Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΝΟΙΑ 'Η ΕΚΦΡΑΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ;

Η απάντηση ανήκει βέβαια στη δικαιοδοσία της ψυχοδιαγνωστικής επιστήμης. Από καλλιτεχνικής απόψεως πάντως, εμφανίζονται "καλλιτέχνες" της πολιτικής του εξπρεσιονισμού κι άλλοτε του σουρεαλισμού. Ανήκουν στη συνομοταξία των πολιτικών εκείνων που διαθέτουν εξπρεσιονιστική πολιτική φαντασία, με έντονη την τάση να παραμορφώνουν την πραγματικότητα, αδιαφορώντας για τους κινδύνους που απορρέουν απ' αυτή τη λογική.


Πρόκειται για μια ιδιότυπη πολιτική γενναιότητα ή μια διαχέουσα πολιτική βλακεία σ' ένα πλέγμα αριστεροθολοκουλτούρας με αποφύσεις καπιταλιστικές; Και πάλι η απάντηση ανήκει στους ειδικούς της ψυχοδιαγνωστικής...

Το βέβαιο είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και το "εξαπτέρυγο" του ο Νίκος Παππάς, δεν καταλαβαίνουν εκείνους που υποστηρίζουν ότι στα λιμνάζοντα βαλτόνερα της ελληνικής κοινωνίας ο φόβος είναι ένα υδροχαρές εκτόπλασμα. Και τους ολίγιστους που τους έχει γίνει συνείδηση ότι η κυβέρνηση θυμίζει ένα "τρελό φορτηγό" με χαλασμένα φρένα, που με φορτίο του τις προσδοκίες και την αγωνία μιας ολόκληρης κοινωνίας, τρέχει με ταχύτητα προς το γκρεμό...

Μήπως όμως η πολιτική του πρωθυπουργού και του συνοδοιπόρου του υπουργού της Επικρατείας αντανακλά μια πλούσια "πολιτική διάνοια", που πλησιάζει τα όρια του κυνισμού, ανεξάρτητα από την παρούσα ληθαργική κατάσταση του κράτους και την εξαθλίωση της κοινωνίας;

Μια πολιτική που "εξυμνείται" από τα φερέφωνα της πληροφόρησης που τους προσδίδουν εύσημα πολιτικών αποφάσεων, αν και θα προσέθετα ότι τους προσαρμόζει καλύτερα ο τίτλος του "ξέγνοιαστου καβαλάρη" στην ερήμωση της κοινωνίας,

Ομως, έτσι θα συνέπλεα με όσους κακοπροαίρετα επισημαίνουν ότι η κυβερνητική πολιτική αποτελεί άμεση απειλή για την κοινωνία, που προσλαμβάνει διαστάσεις τόσο εφιαλτικές, όσο είναι περισσότερο αισθητή και θεαματική λόγω των επικοινωνιακών τεχνασμάτων, καθαυτό ύπουλη, όσο και σταθερά προιούσα.

Τα κρίσιμα ερωτήματα, ωστόσο, απομένουν αναπάντητα και για τους δυσφορούντες με την ακολουθητέα κυβερνητική πολιτική της "απογυμνωμένης" από κάθε κοινωνική ευαισθησία υποταγής μιας ερμαφρόδιτης Αριστεράς στα ξένα και εγχώρια συμφέροντα.

Τι να κάνουμε; Να απελπιστούμε ακόμη περισσότερο; Να αποδεχόμαστε τις κυβερνητικές αφέλειες περί επερχόμενης ανάπτυξης και ελάφρυνσης του χρέους, περί δήθεν εξυγίανσης του τηλεοπτικού πεδίου και πάταξης της διαπλοκής και της διαφθοράς;

Να υπομένουμε τους εξ' επαγγέλματος πολιτικούς απατεώνες της συνασπισμένης αριστερής βλακείας, που πουλάνε τοις μετρητοίς "οικονομικά ματζούνια" για τερματισμό της κρίσης; Τι άλλο συμπέρασμα μας απομένει από την πικρή μοιρολατρία;

Βέβαια, κάποιοι τυπικά αισιόδοξοι πιστεύουν πως από κάθε χάος βγαίνει πάντα, με αργή ζύμωση, κάτι καλύτερο, και πως η ιστορία προχωρεί από πλατύσκαλό σε πλατύσκαλο, με τέτοιες παροδικές αυτοδιαψεύσεις.

Οι διακριβώσεις και πολύ διαπιστώσεις είναι εύκολες. Προς το παρόν 
οι πολίτες της κοινωνικής εξαθλίωσης αρκούνται στο "θέαμα" που στήνουν οι "μυθοποιοί" της πολιτικής. Ολους αυτούς τους προσδεμένους στο άρμα της πολιτικής πονηρίας, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν υποκατάστατα λύσεων.

Πρόκειται αναμφίβολα για μια αποκτηνωτική πολιτική δουλειά, μια αλύτρωτη πολιτική αγγαρεία, που συνδέεται βέβαια με την έννοια του στενού πολιτικού συμφέροντος. Και τα μειονεκτήματα ακολουθούν γεωμετρική πρόοδο, αλλά ταυτόχρονα έτσι τα μειονεκτήματα λίγο-πολύ κρύβονται, τα δε "στημένα"πλεονεκτήματα αρκούντως διαφημίζονται.

Τα μειονεκτήματα με καταστροφική για την κοινωνία συνέπεια,υπογραμμίζονται από κάποιους που είτε δεν φτάνει στο φωνή τους, είτε όταν φτάσει, μοιάζει ενοχλητική και γκρινιάρικη από τη μαζοποιημένη λογική των κοινωνικών ομάδων. Αλλά κι αν ακουστούν, τι βγαίνει; Η κοινωνία έχει εθιστεί να τρέφεται με μύθους.

Ολόκληρο το οικοδόμημα της εμπιστοσύνης σε μια βελτιωτική πρόσβαση σε λύσεις εφικτές έχει κλονιστεί. Μια "σχιζοφρένεια" προσδιορίζει το "νευρικό σύστημα" της κοινωνίας. Και δυστυχώς δεν υπάρχει η επιστήμη που θα αναλάβει να επιβάλλει στην ελληνική κοινωνία τη θεραπευτική της αγωγή κατά τον τρόπο που επιβάλλουν τις ψυχρολουσίες ή τα ηλεκτροσόκ σ' ένα φρενοκομείο.

Πρέπει να διατηρηθούν τα κοινωνικά συμπτώματα των αφομοιώσεων για τις κυβερνητικές "επιτυχίες". Κι αυτό εξασφαλίζεται με τα κατάλληλα πολιτικά βαρβιτουρικά, διεγερτικά και αντικαταθλιπτικά ή συνδυασμοί τους, κατά την πρωθυπουργική λογική.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!

Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.

Χειρουργικό Ιατρείο

Χειρουργικό Ιατρείο