Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

«Φροντιστήριο Θηβαϊκής Αρχαιογνωσίας»: Αυγουστιάτικο Φεγγάρι 2013 - Μουσική βραδιά, Μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θήβας

«Φροντιστήριο Θηβαϊκής Αρχαιογνωσίας»

ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ ΦΕΓΓΑΡΙ 2013

Μουσική βραδιά

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΤΗ ΘΗΒΑ 
(πλατεία κεραμοπούλου)
Τετάρτη
21 Αυγούστου 2013 

ΩΡΑ 21:00

ΜΠΥΡΑ - ΚΡΑΣΙ

ΔΩΡΕΑΝ



«Φροντιστήριο Θηβαϊκής Αρχαιογνωσίας»: Αυγουστιάτικο Φεγγάρι 2013 - Μουσική βραδιά, Μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θήβας

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Φ.ά.Π.Α στην εστίαση

του Δημήτρη Αλεξάνδρου

Αχάριστος λαός φίλε μου.Δεν εκτίμησε καθόλου τον αγώνα της καλής μας κυβέρνησης που ταπείνωσε την τρόικα και την ανάγκασε να μας ξαναδώσει νέα Φ.ά.Π.Α  στην εστίαση.Τώρα, είτε γιατί πάλι δεν εστίασαν σωστά είτε γιατί δεν υπολόγισαν το εστιακό βάθος,ίδια κατά σύμπτωση είναι τα θύματα της αστοχίας τους. Πολίτες και καταναλωτές με χαμηλά ή καθόλου εισοδήματα που πλήττονται κυρίως από τους έμμεσους φόρους. Από το 13% στο 23% πριν ένα χρόνο, κάποιοι απορρόφησαν το 10%,κρατώντας σταθερές τις τιμές,άλλοι λογικά πρόσθεσαν το 10%, ενώ λίγοι,θέλω να πιστέυω,πονηροί και πλεονέχτες άδραξαν την ευκαιρία να κάνουν αυξήσεις από 20% - 30%.    
      Στο δια ταύτα τώρα. Στην πλειοψηφία τους οι μαγαζάτορες κράτησαν όχι μόνο το 10%, αλλά και τινές τούτων το καιροσκοπικό 20% - 30%.Είναι κρίμα ,όταν οι οι πολίτες στενάζουν,και μεταξύ αυτών πολλοί επαγγελματίες συνάδελφοί τους,κάποιοι, λίγοι ίσως, να επιδεικνύουν εις βάρος τους τον άκρατο ατομικισμό τους. Αυτό που έχουμε ανάγκη, σε συνθήκες βαρβαρότητας, είναι ο σεβασμός και η αλληλεγγύη ανάμεσα στις βάναυσα πληττόμενες κοινωνικές τάξεις και επαγγελματικές ομάδες.
     Αλλά τι τα θες! Όταν χορεύουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια.Ας μας πουν με συγκεκριμένα νούμερα αυτά τα απίθανα σαίνια της οικονομίας, ντόπια και ξένα,τι κέρδισε η χώρα και ο λαός έως τώρα από την αύξηση του Φ.(άτε) Π.(πιέτε)Α(αρχόντοι), με κριτήρια κοινωνικής ωφελιμότητας κα όχι των ολίγων Όσα και με το πετρέλαιο.Έσοδα μειωμένα κατά 300εκ.ευρώ,παγωνιά, ρύπανση,"θάνατο".
     Ζητάμε πειστικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις, χωρίς τις οποίες δεν μπορούμε  να τους απαλλάξουμε από το αυτονόητο συμπέρασμα ότι υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα ή ότι είναι,το λιγότερο, ανίκανοι.
     Απλά ερωτήματα ενός κοινού νου, του μέσου πολίτη δηλαδή, που ζητάει τεκμήρια και αποδείξεις, αφού μια ζωή αυτός πληρώνει το λογαριασμό.


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Οι Ρώσοι «δίνουν» όσους ήθελαν τον Καραμανλή νεκρό

Στο σχέδιο δολοφονίας Καραμανλή έχουμε αναφερθεί ήδη κατά το παρελθόν, όπως αναφερθήκαμε και στις έρευνες που έκανε ειδικός εισαγγελικός λειτουργός, σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα. Κάποιοι, προτιμούν να χλευάζουν το σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας (κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του), αγνοώντας –προφανώς ηθελημένα- τα όσα είχαν συμβεί κατά τη διάρκεια της δεύτερης πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή.

 Ούτε «στρατηγός άνεμος» υπήρξε, ούτε «αγανακτισμένη νεολαία» υπήρξε, ούτε –φυσικά- «σκάνδαλο υποκλοπών» υπήρξε. Πίσω από όλα αυτά βρισκόταν συγκεκριμένοι άνθρωποι και ξένες υπηρεσίες, που ήθελαν να σταματήσουν (ή και να εκφοβίσουν με κάθε μέσο και τρόπο) τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Κώστα Καραμανλή, προκειμένου να ακολουθήσει συγκεκριμένες «συμβουλές» και να εξυπηρετήσει απολύτως συγκεκριμένα γεωπολιτικά συμφέροντα.

 Πέρα από τα υπόλοιπα τραγικά της διακυβέρνησης της χώρας υπό τον Κώστα Καραμανλή, το τραγικό λάθος του ίδιου ήταν ότι στις τελευταίες εκλογές –τις οποίες και έχασε- προτίμησε να είναι μόνος και να μην πει την μεγάλη αλήθεια και το τεράστιο διακύβευμα των συγκεκριμένων εκλογών, επιτρέποντας έτσι να ακούγονται τα τραγελαφικά και ψευδέστατα συνθήματα του «λεφτά υπάρχουν» που σαν σκοπό είχαν τα όσα σήμερα βιώνει η χώρα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, την ισραηλινή Mossad, την βρετανική ΜΙ6 και την αμερικανική CIA φωτογραφίζει το πόρισμα του εισαγγελέα Πρωτοδικών Νίκου Ορνεράκη, αναφορικά με την διερεύνηση των στοιχείων που έχουν βρεθεί για το σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή το 2008.

 Το σχέδιο θα εκτελείτο από Έλληνες και θα ετίθετο σε εφαρμογή λίγες ημέρες μετά από το τυχαίο μπλοκάρισμά τους από την ρωσική επιχειρησιακή ομάδα η οποία είχε αφιχθεί στην Ελλάδα για να εξασφαλίσει το απόρρητο των επικοινωνιών Πούτιν-Καραμανλή-Προχόροφ για την επικείμενη ενεργειακή συμφωνία, αλλά και την προμήθεια των ΤΟΜΑ ΒMP-3HEL.

 Το ίδιο έγγραφο της ΕΥΠ, περιλαμβάνει εκτιμήσεις των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, σύμφωνα με τις οποίες «η σημερινή γενιά τρομοκρατών είναι ελεγχόμενη από τις Δυτικές Υπηρεσίες». Γίνεται ειδική αναφορά στην ομάδα παρακολούθησης του πρώην πρωθυπουργού και εκτιμάται ότι ανερχόταν σε 20 άτομα, με την επισήμανση ότι «δεν ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο», ενώ σε μια περίπτωση παρακολούθησης διαπιστώθηκε η παρουσία και δύο ακόμη νέων ατόμων, «που ήταν μάλλον Βρετανοί».

 Στο όχημα που εγκατέλειψε αυτή η ομάδα και στη συνέχεια ερευνήθηκε από τους Ρώσους πράκτορες, σύμφωνα πάντα με έγγραφο της ΕΥΠ, βρέθηκαν στοιχεία που αφορούν στην καταγραφή της διαδρομής που ακολουθούσε στη μετακίνησή του ο πρώην πρωθυπουργός, η οποία διαδρομή παραδόξως ήταν σχεδόν πάντα η … ίδια μέσω της Αττικής Οδού, χάρτες, κιάλια νυχτερινής παρατήρησης, εκρηκτική ύλη C-4, όπλα TOKAREV και KALASNIKOF, υλικά καμουφλάζ, υλικά μακιγιάζ, συστήματα επικοινωνίας συγχρονισμένα στις συχνότητες της ΕΛ.ΑΣ. και άλλα υλικά.

Στα σημειώματα υπήρχαν δύο ημερομηνίες σημειωμένες τις αμέσως επόμενες ημέρες αφ’ ότου η ρωσική ομάδα αντιπαρακολούθησης, εντόπισε τους υποψήφιους δολοφόνους να παρακολουθούν τον πρωθυπουργικό κομβόϊ και άρχισε μια καταδίωξη θανάτου στους δρόμους των Μεσογείων από δύο αυτοκίνητα με πράκτορες των FSB και GRU.

Κάποια στιγμή έσπρωξαν τους πράκτορες σε ένα δρομάκι και με τα όπλα στα χέρια κατέβηκαν, αλλά διαπιστώθηκε ότι είχαν εγκαταλείψει το σημείο με ένα εφεδρικό αυτοκίνητο, αφήνοντας πίσω το σύνολο του υλικού τους.

Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν για εξέταση στα Κεντρικά της Μόσχας και με βάση τις αναλύσεις που έγιναν, οι ρωσικές υπηρεσίες ενημέρωσαν ότι υπήρχε «οργανωμένο σχέδιο παρακολούθησης του Στόχου (Κ. Καραμανλής) το οποίο οργανώθηκε από Δυτικές Υπηρεσίες με τη συμμετοχή και της ομόλογης Υπηρεσίας του Ισραήλ. Το εν λόγω σχέδιο υλοποιήθηκε κυρίως από Έλληνες. Ο αντικειμενικός σκοπός του ήταν η πραγματοποίηση επίθεσης σε βάρος του Στόχου, με ειδικότερο σκοπό την αναβολή ή τη ματαίωση της ενεργειακής πολιτικής της χώρας».



Κάποιοι, λοιπόν, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα γεωπολιτικά και ενεργειακά συμφέροντα, ήθελαν τον Καραμανλή νεκρό. Δική μας πεποίθηση είναι πως νεκρούς ήθελαν και όλους τους εμπλεκόμενους Έλληνες που απέτρεψαν τελικά την δολοφονία του Έλληνα πρώην πρωθυπουργού, ενώ είμαστε επίσης απολύτως βέβαιοι πως επειδή υπάρχουν πάντα οι φόβοι διαρροών των πραγματικών γεγονότων, μέχρι και σήμερα κινδυνεύουν όλοι οι τότε εμπλεκόμενοι αλλά και ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής.

 αἰέν ἀριστεύειν

Κωνσταντίνος

Πληροφορίες από Defencenet

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

«Οδός Θερμοπυλών»: Η γραφικότερη οδός του Παρισιού με το ελληνιικό όνομα


Η γραφικότερη οδός του Παρισιού με το ελληνιικό όνομα: Περπατώντας στο πλακόστρωτο, κατάφυτο σοκάκι

Ενας από τους γραφικότερους δρόμους του Παρισιού, στον οποίο μένουν, μάλιστα, πολλοί καλλιτέχνες και ο οποίος έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό το 2006 μέσα από την ταινία «Paris Je t'aime» έχει όνομα με... ελληνικές ρίζες.

Ο λόγος για το σοκάκι κ «Rue des Thermopyles» ή καλύτερα, στα ελληνικά «Οδός Θερμοπυλών». Ο δρόμος βρίσκεται στο 14ο διαμέρισμα του Παρισιού και του έχει δοθεί το συγκεκριμένο όνομα λόγω του ότι είναι στενός, όπως το πέρασμα που έγινε η Μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ..

Οι κάτοικοι των σπιτιών που βρίσκονται στο συγκεκριμένο δρόμο, όπως διαβάζουμε στο perierga.gr, συχνά αφήνουν έξω από τις πόρτες τους παλιά βιβλία και αντικείμενα που δεν χρειάζονται εν είδει ενός ιδιόμορφου παζαριού όπου ο κάθε περαστικός μπορεί να διαλέξει και να πάρει ό,τι του αρέσει.

Το σκηνικό συμπληρώνουν τα γκράφιτι της γνωστής Γαλλίδας street artist «Miss Tic», αλλά και πολλά μικρά μπιστρό, γραφικά εστιατόρια, γκαλερί Τέχνης και κουκλίστικα καφέ.







iefimerida.gr


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΔΟΥΚΑΤΟΥ... Β' ΜΕΡΟΣ


ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΩΣΙΚΟΥ ΔΟΥΚΑΤΟΥ ΤΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ
Θεώρηση Ρωσικών, Ελληνικών και αδημοσίευτων Βρετανικών πηγών
Β’ ΜΕΡΟΣ


Π.Ν. Στάμου (Ph.D. - Hist.)

Δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ», τεύχη 78 ,
81 & 82, έκδοση Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος, 2012-2013.
Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση του ΝΜΕ.


 

 
…συνέχεια από το Α’ ΜΕΡΟΣ


Ναύαρχος Γρηγόριος Ανδρ. Σπυριφδώφ
(Grigory Andreevich Spiridov (1713 — 1790)
ΦΩΤΟ: http://shiphistory.ru/images/stories/spirid.jpg

Όσον αφορά στο ρωσικό σύστημα διοικήσεως των κατεχομένων Κυκλάδων, ωςαναγκαίο γεγονός προκειμένου να επιτυγχάνεται το επιθυμητό αποτέλεσμα από την κατοχή, οι ιστορικές πληροφορίες των Ρώσων και των Ελλήνων ιστορικών συμπίπτουν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό. Είχαν καταληφθεί, στις αρχές του 1771 [43], περί τα 19 νησιά, ονομαστικά τα νησιά Μήλος, Κίμωλος, Φολέγανδρος, Σίκινος, Ίος, Θήρα, Αμοργός, Νάξος, Μύκονος, Δήλος, Τήνος, Σύρος, Άνδρος, Κέα, Κύθνος, Σέριφος, Σίφνος, Πάρος, Αντίπαρος [44]. Τα νησιά αυτά, μετά από οδηγίες της ρωσικής διοίκησης εξέλεξαν αντιπροσώπους –σύνδικους– και ένα «καντσιλιέρη», Γενικό Επίτροπο δε εξέλεξαν τον Μυκόνιο αξιωματικό των ρωσικών δυνάμεων Αντώνη Ψαρό [45].

Οι κάτοικοι των κατεχόμενων νησιών με τη σύμπραξη αρκετών από τους αρχιερείς των ορκίστηκαν, κατά διαταγήν [46] του ναυάρχου Σπυριδώφ, πίστη και αφοσίωση στην Αικατερίνη ΙΙ. Οι «σύνδικοι» ήσαν οι προεστοί (δημογέροντες) των νησιών με κύρια καθήκοντα τη διοίκηση των ελληνικών κοινοτήτων, τη διεξαγωγή των δικαστικών υποθέσεων, σύμφωνα με το τοπικό δίκαιο, το οποίο απένειμαν αυτοί, όπως και επί της κατοχής των από τους Τούρκους. Οι σύνδικοι έπρεπε επίσης να επιβάλουν και τις «αγγαρείες», δηλαδή στις διαδικασίες παρασκευής και προμήθειας τροφών και άλλων αγαθών στους Ρώσους, με την αποστολή τους στην Πάρο, και να συλλέγουν τη «δεκάτη«, τον φόρο που προηγουμένως οι νησιώτες πλήρωναν στους Τούρκους και τώρα εισέπρατταν οι Ρώσοι[47]. Όλες οι πιο πάνω «αγγαρείες» επιβάλλονταν με συνοδεία απειλών για αυστηρές τιμωρίες, αν δεν υλοποιούνταν έγκαιρα και πιστά, κατά τις ρωσικές διαταγές.

Εξ αιτίας όλων των πιο πάνω κατοχικών μέτρων και επιβολής υπακοής των ρωσικών διαταγών στους κατοίκους των Κυκλάδων, οι «υπήκοοι» των νησιών άρχισαν να δυσανασχετούν έναντι της προφανούς ρωσικής καταπίεσης. Τη δυσφορία των νησιωτών μεγέθυνε και η αυξανόμενη δράση της πειρατείας, η οποία άρπαζε με επιθέσεις τα υπόλοιπα αγαθά των κατοίκων, που απέμεναν μετά τις επιβαλλόμενες «συλλογές» των Ρώσων[48]. Οι Ρώσοι στις παρακλήσεις των Ελλήνων για προστασία από τους πειρατές περιορίζονταν μόνον «...στην έκδοση διαταγών κατ' αυτών...» [49].




Η πρώτη σελίδα της αναφοράς
Χάρκουρτ, 3.7.1771. ΦΩΤΟ: ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

Την δυσφορία των νησιωτών στην ρωσική κατοχή επέτειναν και οι «αταξίες» τωνστρατολογημένων Ελλήνων και Αλβανών, οι οποίοι δεν σιτίζονταν επαρκώς από τους Ρώσους, οπότε «...μη πειθαρχούντες, εκακούχησαν τους απειροπόλεμους νησιώτας δεινώς τη αληθεία και απανθρώπως...» [50].Ειδικά οι Παριανοί, που «φιλοξενούσαν» στο νησί τους περισσότερους «ατάκτους», μη μπορώντας να υποφέρουν περισσότερο, εγκατέλειπαν τα σπίτια των και μετανάστευαν σε άλλα μέρη, «...επόθουν δε την επάνοδον της μουσουλμανικής δεσποτείας...».
Το ρωσικό καθεστώς έληξε με την συνθήκη Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774), οι Ρώσοι «προστάτες» αποχώρησαν και δεν υπήρξε καμιά συνέχεια τυπικά ή στρατιωτικά στο καθεστώς που είχαν επιβάλει. 

 
Στοιχεία από τα Βρετανικά Αρχεία
Προκειμένου να τεκμηριώσουμε κατά τον πιο επιστημονικά αποδεκτό τρόπο την άποψή μας για το ρωσικό καθεστώς στις Κυκλάδες και ανατρέχοντας σε άλλες πηγές ερευνήσαμε σχετικά στα Βρετανικά Αρχεία. Η έρευνά μας στα Βρετανικά Αρχεία (ΒρΑ) [51] έφερε στην επιφάνεια 4 έγγραφα, τα οποία εκτιμάται ότι φωτίζουν την πραγματικότητα μέσα από διαφορετική γωνία για το μελετώμενο θέμα.





Τρίτη σελίδα αναφοράς Χάρκουρτ, 3.7.1771.
ΦΩΤΟ: ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

Στον τόμο SP 78/283 των ΒρΑ με τίτλο Secretaries of State:State Papers ForeignFrance, περιέχονται 129 έγγραφα, κυρίως αναφορές του Άγγλου πρέσβη στο Παρίσι, Λόρδο του Χάρκουρτ [52], που υποβάλλονται στον Άγγλο Υπουργό των Εξωτερικών Λόρδο Ρότσφορντ [53] και απαντήσεις του τελευταίου προς τον ίδιο πρέσβη. Μεταξύ των 129, βρέθηκαν 4 έγγραφα, που αφορούν στο θέμα μας, και στα οποία αναφερόμαστε πιο κάτω. Τα έγγραφα αυτά δημοσιεύονται για πρώτη φορά.

Στο πρώτο έγγραφο [54] –σε τετρασέλιδη αναφορά του Άγγλου πρέσβη από το Παρίσι προς το Λονδίνο– της 3ης Ιουλίου 1771 ο πρέσβης Λόρδος Χάρκουρτ, μεταξύ των άλλων, στο τέλος της τρίτης και στην αρχή της τέταρτης σελίδας αναφέρει:

«...Απουσιάζοντος του Βασιλέως από τις Βερσαλλίες συνάντησα τον Δούκα D’ Aiguillon στο Παρίσι. Σε ερώτησή μου αν φαίνεται να υπήρχαν εξελίξεις μεταξύ των Ρώσων και Τούρκων? Μου είπε ότι βρίσκει ότι οι απαιτήσεις των Ρώσων ήσαν πολύ υψηλές, ότι εκτός του ότι είχαν την είσοδο (Σημ.ΠΣ- τέλος τρίτης σελίδας, συνέχεια στην τέταρτη σελίδα) στη Μαύρη Θάλασσα, επιμένουν στη κατοχή ενός νησιού στο Αρχιπέλαγος, το οποίο υποθέτει ότι θα επρόκειτο να αγοράσουμε εμείς...».

Η αναφορά υπογράφεται από τον Λόρδο Χάρκουρτ, ο οποίος της δίνει τον αύξοντα αριθμό ‘Ν 95’.

Από την πιο πάνω διατύπωση αμέσως δημιουργείται ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο πρέπει να θεωρήσουμε το όλο εξεταζόμενο θέμα. Φαίνεται ότι στις συζητήσεις κατά το 1771, μεταξύ των Ρώσων και Τούρκων, για την πραγματοποίηση ειρήνης, που υπογράφτηκε πολύ αργότερα το 1774, η ρωσική διπλωματία ήταν προσανατολισμένη προς τη θέση, την οποία ανέφερε και στο άρθρο της η Σμιλυάνσκαγια. Δηλαδή, κατοχή ενός νησιού του Αρχιπελάγους για να χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό όπλο. Αλλά και οι λεπτομέρειες, που περιέγραψε η Σμιλυάνσκαγια, ότι ο Σπυριδώφ προέβαινε
στη δημιουργία του πριγκιπάτου, ελάμβαναν χώρα επίσης στο 1771.

Με το πιο πάνω απόσπασμα της αναφοράς του Άγγλου πρέσβη στο Παρίσι καταδεικνύεται, ότι η επίσημη διπλωματική θέση της Ρωσίας δεν περιελάμβανε τη δημιουργία οποιασδήποτε μορφής κρατιδίου στο Αρχιπέλαγος. Αν υπήρχε και θέμα ρωσικού ‘κρατιδίου’, θα είχε γίνει σχετική αναφορά στους διπλωματικούς κύκλους για ένα τόσο σοβαρό θέμα, επομένως θα το ανέφερε και ο Άγγλος πρέσβης.

Η απάντηση του Άγγλου υπουργού Εξωτερικών βρίσκεται στο αμέσως επόμενο έγγραφο του Τόμου SP 78/283 των ΒρΑ και πρόκειται για τη δισέλιδη επιστολή του Λόρδου Ρότσφορντ προς τον πρεσβευτή του στο Παρίσι Λόρδο Χάρκουρτ, η οποία επιγράφεται « St James’s 12 July 1771».

Στην αρχή της επιστολής του ο Άγγλος υπουργός των Εξωτερικών βεβαιώνει τον Χάρκουρτ ότι η αναφορά του με αριθμό ‘Ν 95’, δηλαδή η αναφορά της 3.7.1771, παρουσιάστηκε στο Βασιλιά! Επομένως, φαίνεται ότι θεωρήθηκε πολύ σημαντικό το περιεχόμενό της.
Τούτο επισημαίνεται και από το γεγονός ότι συνεχίζει αμέσως την επιστολή του εισάγοντας το θέμα μας και ο Ρόστφορντ γράφει:

«...Καθώς έφθασαν εδώ πληροφορίες ότι η υποτιθέμενη Προαπαίτηση της Ρωσικής Αυλής να διακρατήσει ένα ή περισσότερα νησιά του Αρχιπελάγους, ήταν πιθανώς ένα Σχέδιο για να προσφέρουν ένα Δώρο τους στη Μεγάλη Βρετανία, η Εξοχότητά Σας κατά την επόμενη συνάντηση με τον Δούκα D’ Aiguillon, στην περίπτωση που θα αναφερθεί σ’ αυτό, διαβεβαιώστε τον ότι δεν έχομε στη σκέψη μας κανένα σχέδιο επεκτάσεων, ή ας μου επιτραπεί καλύτερα να πω, ότι συγκρατούμε τον εαυτό μας από του να πραγματοποιήσουμε οποιαδήποτε Απόκτηση στον (Ση. ΠΣ – τέλος πρώτης σελίδας, συνέχεια στη δεύτερη, άνω δεξιά) Λεβάντε (Σημ.ΠΣ - Ανατολή), θα προσπαθήσω να τον ικανοποιήσω, γενικά, για την κακή εκτίμηση, (Σημ.ΠΣ –για τις προθέσεις ) της Αυτού Μεγαλειότητας, υποθέτοντας ότι ο ίδιος απομακρήνει απόψεις φιλόδοξων βλέψεων για οποιοδήποτε τμήμα του κόσμου...».

Από την απάντηση επομένως του Άγγλου υπουργού των Εξωτερικών συμπεραίνεται, ότι οι Άγγλοι δεν είχαν κατά νου να επεκτείνουν την επικράτειά τους εκείνη την περίοδο, αλλά και ότι όπως ο υπουργός υποστηρίζει, ακόμα και αν οι Ρώσοι θα ήθελαν να τους προσφέρουν ένα τέτοιο ‘δώρο’, οι Άγγλοι δεν είχαν τη διάθεση να το αποδεχτούν.
 




Πρώτη σελίδα επιστολής Ρότσφορντ,
12.7.1771. ΦΩΤΟ: ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

Η θέση αυτή της αγγλικής πολιτικής, όπως σαφώς διατυπώνεται στην επιστολή Ρότσφορντ, σημαίνει ότι ο διαπραγματευτικός πολιτικός ελιγμός της Αικατερίνης ΙΙ, να πάρει δηλαδή με το μέρος της την Αγγλία με ένα ‘δώρο’ νησιών του Αρχιπελάγους, έπεφτε στο κενό.
Άλλωστε, η σε εξαιρετικά μικρό χρονικό διάστημα απάντηση του Άγγλου υπουργού (η αναφορά Χάρκουρτ εγράφη και απεστάλη στις 3.7, ελήφθη στο Λονδίνο, παρουσιάστηκε στο Βασιλιά, σχολιάστηκε και η απάντηση του υπουργού δόθηκε στις 12.7.1771)επισημαίνει τη σημαντικότητα που απέδιδε η Αγγλική Αυλή στην πρόθεση της Ρωσίας να κατέχει ένα ή περισσότερα νησιά στο Αρχιπέλαγος και έσπευσε να ανακοινώσει ότι δεν επικροτεί αυτή τη ρωσική πρόθεση.

Η επιστολή Ρότσφορντ έφερε τον αύξοντα αριθμό ‘Ν 23’.

Σε μικρό χρόνο ακολούθησε επόμενη αναφορά του Άγγλου πρέσβη στο Παρίσι προς τον υπουργό του, με ημερομηνία 17 Ιουλίου 1771, που φέρει τον αριθμό 37 της σελίδας του Τόμου SP 78/283 των ΒρΑ. Στην αναφορά του αυτή ο Λόρδος Χάρκουρτ, από το προάστιο Κομπχιέν του Παρισιού, καταγράφει το επείγον της υπόθεσης λέγοντας ότι, πριν ακόμα λάβει την τελευταία απάντηση του υπουργού του (Νο 23), είχε κάνει ήδη μια τεράστια προσπάθεια να αντικρούσει τις φήμες που κυκλοφορούσαν για την περίπτωση ενός νησιού στο Αρχιπέλαγος, που επρόκειτο να μεταβιβαστεί στο Βρετανικό Στέμμα.

Και ο πρέσβης συνεχίζοντας γράφει [55] «...Μια τέτοια φήμη είναι τόσο βλαπτική για την τιμή της Αυτού Μεγαλειότητας και τόσο αταίριαστη στη μετριοπάθεια που διακρίνει τον χαρακτήρα του, και δεν περνάει από τη σκέψη μου ότι μπορεί να δοθεί πίστη σ’ αυτή από το λογικό τμήμα της ανθρωπότητας. Ο Δούκας D’ Aiguillon έχει μεγάλη αντίληψη για να πιστέψει μια τέτοια φήμη, ούτε φαίνεται ότι απαιτεί πολλά επιχειρήματα για να πεισθεί ότι μια τέτοια πρόσκτηση δεν θα είχε κανένα πραγματικό πλεονέκτημα για τη Μεγάλη Βρετανία. Κατά την τελευταία μας συνάντηση, φαινόταν αντίθετος με την ιδέα να συνεχίσουν οι Ρώσοι την κατοχή ενός νησιού στο Αρχιπέλαγος, εκτιμώντας (Σημ.ΠΣ – συνεχίζει την αναφορά στην επόμενη σελίδα) ότι αυτό θα μπορούσε αργά ή γρήγορα να αναμείξει την Ευρώπη σε ένα νέο πόλεμο, πιο σοβαρό από αυτόν μεταξύ των Ρώσων με τους Τούρκους. Ήταν προς το συμφέρον της Μ. Βρετανίας είπε, να αντιταχθεί σε μια τέτοια εγκατάσταση της Ρωσίας και αν το αποτολμούσαν, θα είχε επιπτώσεις στο εμπόριό μας στην Ανατολή, όπως και στο δικό τους. Η απάντησή μου ήταν, πως φοβάμαι ότι η ανάπτυξη του δικού μας εμπορίου δεν ήταν σε τόσο καλό επίπεδο, ώστε να υποφέρει όσο το δικό τους. Στη συνέχεια παρατήρησε ότι οι Ρώσοι φαίνεται να έχουν την πρόθεση να πάρουν την Κριμαία, το οποίο είναι πολύ πιθανό, επειδή είναι πολύ φυσικό να υποθέσουμε ότι οι Ρώσοι πολύ λογικά περιμένουν να έχουν κάποιο κέρδος από την επιτυχία των όπλων τους και η κατάκτηση της Ταταρικής Κριμαίας θεωρείτο πάντοτε το κυριότερο αντικείμενο τους...». Στο σημείο αυτό ο πρέσβης Λόρδος Χάρκουρτ συνεχίζει την αναφορά του προς τον υπουργό για άλλα θέματα.

Είναι προφανές από την αναφορά Χάρκουρτ ότι, ακόμα και την ‘κατοχή’ ενός νησιού του Αρχιπελάγους από τους Ρώσους, δεν ήταν δυνατόν να αποδεχτούν οι Γάλλοι και οι Άγγλοι. Εκτός από τις γενικότερες σχέσεις και γεωπολιτικές ισορροπίες, που υπήρχαν την περίοδο αυτή, οι δύο Μεγάλες Δυνάμεις δεν επιθυμούσαν επί πλέον να βλάψουν την ανάπτυξη των εμπορικών των συμφερόντων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Φαίνεται δε, ότι είχαν αποδεχτεί την πρόθεση της Ρωσίας να προσαρτήσει την Κριμαία. Επισημαίνεται επίσης, ότι οι Γάλλοι θεωρούσαν ότι η συνέχεια της καταλήψεως ενός νησιού του Αρχιπελάγους από τους Ρώσους μπορεί να προξενήσει έναν νέο πόλεμο στη Ευρώπη, πολύ δε περισσότερο η συνέχιση κατοχής πολλών νησιών στο Αρχιπέλαγος. Τούτο δηλαδή, πιστεύουν ότι θα μπορούσε να οδηγήσει όχι σε συνθήκη ειρήνης, αλλά σε πόλεμο. Οι απόψεις αυτές των Γάλλων και Άγγλων ασφαλώς δεν θα έπρεπε να διαφεύγουν από τη σκέψη της Αικατερίνης ΙΙ και των Συμβούλων της. Αυτός ήταν ίσος ο λόγος να αποφεύγει να συναινέσει στη δημιουργία ‘ρωσικού κρατιδίου’ στο Αρχιπέλαγος η Αικατερίνη ΙΙ, παρά τις αντίθετες εισηγήσεις που δεχόταν από τους Α. Ορλώφ και ναύαρχο Σπυριδώφ!

Ακολουθεί το τέταρτο έγγραφο των ΒρΑ, η επιστολή του Άγγλου υπουργού των Εξωτερικών με ημερομηνία 9 Αυγούστου 1771, στη σελίδα 61 του ίδιου Τόμου και με αρίθμηση Ν 27 στην άνω αριστερή πλευρά της πρώτης σελίδας. Με την επιστολή αυτή φαίνεται ότι έκλεισε για την αγγλική διπλωματία το ζήτημα του ‘νησιού του Αρχιπελάγους’ Συγκεκριμένα, στην πρώτη σελίδα της επιστολής του ο υπουργός βεβαιώνει τον πρέσβη στο Παρίσι για την ορθότητα των κινήσεων του και του χειρισμού του θέματος προς τη Γαλλική Αυλή. Σημειώνει

«...Η διστακτικότητα της Εξοχότητάς σας να διατηρήσετε διάλογο με τον Δούκα D’ Aiguillon σχετικά με το θέμα μιας ειρήνης των Ρώσων με την Πύλη, και η σύνεση που επιδείξατε να αποφύγετε να δώσετε κάποια γνώμη σχετικά με το πνεύμα, που ο Βασιλεύς πιθανώς να σκεφτόταν τα πλεονεκτήματα που αναμένονταν από το τελευταίο (Σημ.ΠΣ – τη συναλλαγή για ένα νησί του Αρχιπελάγους), εκτιμήθηκε ως πολύ αποδεκτό από την Μεγαλειότητα του...».




Η δεύτερη σελίδα της επιστολής
Ρότσφορντ, 12.7.1771.
ΦΩΤΟΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

Στο σημείο αυτό της επιστολής του φλεγματικός ο Άγγλος υπουργός αλλάζει θέμα και συνεχίζει με άλλες υποθέσεις της αρμοδιότητας του πρέσβη του στο Παρίσι.

Ο τρόπος όμως που τέθηκε το θέμα του ‘νησιού ή νησιών του Αρχιπελάγους’ ως αντικείμενο πιθανής συναλλαγής για την αγγλική πολιτική, το σύντομο χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο εξελίχθηκε στην αλληλογραφία των δύο αρμοδίων Άγγλων υπηρεσιακών παραγόντων, αλλά και το επείγον της ανταλλαγής της αντίστοιχης αλληλογραφίας το αναδεικνύουν ως ένα σημαντικό ζήτημα, για την Αγγλική διπλωματία. Το θέμα πιθανώς δημιουργήθηκε από τη Ρωσική πλευρά, αλλά η αντιμετώπισή του από την αγγλική πλευρά ήταν η επίδειξη άμεσης και κάθετα αρνητικής στάσης. Εκείνο όμως που σημειώνεται εδώ, είναι ότι είναι πολύ πιθανό στην πραγματικότητα οι Ρώσοι να σκέφθηκαν τη χρησιμοποίηση ενός τέτοιου διαπραγματευτικού επιχειρήματος, ανεξάρτητα αν δεν απέδωσε τελικά.

Η περίπτωση όμως της διατηρήσεως ενός νησιού στο Αρχιπέλαγος από τους Ρώσους για διαπραγματευτικούς λόγους έχει επιβεβαιωθεί και από τον σοβιετικό ιστορικό Ε. Τάρλε. Ο Τάρλε βασιζόμενος σε έγγραφο των ΡΚΑ [56]διατυπώνει την άποψή του για το ανασκοπούμενο θέμα μέσα σε λίγες γραμμές:

«...Ο Σπυριδώφ αντιλαμβανόταν πολύ καλά ότι οι άσπονδοι εχθροί της Ρωσίας, οι Γάλλοι, αλλά και (όπως πιθανώς σκεφτόταν) οι πιθανοί σύμμαχοι Άγγλοι θα έδιναν πολλά, για να μπορέσουν να διώξουν από εδώ (Σημ. ΠΣ – από την Μεσόγειο) το ρωσικό στόλο: ‘…Αν πωλούσαμε αυτό το νησί με το λιμάνι της Νάουσας, καθώς και την Αντίπαρο στους Άγγλους ή στους Γάλλους, αυτοί, μολονότι έχουν δικά τους λιμάνια στη Μεσόγειο, θα μας έδιναν μετά χαράς όχι ένα, αλλά εκατομμύρια χρυσά…’…»[57]. Με την πιο πάνω όμως διατύπωση του Τάρλε, εκτιμάται ότι λύνεται και ο γρίφος των Βρετανικών Αρχείων. Κατά πρώτον, επιβεβαιώνεται και από τα Ρωσικά Αρχεία ότι υπήρχε θέμα – και το είχε θέσει ο ίδιος ο Σπυριδώφ – της διακρατήσεως ενός ή περισσότερων νησιών (Πάρος και Αντίπαρος ?), προκειμένου να χρησιμοποιηθούν κατά τις διαπραγματεύσεις για την επίτευξη ειρήνης. Κατά δεύτερον, πάλι με βάση τα ΡΑ, υπήρχε πρόθεση μεταβιβάσεως του/των νησιών στους Άγγλους (ως «δωρέα» ή πώληση), όπως φαίνεται και στα ΒρΑ. Η διάσταση που βάζουν ο Τάρλε και τα ΡΑ, ότι και οι Γάλλοι θα ενδιαφέρονταν για μια τέτοια μεταβίβαση, είναι πολύ δικαιολογημένη, δεδομένου ότι ήταν σφοδρή η αντίθεση των Γάλλων στην κάθοδο και παραμονή των Ρώσων στη Μεσόγειο.

Αν δε σημειώσουμε το γεγονός ότι ο Ε. Τάρλε, βαθύς μελετητής της ρωσικής ιστορίας της περιόδου, δεν αναφέρει στο έργο του [58] τίποτα για ’πριγκιπάτο’ ή ‘δουκάτο’ κ.λ.π. του Αρχιπελάγους, πιθανώς να μπορούμε να υποθέσουμε ότι δεν υπήρχαν αρκετά ή καθόλου στοιχεία κατά τις ιστορικές του έρευνες, που να δικαιολογούν την ανάδειξη ενός τέτοιου ιστορικού θέματος.

Άλλωστε ο Ε. Τάρλε χρησιμοποίησε πολλές φορές όρους, που σαφώς υποδηλώνουν την ‘κατοχή’ και την ‘κατάληψη των νησιών’ του Αιγαίου. Περιγράφει δε χαρακτηριστικά την καλή συμπεριφορά «...των Ρώσων ναυτών και στρατιωτών αφενός, και των ρωσικών διοικητικών αρχών αφετέρου...και ότι ακόμα οι τοπικές παραδόσεις του 19ου αιώνα αναφέρονται καλά στη ρωσική κατοχή...» [59].

Υπάρχει τέλος, υπηρεσιακή αναφορά του κόμη Βοηνόβιτς, υπαρχηγού του Σπυριδώφ στο διάστημα εκείνο, που απευθύνεται στο Ρώσο ναύαρχο την 16 Ιανουαρίου του 1771, η οποία στην αρχή αναφέρει: «...Υψηλότητά σας, αξιότιμε κύριε Γρηγόρη Αντρέεβιτς. Οι κάτοικοι των νησιών του Αρχιπελάγους ως υποταγμένοι κάτω από τα όπλα της Αυτής Αυτοκρατορικής Μεγαλειότητας κατά διαταγή του Υψηλοτάτου κόμη Αλέξιου Ορλώφ και της Υψηλότητάς σας διοικούνται τώρα από μένα...» [60].Δηλώνει δηλαδή ο διοικητής των νησιών που κατέχουν οι Ρώσοι, ότι τα νησιά είναι υποταγμένα κάτω από τα ρωσικά όπλα!

 
Επίλογος
Από τα πιο πάνω στοιχεία που εκθέσαμε, και με βάση κυρίως τα ΒρΑ, που αποκαλύπτουν την πραγματική έκταση του θέματος – ως πιθανό διαπραγματευτικό στοιχείο - σε συνδυασμό και με την μαρτυρία/άποψη του Τάρλε, ο οποίος επίσης μιλά για πιθανό διαπραγματευτικό στοιχείο (π.χ. συναλλαγή), μπορούν να διατυπωθούν τα πιο κάτω συμπεράσματα:

- Από την ελληνική ιστοριογραφία προκύπτει σαφώς ότι η ‘διακράτηση’ των νησιών του Αιγαίου από το 1771 μέχρι το 1774 από τους Ρώσους αποτελούσε ‘κατοχή’ των νησιών.
Το σύστημα διοικήσεως που εγκατέστησαν οι Ρώσοι ήταν ένα σύστημα ελέγχου τηρήσεως των κανόνων του ‘κατακτητή’. Το σύστημα διοικήσεως εξασφάλιζε την υποταγή/ υπακοή και τη συλλογή των φόρων για την διατροφή των στρατευμάτων κατοχής. Οι ιστορικές πληροφορίες και οι λεπτομέρειες των εγγράφων, που υπάρχουν στην ελληνική ιστοριογραφία βεβαιώνουν σε μεγάλη έκταση την κατοχική λειτουργία των νησιών, αλλά και το στοιχείο της εκμετάλλευσης του χριστιανικού ομόδοξου από τον κατακτητή, για τον εξαναγκασμό των Ελλήνων κατοίκων να υπακούσουν.
Άλλωστε, οι Έλληνες πιστεύοντας στα κηρύγματα ομοδοξίας των Ρώσων ήλπιζαν σε καλλίτερες συνθήκες επιβίωσης υπό τον Ρώσο κατακτητή, έναντι του Τούρκου, αλλά διαψεύστηκαν.

- Από την επιχειρηματολογία της Σμιλυάνσκαγια και από τα έγγραφα των ΡΑ που χρησιμοποιεί, δεν προκύπτει σαφώς να έχουν γίνει αποδεκτές από τη ρωσική ηγεσία προτάσεις του Α. Ορλώφ και του ναυάρχου Σπυριδώφ για τη δημιουργία ρωσικής κρατικής οντότητας, οποιαδήποτε μορφής (δουκάτου, πριγκιπάτου κ.λ.π.). Επίσης, στην συνθήκη Κιουτσούκ Καϊναρτζή δεν αναφέρεται τίποτα σχετικό και το θέμα φαίνεται ότι δεν ετέθη ούτε ως διαπραγματευτικό επιχείρημα. Ένα τόσο σοβαρό θέμα και μεγάλου διαπραγματευτικού βάρους (΄κρατίδιο’), αν υπήρχε επίσημα, θα είχε ασφαλώς τεθεί κατά τη διαπραγμάτευση και θα είχε καταγραφεί στην ιστοριογραφία.

- Οι ενδείξεις ότι ο ναύαρχος Σπυριδώφ επιθυμούσε τη δημιουργία ενός ρωσικού ‘κρατιδίου’, χωρίς μάλιστα την άδεια της Αυτοκράτειρας, δεν μπορούν να θεωρηθούν τεκμηριωμένες με τα μέχρι τώρα ευρήματα της Σμιλυάνσκαγια. Ανυπόγραφα έγγραφα και εκθέσεις ιδεών ή προθέσεων σε προσωπικές σημειώσεις έχουν τη σημασία τους, πιθανώς για να σκιαγραφήσουν την προσωπικότητα του ανδρός, αλλά δεν μπορούν να αποτελέσουν στοιχεία τεκμηριώσεως για την πραγματοποίηση και επίσημη αποδοχή των ιδεών αυτών.

- Τα ΒρΑ υπαινίσσονται και μόνον περίοδο, κατά την οποία οι Ρώσοι ‘δοκίμασαν’ να χρησιμοποιήσουν την κατάληψη ενός ή περισσότερων νησιών στο Αιγαίο ως διαπραγματευτικό όπλο στις συνομιλίες ειρήνης. Και το στοιχείο τούτο είναι αμφίβολο αν τελικά χρησιμοποιήθηκε ή αν αποτέλεσε σημαντικό μέρος των εξελίξεων των ειρηνευτικών συνομιλιών. Αν υπήρχε ένα σημαντικό διπλωματικό θέμα, όπως του υποτιθέμενου ‘κρατιδίου’, ασφαλώς θα αναφερόταν στα ΒρΑ.

- Ο Ε. Τάρλε, έμμεσα, επιβεβαιώνει τα ΒρΑ, αλλά δεν αναφέρει ύπαρξη θέματος ρωσικού ‘κρατιδίου’ στο Αιγαίο. Ένα τόσο σοβαρό θέμα άλλωστε, αν υπήρχε, δεν θα μπορούσε να μην αναδειχθεί ιστορικά από τον Ρώσο επιφανή επιστήμονα.

Τέλος, είναι αναγκαίο να επισημανθεί η σπουδαιότητα της ερευνητικής προσπάθειας της καθηγήτριας Έλενας Σμιλυάνσκαγια, η οποία πιθανώς δεν προσέφερε όσα θα ήλπιζε στο θέμα δημιουργίας ρωσικού ‘πριγκιπάτου’ στο Αιγαίο, έφερε όμως στο φως σπουδαία στοιχεία για την προσωπικότητα και δραστηριότητα του ναυάρχου Σπυριδώφ κατά την πρώτη ιστορικά εμφάνιση του Ρωσικού Στόλου στη Μεσόγειο.
http://perialos.blogspot.gr/2013/08/blog-post_8.html
 


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Οι όμορφοι κομμουνιστές όμορφα απολύουν

Πόσο δημοκρατική και αριστερή είναι η πώληση ενός δημόσιου αγαθού υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων; Ο Θ. Τζήμερος σε άρθρο του στο Marketnews περιγράφει έναν «άγνωστο», «όμορφο» κόσμο, «κομμουνιστικά» πλασμένο.

Το ότι το ΚΚΕ είναι ένα ιδιότυπο πολιτικό μόρφωμα εκτός πολιτικού συστήματος, που χαίρει μιας επίσης ιδιότυπης ασυλίας, η “Δημιουργία, ξανά!” το είχε καταδείξει από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής της. Το ότι αυτό συμβαίνει επειδή το ΚΚΕ λειτουργούσε ως ο στυλοβάτης του δικομματισμού το αντιλαμβάνονται πλέον οι πάντες, εκτός από όσους ανάβουν κάθε πρωί κερί στο εικόνισμα του Στάλιν.

Με την πώληση του 902, το ΚΚΕ αποδεικνύει ότι είναι και ο πιο ανάλγητος καπιταλιστής εργοδότης. Δεν υπάρχει προηγούμενο εταιρείας που να πουλήθηκε και να απέλυσε όλους τους εργαζόμενους.Όσες έβαλαν λουκέτο προσπάθησαν μέχρι την τελευταία στιγμή να σώσουν όσους μπορούσαν, έχοντας να αντιμετωπίσουν, εκτός από τον εφιάλτη της ύφεσης και της έλλειψης ρευστότητας και τις ομάδες κρούσης του ΠΑΜΕ, που με την παραμικρή μείωση προσωπικού απέκλειαν τις εισόδους, σταματούσαν την παραγωγή και ξυλοκοπούσαν όσους είχαν αντίθετη άποψη, εργαζόμενους και εργοδότες.

Όμως ο “πατερούλης” των λαϊκών στρωμάτων, όταν ήρθε η ώρα να διαλέξει, δεν ταλαντεύτηκε ούτε λεπτό. Ο νέος ιδιοκτήτης έθεσε όρο να του παραδοθεί η Ραδιοτηλεοπτική ΑΕ «καθαρή», δηλαδή χωρίς εργαζόμενους. Και το ΚΚΕ συμφώνησε: απολύονται όλοι! Βεβαια, σύμφωνα με τον νόμο που ισχύει (και υπερψήφισε το ΚΚΕ!), είναι παράνομη η απόλυση εργαζόμενων όταν η εταιρεία μεταβιβάζεται εν λειτουργία. Αλλά σιγά να μην ιδρώσει το αυτί των εργατοκτόνων εργατοπατέρων. Βρήκαν το κολπάκι τους: οι εργαζόμενοι θα χωριστούν σε δύο ομάδες και θα περάσουν σε δύο κομματικές επιχειρήσεις από τις οποίες και θα απολυθούν. Όσοι απασχολούνται στην ιστοσελίδα του κόμματος, 902.gr, είναι “τυχεροί”: θα επαναπροσληφθούν με αμοιβή τον μέσο εργατικό μισθό που προβλέπει το νέο καταστατικό του ΚΚΕ, δηλαδή με 600-800 ευρώ.

Το πόσο ασυνεπές είναι αυτό με τις αρχές και τις διακηρύξεις του ΚΚΕ είναι παραπάνω από προφανές. Αλλά είναι συνεπές από μια άποψη: η συνέπεια ουδέποτε ήταν χαρακτηριστικό του Σταλινισμού! Το ΚΚΕ, σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, είχε το μοναδικό, για πολιτικό κόμμα, προνόμιο να δηλώνει επίσημα ότι στόχος του είναι να καταλύσει τον κοινοβουλευτισμό, διατηρώντας ταυτόχρονα το δικαίωμα να συμμετέχει σ’ αυτόν.

Είχε το μοναδικό προνόμιο να αποτελεί μέρος του νομοθετικού σώματος, κηρύττοντας ανυπακοή και απειθαρχία κάθε φορά που το νομοθετικό σώμα ψήφιζε κάτι που δεν ήταν του γούστου του. Είχε το μοναδικό προνόμιο να χρηματοδοτείται μυστικά απ’ ευθείας από την Σοβιετική Ένωση, χωρίς αυτό να συνιστά πράξη εσχάτης προδοσίας. Είχε το μοναδικό προνόμιο να τίθεται υπεράνω νόμου κάθε φορά που οι ομάδες τραμπούκων που οργάνωνε ξεδίπλωναν την κόκκινη σημαία. Είχε το μοναδικό προνόμιο να αρνείται οικονομικό έλεγχο για το πώς διαχειρίζεται τα χρήματα των φορολογουμένων, τα οποία πλουσιοπάροχα ενθυλάκωνε, και να μην έχει καμμία κύρωση γι’ αυτό. Το ΚΚΕ εξέθρεψε γενιές αρνητών του κοινοβουλευτισμού και αυτό φαίνεται στη ρητορεία και στην πρακτική των συνιστωσών αλλά και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, που υπήρξε επιμελής μαθητής όλων των κομμουνιστικών σχολείων (αλλά κανενός άλλου…). Το ΚΚΕ, “νομιμοποιώντας” την παρανομία με κομματική κάλυψη, έστρωσε το δρόμο για την επέλαση των τραμπούκων της Χ.Α.

Όμως, το μεγαλύτερο, για μένα τουλάχιστον, έγκλημά του ήταν το ότι εξευτέλισε την έννοια του αριστερού. Κάποτε, αριστερός ήταν ο καινοτόμος, ο ανήσυχος για τις αλλαγές στον κόσμο, ο διανοούμενος, ο ευαίσθητος για το σύνολο της κοινωνίας, ο ανοιχτός σε ιδέες, ο ανθρωπιστής των έργων, ο πολίτης του κόσμου, ο αλτρουϊστής. Το ΚΚΕ, αυτή την εικόνα - πρότυπο την αντικατέστησε με το ηλίθιο κομματικό φερέφωνο, που μηρυκάζει θεωρίες 150 ετών για να εξηγήσει τον κόσμο του 21ου αιώνα. Κατάντησε ένα ιδεολογικό απολίθωμα, φορέας της πιο μαύρης αντίδρασης, ενός ιδιότυπου υπερσυντηρητικού συνονθυλεύματος εθνικισμού και κρατισμού, του πιο βάρβαρου, για το σύνολο των εργαζομένων, “ΟΧΙ σε όλα”. Πολλοί μιλούν για τη θεωρία των δύο άκρων. Λάθος: στην Ελλάδα έχουμε ένα μόνο άκρο: την άκρα δεξιά, σε δύο εκδοχές, την κόκκινη και την μαύρη.

Φυσικά όπως προανέφερα, κάτω από το τραπέζι, τα πήγαινε μια χαρά με τα κόμματα που ήταν “ταξικοί του αντίπαλοι”. Το σύνολο σχεδόν του “συστημικού” τύπου, ακόμα και το περιοδικό της αστυνομίας, τυπώνονταν στις εγκαταστάσεις του. Η Τυποεκδοτική τσέπωνε με προνομική μεταχείριση τις επιδοτήσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση (των μονοπωλίων, ντε!). Οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν έχαναν την ευκαιρία να υπογραμμίζουν τη “σταθερότητα” του ΚΚΕ, να χαριεντίζονται και να συζητούν με τους ομιλούντες σκελετούς του Σταλινικού μουσείου που έπαιζαν τον ρόλο της ηγεσίας του.

Στα πάνελ των συστημικών καναλιών, το εκάστοτε ρομπότ που αναπαρήγαγε την κασέτα του Περισσού είχε πάντα εξασφαλισμένη περίοπτη θέση. Οι συστημικοί δημοσιογράφοι το άφηναν πάντα να λέει το ποίημα. Ποτέ δεν το στρίμωξαν. Ποτέ δεν ρώτησαν τα στοιχειώδη: αν βγείτε κυβέρνηση, τι πολίτευμα θα έχουμε; Τι πολιτικό σύστημα θα καθιερώσετε; Αν ο λαός δώσει την πλειοψηφία στο ΚΚΕ, θα έχει τη δυνατότητα να ξαναψηφίσει;

Αυτά τα ερωτήματα που είναι τα πρώτα που γίνονται στο τελευταίο καφενείο, στο τελευταίο ελληνικό χωριό, στα συστημικά πάνελ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΠΟΤΕ! Γιατί; Γιατί το κόλπο δούλευε μια χαρά. Το ΚΚΕ έπρεπε να έχει μια μικρή μεν αλλά υπολογίσιμη δύναμη, για να λειτουργεί ως μπαμπούλας των νοικοκυραίων, δηλαδή ως δεκανίκι των συμμοριών εξουσίας: “Δείτε πόσο παρανοϊκοί είναι αυτοί οι αριστεροί. Θα σας πάρουν τις περιουσίες. Ψηφίστε εμάς, που ξέρουμε να κλέβουμε στα μουλωχτά και να σας δίνουμε κι εσάς το κατιτίς σας.”

Όταν η “Δημιουργία, ξανά!” διατύπωσε το αυτονόητο, πώς για να συμμετέχεις σε ένα παιχνίδι πρέπει να σέβεσαι τους κανόνες του, έπεσαν να μας φάνε. Όταν είπαμε πως αν δεν δέχεσαι οικονομικό έλεγχο πρέπει να σου κόβεται μαχαίρι η κρατική επιχορήγηση και να αναλαμβάνει τη συνέχεια εισαγγελέας, τα τσιράκια του συστημικού τύπου, “δεξιά” και “αριστερά”, με πρώτον τον βαρυσήμαντο ρεπόρτερ των ξόβυζων της Μυκόνου, εφηύραν το τερατώδες ψέμα για τις “750.000 ευρώ που παίρνει ο Τζήμερος”.

Όταν υπογραμμίσαμε το επίσης αυτονόητο ότι δεν μπορούν να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για τα κοινοβουλευτικά κόμματα, ότι δεν μπορεί να θεωρείται υβριστικό το “μίστερ Τσίπρας” του Χρυσαυγίτη, αλλά ευπρεπές το “γλείψε μου τον π…” του Προέδρου της Βουλής, το “ναζιστόφατσα” της Κανέλλη, το “θα σας κρεμάσουμε” της Μακρή και το “θα μας κλ… τ’ αρχ…” του Τζαμτζή, μας ονόμασαν φίλους των μελανοχιτώνων.

Προκαλούμε λοιπόν, όλο το σύστημα της διαπλοκής να πάρει θέση στο εξής, επίσης αυτονόητο: το ΚΚΕ πούλησε κάτι που δεν του ανήκε! Σας φαίνεται περίεργη η άποψη; Το πιο “ακριβό” περιουσιακό στοιχείο ενός σταθμού πανελλήνιας εμβέλειας, είναι ακριβώς η άδεια πανελλήνιας εμβέλειας! Ο μηχανολογικός εξοπλισμός είναι πλέον σχετικά φτηνός και ο καθένας με μια μικρή επένδυση μπορεί να στήσει ένα κανάλι. Κανένας λοιπόν δεν θα είχε το παραμικρό συμφέρον να αγοράσει τον 902, αν δεν εξέπεμπε πανελληνίως! Γιατί όμως ο 902 εξασφάλισε πανελλήνια άδεια; (Προσωρινή, να μην το ξεχνάμε, από το 1988 (!), διότι όλες οι κυβερνήσεις ήθελαν να “κρατάνε” τους καναλάρχες: αν δεν είσαι καλό παιδί, θα σου πάρω την άδεια.) Την εξασφάλισε επειδή ήταν ο επίσημος σταθμός του ΚΚΕ. Ας το σκεφτούμε λίγο αυτό, διότι το συνηθίσαμε, παραβλέποντας ότι είναι σκάνδαλο από μόνο του. Αν η ΝΔ έδινε πανελλήνια άδεια σε έναν δικό της σταθμό με κομματικά στελέχη, που θα λειτουργούσε ως προπαγανδιστικό όργανό της, εξασφαλίζοντας επιπλέον υπεραξία για τον ίδιον τον σταθμό, θα το θεωρούσαμε απαράδεκτο, έτσι δεν είναι; Αν το είχε κάνει το ΠΑΣΟΚ, δεν θα είχαν βγει όλοι οι δημοσιογράφοι “στα κάγκελα” καταγγέλλοντας το φαινόμενο ως τρανταχτή περίπτωση κατάχρησης εξουσίας; Αν η Χ.Α., πατώντας στο προηγούμενο του ΚΚΕ, έστηνε έναν δικό της σταθμό και ζητούσε πανελλήνια άδεια, με ποια επιχειρήματα η κυβέρνηση θα την απέρριπτε;

Το ΚΚΕ, λοιπόν, είχε την άδεια διότι αυτή ήταν ένα ακόμα δωράκι του συστήματος στον μπαμπούλα των νοικοκυραίων. Ως πολιτικό κόμμα, ξαναλέω, την πήρε και την κατείχε, όχι ως ανεξάρτητος επιχειρηματίας. Από πού κι ως πού τώρα την πουλάει; Μπορεί π.χ. το κανάλι της Βουλής να πουληθεί με τον ίδιο τρόπο σε επιχειρηματία; Από τη στιγμή που ο 902 παύει να είναι κομματικός σταθμός δεν θα έπρεπε να ανακληθεί και η άδεια πανελλήνιας εμβέλειας; Έτσι όμως η αξία του θα ήταν μόνο τα μεταχειρισμένα μηχανήματα των studios, δηλαδή σχεδόν μηδενική. Δεδομένου ότι οι συχνότητες πανελλήνιας εμβέλειας είναι περιορισμένες σε αριθμό και αποτελούν περιουσία του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση θα μπορούσε να ανακαλέσει την άδεια του 902 και να πουλήσει τη συχνότητα η ίδια, ενισχύοντας το Δημόσιο Ταμείο και ανακουφίζοντας, ως ένα βαθμό, από την απάνθρωπη φορολόγηση τους πολίτες. Δεν το έκανε. Λέτε να μην το σκέφτηκε κανείς;

Η πώληση του 902 είναι ακόμα μια αντιλαϊκή, ανήθικη και ουσιαστικά παράνομη συμπαιγνία (όπως πάντα) της κυβέρνησης και του «κολλητηριού» της, του ΚΚΕ. Είναι μεταφορά χρημάτων από τις τσέπες του πολίτη στα σεντούκια των παρανοϊκών του Περισσού. Είναι ακόμα μια πράξη του πελατειακού σήριαλ με τα απειράριθμα επεισόδια. Δυστυχώς όμως για μας, τα κατορθώματά των σεναριογράφων αυτού του τραγικού θεάτρου σκιών δεν είναι μόνο πανελλήνιας εμβέλειας. Είναι παγκόσμιας.

Τζήμερος Θάνος

Πρόεδρος πολιτικού κόμματος "Δημιουργία Ξανά"



 MarketNews


ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΞΑΝΑ! • Τ.Θ. 20069, ΑΘΗΝΑ 118 10

ΤΗΛ: 2118005665 • FAX: 2118003365

www.dimiourgiaxana.gr  • press@dimiourgiaxana.gr • #DimiourgiaXana

Σεραφείμ Αθ. Κοτρώτσος (6977880995), Νίκος Λ. Μαυρίδης (6977022395)


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Τσερνόμπιλ: Η ραδιενέργεια συνεχίζει να βλάπτει τα δέντρα

Αν και έχουν περάσει 27 χρόνια από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ τον Απρίλιο του 1986, η έκθεση στη ραδιενεργή ακτινοβολία συνεχίζει να αποτελεί μια βαριά κληρονομιά για τα δέντρα της περιοχής σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.

Αμερικανοί, Ουκρανοί και Γάλλοι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο εξειδικευμένο περιοδικό για θέματα δέντρων "Trees", σύμφωνα με το BBC, διαπίστωσαν ότι οι χειρότερες συνέπειες καταγράφηκαν κατά τα πρώτα χρόνια μετά το συμβάν, όμως μέχρι σήμερα τα δέντρα που έχουν επιβιώσει, συνεχίζουν να είναι ευάλωτα στο περιβαλλοντικό στρες, πχ λόγω ξηρασίας, ενώ παράλληλα εμφανίζουν μια σειρά από μορφολογικές και αναπτυξιακές ανωμαλίες, ιδίως τα πιο νεαρά και μικρά από αυτά, όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Η έρευνα, που είναι η μεγαλύτερη του είδους της (περιέλαβε 105 δέντρα, κυρίως πεύκα, σε 12 διαφορετικά σημεία), έρχεται να επιβεβαιώσει τις διαπιστώσεις προηγούμενων μελετών, που είχαν γίνει σε πολύ μικρότερα δείγματα δέντρων της περιοχής.

Συμφωνούν επίσης με άλλες επιστημονικές αναφορές για τις γενετικές επιπτώσεις της ραδιενέργειας στα δέντρα.

«Πολλά δέντρα εμφανίζουν ιδιαίτερα αφύσικες μορφές ανάπτυξης λόγω των συνεπειών των μεταλλάξεων και του κυτταρικού θανάτου, εξαιτίας της έκθεσής τους στην ακτινοβολία», δήλωσε ο Μουσό, ο οποίος από το 1999 διεξάγει επιτόπιες έρευνες στην ζώνη αποκλεισμού των 30 χιλιομέτρων γύρω από το κατεστραμμένο πυρηνικό εργοστάσιο.

Έως τώρα η πιο μεγάλη μελέτη αφορούσε μόνο εννέα δέντρα και είχε εστιαστεί κυρίως στις επιπτώσεις της ραδιενέργειας στη δομή του ξύλου και όχι στην ανάπτυξή τους.

Η ομάδα του Μουσό σκοπεύει να κάνει ανάλογη έρευνα γύρω από το άλλο μεγάλο πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία, όπου πάντως, σύμφωνα με τις πρώτες παρατηρήσεις, η επίπτωση στα δέντρα φαίνεται να είναι μικρότερη σε σχέση με το ατύχημα του ουκρανικού πυρηνικού σταθμού.

Αποκάλυψη

Δείτε επίσης

Τσερνόμπιλ: Η πόλη Prypiat εν έτη 2013 (Εικόνες)

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ιταλός, ναύαρχος του αυστρο-ουγγρικού στόλου έκλεψε έναν ολόκληρο κίονα από τον αρχαίο ναό του Ποσειδώνος του Σουνίου

Ο αρχαίος κίονας του ναού του Ποσειδώνος Σουνίου, σε φωτογραφία της δεκαετίας 1960-70, πνιγμένος από ένα αμπέλι! Και δίπλα, όπως στέκει σήμερα! Μνημείο κλοπής!
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η ΕΛΛΑΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Ιταλός, ναύαρχος του αυστρο-ουγγρικού στόλου έκλεψε έναν ολόκληρο κίονα από τον αρχαίο ναό του Ποσειδώνος του Σουνίου!

Σήμερα είναι στημένος στην Βενετία!
Το υπουργείο Πολιτισμού είναι ανίκανο να προστατέψει τον πολιτισμό μας!
Αφιέρωμα: Χρονοτοπία - Γράφει o Γιώργος Λεκάκης


Γιώργος Λεκάκης
ΜΕΡΟΣ Γ
«Καβοκολόνες» συνηθίζουν να αποκαλούν οι ναυτικοί μας τον ιερό βράχο του Σουνίου, επί του οποίου οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν στήσει - ήδη από τον 6ο αι. π.Χ. - δυο ναούς: Του Σουνιάρατου (= σωτήρος των νεών, δηλ. των πλοίων) Ποσειδώνος και της Σουνιάδος Αθηνάς...
Παρά τα χρόνια και τις λεηλασίες βαρβάρων, αρχαιοκαπήλων, «αρχαιοφίλων», «περιηγητών», κλπ. στέκει ακόμη αγέρωχος, μαγευτικός... Αιώνιο μνημείο από εντόπιο μάρμαρο (από το λατομείο της νυν περιοχής Αγριλέζας), που όσο περνά ο καιρός αυξάνει τους επισκέπτας του: Μόνον το Σούνιο και η Επίδαυρος υπερδιπλασίασαν τον χειμώνα του 2007 τους επισκέπτας τους (ενώ Μυστράς και Δελφοί απλώς τους διπλασίασαν!), συμφώνως με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία: Τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο 2007 επισκέφθηκαν το Σούνιο 20.589 άτομα (αύξηση 77,4%)!..
Ο ναός είναι κτισμένος σε μαγική γεωδαιτική θέση στην κορυφή ισοσκελούς τριγώνου, οι ίσες πλευρές του οποίου απολήγουν στον Παρθενώνα και τον ναό της Αφαίας Αθηνάς Αιγίνης!
Τον 14ο αι. η περιοχή
ήταν ορμητήριο πειρατών...
Τον 19ο αι. - δυστυχώς! - πολλοί - ακόμη και ναυτικοί - άρπαζαν σπονδύλους κιόνων, τους μετέφεραν με τα πλοία τους και τους πουλούσαν σε «αρχαιολάτρες» στην Ευρώπη! Έτσι επλούτιζαν οι τυχοδιώκτες περιηγητές...
Το 1674 ένας Γερμανός ταξειδιώτης γράφει για 17 κίονες που στέκονται ακόμα στον αρχαίο ναό. Αλλά ο sir George Ουέλερ, το 1676 αναφέρει μόλις 14! (16 εάν υπολογίσουμε δύο παραστάδες - όσοι σώζονται και σήμερα). Το ερώτημα: Τι συνέβη στον ένα (ή στους τρεις) κίονες που εξαφανίσθηκαν μεταξύ 1674 και 1676; Τότε ο ενετικός στόλος ήταν πολύ... δραστήριος κατά των Τούρκων στο Αιγαίο. Τόσο που ένα βενετσιάνικο βλήμμα ανατίναξε τον... Παρθενώνα (!), τον οποίο οι πολιορκούμενοι Τούρκοι χρησιμοποιούσαν ως... πυριτιδαποθήκη!.. Άραγε ποιον τιμωρούσαν τότε οι επίδοξοι κατακτητές Ενετοί; Τους κατακτητές οθωμανούς ή τους Έλληνες και την παγκόσμια τέχνη και Ιστορία;
Επιστροφή στην λεηλασία και αρχαιοκαπηλία του Σουνίου: Τα μέλη του αρχαίου ναού του Ποσειδώνος ευρίσκονται σήμερα διασκορπισμένα σε διάφορα γνωστά σημεία της Ευρώπης, αλλά το «κοιμισμένο» υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδος, δεν κάνει τίποτε για να επιστρέψουν στην θέση τους... Ένας ολόκληρος συναρμολογημένος κίονας, μαζί με το κιονόκρανό του, ευρίσκεται σήμερα στην Βενετία και αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο της «πλωτής» πόλεως, που βρίθει βεβαίως αρχαίων ελληνικών στολιδιών, που κάποτε πρέπει να επιστραφούν!


Ο Ιταλός A. P. delle Roncole, ναύαρχος μεν, αρχαιοκλέπτης δε.
Ενώπιον του Ca Zenobio, επάνω στην Fondamenta Briati[1] (Dorsoduro 2530), ευρίσκεται ένα κτίσμα, το οποίο θυμίζει τις οικίες της ενδοχώρας. Αυτό δεν είναι αξιοπερίεργο. Αυτό που τραβά το μάτι του επισκέπτη όμως είναι ένας αρχαίος ελληνικός κίονας (περίπου του 440 π.Χ.), στον μικρό κήπο! Κι αυτό γιατί, ο κίονας αυτός ανήκει στον ελληνικό ναό του Ποσειδώνος στο επιβλητικώτερο αρχαίο ελληνικό ακρωτήριο, αυτό του Σουνίου!..
Αυτός ο κίων έχει τις ίδιες διαστάσεις με αυτούς που απαρτίζουν ακόμη και σήμερα τον διάσημο ναό, και θα είχε κατασκευασθεί από το ίδιο αττικό μάρμαρο. Επί πλέον και σε αυτόν οι ταξειδιώτες, πλοιάρχοι και ναυτικοί είχαν αφήσει αποτυπώματα από το πέρασμά τους από το ακρωτήρι του Σουνίου, με μορφή αρχαίου «γκράφιτι», που είναι ακόμη ευανάγνωστα στον κίονα[2]... Ήταν έθιμο τότε των περαστικών βαρβάρων να μολύνουν τα αθάνατα για να δρέψουν αίγλη και αθανασία... (Το έκαναν ακόμη και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ναζί, στις πέτρες των Μυκηνών!)... Επί του άβακος του αρχαίου ελληνικού κίονος του Σουνίου, που τώρα κείται παρανόμως και παρατύπως στην Ενετία, είναι χαραγμένο το όνομα ενός ιστιοφόρου του γαλλικού ναυτικού, με την ημερομηνία που έπλευσε στο αττικό ακρωτήρι («le Zephyr, Bric du Roi», 1816). Αλλού, άλλα χαράγματα μαρτυρούν το πιθανό όνομα άλλων πλοίων και την ημερομηνία πλεύσεώς τους...
Ο - ιταλικής καταγωγής - ναύαρχος του αυστρο-ουγγρικού ναυτικού Amilcare Paolucci delle Roncole, άρπαξε ένα τμήμα κίονος... αυθαιρέτως ονοματίζοντάς το «λάφυρο» - ή «αναμνηστικό» - από το... πέρασμά του από το ακρωτήρι του Σουνίου και το έφερε στην Ενετία το 1826! Ο αρχαίος ελληνικός κίων ετοποθετήθη αρχικώς στο Palazzo Erizzo, κοντά στo αρσενάλι (< arsenal = οπλοστάσιο) - κατά την άφιξη της οικογενείας Busetto στην Ενετία το 1826. Εν συνεχεία απετέλεσε τμήμα της μικρής συλλογής αρχαίων της οικογενείας Busetto, η οποία ήταν και ιδιοκτήτρια του προαναφερθέντος κτίσματος από το 1855 έως το 1920. Η τωρινή θέση του κίονος χρονολογείται το 1862 και ο επ' αυτού τοποθετηθείς λέων του Αγ. Μάρκου, χρονολογείται τον 19ο αι.
Και το βιβλίο «Μυστικά της Βενετίας», αναφέρει επίσης γι' αυτόν τον κίονα: «Σε έναν κήπο, απέναντι από το Αρμενικό Κολλέγιο, υπάρχει ένας κίων από τον ελληνικό ναό στο Σούνιο (στον οποίο επάνω υπάρχει ένα μικρό ενετικό πτερωτό λιοντάρι, που προστέθηκε στον 19ο αι.)».
Όσο για τον αρχαιοκλέπτη ναύαρχο Amilcare Paolucci delle Roncole, αυτός εγεννήθη το 1773 στην Μόντενα, και απέθανε στις 17.3.1845 στην Πάδοβα. Υπηρέτησε στο Ναυτικό της Νεαπόλεως (1787-1799), όπου έφθασε έως την τάξη του καπετάνιου φρεγάτας. Το 1805 έγινε γενικός επιθεωρητής του Ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού, που ενέδρευε στο Μιλάνο. Το 1806 ανέλαβε την διοίκηση του πολεμικού στόλου της Ενώσεως Ενετίας. Ο ίδιος διεκρίθη στις εκστρατείες κατά της πειρατείας στην Μεσόγειο, τραυματίσθηκε σοβαρά και αιχμαλωτίσθηκε από Βρετανούς. Τα έτη 1808-1812 κρατήθηκε ως αιχμάλωτος πολέμου στην Μάλτα. Το 1814 υπηρέτησε ως υποστράτηγος στην αυστριακή υπηρεσία, αλλά σύντομα πέρασε στο Πολεμικό Ναυτικό. Το 1824 -1844 ήταν ο διοικητής του αυστρο-ουγγρικού Ναυτικού. Με την ιδιότητα αυτή, βελτίωσε την υπηρεσία σήματος και αναδιοργάνωσε το οπλοστάσιο της Ενετίας. Την περίοδο αυτή σύλησε το Σούνιο, βάζοντας το όνομά του στον μακρύ κατάλογο των ανίερων μαρμαροκλεπτών του παγκοσμίου πολιτισμού της Ελλάδος... Βραβεύθηκε μάλιστα ως Αντιναύαρχος και το 1844 απεσύρθη! Η όψη του μας είναι γνωστή από λιθογραφία του Josef Kriehuber (η οποία φιλοτεχνήθηκε το 1829).
Τέλος, άλλοι σπόνδυλοι από τον ναό του Ποσειδώνος Σουνίου υπάρχουν στο Chatsworth της Αγγλίας, στο Ανάκτορο Klein Glienicke της Γερμανίας, στην «συλλογή» του άλλου μεγάλου κλεπταποδόχου Καρόλου της Πρωσίας, κούροι από τον ναό του Σουνίου ευρίσκονται στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν. Υόρκης, κλπ. (Γι' αυτά θα μιλήσω σε επόμενο σημείωμά μου). Και όλα αυτά είναι γνωστά στο ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού, τουλάχιστον από το 1972, που ενοχοσιωπά...
Στις ζημιές του ιερού βράχου του Σουνίου, επί τη ευκαιρία, ας αναφερθεί και η πληροφορία του Άγγλου αρχαιολόγου και επί κεφαλής της εταιρείας Dilletanti, Richard Chandler, κατά το ταξείδι του στην Ελλάδα (1764-1766), ο οποίος αναφέρει ότι τους τότε σωζομένους κίονες του ναού εγκρέμισε κι εθρυμμάτισε ο Τζαφέρ-μπέης, καπετάνιος μιας τούρκικης γολέττας, για ν' αφαιρέσει το μολύβι που ένωνε τους σπονδύλους των κιόνων...  Σημειώστε, ότι οι Γερμανοί ναζί επί Κατοχής λήστεψαν και κατέστρεψαν τον ιερό χώρο, ενώ έφτιαξαν και πολυβολεία χρησιμοποιώντας αρχαίο δομικό υλικό του! Αυτή ήταν η «χαριστική βολή», στο μνημείο...
ΥΓ:
Για το Σούνιο, βλ. επίσης άρθρο μου με τίτλο «Ο αρχαίος ναός, που πότε φαίνεται, πότε δεν φαίνεται...» στο περ. «Ελληνικό Πανόραμα», τ. Ιαν. 2013.
ΠΗΓΕΣ:
Λεκάκης Γ. «Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής», εκδ. «Κάδμος», 2012.
Beschi L. "Disiecta membra del tempo di Poseidon a capo Sunio" (II), ανάτ. εκ της Αρχαιολογικής Εφημ., 1972.
Frazer P. τ. 2.
http://venisecotejardin.blogspot.gr/2013/03/la-colonne-du-cap-sounion-de-la.html?spref=fb
http://cambridgelibrarycollection.wordpress.com/2012/04/26/a-short-column-on-columns/
http://carnetsvenitiens.com/carnetsv%E9nitiens/fondamenta%20briati/fondamenta_briati.htm


[1] To κτήριο Briati οφείλει το όνομά του στην παρουσία των υαλουργικών κλιβάνων του Giuseppe Briati τον 18ο αι. στους οποίους η Ενετία απέκτησε παράδοση. Ο Briati επέτυχε, για πρώτη φορά μετά από 4,5 αιώνες (από το διάταγμα του Maggior Consiglio - Μεγάλου Συμβουλίου - το 1291), το 1736, λόγω της οικονομικής καταστάσεως της πόλεως, να πάρει άδεια να κατασκευάζει υάλινα αντικείμενα «με την μέθοδο του boheme (μποέμ)», στην καρδιά της Ενετίας, δηλαδή έξω από το νησί του Μουράνο, όπου οιοσδήποτε εισηγείτο ή έφερνε μια καινοτομία ήταν ανεπιθύμητος ("persona non grata")...
[2] Τα χαράγματα αυτά, βεβαίως, έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στα μάρμαρα του μνημείου. Θυμίζω ότι το ίδιο με τους βαρβάρους ετόλμησε και ο γνωστός φιλέλλην ποιητής λόρδος Βύρων, όταν επισκέφθηκε τον ναό, στις αρχές του 19ου αι. Η υπογραφή του αναγνωρίζεται ακόμη εύκολα στην βόρεια παραστάδα του ναού! Ο ρομαντικός ποιητής, προέβη κι αυτός σε αυτήν την ασέβεια, και γεμάτος απελπισία έγραψε επάνω σε αυτόν τον βράχο το φημισμένο ποίημα «Τhe Isles of Greece», ευχόμενος εδώ να τραγουδήσει για τελευταία φορά και να πεθάνει:
"Τοποθετήστε με στου Σουνίου τα μαρμαρένια απόκρημνα,
όπου τίποτα δεν φράζει τα κύματα κι εγώ,
ίσως ακούσω τους κοινούς μας ψιθύρους να περιφέρονται.
Εκεί, σαν τον κύκνο, αφήστε με να τραγουδήσω και να πεθάνω...
Μια χώρα σκλάβων δεν θα γίνει ποτέ δική μου...
Κατέβα, κούπα σαμιακό κρασί!»...
Don Juan Άσμα 111, LXXXVI, 16-Απόδοση Μ. Γραμμένου.


Στο φύλλο της 16 Ιουλίου 2013
της εφημερίδος «ΧΡΟΝΟΣ» Κομοτηνής
δημοσιεύθηκε το παραπάνω αφιέρωμα
του Γιώργου Λεκάκη,
μέλους της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ)
και της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων.

Το άρθρο αυτό – μαζί με άλλα - μπορείτε να τα διαβάσετε, να τα αποθηκεύσετε
ή να τα εκτυπώσετε
στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:



Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Χειρουργικό Ιατρείο

Χειρουργικό Ιατρείο