Ημερομηνία:
21/08/2015
Δὲν ξέρω γιατί, πιθανῶς λόγω ἐπιδράσεως τῶν συχνῶν προεκλογικῶν καὶ ἐκλογικῶν ἀναμετρήσεων, μιὰ φράση παλαιὴ ἔρχεται στὰ χείλη πολλῶν καὶ συχνά. Ἐσχάτως πολλοί μοῦ θέτουν τὸ ἐρώτημα: ποιὸς εἶπε, σὲ ποιὸν τὸ εἶπε καὶ μὲ ποιὰ ἔννοια εἶχε τὸν ἱστορικὸ λόγο: «Ὀψόμεθα εἰς Φιλίππους». Ἡ ἔκφραση, ποὺ ἔχει γίνει παροιμιακή, προέρχεται ἀπό το πολύτομο καὶ πολύτιμο ἔργο τοῦ Πλουτάρχου «Βίοι παράλληλοι». Ὁ Πλούταρχος κατ’ ἀκρίβειαν γράφει: «Ὄψει δὲ μὲ εἰς Φιλίππους» (= Θὰ μὲ δεῖς στοὺς Φιλίππους). Ἡ φράση αὐτὴ λέγεται ἀπό το φάσμα τοῦ Ἰουλίου Καίσαρος πρὸς τὸν φονέα του, τὸν Μᾶρκο Ἰούνιο Βροῦτο, τὴν ὥρα τοῦ ὕπνου.
Ἦταν μιὰ ἀπειλητικὴ προειδοποίηση ὅτι σύντομα θὰ ἔρθει ἡ ὥρα τῆς τιμωρίας. Διότι ὁ Βροῦτος καὶ ὁ Κὰσσιος, ὡς προασπιστὲς τάχα τῆς δημοκρατίας, δολοφόνησαν μὲ ἐγχειρίδια τὸν Καίσαρα στὶς «Εἰδοὺς τοῦ Μαρτίου» τοῦ ἔτους 44 π.Χ. Ὁ Βροῦτος εἶχε πολλαπλὰ εὐεργετηθεῖ ἀπο τὸν Καίσαρα, ὁ ὁποῖος μάλιστα τὸν εἶχε υἱοθετήσει. Ἐξ αὐτοῦ καὶ τὸ «Καὶ σύ, τέκνον, Βροῦτε;»