ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ ΘΕΑ

Η συνείδηση της αλήθειας αυτής μένει συνήθως στο θεωρητικό καθαρώς πεδίο και είτε από αδράνεια σκέψης, είτε από αδιαφορία προς τη γόνιμη συνέχεια του λογισμού, η αντίληψη που θα μπορούσε να γίνει αφετηρία μιας νέας κοινωνικής προοπτικής, αντίθετης στην αντιαισθητική της πολιτικής, δεν προχωρεί προς τις λογικές και τις ακραίες συνέπειες.

Λείπει η ενδιάμεση πείρα, αλλά κυρίως η τόλμη. Λείπει ο συνέχων δεσμός της σοβαρότητας. Και αντί να γινόμαστε ρυθμιστές της μοίρας μας, διαπιστώνουμε με έκπληξη εκ των υστέρων την νηπιακή αντίδρασή μας στα όσα συμβαίνουν, που προδίδει τόση αφέλεια και μαζί τόση άγνοια.


Μείναμε λίγο ή πολύ δούλοι της ιστορικής σχετικότητας. Και δεν έχουμε συναισθανθεί τον παραλογισμό του θεωρήματος ότι ο πολίτης είναι μια αξία καθ' εαυτήν, δηλαδή χωρίς το κοινωνικό υπόβαθρο που στηρίζει την αξία τούτη. Οδηγούμαστε έτσι με ευκολία στη σύγχυση και παγιδευόμαστε στα διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα των επιτηδείων της πολιτικής ντεκατέντσιας του τόπου.

Και σήμερα, για μια ακόμη φορά, γινόμαστε παθητικοί θεατές μιας διαδικασίας-δημοπρασίας για τις τηλεοπτικές άδειες, ΄που όχι μόνο είναι ταπεινωτική για τους άμεσα ενδιαφερόμενους, αλλά πρώτιστα είναι εξευτελιστική για την ίδιο το κράτος. Και καταδείχνει πολιτική πονηρία εναγκαλισμένη με πολιτική βλακεία, χωρίς να υπολογίσουμε την αντιαισθητική εικόνα εκπροσώπων της εξουσίας και των ενδιαφερομένων ή εκπροσώπων τους στην όλη διαδικασία, που θυμίζει μάλλον φτηνό και κακόγουστο reality show...

Γιατί, αν ήθελε πραγματικά τη διαφάνεια η κυβέρνηση, αν ήθελε να καταδείξει το εύρος της επιχειρηματικής απάτης απ' όποιους κι αν εκπροσωπείται αυτή στον βοθροειδή τηλεοπτικό χώρο, θα μπορούσε να κάνει μια δημοπρασία ανοικτή σε μια αίθουσα της Βουλής με την παρουσία μάλιστα όσων πολιτών θα ήθελα να την παρακολουθήσουν.

Κι εκεί, όπως γίνεται με τον πλειστηριασμό έργων τέχνης σ' όλο τον κόσμο, οι υφιστάμενοι ή επίδοξοι "καναλάρχες" να εκδίπλωναν την "αδηφαγία" τους, για την απόκτηση των αδειών, έστω και στον περιορισμένο αριθμό τους, κατά την αυθαίρετη εκτίμηση της κυβέρνησης.

Προτιμήθηκε ωστόσο η διαδικασία της κακογουστιάς και του ευτελισμού κάθε έννοιας διαφάνειας και σοβαρότητας. Πρόκειται για θεληματική απαλλοτρίωση του δικαιώματος του κάθε πολίτη να γνωρίζει την αλήθεια. Γιατί θέλουν τους πολίτες ημίπληκτους από το "στημένο" θέαμα, γιατί προτιμούν την ανήθικη σύμβαση με τα συμφέροντα, γιατί επιδιώκουν τη νομή αυτού που ανήκει δικαιωματικά στον πολίτη, σαν άτομο-μονάδα και σαν μόριο συνόλου.

Μια τέτοια λογική ισοδυναμεί στην ουσία με μιαν έμμεση παράδοση του πολίτη στις εκάστοτε κυρίαρχες στην πολιτική σκηνή αδιαφανείς πρακτικές, ενώ παράλληλα ενδυναμώνει στον πολίτη τη ροπή προς την αυτοφθορά και τη περαιτέρω σύγχυση του, φορώντας μόνιμα τις παρωπίδες.

Και οι παρωπίδες είναι στενά προσαρμοσμένες προς την αποσπασματική θέα. Από εκεί αντλεί τελικά ο πολίτης την εκτίμησή του για τα δρώμενα. Και συνηθίζει στη μονότροπη μελωδία των γεγονότων, με το φόβο πάντα να μη διαταραχθούν οι συνήθειές του. Οπως φοβάται ότι αν του αφαιρεθούν οι παρωπίδες, θα πρέπει να αντικρίσει το πολύχρωμο θέαμα, που τον καλεί και διεκδικεί την εγρήγορση όλων των αισθήσεών του.

Ναι, φοβόμαστε την πανοραμική θέα. Γιατί η θέα τούτη θα βάλει σε δοκιμασία όχι μόνο την αίσθηση μα και την νόηση, όχι μόνο την όραση μα και τη σκέψη. Γιατί θα μεταφερθούμε από το μερικό στο γενικό.


ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post