ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Η ανθρώπινη συνείδηση σαν την ουσία του κόσμου που δεν καθεύδει, λειτουργεί σαν σύνθεση πολλών δυνάμεων που βρίσκονται μέσα και έξω από τον άνθρωπο,εξελισσόμενη με άγνωστα ακόμη κριτήρια, για τη σύλληψη και την ερμηνεία των αιτίων και των αποτελεσμάτων.

Στο σχήμα αυτό η φιλοσοφία, στηριζόμενη στην πίστη μιας σύντομης πλοκής, ενδιαφέρεται για εκείνες τις ιδιότητες της συνείδησης και του κόσμου, που η προσέγγισή τους μπορεί να μας δώσει μια εξήγηση των σχέσεων του Είναι και του Οντος, που είναι απροσπέλαστες στους νόμους της επιστήμης.



Η λειτουργία του κόσμου διέπεται από πολλούς νόμους. Μπορεί να υπάρχει ένας νόμος που διέπει τους άλλους κι αν υπάρχει που υπακούει;

Αυτό θα αποτελέσει για το μέλλον το μεγαλύτερο αντικείμενο, την ανώτερη βαθμίδα των επερχόμενων χιλιετηρίδων, η ανεύρεση των αιτίων. Η ανθρώπινη διανόηση παραμέρισε την αναζήτηση αυτού του νόμου.Αυτού του αγνώστου θεού, αλλά ο Αργος που εφορεύει για όλα, το φέρνει στο προσκήνιο και επανατίθεται το ερώτημα που είχε τεθεί προ πολλών αιώνων, πως διαμορφώνεται η συνείδηση και πως προσδιορίζεται η ορθότητα στα πεδία των ποικίλων δράσεων και αντιδράσεων...

Στην τοποθέτηση και διαδοχή της πνευματικής δράσης, οι σχέσεις αυτές είχαν καταλάβει τη θέση άμεσου ενδιαφέροντος για την ανθρώπινη συνείδηση, γιατί η κατάκτηση του εξωτερικού κόσμου δεν θα είχε νόημα χωρίς τη συσχέτισή της με την ανθρώπινη συνείδηση.

Γίνεται αντιληπτό τώρα, ύστερα από τη δοκιμασία των αιώνων που πέρασαν,πως το ανεκπλήρωτο αίτημα της ανθρώπινης συνείδησης επανέρχεται στο προσκήνιο, σαν αντίρροπο με μια ορμή γνώσης των ρυθμών που δίδει την εντύπωση μιας κρυφής κυκλοφορίας, που ζητεί να έλθει στην επιφάνεια σαν φαινόμενο μιας ανέκφραστης κατάστασης.

Η ορμή, που είναι ένα γενικό αποτέλεσμα ή αίτιο της αστάθειας και της αβεβαιότητας του κόσμου, μας φέρνει στο χώρο της συνείδησης απ' όπου ο τρόπος της εκλογής θα οδηγήσει σαν τον μίτο της Αριάδνης, στην κατάκτηση του λαβυρίνθου. Και στη νέα νίκη, ανάλογη προς εκείνη που ώθησε τον άνθρωπο των σπηλαίων να απομακρυνθεί από τα ερέβη της πρωτόγονης ζωής.

Η συνείδηση που ερευνάται, δεν είναι η μόνιμη αυτή συνείδηση που δεν έχει διαφορές, αλλά εκείνη που δημιουργεί διαφορές,που ξεχώρισαν τον άνθρωπο από το κτήνος και ξεχωρίζουν τον έντιμο από τον εγκληματία. Τη συνείδηση της ιδιοφυίας από τη συνείδηση του ηλίθιου, δηλαδή από το παράγωγα της οργανικής ζωής, που ενώ η ίδια είναι όμοια μ' όλες τις κατηγορίες των οργανισμών, τα παράγωγά της διαφέρουν.

Και η δημιουργία τους μπορεί να μας αποκαλύψει πολλά μυστικά, για τα οποία τόσες υποθέσεις υποστηρίχθηκαν από τους σοφούς όλων των αιώνων. Τα παράγωγα της συνείδησης είναι ό,τι απαρτίζουν την ψυχή του ανθρώπου. Το θυμικόν και οι φρένες, που φαίνεται ότι διαφέρουν, μεταβάλλονται και εξελίσσονται, αποτελώντας έτσι το κέντρο της ενέργειας, που διαμορφώνει έμμεσα με τρόπο άλογο και έλλογο τις πολυποίκιλες ανθρώπινες καταστάσεις.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post