Μια πρακτική που τροφοδοτεί τον καθημερινό μας βίο. Στην προέκτασή της όμως διογκώνει το άγχος και την ανασφάλεια του σύγχρονου Ελληνα και συνέχει τον όλο ιστορικό στοχασμό του.
Ο ιστορικός χρόνος διαρρέει. Αδιάκοπα διέρχεται το ιστορικό Μέλλον από την αφαιρετικά σχηματοποιημένη γραμμή του Παρόντος και μετατρέπεται σε ιστορικό Παρελθόν. Η επισώρευση αυτή και η προεξοφλούμενη εξακολούθηση της, χωρίς να παρατηρούνται δομικές αλλαγές στο πολιτικοκοινωνικό πεδίο, καταλήγει να κάνει καταθλιπτικό το βάρος της "μακροιστορίας". Το άγχος του "ιστορικού Ελληνα" επιτείνεται ανάλογα.
Η μορφοπλασία είναι μοχλός της πολιτικής "έμπνευσης" αλά ελληνικά.Να βάζεις στη θέση των μορφών, που δεν εχεις, κατασκευές και να τις παρουσιάζεις για μορφές, διαφθείρεις εσωτερικά το έργο σου.Κάνεις ένα ανάπηρο πλάσμα με δεκανίκια ή ένα απλώς ανθρωπόμορφο ρομπότ.Το κρίσιμο πρόβλημα είναι η πραγματική αξία των "μη ωραίων" και "μη εύμορφων" στοιχείων, όταν αυτά αποτελούν συστατικό μιας σαρωτικής πνευματικής,πολιτιστικής και πολιτικής συλλήψεως και δημιουργίας.
Η αισθητικότης του πολιτικά γελοίου έγκειται στο ότι δι' αυτού, η πολιτική ασχημία νομιμοποιημένη, εκτρέπεται στην υπερβολή.Οι κοινωνικές καταστάσεις δεν μπορούν να ξεφύγουν επίσης από το γελοίο. Η εποχή μας δεν χρειάζεται την πολιτική γελοιότητα. Ζητάει επιτυχή επικοινωνία, μετάδοση των δεδομένων, αφύπνιση των συνειδήσεων. Δεν ζητάει κενολογία, ρητορική της πομφόλυγας και πολιτικό βερμπαλισμό με εύκολες επικύψεις από τους ασπόνδυλους της πολιτικής.
Η σημερινή ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να βρει σωτηρία στα ψεύτικα σχήματα, τις θεωρίες συνωμοσίας, τις κίβδηλες πολιτικές υποσχέσεις, στη διαστροφή της αλήθειας που συνήθως συνοδεύεται από πολιτικούς "πανηγυρισμούς" για ανύπαρκτες επιτυχίες, όπως αυτές τις μέρες παρακολουθούμε να εκστομίζονται από τα πρωθυπουργικά χείλη και των υπουργών της "αγραβάτωτης" θρασύτητας στα όρια της αναισχυντίας.
Ολα αυτά δεν είναι παρά ένα δράμα, μια θεατρική κακότεχνη παράσταση των Σαρδανάπαλων της πολιτικής, με στόχο να πετύχει μια ειδική κάθαρση των συναισθημάτων μας, που βασίζεται στην αποδοχή της πολιτικής απάτης και του πολιτικά γελοίου, στην πίστη του "πολιτικά ορθού" που διανθίζεται με εκβιαστικά διλήμματα, στην αποκάλυψη.
Η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας όμως απαιτεί μια κάθαρση που να βασίζεται στην εμπειρική αλήθεια και στην τεκμηριωμένη πολιτική πρακτική, όχι στην αποκάλυψη του πολιτικά αόριστου...
Η διαφορά μας ως κοινωνία από τον Φαουστικό τύπο της Αναγέννησης ( τον διανοούμενο που πάσχιζε να συνταιριάσει την αποκάλυψη με την εμπειρική αλήθεια) είναι απλή: Η εμπειρική μας πραγματικότητα αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός, ενώ η δήθεν αποκάλυψη ως απότοκος του πολιτικά αόριστου,δεν αποτελεί ούτε συζητήσιμη υπόθεση. Είναι ένα παραμύθι, που στηρίζεται σε αθέμελες σκέψεις και αβάσιμες ενίοτε προβολές των ψυχικών μας πόθων.
Η πολιτική γελοιότητα όπως εκδηλώνεται στις μέρες μας, σαν μείγμα αδυναμίας του πολιτικού προσωπικού να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα καθήκοντά του, αλλά και ως αποτέλεσμα της "ασκητικής' αναμονής και υπομονής των λαικών στρωμάτων για ένα καλύτερο αύριο, απευθύνεται σ' όσους πιστεύουν σε φθηνούς προφήτες της πολιτικής. Απευθύνεται σε φοβικούς και συντηρητικούς με σύμπλεγμα μειονεξίας, αφελείς Ρόμπιν Χουντ και μωρόπιστους που τρέφονται με μυθοπλασίες...
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.