Η Παναγία αέναη σκέπη του έθνους μας.

Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1943 ο Ορχομενός Βοιωτίας σώθηκε με θαυματουργική επέμβαση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν τις βραδινές ώρες της 9ης Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί κατακτητές έφθασαν στον Ορχομενό για να προκαλέσουν μεγάλο κακό, μόλις τα τρία τανκς πού είχαν μαζί τους, πέρασαν την Εκκλησία της Παναγίας πού τιμάται στην Κοίμησή της, ξαφνικά ακινητοποιήθηκαν για ανεξήγητο λόγο. Το πρώτο έμεινε στην μέση του δρόμου.

Ούτε μπροστά πήγαινε ούτε πίσω μπορούσε να γυρίσει. Το δεύτερο έπεσε σε ένα χαντάκι, και το τρίτο ακινητοποιήθηκε σε ένα χωράφι. Τρία τανκς ακίνητα, παράλυτα λες και κάποια αόρατη δύναμη τα...

εμπόδιζε να προχωρήσουν.
 Την επόμενη μέρα τα τρία τανκς εκινούντο κανονικά σαν να μη συνέβη τίποτε.

Ο Γερμανός αξιωματικός Όφμαν ζήτησε να επισκεφθεί την Εκκλησία της Παναγίας. Μπαίνοντας μέσα στον Ναό έδειξε ότι κάτι έψαχνε. Πήγαινε κοντά στις Εικόνες και τις παρατηρούσε. Μπροστά στην εικόνα της Παναγίας κοντοστάθηκε. Ξαφνικά γονάτισε, σήκωσε το χέρι του, έδειξε την εικόνα και φώναξε:

– Αυτή η γυναίκα σας έσωσε. Να την τιμάτε και να την δοξάζετε.

Τι είχε συμβεί; Όπως ομολόγησε ο Όφμαν την ώρα που τα τρία γερμανικά τανκς πέρασαν τον Ναό της Παναγίας, ακριβώς πεντακόσια πενήντα μέτρα μετά, ακούστηκε μια γυναικεία κραυγή πόνου. Τότε εμφανίστηκε μπροστά τους μέσα σε φωτεινή νεφέλη, μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με αυστηρό ύφος έχοντας σηκωμένο το χέρι της σε απαγορευτική στάση και τούς εμπόδιζε να προχωρήσουν, με αποτέλεσμα τα τάνκς να ακινητοποιηθούν.

Αφού διηγήθηκε αυτά ο Όφμαν, συγκινημένος, έδωσε υπόσχεση στους Ορχομενίους ότι μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος θα είναι κάτω από την προστασία του. Και πράγματι τήρησε την υπόσχεσή του.

Το συγκλονιστικό αυτό θαύμα μπορεί να το διαβάσει κανείς σε όλες του τις λεπτομέρειες στο βιβλίο που έχει κυκλοφορηθεί από τον Ιερό Ναό της Παναγίας της Σκριπούς και φέρει τον τίτλο: «ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΣΚΡΙΠΟΥ Η ΟΡΧΟΜΕΝΙΩΤΙΣΣΑ».

Πρόσφατα μας το διηγήθηκε ο καλός εφημέριος του Ι.Ναού π. Χαράλαμπος Χατζηχαραλάμπους στο προσκύνημα πού κάναμε με τα παιδιά των Κατηχητικών Σχολείων της ενορίας μας. Μας ανέφερε, μάλιστα, κλείνοντας την διήγησή του ότι ο Γερμανός αξιωματικός Όφμαν και πολλοί από τούς στρατιώτες του, έρχονταν για πολλά χρόνια στον Ορχομενό στις 10 Σεπτεμβρίου, προκειμένου να λάβουν μέρος στις τελετές πού καθιερώθηκαν για να τιμηθεί η Μεγαλόχαρη για την θαυματουργική επέμβασή της.

Γιατί όμως θυμηθήκαμε αυτό το θαυμαστό γεγονός από την περίοδο της Γερμανικής κατοχής; Απλούστατα διότι και σήμερα βρισκόμαστε σε πόλεμο και υπό κατοχή.

Η μόνη διαφορά είναι ότι τότε ο πόλεμος ήταν στρατιωτικός, ενώ τώρα είναι οικονομικός.

Τότε κινδύνευαν οι Έλληνες να χάσουν την ζωή τους ή να εκτελεστούν από τα πυροβόλα όπλα των κατακτητών.
Τώρα κινδυνεύουν από την θηλιά που έχει μπει στον λαιμό τους εξαιτίας των εξοντωτικών οικονομικών μέτρων και περικοπών που απαιτούν οι νέοι κατακτητές, δηλαδή οι δανειστές μας.

Μάλιστα, όσο πιο οικονομικά ασθενέστερος είναι κάποιος, τόσο πιο πιεστική και σφιχτά δεμένη είναι η θηλιά στον λαιμό του. Ορισμένους μάλιστα τους έχει ήδη πνίξει. Είναι γνωστό άλλωστε ότι τον τελευταίο καιρό η απελπισία έχει χτυπήσει την πόρτα πολλών νοικοκυριών ενώ και οι αυτοκτονίες λόγω του οικονομικού αδιεξόδου έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.

Την περίοδο της κατοχής πολλά νέα παιδιά έφυγαν πάνω στα βουνά για να σωθούν ή για να κάνουν ανταρτοπόλεμο στους κατακτητές.
Σήμερα πολλοί νέοι μας φεύγουν από την πατρίδα μας και πηγαίνουν σε άλλες χώρες για να βρουν εργασία.

Στην περίοδο της κατοχής υπήρχαν κάποιοι προδότες Έλληνες δοσίλογοι, πού συνεργάστηκαν με τούς κατακτητές.
Φοβόμαστε ότι και σήμερα υπάρχουν ορισμένοι πού δεν σκέπτονται το συμφέρον της Πατρίδος αλλά μόνο το προσωπικό τους συμφέρον και δεν διστάζουν να συνεργαστούν με οποιονδήποτε τους εξυπηρετεί, έστω κι αν είναι εχθρός της Ελλάδος.

Έχουμε λοιπόν μια νέα μορφή κατοχής και σήμερα στην πατρίδα μας. Και εάν σε κάποιον φαίνεται υπερβολικός ο λόγος, να θυμίσουμε ότι ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας μας δήλωσε πριν λίγο καιρό, ότι λόγω της οικονομικής κρίσης και του εξωτερικού δανεισμού που χρειαζόμαστε συνεχώς ως χώρα, έχουμε χάσει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας.

Η δε Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με εγκύκλιό της προς τον λαό γεια την σύγχρονη κρίση αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη, αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τούς δανειστές μας... Είμαστε μία χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυριάρχων-δανειστών μας».

Είναι αυτονόητο ότι για την τραγική αυτή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει πρώτοι ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι. Οι ευθύνες όλων μας, κυρίως όμως και εξαιρέτως του πολιτικού προσωπικού της τελευταίας τριακονταετίας, είναι τεράστιες.

Ταυτόχρονα όμως και οι πιέσεις των δανειστών μας είναι εξουθενωτικές για τον λαό μας. Η μικρή μας χώρα είναι υπερχρεωμένη, και οι πολιτικές πού αφορούν την διαχείριση των οικονομικών μας θεμάτων έχουν εκχωρηθεί εξ ολοκλήρου στις Βρυξέλλες.

Οι Κυβερνήσεις της Ελλάδος είναι δεμένες χειροπόδαρα από τους διεθνείς πιστωτές και τους οίκους πιστοληπτικής αξιολόγησης. Μεγάλο ποσοστό των χρημάτων που δανειζόμαστε κατευθύνεται στην εξόφληση των τόκων πού οφείλουμε για τα δάνεια που ήδη έχουμε λάβει. Αυτή είναι η οδυνηρή πραγματικότητα.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Από αυτόν τον φαύλο κύκλο ποιος θα μας βγάλει;
Πρέπει να θυμηθούμε όλοι οι Έλληνες ότι δεν είμαστε μόνο καταναλωτές και οικονομικές μονάδες. Είμαστε και Ορθόδοξοι Χριστιανοί με πίστη και ιστορία. Πιστεύουμε στον Θεό, και λάβαμε το ιερό βάπτισμα στην κολυμβήθρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Αλλά και η ιστορία μας είναι γεμάτη από ένδοξες σελίδες αγώνων και θυσιών πού έγιναν για την αποτίναξη κάθε μορφής δουλείας.

Δεν έχουμε αντίρρηση να ματώσουμε.
Να θυσιάσουμε πολλά κεκτημένα.
Να στερηθούμε.
Όχι όμως να γίνουμε παίγνιο στα χέρια των ισχυρών.

Καλύτερα φτωχοί αλλά ελεύθεροι και με αξιοπρέπεια, παρά επαίτες στις αυλές των ξένων δυνάμεων που ακόμη και όταν προσφέρουν, (για την ακρίβεια δανείζουν) εξασφαλίζουν πρωτίστως τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα.

Δυστυχώς δεν βλέπουμε να υπάρχουν ηγέτες στις μέρες μας που να είναι αποφασισμένοι να σώσουν την πατρίδα μας χωρίς να χρειάζονται τις οδηγίες που μας δίνουν κάθε φορά οι «Μεγάλοι Προστάτες μας».

Ποια λοιπόν είναι η διέξοδος σ’ αυτό το αδιέξοδο;
Μήπως μπορούν να μας βοηθήσουν οι πολιτικοί μας, οι οικονομολόγοι μας, οι επιστήμονές μας, οι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων; Στην παρούσα συγκυρία είναι όλοι θεατές και ακροατές.

Τι θα γίνει λοιπόν; Θα πάμε όλοι «ως πρόβατα επί σφαγήν;»

Όταν τα μεσάνυχτα της 9ης προς την 10η Σεπτεμβρίου του 1943 οι Γερμανοί κατακτητές έμπαιναν στον Ορχομενό για να σκοτώσουν και να καταστρέψουν, την ώρα που η μυρωδιά του θανάτου απλώθηκε πάνω από την πόλη, κάποιοι άνθρωποι έπεσαν στα γόνατα και προσευχήθηκαν στην Παναγία, την προστάτιδα του τόπου τους, αλλά και όλης της Ελλάδος μας.

Γιατί ήξεραν πολύ καλά ότι μόνο αυτή μπορεί να τούς βοηθήσει την δύσκολη εκείνη ώρα. Και το Θαύμα έγινε. Η απάντηση της Παναγίας στην πίστη τους ήταν άμεση και αποτελεσματική. Διότι πάντα η Παναγία μας προστρέχει εκεί όπου με πίστη οι χριστιανοί ζητούν την βοήθειά της.

Και τώρα πού βρισκόμαστε σε ανάλογο κίνδυνο χρειάζεται να κάνουμε το ίδιο. Να πέσουμε όλοι στα γόνατα και με θερμή προσευχή να ζητήσουμε την αγία Σκέπη Της. Δεν έχουμε άλλη καταφυγή. Είμαστε μόνοι και εγκαταλελειμμένοι. Ανήμποροι και αδύναμοι.

Αν την παρακαλέσουμε με πίστη θα σηκώσει πάλι το δεξί της χέρι και θα σταματήσει αμέσως όλους όσους επιβουλεύονται την ορθόδοξη πατρίδα μας. Θα ακινητοποιήσει τους κατακτητές και θα αχρηστεύσει τα μηχανεύματά τους.

Τότε, έκανε το θαύμα της γιατί υπήρχαν αυτοί πού με πίστη την παρεκάλεσαν. 

Τώρα, μπορεί και πάλι να κάνει το ίδιο θαύμα, αρκεί να υπάρχουν και σήμερα αυτοί πού με πίστη θα την παρακαλέσουν.

π. Πασχάλης Γρίβας.

Ενοριακή Ευλογία Τεύχος 112 , Οκτώβριος 2011


 Epirus-Ellas