Τα τελευταία χρόνια γίνεται εκτενής αναφορά σε Ευρωπαικό και παγκόσμιο επίπεδο, γύρω απο την επιχειρηματικότητα και τον διακριτό της ρόλο στην ανάπτυξη, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί ο διάλογος σχετικά με τη δυνατότητα μετάβασης προς το «Επιχειρηματικό Κράτος», που δημιουργεί γέφυρες στους τομείς της οικονομίας ενώ παράλληλα έχει ένα νέο ρόλο, πιο ευέλικτο, δημιουργικό με δυνατότητα ανάληψης ρίσκου.
Η αφορμή για αυτό το άρθρο είναι η διαπίστωση ότι ο όρος επιχειρηματικότητα και η έννοια του επιχειρηματία έιναι σχετικά παρεξηγημένα στην Ελλάδα σε σχέση με τη διεθνή ερμηνεία του όρου. Η σύγχυση ίσως οφείλεται στον προσανατολισμό της κοινωνίας μας προς ένα κράτος τροφό, σε συνάρτηση με κάποιες πάγιες στερεότυπες αντιλήψεις της κοινωνίας σχετικά με τον επιχειρηματία ως καιροσκόπο και οπορτουνιστή. Αυτό όμως δεν υφίσταται τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, καθώς ο επιχειρηματίας είναι ο πρακτικός οραματιστής, που αναλαμβάνει το ρίσκο να πραγματοποιήσει το όραμα του.