Μόλις πριν μερικές μέρες εορτάστηκε στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου η επέτειος των 42 χρόνων από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, με την παρουσία της πολιτικής ηγεσίας μ' όλα τα χαρακτηριστικά της αντιαισθητικής στην πολιτική και της υποκριτικής ευλάβειας.
Και μόλις χθες ψηφίστηκε τροπολογία σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών στη Βουλή, για κατάργηση του ορίου δαπανών για τους συνοδούς σε ταξίδια του πρωθυπουργού, του προέδρου της Δημοκρατίας και των υπουργών Εξωτερικών, Οικονομικών και Εθνικής Αμυνας...
Ολα καλά και ανθηρά! Η πολιτική αναισχυντία στα χρόνια της μεταπολίτευσης, εναγκαλισμένη με την αυταρχική πολιτική αντίληψη, βρήκε το επιστέγασμα της στην έκφραση της πολιτικής αλητείας του Αλέξη Τσίπρα, ενός αριστερού της συμφοράς, ενός αριστερού με καπιταλιστικές αποφύσεις και προσφύσεις, ενός ακόμη πολιτικού "σωτήρα", άξιο συνεχιστή της πρακτικής "πολιτική χωρίς πολιτική και ιδεολογία χωρίς ιδεολογία". Μόνο υποκρισία και κοροιδία χωρίς αιδημοσύνη και ηθικό περίβλημα.
Η ιδιότυπη πολιτική ηθική χωρίς Ηθος εκδιπλώνεται σε τούτη τη χώρα, όπου κυοφορήθηκαν τα ιδανικά της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά τώρα ζει με δανεικά ιδανικά, με την ασκούμενη πολιτική να προσπαθεί να κλείσει τα πάντα σ' ένα πειθαρχημένο όλον, με θυσία της ελευθερίας και της κοινωνικής ειρήνης στο βωμό του Μολώχ του ιδίου του πνεύματός μας.
Με τον σημερινό Ελληνα να έχει περιπτυχθεί τη μάζα από φόβο, όχι από αγάπη. Και η μάζα έχει δεχθεί το άτομο στους κόλπους της με διάθεση ανθρωποφαγική. Το έχει αποπνίξει στη δική της περίπτυξη τυφλής αγνοιας, όχι στοργής. Η μάζα αρνείται να δεχθεί εύκολα πως μπορεί να υπάρχει ατομική ψυχή έξω από την ομαδική, Ετσι έχει "καλλιεργηθεί" η μάζα από το ισχυρότερο παραισθησιογόνο της εποχής μας, από τα κατευθυνόμενα εν πολλοίς ΜΜΕ.
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι αθύρματα ανομολόγητων συμφερόντων τροφοδότησαν για δεκαετίες το κοινωνικό σύνολο, με αποκορύφωση τα τελευταία χρόνια της μνημονιακής αθλιότητας, με τις πλέον επικίνδυνες αυταπάτες.
Και υποκατέστησαν τον πνευματικό και κοινωνικό βίο με το πνευματικόμορφο επεισόδιο, συρρικνώνοντας το χρόνο χάριν της "επικαιρότητας",υψώνοντας σινικό τείχος μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, συντρίβοντας κάθε αναγωγή στο ιστορικό και στο μεταφυσικό. Και μετατρέποντας τον πολίτη σε Homunculus, δηλαδή ανθρωπάκι με μαζοποιημένη νοοτροπία και μη αντίδραση...
Στην απουσία της κοινωνικής συνοχής η κυρίαρχη μάζα δημιουργεί πολιτισμό ποσότητας, χωρίς ευαισθησία κοινωνική, αφού επικρατεί η μεταξίωση. Τα άνω έρχονται κάτω και τα κάτω άνω. Εκκωφαντικός θόρυβος της κατάστασης αυτής είναι η κατάρρευση των θεσμών προ του χειμάρρου της πολιτικής ασυδοσίας και της πολιτικής χωρίς Ηθική.
Ενας πρωτοφανής πληθωρισμός ασημαντολόγων πολιτικών, παραγόντων και ματαιόσπουδων παραγοντίσκων, μονίμων "συνοδών" των εκφραστών της πολιτικής αλητείας, με "κάρτα" απεριορίστων δαπανών και ταξιδίων από χθες...
Ενα, άνευ προηγουμένου, πολιτικό "προλεταριάτο", το οποίο για να οικονομήσει τις κάθε είδους ανάγκες του,ωθεί όλο και σε περισσότερη αύξηση της ποσότητας της πολιτικής βλακείας και παχυδερμίας.
Ζούμε πλέον μια μαζοποιημένη κοινωνία, όπου οι περισσότεροι προσφέρουν τη δύναμη των μυώνων τους για τα έργα τα διαταγμένα από την κατευθυνόμενη πολιτική αδηφαγία για όλο περισσότερη εξουσία, με τη ψυχή τους να είναι πάρα πολύ στενή ταυτόχρονα για να χωρέσει τον ενθουσιασμό της πράξης, έστω και διαταγμένης.
Γιατί σ' όλα τούτα εκείνο που λογαριάζεται είναι η μονάδα-δύναμη, που πρόκειται να αυξήσει το άθροισμα και όχι η μονάδα Ανθρωπος!
Και αποδεικνύεται περίτρανα ότι η αντικειμενική επιδίωξη των "τεχνιτών" της πολιτικής απάτης δεν είναι η ευτυχία του πολίτη, αλλά η δική τους ευημερία και κατ' επέκταση η ισχυροποίηση του κράτους. Και βέβαια διαβρώνεται η βασική αρχή της έννοιας της δημοκρατίας, η οποία πρέπει να έχει εφαρμογή σε κάθε περίοδο της ιστορίας με οποιεσδήποτε συνθήκες.
Και κονιορτοποιούνται ορισμένες απόλυτες αξίες της δημοκρατίας, όπως δικαιοσύνη, αλήθεια και λογική, παράλληλα με τις πραγματικές εκείνες αξίες που καθορίζονται από τις περιστάσεις και συνεπώς είναι μεταβλητές.
Κι αυτό συμβαίνει όταν έναν μεγάλο θησαυρό, όπως είναι η Ελλάδα, τον διαχειρίζονται μικροί και ασήμαντοι άνθρωποι, λιλιπούτειοι πολιτικοί. Γεγονός που δεν έχει προηγούμενό του. Γι' αυτό και όλα κινούνται επί της "οδού προς την δουλείαν", την αυτοκαταστροφή, το νεκροταφείο των ελληνικών αξιών και των διαχρονικών ιδεών.
Αυτή είναι δυστυχώς η κατάληξη, όταν συμβαίνει να παρατηρείται το "γλυκό κρασί σε χοιρινό τομάρι".
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Και μόλις χθες ψηφίστηκε τροπολογία σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών στη Βουλή, για κατάργηση του ορίου δαπανών για τους συνοδούς σε ταξίδια του πρωθυπουργού, του προέδρου της Δημοκρατίας και των υπουργών Εξωτερικών, Οικονομικών και Εθνικής Αμυνας...
Ολα καλά και ανθηρά! Η πολιτική αναισχυντία στα χρόνια της μεταπολίτευσης, εναγκαλισμένη με την αυταρχική πολιτική αντίληψη, βρήκε το επιστέγασμα της στην έκφραση της πολιτικής αλητείας του Αλέξη Τσίπρα, ενός αριστερού της συμφοράς, ενός αριστερού με καπιταλιστικές αποφύσεις και προσφύσεις, ενός ακόμη πολιτικού "σωτήρα", άξιο συνεχιστή της πρακτικής "πολιτική χωρίς πολιτική και ιδεολογία χωρίς ιδεολογία". Μόνο υποκρισία και κοροιδία χωρίς αιδημοσύνη και ηθικό περίβλημα.
Η ιδιότυπη πολιτική ηθική χωρίς Ηθος εκδιπλώνεται σε τούτη τη χώρα, όπου κυοφορήθηκαν τα ιδανικά της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά τώρα ζει με δανεικά ιδανικά, με την ασκούμενη πολιτική να προσπαθεί να κλείσει τα πάντα σ' ένα πειθαρχημένο όλον, με θυσία της ελευθερίας και της κοινωνικής ειρήνης στο βωμό του Μολώχ του ιδίου του πνεύματός μας.
Με τον σημερινό Ελληνα να έχει περιπτυχθεί τη μάζα από φόβο, όχι από αγάπη. Και η μάζα έχει δεχθεί το άτομο στους κόλπους της με διάθεση ανθρωποφαγική. Το έχει αποπνίξει στη δική της περίπτυξη τυφλής αγνοιας, όχι στοργής. Η μάζα αρνείται να δεχθεί εύκολα πως μπορεί να υπάρχει ατομική ψυχή έξω από την ομαδική, Ετσι έχει "καλλιεργηθεί" η μάζα από το ισχυρότερο παραισθησιογόνο της εποχής μας, από τα κατευθυνόμενα εν πολλοίς ΜΜΕ.
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι αθύρματα ανομολόγητων συμφερόντων τροφοδότησαν για δεκαετίες το κοινωνικό σύνολο, με αποκορύφωση τα τελευταία χρόνια της μνημονιακής αθλιότητας, με τις πλέον επικίνδυνες αυταπάτες.
Και υποκατέστησαν τον πνευματικό και κοινωνικό βίο με το πνευματικόμορφο επεισόδιο, συρρικνώνοντας το χρόνο χάριν της "επικαιρότητας",υψώνοντας σινικό τείχος μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, συντρίβοντας κάθε αναγωγή στο ιστορικό και στο μεταφυσικό. Και μετατρέποντας τον πολίτη σε Homunculus, δηλαδή ανθρωπάκι με μαζοποιημένη νοοτροπία και μη αντίδραση...
Στην απουσία της κοινωνικής συνοχής η κυρίαρχη μάζα δημιουργεί πολιτισμό ποσότητας, χωρίς ευαισθησία κοινωνική, αφού επικρατεί η μεταξίωση. Τα άνω έρχονται κάτω και τα κάτω άνω. Εκκωφαντικός θόρυβος της κατάστασης αυτής είναι η κατάρρευση των θεσμών προ του χειμάρρου της πολιτικής ασυδοσίας και της πολιτικής χωρίς Ηθική.
Ενας πρωτοφανής πληθωρισμός ασημαντολόγων πολιτικών, παραγόντων και ματαιόσπουδων παραγοντίσκων, μονίμων "συνοδών" των εκφραστών της πολιτικής αλητείας, με "κάρτα" απεριορίστων δαπανών και ταξιδίων από χθες...
Ενα, άνευ προηγουμένου, πολιτικό "προλεταριάτο", το οποίο για να οικονομήσει τις κάθε είδους ανάγκες του,ωθεί όλο και σε περισσότερη αύξηση της ποσότητας της πολιτικής βλακείας και παχυδερμίας.
Ζούμε πλέον μια μαζοποιημένη κοινωνία, όπου οι περισσότεροι προσφέρουν τη δύναμη των μυώνων τους για τα έργα τα διαταγμένα από την κατευθυνόμενη πολιτική αδηφαγία για όλο περισσότερη εξουσία, με τη ψυχή τους να είναι πάρα πολύ στενή ταυτόχρονα για να χωρέσει τον ενθουσιασμό της πράξης, έστω και διαταγμένης.
Γιατί σ' όλα τούτα εκείνο που λογαριάζεται είναι η μονάδα-δύναμη, που πρόκειται να αυξήσει το άθροισμα και όχι η μονάδα Ανθρωπος!
Και αποδεικνύεται περίτρανα ότι η αντικειμενική επιδίωξη των "τεχνιτών" της πολιτικής απάτης δεν είναι η ευτυχία του πολίτη, αλλά η δική τους ευημερία και κατ' επέκταση η ισχυροποίηση του κράτους. Και βέβαια διαβρώνεται η βασική αρχή της έννοιας της δημοκρατίας, η οποία πρέπει να έχει εφαρμογή σε κάθε περίοδο της ιστορίας με οποιεσδήποτε συνθήκες.
Και κονιορτοποιούνται ορισμένες απόλυτες αξίες της δημοκρατίας, όπως δικαιοσύνη, αλήθεια και λογική, παράλληλα με τις πραγματικές εκείνες αξίες που καθορίζονται από τις περιστάσεις και συνεπώς είναι μεταβλητές.
Κι αυτό συμβαίνει όταν έναν μεγάλο θησαυρό, όπως είναι η Ελλάδα, τον διαχειρίζονται μικροί και ασήμαντοι άνθρωποι, λιλιπούτειοι πολιτικοί. Γεγονός που δεν έχει προηγούμενό του. Γι' αυτό και όλα κινούνται επί της "οδού προς την δουλείαν", την αυτοκαταστροφή, το νεκροταφείο των ελληνικών αξιών και των διαχρονικών ιδεών.
Αυτή είναι δυστυχώς η κατάληξη, όταν συμβαίνει να παρατηρείται το "γλυκό κρασί σε χοιρινό τομάρι".
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.