμε να σεβόμαστε την ιστορία μας και τις εντολές των "πατέρων" μας. Ο όρος "Ελλάδα" έχει σχέση με πολιτισμική επιλογή και μπορεί ο καθένας να ενταχθεί σ' αυτήν, εφόσον κάνει την ίδια επιλογή. Οι σημερινοί πολίτες της FYROM μπορούν με τη θέλησή τους να ενταχθούν στον ελληνικό κορμό. Αν θέλουν να εμφανιστούν ως γνήσιοι Μακεδόνες, θα πρέπει να υιοθετήσουν τον πολιτισμό και τη γλώσσα, που θα τους κάνει να βλέπουν τους εαυτούς τους όπως τους βλέπουν σήμερα οι Έλληνες, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι.
Κανένα απολύτως πρόβλημα δεν υπάρχει σε μια τέτοια περίπτωση. Ο οποιοσδήποτε λαός μπορεί να διεκδικήσει αυτό το δικαίωμα. Ακόμα κι όταν δεν είναι Έλληνες, μπορούν να γίνουν τέτοιοι, γιατί υπάρχει μέθοδος. Η μέθοδος της κοινής ελληνικής παιδείας. Η μέθοδος των "πατέρων" της Μακεδονίας. Ανοικτός είναι ο ελληνικός κόσμος. Πόσο μάλλον για τα παιδιά που γεννήθηκαν στον χώρο της ιστορικής Μακεδονίας. Οι Έλληνες, όταν υπάρχουν, δεν συνθέτουν έθνος, αλλά κόσμο. Δεν τους συνδέει η έννοια του "αίματος", αλλά η έννοια της "πολιτισμικής επιλογής". Η έννοια του "έθνους" είναι καθαρά εβραϊκό δημιούργημα και στην πραγματικότητα αφορά μόνον τους Εβραίους. Αφορά μόνον εκείνον τον λαό, ο οποίος έχει αποδεδειγμένα κάποιους συγκεκριμένους φυσικούς προπάτορες. Μόνον εκείνον τον λαό, του οποίου τα μέλη συνδέονται αποκλειστικά με δεσμούς αίματος. Ο γιος του εγγονού του Ισαάκ γιου του Αβραάμ.
Όλα τα υπόλοιπα χριστιανικά έθνη είναι "τεχνητά" και βασίζονται σε αυθαιρεσίες και ανυπόστατες παραδοχές, οι οποίες απλά βόλευαν τις κατά τόπους χριστιανικές εξουσίες. Τη χριστιανική εξουσία, που έψαχνε "πρόβατα" και χρωμάτιζε "κοπάδια", για να κάνει τη δουλειά της. Ποτέ στην ιστορία του ελληνισμού δεν υπήρχε αυτή η έννοια. Οι Έλληνες, οι οποίοι ανακάλυψαν τις περισσότερες έννοιες που "τροφοδότησαν" τον ανθρώπινο πολιτισμό, την έννοια "έθνος" —δυστυχώς για κάποιους— δεν την γνώριζαν. Την έννοια "έθνος" την ανακάλυψαν οι Εβραίοι και την έχουν πληρώσει οι λαοί με αίμα. Πολύ αίμα. Η έννοια αυτή άλλωστε "σκότωσε" και τον Ίδιο τον Χριστό. Για να "σωθεί" το εβραϊκό έθνος, έπρεπε να θανατωθεί ο Υιός του Θεού. Λογικό είναι. Για να σωθεί μια από τις τρομερότερες "αρρώστιες", έπρεπε να θανατωθεί ο Υπέρτατος Φορέας της "υγείας".
Προτείνουμε:
Ένταξή τους στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Μακεδονίας
και ταχύρυθμο εξελληνισμό τους.
Έλληνες, όπως όλοι οι πολίτες του ελληνικού κράτους.
Μέλη του ελληνικού λαού.
Η στάση της Ελλάδας
είναι ο μόνος καθοριστικός παράγοντας
για την έκβαση της υπόθεσης.
Σήμερα η Ελλάδα "σέρνεται" στην κυριολεξία σε μια διαπραγμάτευση, η οποία μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον ελληνισμό. Μπορεί να τον διχάσει και να τον οδηγήσει στον αλληλοσπαραγμό. Σήμερα η Ελλάδα απειλείται και —το ακόμα χειρότερο— παραπλανιέται από τους ιμπεριαλιστές, για να συναινέσει σε μια "γέννηση", η οποία μπορεί να είναι καταστροφική. Το δεύτερο είναι και το χειρότερο, γιατί παγιδεύει τον ίδιο τον ελληνικό λαό σε μια λογική, η οποία διευκολύνει αυτούς που μεθοδεύουν τα πράγματα. Οι διάφοροι πονηροί επικαλούνται την αναγνώριση που έχουν προσφέρει οι τρίτες χώρες στη FYROM. Το θεωρούν πολύ σημαντικό και καθοριστικό, υπονοώντας ότι δεν είναι και τόσο σημαντική πλέον η στάση που θα ακολουθήσει η Ελλάδα.
Αυτά όλα είναι κακόβουλα ψεύδη. Η στάση της Ελλάδας είναι αυτή η οποία θα καθορίσει τελικά τις εξελίξεις. Μόνον η στάση της Ελλάδας μπορεί να δρομολογήσει εξελίξεις. Η Μακεδονία είναι κομμάτι του ελληνισμού και η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή είναι η μόνη νόμιμη δύναμη που τον εκφράζει. Αυτό σημαίνει ότι μόνον η Ελλάδα μπορεί ν' αναγνωρίσει ένα αυτόνομο κομμάτι του εαυτού της. Μόνον ο ελληνικός λαός μπορεί να αναγνωρίσει μακεδονικό έθνος. Κανένας άλλος. Όλα τα κράτη του Πλανήτη ν' αναγνωρίσουν τη FYROM σαν Μακεδονία, δεν έχει καμία σημασία. Καμία απολύτως σημασία. Όλοι οι λαοί του κόσμου ν' αναγνωρίσουν τους πολίτες της FYROM ως Μακεδόνες, δεν έχει καμία σημασία. Τη νομιμοποίηση μιας κληρονομιάς τη δίνει μόνον ο συγκληρονόμος. Ο ήδη νόμιμος κληρονόμος. Όλοι οι άλλοι είναι αυθαίρετοι.
Καμία αναγνώριση κανενός Αζερμπαϊτζάν δεν μπορεί να δώσει "πνοή" σ' αυτό το νεκρό κατασκεύασμα. Μόνον η Ελλάδα μπορεί να του δώσει "ζωή", γιατί η Μακεδονία είναι κομμάτι του ελληνισμού. Μόνον η Ελλάδα μπορεί να του δώσει "ζωή", γιατί θα το κάνει με "πνοή" από τη δική της "ζωή". Μακεδονικό κράτος και άρα μακεδονικό έθνος δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν το αναγνωρίσει ο ελληνικός κόσμος, ο οποίος σήμερα αντιπροσωπεύεται από την Ελλάδα. Μακεδονικό έθνος υπάρχει μόνον όταν το αναγνωρίζει ο ελληνικός κόσμος ως τέτοιο. Υπάρχει μόνον όταν ο ελληνικός κόσμος το αναγνωρίζει ως μέλος του. Για όσο διάστημα η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τη μακεδονικότητα των πολιτών της FYROM, αυτοί πάντα θα παραμείνουν στο επίπεδο του Σλάβου, ο οποίος απλά κατοικεί σε έναν γεωγραφικό χώρο με ένα παλιό και ιστορικό όνομα. Στο επίπεδο του Σλάβου, ο οποίος αναζητεί ταυτότητα από την περιουσία κάποιου ξένου.
Του απελπισμένου Σλάβου, που, αν βρισκόταν στην Αμερική, θα δήλωνε Αμερικανός, στην Πορτογαλία Πορτογάλος κλπ.. Έθνος όμως, που να αποτελεί συνοθίλευμα ανθρώπων, οι οποίοι αναζητούν την ταυτότητά τους μέσα από τη γεωγραφία της ιστορίας άλλων ανθρώπων, δεν μπορεί να υπάρξει. Χωρίς την ελληνική αναγνώριση καμία εξέλιξη δεν μπορεί να γίνει σε κανένα επίπεδο. Μακεδόνας πάντα θα είναι μόνον αυτός, τον οποίο αναγνωρίζει ο Έλληνας ως τέτοιον. Μακεδόνες, τους οποίους οι Έλληνες και ο ελληνόφωνος κόσμος τους αντιλαμβάνονται ως Σλάβους, δεν μπορούν να υπάρξουν.
Μόνον η αναγνώριση της Ελλάδας μπορεί να δημιουργήσει Μακεδόνες. Ο γεωγραφικός όρος δίνει ένα μικρό πλεονέκτημα στους πολίτες της FYROM, αλλά αυτό το πλεονέκτημα δεν είναι καθοριστικό και πολύ περισσότερο δεν είναι πλεονέκτημα απέναντι στην Ελλάδα. Δίνει ένα πλεονέκτημα απέναντι σε έναν άλλον αυθαίρετο, ο οποίος μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι Μακεδόνας κάπου στην Αφρική. Μόνον η Ελλάδα μπορεί να δώσει "πιστοποιητικά" νομιμότητας σε κάποιον, ο οποίος δεν είναι αυθεντικός κοινωνός του ελληνικού πολιτισμού και απλά λόγω συγκυριών διεκδικεί μέρος της ελληνικής κληρονομιάς. Συγκυρία είναι το μέρος όπου γεννήθηκες. Σε κάθε άλλη περίπτωση υπάρχει μόνον ο δρόμος του εξελληνισμού. Χωρίς τη νομιμοποίηση της Ελλάδας, ο μόνος δρόμος που απομένει για κάποιον, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι Μακεδόνας, είναι να αναγκαστεί να γίνει Έλληνας. Να μάθει ελληνικά και να γίνει κοινωνός του ελληνικού πολιτισμού.
Για όσο διάστημα οι πολίτες της FYROM επιμένουν να στηρίζουν —όπως είναι δικαίωμά τους— τον σλαβικό πολιτισμό τους, καμία εξέλιξη δεν μπορεί να συμβεί χωρίς την αναγνώριση της Ελλάδας. Για όσο διάστημα αυτοί οι φυσικοί Μακεδόνες δεν είναι κοινωνοί της ελληνικής παιδείας και συμμέτοχοι στον ελληνικό πολιτισμό, δεν θα γίνουν ποτέ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ. Μόνον οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ μπορούν να συνθέσουν ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ έθνος, χωρίς να έχουν την ανάγκη της ελληνικής αναγνώρισης. Όλοι οι υπόλοιποι Μακεδόνες θα πρέπει να περιοριστούν στις ιδιότητες τις οποίες "κουβαλούσαν" πριν φτάσουν στη Μακεδονία. Τις ιδιότητες που δημιούργησαν οι ίδιοι πάνω στη Μακεδονία. Αν για τον ελληνικό κόσμο δεν είσαι ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ, δεν πρόκειται να γίνεις τέτοιος με καμία αναγνώριση κανενός τρίτου.
Απλά πράγματα. Δεν είναι δυνατόν να γίνεις "άγιος" της Καθολικής Εκκλησίας, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ρώμης. Αυτή έχει τα δικαιώματα της Καθολικής Εκκλησίας και αυτή "νομιμοποιεί" τα όσα αφορούν την ίδια ή τα μέλη της. Αυτή είναι ο νόμιμος θεματοφύλακας των αρχών και των νόμων της Καθολικής Εκκλησίας. Μπορεί κάποιος να φιλοδοξεί να γίνει "άγιος" της Καθολικής Εκκλησίας, επειδή τον "αναγνώρισαν" ως τέτοιον κάποιοι "φύλαρχοι" της Αφρικής και ο Δαλάι Λάμα; Πώς θα γίνεις ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ και άρα μέλος του ελληνικού κόσμου, όταν δεν μπορείς να εξασφαλίσεις τη νομιμότητα; Καλώς η κακώς η Ελλάδα σήμερα είναι η "Ρώμη" του Ελληνισμού. Αυτή αποφασίζει για τις "αναγνωρίσεις" που αφορούν τον κόσμο αυτόν. Αυτή αποφασίζει ποιον θα ονομάσει "αδερφό" και θα τον καταστήσει "ομοτράπεζό" της.
Αν οι κατά τα άλλα συμπαθείς πολίτες της FYROM εξακολουθήσουν να επιμένουν στις απαιτήσεις τους, παραβιάζοντας κάθε δεδομένο ιστορικής πραγματικότητας και της λογικής, ας γνωρίζουν ότι δεν είναι οι μόνοι που μπορούν να το κάνουν. Αν αυτοί ισχυρίζονται αυθαίρετα και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ελληνισμού ότι είναι Μακεδόνες, μπαίνουν στη σφαίρα του παραλογισμού. Δίνουν το δικαίωμα και στους Έλληνες να μπουν σ' αυτήν τη σφαίρα. Αν αυτοί επιμένουν να δηλώνουν Μακεδόνες, έχει δικαίωμα η Ελλάδα να τους αναγνωρίσει ως Ίνκας ή ακόμα καλύτερα ως Ινδιάνους. Αν η Ελλάδα σε "βλέπει" ως Ινδιάνο, ελάχιστα ενδιαφέρον είναι το πώς σε βλέπει στον ΟΗΕ ένας Πακιστανός ή ένας Ζαϊρινός, που δεν μπορεί καν να προφέρει το όνομα Μακεδονία. Στη γειτονιά σου είναι που σε ενδιαφέρει τι όνομα έχεις και όχι το πώς σε γνωρίζουν στην Αργεντινή μέσω ίντερνετ.
Αυτό το οποίο λέμε δεν είναι καν ούτε πρωτότυπο. Έχει ξανασυμβεί στη διεθνή πραγματικότητα. Όλοι οι λαοί αναγνωρίζουν τους Γερμανούς ως τέτοιους και οι Ιταλοί τους ονομάζουν Τεντέσκους. Τους ονομάζουν με ένα όνομα, το οποίο προκύπτει από τον δικό τους πολιτισμό και δεν υιοθετούν την άποψη που έχουν οι Γερμανοί για τους εαυτούς τους όταν αυτοπροσδιορίζονται. Για τον ιταλικό κόσμο πάντα θα είναι Τεντέσκοι. Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και σ' αυτήν την περίπτωση. Όλος ο πλανήτης μπορεί να τους αναγνωρίζει σαν Μακεδόνες και οι μόνοι που γνωρίζουν τι πραγματικά σημαίνει αυτός ο όρος δεν θα τους αναγνωρίζουν ως τέτοιους, εφόσον δεν προκύπτει από τον ελληνικό πολιτισμό Μακεδόνας σλαβόφωνος.
Αν το κάνουν αυθαίρετα, αγνοώντας τον ελληνισμό, θα δυστυχήσουν και όχι το αντίθετο. Θα ζουν με την ειρωνεία και την αμφισβήτηση των πάντων. Θα γελάνε οι λαοί πίσω από τις πλάτες τους. Καθημερινά θα εκτίθενται και θα αυτοταπεινώνονται ως λαός. Όλος ο κόσμος θα αναζητά την ερμηνεία των μακεδονικών ονομάτων και συμβόλων από την ελληνική γραμματεία και οι φερόμενοι σαν Μακεδόνες θα δηλώνουν αδυναμία να τους εξυπηρετήσουν. Θα τους ξεναγούν στα μουσεία τους και θα μεταφράζουν μέσα από τρεις γλώσσες αυτά τα οποία αναγράφονται στα αγάλματα. Θα αγοράζουν ελληνικά λεξικά, για να κατανοούν την "κληρονομιά" τους. Τουρίστες θα μιλούν τη γλώσσα του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου και αυτοί δεν θα τους καταλαβαίνουν.
Τα μουσεία τους με τα κατάλευκα ελληνικά αγάλματα μέσα στο σλαβικό περιβάλλον θα μοιάζουν με τα σπίτια των Αλβανών των πρώτων χρόνων μετά την κατάρρευση του Χότζα. Την εποχή της ελάχιστης εθνικής αυτοεκτίμησης, που έψαχναν ως λαός από κάπου να πιαστούν. Την εποχή που οι φτωχοί Αλβανοί έβαζαν ως διακοσμητικά στα σπίτια τους κουτάκια από Coca-Cola, για να δείξουν στους ξένους ότι "μπήκαν" στον δυτικό πολιτισμό. Για να δείξουν ότι έχουν μέσα στα σπίτια τους τις αποδείξεις ότι πλέον συμμετέχουν σ' αυτόν τον πολιτισμό. Οι Αλβανοί αυτό το έκαναν για λίγα χρόνια. Αυτοί μπορούν ως λαός να το κάνουν αυτό αιώνια; Μπορούν να ζουν με την ελάχιστη αυτοεκτίμηση, χρησιμοποιώντας ξένη "ταυτότητα"; Μπορούν να κληροδοτούν σε κάθε νέα σλαβόφωνη γενιά τους την ίδια απορία μπροστά στα ελληνόφωνα και "φλύαρα" αγάλματα; Θα τους μισήσουν τα παιδιά τους για τη μοίρα που τους επιφυλάσσουν.
Ακόμα κι αν η Ελλάδα μείνει η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν τους αναγνωρίζει, αυτό είναι που θα καθορίσει και την τελική τους πορεία. Άλλωστε η Ελλάδα δεν είναι ποτέ μόνη. Η Ελλάδα είναι ένας κόσμος ολόκληρος και δεν μπορείς να μπεις σ' αυτόν ως Μακεδόνας, χωρίς να πληρείς τις προδιαγραφές του. Δεν μπορείς ν' αρπάξεις τίποτε από έναν κόσμο, που η λειτουργία του στηρίζεται στην έννοια της Δωρεάς. Αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις τον όρο Μακεδονία, δεν χρειάζεται να τον αρπάξεις σαν κλέφτης. Η Ελλάδα, επειδή είναι γενναιόδωρη, θα σου δώσει περισσότερα από αυτά που ζητάς. Θα σου δώσει ολόκληρο το "πακέτο" του εξελληνισμού. Να χαλάσεις όμως αυτό το "πακέτο", παίρνοντας μόνον ό,τι σε βολεύει, δεν θα σου το επιτρέψει.
Για όσο διάστημα οι βόρειοι γείτονές μας δεν αποφασίζουν να εξελληνιστούν, για εμάς τους Έλληνες θα είναι Γιουγκοσλάβοι. Έτσι τους γνωρίσαμε και δεν βλέπουμε να έχει αλλάξει κάτι σημαντικό, ώστε ν' αλλάξει και η άποψή μας γι' αυτούς. Πέρα από τις αλλαγές στα βόρεια σύνορα των γειτόνων μας, δεν βλέπουμε να έχει συμβεί κάτι άλλο σημαντικό. Αυτό όμως είναι δικό τους θέμα και όχι δικό μας. Δεν αλλάζει μια λογική αιώνων, επειδή κάποιοι έχουν προβλήματα στην "καθημερινότητά" τους ως κράτη. Οι ίδιοι άνθρωποι μέχρι πριν λίγα χρόνια αυτοπροσδιορίζονταν ως Γιουγκοσλάβοι και ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν στο όνομα της Γιουγκοσλαβίας. Διέλυσαν το κράτος τους και τώρα θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται σαν Μακεδόνες. Αν μετά από λίγα χρόνια "σκοτωθούν" με τους Αλβανούς και το ξαναδιαλύσουν, τι θα γίνει; Θα ζητήσουν από την Ελλάδα την αναγνώρισή τους ως "Θεσπιείς";
Τι είναι η Ελλάδα; Η "αποθήκη" της γειτονιάς; Το καταφύγιο των "γυμνών" και των "αστέγων"; Όποιος θέλει παίρνει ένα "κουστούμι" και εμφανίζεται στον κόσμο όπως τον βολεύει; Ακόμα όμως και σ' αυτό το επίπεδο οι γείτονες ξεπερνάνε τα όρια της ευπρέπειας. Δεν φτάνει που ζητάνε ελληνικό "κουστούμι", ζητάνε και το πιο επιβλητικό. Δεν φτάνει που δεν έχουν προδιαγραφές ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ και δεν κατοικούν το σύνολο της Μακεδονίας, ζητούν το ΟΛΟΝ. Ζητούν τον όρο Μακεδονία στο σύνολό του. Δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ζητήσουν έναν ελληνικό όρο, ο οποίος τουλάχιστον να είναι πιο κοντά στη γεωγραφική τους πραγματικότητα. Υπάρχουν οι όροι "Πελαγονία", "Λυγκηστίδα" κλπ., οι οποίοι είναι πολύ πιο κοντά στον ακριβή γεωγραφικό προσδιορισμό του κράτους τους. Γιατί δεν ζητάνε αυτούς τους όρους; Γιατί δεν αυτοπροσδιορίζονται ως Πελαγόνες ή Λυγκηστές;
Αυτό το οποίο έχει σημασία είναι ότι τα προβλήματά τους δεν αφορούν τους Έλληνες. Τους Έλληνες τους αφορούν μόνον οι νόμοι και οι κανόνες του ελληνισμού. Ως λαός οι γείτονες δεν έκαναν τα "βήματα" τα οποία προβλέπει και απαιτεί ο πολιτισμός μας, για να ανοίξουμε διάπλατα τις "πόρτες" μας και υποδεχθούμε νέους αδερφούς μας. Ως εκ τούτου τίποτε δεν άλλαξε για εμάς. Δεν μας αφορούν οι εμπνεύσεις του βάρβαρου Τίτο και πολύ περισσότερο όταν καλούμαστε εμείς να τις πληρώσουμε. Γιουγκοσλάβοι κατοικούν στο βόρειο μέρος της Μακεδονίας και η πατρίδα τους ονομάζεται Γιουγκοσλαβία. Μόνον αυτό μπορεί να δεχθεί ο ελληνισμός. Ο γενναιόδωρος, αλλά όχι κουτός ελληνισμός.
Η ίδρυση μιας κρατικής οντότητας
με το όνομα της Μακεδονίας
είναι ένα σίγουρο συμβόλαιο με την "κόλαση"
για ολόκληρη την περιοχή των Βαλκανίων.
Το πρώτο πράγμα, που θεωρούμε ότι αποτελεί ηθική μας υποχρέωση να κάνουμε, είναι το εξής απλό. Πρέπει εξ’ αρχής να διαχωρίσουμε τους λαούς από την αθλιότητα που επιχειρείται —σχεδόν πάντα— να αποδίδεται σ' αυτούς. Οι λαοί είναι πάντα αθώοι. Συντίθενται από ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν και αν είναι δυνατόν να απολαύσουν κάποια ποιότητα ζωής. Είναι άνθρωποι θνητοί, που δεν τους αφορούν τα "μεγάλα" στις κλίμακες της ιστορίας. Πολλές φορές παρασύρονται ακόμα και σε εγκλήματα, αλλά εξακολουθούν να είναι αθώοι, γιατί απλούστατα είναι "ανεύθυνοι". Οι υπεύθυνοι είναι πάντα οι ηγέτες τους. Μόνοι τους αυτοί αποφασίζουν για το αν θα είναι "ειρηνοποιοί" ή αν θα είναι "εγκληματίες". Όταν είναι "εγκληματίες", προσπαθούν να μετατρέψουν τους λαούς σε υποχείρια και συνενόχους τους. Αυτοί ενεργοποιούν ένστικτα επιβίωσης, τα οποία μετατρέπουν αθώους λαούς σε εγκληματικούς όχλους.
Ο λαός της σημερινής FYROM είναι ένας λαός όπως όλοι οι άλλοι. Ένας λαός υπερήφανος, εργατικός και τίμιος. Ένας λαός, τον οποίο, όποιος είχε την τύχη να τον γνωρίσει, μπορεί να βεβαιώσει τους πάντες για την υψηλή ποιότητά του. Την ποιότητα της ευγένειάς του, την ποιότητα της τιμιότητάς του και την ποιότητα της ανθρωπιάς του. Ο γράφων, ως Μακεδόνας και με προγονική καταγωγή από τα σημερινά Μπίτολα, έχει προσωπική άποψη περί αυτού. Η άποψή του έχει την αυθεντικότητα του βιώματος και δεν αποτελεί αποτέλεσμα μελετών και ερευνών σε σκονισμένες βιβλιοθήκες. Έζησε αυτά τα οποία πιστεύει. Βάζει το "χέρι" του στη φωτιά γι' αυτούς, ενώ δεν θα έκανε το ίδιο για πολλούς συμπατριώτες του.
Αυτός ο πληθυσμιακά μικρός λαός βρέθηκε στη μεγαλύτερη "δίνη" που έχει ξεσπάσει στη μεταπολεμική Ευρώπη. Βρέθηκε μπροστά σε μια απάνθρωπη και αιματηρή "οικογενειακή" τραγωδία. Είδε πρώην "αδέρφια" του να σφάζονται μεταξύ τους και είδε το αίμα τους να φτάνει μέχρι την "αυλή" του. Μέσα σ' αυτήν την πραγματικά ανθρωπόκτονα "καταιγίδα", η οποία συνεχίζεται στο Κόσσοβο, αυτός ο λαός αναζητά την ελπίδα της επιβίωσης. Αναζητά την ευκαιρία να "πιαστεί" από κάπου, για να μην εμπλακεί άμεσα σ' αυτήν την αθλιότητα. Έχει προβλήματα με τους ίδιους παράγοντες που αυτήν τη στιγμή πρωταγωνιστούν ελάχιστα χιλιόμετρα έξω από τα σύνορά του και πολλές φορές μεταφέρονται μέσα σ' αυτά.
Θέλοντας ν' αποφύγει την εμπλοκή του με τους από "πάνω", στράφηκε στο μόνο σημείο που θεωρούσε ασφαλές. Στράφηκε στους από "κάτω". "Πιάστηκε" από την έννοια της Μακεδονίας. Μια έννοια, που τον διαφοροποιεί από τους Σέρβους και τους Αλβανούς που τον περιβάλλουν και οι οποίοι είναι άμεσα εμπλεκόμενοι στον εφιάλτη που τον τρομοκρατεί. Προσπαθώντας να σωθεί από μια ενεργή "εστία" φωτιάς, επενδύει σε κάτι που βραχυπρόθεσμα μπορεί να φαίνεται "ανενεργό", έστω κι αν τίποτε δεν τους εξασφαλίζει ότι το ίδιο θα ισχύει επί μακρόν. Διαχωρίζονται από ένα δίδυμο άμεσα εμπλεκομένων, "ρισκάροντας" να εμπλακούν σε ένα άλλο επίσης παραδοσιακό "δίδυμο", όπως είναι η Ελλάδα και η Βουλγαρία. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Διάλεξαν το ρέμα.
Αναγκαστικά θα βρεθούν σε πρόβλημα, γιατί θα εμπλακούν άμεσα σε μια κατάσταση δύσκολη. Εξ’ αρχής θα βρεθούν απέναντι στην εχθρικότητα τόσο των Βουλγάρων όσο και των Ελλήνων. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους θα τους μισήσει. Οι Βούλγαροι θα τους μισήσουν, γιατί θα αισθανθούν ότι απειλούν τα συμφέροντά τους. Συμφέροντα, τα οποία έχουν μάθει να εξυπηρετούν, παίζοντας έναν συγκεκριμένο ρόλο στην περιοχή. Τις σλαβικές διεκδικήσεις στη Μακεδονία τις "εκφράζουν" παραδοσιακά οι Βούλγαροι. Το ισχυρότερο σλαβικό κράτος της περιοχής. Τον τελευταίο αιώνα λειτουργούν ως ένα "σφυρί", που χτυπά όποτε μπορεί ένα σφικτό και ισχυρό "αμόνι", όπως η Ελλάδα.
Η FYROM αναγκαστικά θα πρέπει, λόγω του ονόματος που διεκδικεί, να πάρει έναν ανάλογο "ρόλο". Έναν ρόλο όμως, τον οποίο δεν θα τους τον αναγνωρίσουν οι Βούλγαροι. Οι κατά πολύ ισχυρότεροι Βούλγαροι. Με υπάρχουσα μια Δημοκρατία της Μακεδονίας, οι Βούλγαροι δεν μπορούν να εκφράζουν αυτό το οποίο αποτελεί θεμελιώδη στόχο της εξωτερικής τους πολιτικής και είναι η προσάρτηση του συνόλου της Μακεδονίας. Με υπάρχουσα μια τέτοια Δημοκρατία, θα πρέπει η Βουλγαρία να πάψει να έχει βλέψεις ότι κάποτε ίσως να κατέβει μέχρι το Αιγαίο. Θα πρέπει να πάρει απόφαση ότι θα περιοριστεί για πάντα πάνω από τον Αίμο και αυτό δεν μπορεί να το αντέξει. Δεν μπορεί να το αντέξει, όταν μάλιστα αυτός που της στερεί αυτόν τον ρόλο είναι κάποιος ασθενέστερος και μάλιστα για πολλές δεκαετίες σχεδόν "σίγουρος" ως μελλοντική επαρχία της Βουλγαρίας.
Από την άλλη πλευρά η FYROM θα συναντήσει και το μίσος των Ελλήνων. Ένα μίσος πολύ πιο ισχυρό από αυτό που αντιμετώπισαν οι Βούλγαροι. Γιατί; Κατά πρώτον, γιατί δεν αρέσει σε κανέναν να παριστάνει το "αμόνι" και να πέφτει θύμα διεκδικήσεων. Αυτό το παιχνίδι παίχθηκε με τη Βουλγαρία και —παρ' όλο το κόστος του— εν πολλοίς ωφέλησε και τους δύο, εφόσον το χρησιμοποίησαν για να επιβάλλουν κάποιες εσωτερικές εθνικές πολιτικές εντός των συνόρων τους. Κατά δεύτερον, το πράγμα αλλάζει και χειροτερεύει. Με την ίδρυση μιας Δημοκρατίας της Μακεδονίας το παιχνίδι ναι μεν δεν αλλάζει και παίζεται με πανομοιότυπους όρους, αλλά ταυτόχρονα γίνεται πιο επίπονο για τους Έλληνες.
Αυτό συμβαίνει για έναν πολύ απλό λόγο. Η αντιδικία της Ελλάδας με αυτήν της Βουλγαρίας διατηρούσε το "παιχνίδι" σε ένα πολύ συγκεκριμένο επίπεδο. Δεν επηρέαζε τις εσωτερικές τους λειτουργίες και απαιτούσε πόλεμο για ν' αλλάξει το παραμικρό. Από τη μία υπήρχε η Ελλάδα και από την άλλη η Βουλγαρία, οι οποίες διεκδικούσαν έναν γεωγραφικό χώρο. Οι πληθυσμοί της Μακεδονίας δήλωναν εθνικότητα ανάλογη αυτής που προσδιόριζαν τα σύνορα των κρατών. Έλληνες οι από "εδώ" και Βούλγαροι οι από "εκεί". Το πρόβλημα δηλαδή παρέμενε καθαρά διακρατικό και εκεί περιοριζόταν. Μικροσυμβάντα εσωτερικών προβλημάτων εύκολα επιλύονταν, είτε μέσω απελάσεων είτε μέσω της διπλωματικής οδού. Κανέναν δεν συνέφερε η "έκρηξη" του προβλήματος. Η Μακεδονία, ως χώρος, παρέμενε σταθερά μια απλή διεκδικούμενη υλική "λεία" μεταξύ δύο κρατών.
Με την ίδρυση μιας Δημοκρατίας της Μακεδονίας όλα αυτά αλλάζουν. Οι κάτοικοι της Μακεδονίας παύουν να είναι Γιουγκοσλάβοι, Έλληνες ή Βούλγαροι, ανάλογα με την πλευρά των συνόρων όπου κατοικεί ο καθένας. Η ασήμαντη Δημοκρατία της Μακεδονίας παύει να είναι ασήμαντη, εφόσον βάζει το πρόβλημα τόσο μέσα στο κράτος της Βουλγαρίας όσο και της Ελλάδας. Ακόμα δηλαδή και στο μέγεθος του Πριγκιπάτου του Μονακό να ήταν, θα ήταν επικίνδυνη. Είναι αφελείς αυτοί οι οποίοι πιστεύουν ότι το μικρό μέγεθος της FYROM την καθιστά ακίνδυνη. Αυτό είναι λάθος. Γιατί; Γιατί κανένας δεν πιστεύει ότι από εκεί θα ξεκινήσει το πρόβλημα.
Το πρόβλημα θα ξεκινήσει μέσα από τα ισχυρά κράτη, όταν κάποιοι θα αρχίσουν ν' αντιλαμβάνονται τα ίδια πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Όταν κάποιος, που σήμερα αισθάνεται Μακεδόνας και απλά διαφοροποιεί τον εαυτό του σε σχέση με τον Θεσσαλό ή τον Ηπειρώτη, θα δημιουργήσει πρόβλημα, όταν αρχίσει αυτό να το αντιλαμβάνεται ως εθνική του ταυτότητα που τον διαφοροποιεί από τους Έλληνες.
Πότε μπορεί να συμβεί αυτό; Όταν υπάρχει μια Δημοκρατία της Μακεδονίας, η οποία υποτίθεται ότι θα αντιπροσωπεύει τους ελεύθερους Μακεδόνες. Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το παιχνίδι; Κατάλαβε γιατί δεν επηρεάζει καθόλου το γεγονός ότι η σημερινή FYROM είναι πολύ μικρή δύναμη; Η FYROM μπορεί να γίνει πολύ πιο επικίνδυνη απ' όσο αποκαλύπτει το μέγεθός της; Η ύπαρξή της μπορεί υπό κάποιες συνθήκες να διαλύσει ολόκληρα κράτη. Να διαλύσει τόσο τη Βουλγαρία όσο και την Ελλάδα. Τι θα πει υπό κάποιες συνθήκες; Το εξής απλό: Τη θέληση των ιμπεριαλιστών.
Αν ευνοεί τους ιμπεριαλιστές να διαλύσουν τα κράτη αυτά ή απλά να τα εκβιάζουν, μπορούν να το κάνουν με την ύπαρξη αυτής της Δημοκρατίας. Δεν θα την εξοπλίσουν για να απειλεί. Δεν θα εξοπλίσουν ένα μικρό κράτος, να απειλεί μεγαλύτερα και καλύτερα εξοπλισμένα. Θα κάνουν κάτι πολύ απλούστερο και φτηνότερο. Θα βρουν ρεμάλια και προδότες, είτε μέσα στη Βουλγαρία είτε μέσα στην Ελλάδα και θα τους πληρώνουν, για να παριστάνουν τους "αλύτρωτους" Μακεδόνες, οι οποίοι θα θέλουν να ενωθούν με τη "μητέρα" Δημοκρατία. Με λίγες προβοκάτσιες μπορούν να μετατρέψουν όποιο κράτος της περιοχής επιθυμούν σε ένα νέο Κόσσοβο. Μπορούν να δημιουργήσουν "απείθαρχους" και να αναγκάσουν τα κράτη να ασκούν καταστολή, δημιουργώντας νέους "απείθαρχους".
Με τα χρήματά τους θα διατηρούν αυτά τα κράτη πάντα στο επίπεδο που θα ευνοεί τον εκβιασμό τους. Τζάμπα είναι. Με πέντε ανθρώπους μπορείς να το κάνεις αυτό. Δεν χρειάζονται παραπάνω. Βάζεις έναν Βούλγαρο να σκοτώσει έναν "Μακεδόνα" της Βουλγαρίας και η Βουλγαρία μπορεί να πάθει "εγκεφαλικό". Βάζεις έναν Έλληνα προσφυγικής καταγωγής να σκοτώσει έναν "Μακεδόνα" και το ίδιο "εγκεφαλικό" παθαίνει και η Ελλάδα. Τα πάντα είναι εύκολα για τους ιμπεριαλιστές. Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι πολύ εύθραυστες, γιατί λειτουργούν στα όρια της ισορροπίας. Τα συμφέροντά τους αποτελούν μια απλή συνισταμένη των συμφερόντων των μελών τους. Όταν εσύ μπορείς να επηρεάζεις με χρήματα κάποιες συνιστώσες, ευνόητο είναι ότι μπορείς να επηρεάσεις τη γενική συνισταμένη. Πάντα μπορείς να απειλείς την ισορροπία που σταθεροποιεί ένα κράτος και μια κοινωνία. Μια ισορροπία, την οποία εξασθενεί η οικονομική κρίση. Εκεί γίνεται ο εκβιασμός. Διατηρείς πάντα την ένταση με μια μόνιμη απειλή διάλυσης. Εκμεταλλεύεσαι την οικονομική κρίση, που πυροδοτεί ταξικές συγκρούσεις και την "οδηγείς" σε άλλους "δρόμους". Δεν θα συνεχίσουμε την ανάλυση, γιατί δεν θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο να το κάνουμε στο σημείο αυτό.
Αυτό το οποίο πρέπει να μείνει στον αναγνώστη είναι ότι, το οποιοδήποτε όνομα, που εμπεριέχει μέσα του το συνθετικό "Μακεδονία", είναι επικίνδυνο για την περιοχή. Είναι επικίνδυνο για τα ισχυρά κράτη της περιοχής. Είναι επικίνδυνο όχι μόνον για σήμερα, αλλά για πάντα. Μάλιστα, όσο περνά ο καιρός, τόσο επικινδυνότερο θα γίνεται, γιατί θα γεννιούνται σε μια περιοχή της Μακεδονίας άνθρωποι, οι οποίοι θα αισθάνονται εθνικά Μακεδόνες και θα επηρεάζουν και τον περίγυρο. Πρέπει τα κράτη της περιοχής να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να λύσουν το πρόβλημα αυτό πριν βρεθούν στην άσχημη θέση να πληρώνουν τις συνέπειές του. Είναι ένα θέμα που αφορά εξίσου τους Έλληνες, τους Βούλγαρους και τους πολίτες της σημερινής FYROM. Τους αφορά εξίσου, γιατί αυτοί είναι που κινδυνεύουν μελλοντικά να πληρώσουν με αίμα τα σημερινά τους λάθη.
Οι τελευταίοι μάλιστα θα πρέπει ν' αρχίσουν να προβληματίζονται με τις ηγεσίες τους. Τις εθνικιστικές ηγεσίες των αμερικανόθρεφτων "κοσμοπολιτών" που τους κυβερνούν. Θα τους βάλουν σε περιπέτειες και οι καιροί δεν είναι εύκολοι. Οι προδότες παίρνουν ένα αεροπλάνο και φεύγουν, ενώ οι λαοί μένουν. Ως εκ τούτου το πρόβλημα του ονόματος πρέπει να λυθεί οπωσδήποτε και άμεσα. Πρέπει να αισθάνονται τυχεροί, που ζουν σε εποχές όπου τους δίνεται η ευκαιρία να λύσουν τα προβλήματά τους με ήπιο τρόπο. Σε άλλες εποχές, όπου κυριαρχούσαν οι στρατιωτικές λογικές και η βία εκδηλωνόταν χωρίς δεύτερη σκέψη, θα βρίσκονταν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Ελάχιστες πιθανότητες θα τους έδιναν τα ισχυρότερα κράτη να επιβιώσουν ως ανεξάρτητοι. Πόσο μάλλον όταν αυτή η ανεξαρτησία θα έθιγε τα ζωτικά τους συμφέροντα και θα απειλούσε τις ισορροπίες της περιοχής.
Σε μια τέτοια περίπτωση Σερβία, Ελλάδα, Βουλγαρία και Αλβανία θα εισέβαλαν στον χώρο τους και θα τον μοιράζονταν μεταξύ τους πριν γεννηθεί ο κίνδυνος. Θα εισέβαλαν και μάλιστα με το διεθνές δίκαιο να είναι με το μέρος τους. Γιατί; Γιατί θεωρητικά η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας θα έθετε τέλος στη σερβική κατοχή της περιοχής. Με βάση το διεθνές δίκαιο, περιοχή είχαν καταλάβει οι Σέρβοι και δεν είχαν υποδουλώσει κάποια "μακεδονική" εθνότητα. Τα γειτονικά κράτη είχαν καταγεγραμμένες μειονότητες μέσα στα όρια της περιοχής αυτής. Δυστυχώς γι' αυτούς αυτό "λέει" η γραφειοκρατία της διεθνούς κοινότητας. Η κοινωνία των Εθνών δεν είναι "μπακάλικο". Έχει καταγεγραμμένα όλα τα στοιχεία, τα οποία αφορούν τόσο τα κράτη όσο και τους λαούς. Αυτά είναι τα μόνα στοιχεία τα οποία αναγνωρίζει και τα οποία έχουν νομική ισχύ και μπορεί κάποιος να τα επικαλεσθεί στα διεθνή δικαστήρια.
Να "υπενθυμίσουμε" λοιπόν σε όλους αυτούς τους όψιμους "Μακεδόνες" ότι η τελευταία επίσημη καταγραφή, η οποία τους αφορά και είναι η μόνη η οποία έχει ισχύ διεθνούς συνθήκης, τους χαρακτηρίζει ως μίξη διαφορετικών εθνοτήτων. Δεν τους θεωρεί ομοιογενή εθνικά λαό, παρά τους θεωρεί μίξη λαών. Μίξη Σέρβων, Αλβανών, Βουλγάρων, Ρουμάνων και βέβαια Ελλήνων Ειδικά τους σλαβόφωνους —πλην των Σέρβων— στον μεγαλύτερο όγκο τους τούς χαρακτηρίζει εθνικά Βούλγαρους. Γιουγκοσλάβοι όλοι αυτοί έγιναν με τα χαρτιά της εσωτερικής γιουγκοσλαβικής γραφειοκρατίας. Με χαρτιά κύρους απλής διοικητικής απόφασης ενός κράτους. Με χαρτιά του κύρους της ίδρυσης μιας κοινής νομαρχίας. Με υπογραφή του Τίτο και μερικών άλλων υπαλλήλων. Κανένας από τα άμεσα ενδιαφερόμενα κράτη δεν έχει "συνυπογράψει" αυτήν την κατά φαντασίαν "συνθήκη".
Να θεωρούν λοιπόν τους εαυτούς τους τυχερούς αν κάποιο από τα άμεσα ενδιαφερόμενα κράτη τους αναγνωρίσει την όποια εθνική ταυτότητα επιλέξουν και άρα τους εγγυηθεί την ακεραιότητα της πατρίδας τους. Να θεωρούν τυχερούς τους εαυτούς τους, αν η Ελλάδα, αυτοπεριορίζομενη η ίδια, τους αναγνωρίσει ως Γιουγκοσλάβους και με αυτόν τον τρόπο ανακόψει την αλβανική, τη σερβική και τη βουλγαρική επεκτατικότητα. Μια επεκτατικότητα, η οποία θα ήταν φυσικό να έχει ήδη εκδηλωθεί. Με βάση τη διεθνή λογική, ό,τι θα άφηνε "ορφανό" η παλιά Γιουγκοσλαβία, θα διανέμονταν στους άμεσα ενδιαφερόμενους. Σπάνια —αν όχι ποτέ— υπάρχει το ενδεχόμενο σε μια τέτοια περίπτωση η διάδοχος κατάσταση να είναι αυτή της αυτοδιαχείρισης.
Σε αυτές τις περιπτώσεις τα ορφανά μέλη ενός "πτώματος" θα τα μοιράζονταν οι γείτονες, οι οποίοι θα μπορούσαν ν' αποδείξουν ότι έχουν έννομο συμφέρον στην περιοχή. Συμφέρον, το οποίο μπορούσαν να αποδείξουν με στοιχεία, τα οποία τα αναγνωρίζει ως έγκυρα η διεθνής κοινότητα. Θα εισέβαλαν και η εισβολή τους δεν θα χαρακτηριζόταν καν από το διεθνές δίκαιο ως τέτοια. Θα έμπαιναν ως προστάτες των δικών τους μειονοτήτων. Θα μοιράζονταν μεταξύ τους έναν χώρο ανάλογα με τα καταγεγραμμένα ποσοστά των μειονοτήτων τους. Ήδη θα χρηματοδοτούσαν κάποιους μειονοτικούς να είναι "ανήσυχοι". Μια χαρά θα τη μοίραζαν σε τέσσερα μέρη. Αυτό λέει η διεθνής πρακτική. Αυτό θεωρεί η ίδια ως δίκαιο.
Για αυτόν τον λόγο τους θεωρούμε τυχερούς. Τους δίνεται η πραγματικά σπάνια δυνατότητα να επιλέξουν εθνικότητα και να αυτοδιαχειριστούν ένα πραγματικό "φιλέτο" της βαλκανικής χερσονήσου. Καμία μειονότητα τους δεν είναι "ανήσυχη" και άρα δεν δημιουργεί διασπαστικές τάσεις. Τους προτείνουμε να μην πετάξουν στα σκουπίδια την τύχη τους. Να μην προκαλούν κανέναν και κυρίως τους ισχυρούς γείτονες. Να μην μπερδεύουν την έννοια του "πολιτισμένου" με αυτήν του "κορόιδου". Δεν υπάρχουν κορόιδα και πολύ περισσότερο να μην ψάχνουν κορόιδα ανάμεσα στους Έλληνες.
Τους προτείνουμε να μην εκμεταλλεύονται τη σημερινή αδυναμία τους να αντιδράσουν, εξαιτίας των Αμερικανών. Σήμερα μπορεί να είναι αδύναμοι, αλλά αύριο ίσως να μην είναι. Σε άλλες εποχές τα γειτονικά κράτη δεν θα τους άφηναν να γίνουν επικίνδυνοι και λογικό είναι. Σήμερα τους αφήνουν με μισή καρδιά να διεκδικούν την ανεξαρτησία τους, γιατί φοβούνται τους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί όμως δεν είναι παντοτινοί και οι σημερινοί ευνοημένοι τους μπορεί να είναι οι μελλοντικοί αδικημένοι της περιοχής. Ήδη έχουν αρχίσει να συγκεντρώνουν τα μίση των λαών της περιοχής, γιατί "φαίνεται" ότι δημιουργούν πρόβλημα στον περίγυρο.
Μετά την πτώση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και επί έναν αιώνα πασχίζουν αυτά τα κράτη να δώσουν εθνική ομοιογένεια στις επικράτειές τους και θα αφήσουν κάποιους να τα διαλύσουν, επειδή έτσι τους βόλευε; Επειδή έτσι βόλευε τους Αμερικανούς και αυτοί έτρεξαν να τους εξυπηρετήσουν; Ακόμα και σήμερα δεν είναι σίγουρο ότι θα διαφύγουν έναν τέτοιο κίνδυνο, βγαλμένο κατ’ ευθείαν από το βίαιο παρελθόν της περιοχής. Δεν είναι σίγουρο αν οι "ορέξεις" των Αλβανών δεν ανοίξουν και τις "ορέξεις" των άλλων. Δεν είναι σίγουρο ότι κάποιος από τους "άλλους" ενδιαφερόμενους δεν θα επιχειρήσει να χρηματοδοτήσει την "όρεξη" των Αλβανών, για να δικαιολογήσει τη δική του. Κανέναν από αυτούς τους "πεινασμένους" και προπάντων οπλισμένους γείτονες δεν θα ανακόψει η "μακεδονικότητά" τους.
Ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να είναι σίγουροι για τίποτε, όταν λίγα χιλιόμετρα πιο βόρεια οι Σέρβοι χάνουν από τους Αλβανούς επαρχίες μετά από στρατιωτικές επεμβάσεις. Οι λαοί δεν αλλάζουν, γιατί δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Όταν τους απειλείς με θάνατο, θα σε απειλήσουν με θάνατο. Αν θέλουν να επιβιώσουν και να αποτρέψουν στο μέλλον αρνητικές καταστάσεις, τις οποίες και οι ίδιοι θα κληθούν να πληρώσουν, θα πρέπει να σκεφτούν λογικά. Θα πρέπει να επενδύσουν στη φιλία και τη στήριξη της Ελλάδας. Αν θέλουν να συνθέσουν έθνος, ας επιλέξουν ένα όνομα άσχετο με τον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας. Ένα όνομα, το οποίο απλά θα τους κάνει "συνιδιοκτήτες" ενός απλού γεωγραφικού χώρου.
Συνιδιοκτήτες ομοεπίπεδους των Ελλήνων, των Σέρβων, των Βουλγάρων και βέβαια των Αλβανών. Ας δηλώσουν Γιουγκοσλάβοι, για να οικειοποιηθούν το μέλος του "πτώματος" που τους ενδιαφέρει να κρατήσουν ως πατρίδα. Υπήρξαν όλοι τους ανεξαιρέτως Γιουγκοσλάβοι και μπορούν να το διαχειριστούν ως εθνική ιδιότητα. Απλά πράγματα. Από το σημερινό FYROM ας διαλέξουν το Yκαι όχι το Μ. Μόνον με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσουν για πάντα την επιβίωσή τους και βέβαια τα σύνορά τους. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορούν να εγγυηθούν στους γείτονές τους ότι δεν θα προκαλέσουν προβλήματα στο μέλλον.
Κανένας δεν θα τολμήσει να εξαφανίσει ένα ανεξάρτητο έθνος, όσο μικρό κι αν είναι. Κανένας δεν θα απειλήσει ένα κράτος, το οποίο φτάνει μέχρι εκεί όπου φτάνουν τα σύνορά του. Ούτε έναν πόντο παραπάνω. Αν όμως επιλέξουν για το κράτος τους το όνομα της Μακεδονίας και για τους εαυτούς τους τη μακεδονική εθνικότητα, ανοίγουν λογαριασμούς με την "κόλαση". "Μπαίνουν" στα κράτη των άλλων και κανένας δεν δέχεται ν' αντιμετωπίσει εσωτερικό πρόβλημα, που το απειλεί με διάλυση. Πόσο μάλλον όταν το αίτιο βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής και είναι εξαιρετικά αδύναμο τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά.
Ας σκεφτούν λογικά. Δεν τους κοστίζει σήμερα τίποτε να εγκαταλείψουν τη "μακεδονικότητά" τους. Ούτε μία γενιά από αυτούς δεν γεννήθηκε με αυτήν την ψευδαίσθηση. Δέκα χρόνια έχουν δεν έχουν που το ισχυρίζονται. Γιουγκοσλάβοι γεννήθηκαν και έτσι θέλουμε να τους αναγνωρίσουμε. Δεν τους παίρνει κανένας τίποτε από αυτά που τους ανήκουν. Δεν τους αδικεί κανένας. Δεν τους ζητείται να ξεπουλήσουν τα ιερά και άγια των προγόνων τους. Δεν τους ζητείται να απαρνηθούν την ιστορία τους. Δεν τους ζητείται να εγκαταλείψουν κάποια πατρίδα. Δεν τους ζητείται να αρνηθούν την εθνική τους ταυτότητα. Δεν υπάρχει μακεδονική εθνότητα. Δυστυχώς γι' αυτούς αυτή η ταυτότητα είναι μια "καραμέλα", την οποία ούτε καν οι ίδιοι την έβαλαν στο στόμα τους. Άλλοι φρόντισαν γι' αυτό. Από τον "κατασκευαστή" Τίτο μέχρι τον "έμπορο" Νίμιτς.
Ας σταθούν μπροστά από τα αγάλματα του Φίλιππου και του Αλέξανδρου και ας αναρωτηθούν τι μπορεί αυτά τα αγάλματα να τους "λένε". Τι σχέση έχουν μ' αυτούς; Οι ίδιοι είναι Σλάβοι και τα αγάλματα απεικονίζουν ανθρώπους που δήλωναν οι ίδιοι Έλληνες. Ακόμα και σλαβικής καταγωγής να ήταν ο Φίλιππος ή ο Αλέξανδρος —που δεν ήταν— οι Διαθήκες τους και άρα η καταγεγραμμένη βούλησή τους την υπερβαίνουν. Γιατί να μπουν σε περιπέτειες, για θέματα που δεν τους αφορούν;. Όσο κι αν κοιτάξουν αυτά τα αγάλματα, δεν τους λένε τίποτε, γιατί απλούστατα δεν μιλούν την ίδια "γλώσσα". Δεν είναι κακό. Κακό όμως μπορεί να γίνει και μάλιστα μεγάλο, αν επιμείνουν στη στάση τους. Απειλούν με φωτιά την περιοχή και κατά πάσα πιθανότητα θα καούν πρώτα οι ίδιοι. Τους περιμένει άπειρη φτώχεια σε μια περιοχή, που θα επιβαρύνεται διαρκώς η οικονομία της από την ένταση την οποία θα προκαλούν οι ίδιοι και μόνον με την ύπαρξή τους.
Δεν έχουν ν' "ακουμπήσουν" πουθενά. Οι Αμερικανοί σήμερα μπορούν να τους προστατεύουν και να τους υπόσχονται τον "ουρανό με τα άστρα", ενώ αύριο δεν είναι σίγουρο ότι θα το καταφέρνουν. Με τους γείτονες είναι πάντα τα συμφέροντα και όχι με τους ξένους. Οι ιμπεριαλιστές έρχονται και φεύγουν, ενώ οι γείτονες μένουν. Οι ιμπεριαλιστές εύκολα προκαλούν μίση, τα οποία δεν τους αφορούν, αλλά οι γείτονες τα μοιράζονται μεταξύ τους. Τα μοιράζονται για αιώνες. Δεν χρειάζεται να πάνε μακριά, για να το καταλάβουν. Ας θυμηθούν τους γείτονές τους. Και οι Βούλγαροι κάποτε νόμισαν ότι βρήκαν τη λύση, επενδύοντας στους Γερμανούς. Νόμισαν ότι θα μπορούσαν να επεκτείνουν τα εθνικά τους συμφέροντα, βασιζόμενοι στις πλάτες τους και βέβαια στα όπλα τους.
Το αποτέλεσμα; Πλήρης καταστροφή. Χάλασαν τις σχέσεις τους με τους γείτονές τους και κατέστρεψαν τα όποια "ερείσματα" μπορεί να είχαν, για να εξυπηρετήσουν τους εθνικούς τους στόχους. Αν είχαν κάποτε μια μικρή πιθανότητα να διεκδικήσουν κάτι από την ελληνική Μακεδονία, την έχασαν, ταυτιζόμενοι με τους Γερμανούς και "εκθέτοντας" τα έμψυχα ερείσματά τους. Ήδη πληρώνουν την κακή επιλογή τους με μισό αιώνα φτώχειας, καταπίεσης και υποτέλειας σε ξένους. Τόσο τους κόστισε η "λύση" και ακόμα δεν έχουν ξεμπερδέψει. Από τους Ρώσους πήγαν κατ’ ευθείαν στους Αμερικανούς. Ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι και το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν προοπτικές να ελπίζουν ότι θα το καταφέρουν στο μέλλον. Πού είναι οι Γερμανοί, για να τους βοηθήσουν τώρα; Ποιες εθνικές φιλοδοξίες μπορούν να εκφράσουν τώρα, που ζουν με δανεικά και υπό τον διεθνή έλεγχο; Ούτε ως τουρίστες δεν μπορούν να δουν πλέον το Αιγαίο. Γι' αυτόν τον λόγο προτείνουμε στον λαό της FYROM να διδαχθούν από τα παθήματα των άλλων. Συμφέρει όλους τους λαούς της περιοχής να βάλουν το "λιθαράκι" τους, για να χτίσουμε μια ειρηνική σχέση.
Σεβόμαστε απόλυτα την αγωνία αυτού του λαού για επιβίωση. Σεβόμαστε την αγωνία του για αυτοπροσδιορισμό και εξασφάλιση του μέλλοντός του. Ακόμα και τα λάθη του τα σεβόμαστε. Όταν οι λαοί βρίσκονται σε μια τέτοια αρνητική κατάσταση, εύκολα παρασύρονται από την απελπισία τους. Εύκολα, λόγω άγνοιας, θα πουν και θα υποστηρίξουν το "παραπάνω". Το "παραπάνω", που ερεθίζει τον περίγυρό τους. Το "παραπάνω", που τους υποδεικνύει η ηγεσία τους, ώστε να το αναπαράγουν και να το γιγαντώσουν, για να της επιστραφεί παλλαϊκό και τεράστιο και να το χρησιμοποιήσει με τον εγκληματικό τρόπο που συνήθως το κάνει.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα στη FYROM. Ένας λαός, που αγωνιά για την επιβίωσή του, πέφτει θύμα μιας διορισμένης από τους Αμερικανούς κυβέρνησης, η οποία προσπαθεί να τους "πείσει" ότι είναι Μακεδόνες. Προσπαθεί να τους πείσει να δηλώσουν ως λαός Μακεδόνες και μετά να το πάρει αυτή η κυβέρνηση, για να το κάνει "σημαία" της. Να το κάνει αίτημα, το οποίο προκύπτει από μια παλλαϊκή απαίτηση. Να κάνει παλλαϊκό αίτημα αυτό το οποίο πληρώθηκε η ίδια να υιοθετήσει, για να εξασφαλίσει την καριέρα της. Αυτό είναι το παιχνίδι. Μέχρι να το καταφέρει, θα προσπαθεί να τους πείσει, ξοδεύοντας δολάρια. Άπειρα κολλαριστά δολάρια. Ακόμα και οι αφίσες, που "δηλώνουν" τη μακεδονικότητα της FYROM, είναι βέβαιον ότι έχουν πληρωθεί με δολάρια. Πληρώθηκαν από αυτούς που έφυγαν για σπουδές στις ΗΠΑ ως Γιουγκοσλάβοι, και γύρισαν σαν "Μακεδόνες".
Βάρβαροι "Νεομακεδόνες" του Χάρβαρντ και άλλων γνωστών "κατασκευαστών" εθνικών και άλλων συνειδήσεων. Βάρβαροι, που έπρεπε να πάνε στη Βοστόνη για να μάθουν τι "είναι". Όλοι αυτοί χρωστάνε στους Αμερικανούς σπουδές, καριέρες και μισθούς και κάνουν ό,τι τους υποδείξει η τοπική πρεσβεία. Γελοία "Αμερικανάκια" που επιδίδονται στον προδοτικό γενιτσαρισμό. Γνήσιοι συνάδερφοι αυτών που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Συμμαθητές, φίλοι και ομοϊδεάτες των Γιωργάκηδων και των Ντορών. Ομοειδείς, ομόσταβλοι και ομογάλακτοι. Πνευματικώς "συμπατριώτες". Αυτοί ανέλαβαν να λύσουν τα προβλήματα των Βαλκανίων. Όλοι τους με τα ίδια "σκονάκια" από την ίδια πρεσβεία.
Σ' αυτήν την παγίδα έχει πέσει ο λαός της FYROM. Στην ίδια παγίδα, που εδώ και χρόνια έχει πέσει και η Ελλάδα. Κυβερνάται από μια συμμορία αμερικανόδουλων γενιτσάρων και χρεώνεται στα μάτια των απλών Ελλήνων καθημερινά τα εγκλήματά τους. Αυτόν τον λαό εμείς όχι μόνον τον σεβόμαστε αλλά και τον αγαπάμε. Μέσα στους αιώνες της συμβίωσης δημιουργήθηκε το αίσθημα της αγάπης. Αγαπάμε τους Γιουγκοσλάβους, που βρήκαμε δίπλα μας όταν γεννηθήκαμε. Αγαπάμε πραγματικά αυτόν τον σλαβικό λαό και γι' αυτόν τον λόγο είμαστε αυστηροί μαζί του. Είμαστε αυστηροί μαζί του, πριν οι περιστάσεις μας αναγκάσουν να γίνουμε κακοί μαζί του. Θέλουμε την ειρηνική συνύπαρξη. Θέλουμε τη φιλία του. Θέλουμε να τον βοηθήσουμε όσο και όπου μπορούμε, σαν να ήμασταν πραγματικά αδέρφια. Ακόμα και να γίνουμε πραγματικά αδέρφια, αν το θέλουν. Θα αφήνουμε πάντα ανοικτή την "πόρτα" του ελληνισμού γι' αυτούς. "Γιορτάζει" ο ελληνισμός, όταν υποδέχεται αδέρφια του.
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε:
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ και πρόεδρος του ΕΑΜ Β’
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.