Ολόκληρες οροσειρές λέξεων κινούνται και συνωθούνται μέσα στην πολιτική επιπολαιότητα και ανικανότητα, στην ατροφία της πολιτικής, στην πολιτική επιτήδευση, στο πολιτικό εύρος των ψεμάτων. Λες και αγωνιούν από μόνες τους να απεγκλωβιστούν, αναζητώντας να βρουν τη σωστή θέση τους, για να μην πάρουν μέρος στο παρανάλωμα του κοινωνικού κραδασμού, που οδηγεί τους πολίτες ενώπιον της μοίρας των υπάρξεων.
Και μαζί με τις λέξεις, τα πρόσωπα με τις αδέσποτες μνήμες ή και τις "αμνήμονες" μνήμες να πλειοδοτούν στην απληστία της συντριβής των αξιών και των ιδεών, στη σκιά της "πεθαμένης αιωνιότητας", με τους ήχους των κυμβάλων να καλύπτουν τους πολιτικούς μυκηθμούς στη μαρτυρία της πολλαπλότητας.
Σήμερα ωστόσο η γραφίδα τούτη δεν θα ασχοληθεί με την ελληνικό δράμα, που "σκηνογραφείται" από την ατέρμονη οικονομική κρίση και εσχάτως με την αδιέξοδη κατάσταση στο προσφυγικό, με τα πολιτικά "καραγκιοζιλίκια" που προσλαμβάνουν και θεσμικό χαρακτήρα με την παρουσία του "μαρμαρωμένου" προέδρου της δημοκρατίας.
Θα ασχοληθεί με το "γυναικείο δράμα" με την ευκαιρία της ημέρας της Γυναίκας, που παγκοσμίως καθιερώθηκε στις 8 Μαρτίου, για να αναμοχλεύει στη μνήμη μας τους αγώνες των γυναικών, που έχουν τις ρίζες τους στις αρχές του 20ου αιώνα.