Δεν γνωρίζουμε ούτε το εύρος των "ακληρών" διαπραγματεύσεων, ούτε σε ποιο πολυτελές ξενοδοχείο θα απολαμβάνουν την παραμονή τους στο Παρίσι οι "επιφορτισμένοι" με τη...σωτηρία μας κυβερνητικοί παράγοντες. Η ανακοίνωση ήταν σαφής στην απόλυτη ασάφειά της, αλλά σαφέστερη ήταν η διαρροή από τους ομιχλώδεις "κύκλους" του υπουργείου Οικονομικών, ότι " Η συνάντηση στο Παρίσι γίνεται για να επιτευχθεί η επιτάχυνση της αξιολόγησης και να συζητηθεί το παλίσιο της επόμενης μέρας...".
Και μαζί με την μετάβαση του οικονομικού κυβερνητικού κλιμακίου στο Παρίσι, έχει αποδημήσει ταυτόχρονα και κάθε σοβαρότητα, ενώ προσφέρεται στο λαό από τις εγχώριες "πολιτικές αυθεντίες" το ηδύποτον της προσδοκίας, ως μοναδικό "παρασκεύασμα" των δημαγωγών. Με τους ίδιους να εντρυφούν σε παντός είδους απολαύσεις εντός και εκτός Ελλάδας, "ειλωτεύοντας" για το καλό μας , ερήμην πάντα της δικής μας βούλησης.
Τελικά, με κάποιες κοινωνικές ομάδες να μην οσφραίνονται την εγγίζουσα θύελλα και να αναζητούν την καταφυγή τους σε λόγια παχυλά, με τους πολιτικούς τυφλούς και ανιάτως βαρύκοους να μην αντιλαμβάνονται το ογκούμενο ρεύμα της λαικής απογοήτευσης και να μην ακούν τον μηκυθμόν της λαικής θυέλλης, το πρόβλημα της κρίσης της "πολιτικής αυθεντίας" είναι τόσο επίκαιρο και επιτακτικό, όσο ζωτικό και καυστικό. Κι αυτό, επειδή η ασθένεια του πολιτισμού μας δια της αυθεντολογίας παρέσυρε και παρασύρει στη "δουλεία" και στη σύγχρονη τυραννία.
Δεν έχει δε σημασία αν ό όρος "αυθεντία" προηγείται ή έπεται στη γέννσή του του όρου "ελευθερία". Συναντώνται όμως και συνυπάρχουν στον όρο "δημοκρατία". Πρόκειται περί μιας τριαδικής υπόστασης, που η μία δεν υφίσταται χωρίς την άλλη. Αυτή γεννά εκείνη. Η μία υποστηρίζει την άλλη. Αλλά και η μία παρασύρει την άλλη.
Διότι, αν είναι αληθές, και είναι ότι: "Τίποτε δεν είναι ευκολότερο να αναποδογυρίσει μία αδύνατη κεφαλή από μια αυθεντική γνώμη", άλλο τόσο είναι αληθές ότι: " έμφυτος τοις πάσιν άνθρωπος ο της ελευθερίας πόθος" και ότι "εν τη δημοκρατία μόνον ο φύσει ελεύθερος αρέσκεται να ζή".
Σε καμία περίπτωση δεν δύναται να εννοηθεί αυθεντία υπό πίεση και βία. Η πίεση και η ψυχολογική κυρίως βία, όπως συμβαίνει από τις εγχώριες "πολιτικές αυθεντίες", δεν συντελούν στην αναγνώριση της αυθεντίας. Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις επιβάλλεται άσκηση πίεσης ή βίας από την "αυθεντία" επί των υπηκόων, αναλόγως του είδους της αποστολής ή της ευθύνης, με την οποία είναι επιφορτισμένη η αυθεντία. Αλλά και πάλι τα όρια και τα μέτρα είναι δύσκολο να καθορισθούν.
Η εθνική κατάρα της πολιτικής αυθεντίας δεν έχει να κάνει με τις επιδιωκόμενες αξίες. Διότι συγκρούεται με την ελευθερία. Διότι η αναγνώριση της αυθεντίας πρέπει να γίνεται ελεύθερα από τον πολίτη. Αναγνώριση σημαίνει ότι ο πολίτης πιστεύει τον πολιτικό ως ενσαρκωτή των αξιών, έμπλεον γνώσεων και πείρας, ο οποίος μπορεί να τον καθοδηγήσει. Και αναφορικώς με το πνεύμα του καιρού και του τόπου, η αυθεντία πρέπει να κινείται μεταξύ παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος, στο πλαίσο της πραγματικότητας και των αναγκών των πολιτών.
Ολα είναι θέμα πολιτικής αγωγής, είναι θέμα παιδείας. Αγωγή προς αυθεντία είναι αγωγή προς ελευθερία. Και αγωγή προς ελευθερία είναι αγωγή προς ευθύνη. Αναγνώριση της αυθεντίας σημαίνει εμπιστοσύνη και ασφάλεια, αλλά και σεβασμός, τα βασικά δηλαδή συναισθήματα των γνήσιων σχέσεων πολιτκών και πολιτών, αλλά και των ανθρωπίνων σχέσεων γενικότερα.
Αυτό που ως κοινωνία ειπράττουμε από τους πολιτικούς της κακώς εννούμενης αυθεντίας , είναι το εθνικό όνειδος της υφαρπαγής του μέλλοντος από τους νέους ανθρώπους και το "πλιατσικολόγημα" του αύριο, σε συνδυασμό με την ασημαντότητα και την ποταπότητα όχι απλώς του πολιτικού συστήματος, αλλά και της λεγόμενης πνευματικής ελίτ, αυτής της ανύπαρκτης κατηγορίας ανθρώπων της διανόησης που έχουν αποδείξει ότι τα καταφέρνουν άριστα να βρίσκουν διοδεύσεις εξαγορασμένης επιβίωσης....
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.