Η τιμητική εκδήλωση στη μνήμη του Κωνσταντινουπολίτη Ακαδημαϊκού Νεοκλή Σαρρή.

Αθρόα η προσέλευση του κόσμου

επισφράγισε το έργο και την προσωπικότητά του

Κόσμος πολύς κατέκλυσε το απόγευμα του Σαββάτου τον Πολυχώρο του Δημαρχείου Παλαιού Φαλήρου, όπου ο Μορφωτικός Σύνδεσμος Νήσου Χάλκης Κωνσταντινουπόλεως «Ο Άγιος Νικόλαος» τίμησε την μνήμη του Καθ. Νεοκλή Σαρρή, στο πλαίσιο μιας άρτια οργανωμένης εκδήλωσης, με συντονιστή τον ομότ. Καθηγητή της Φιλοσοφικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Λαυρέντιο Δελλασούδα.


Μετέσχαν ως ομιληταί, οι Καθηγηταί Κων/νος Δεσποτόπουλος, Κων/νος Σβολόπουλος, Φίλιας Βασίλειος, Μελετιάδης Χάρης και ο Ιστορικός Αντνάν Εκσιγκήλ, οι οποίοι με θέμα πάντοτε τον εκλιπόντα Καθηγητή, αναφέρθηκαν στην προσωπικότητα, στα «Πιστεύω» του, στους αγώνες και στο έργο του.

Χαιρετισμό απηύθυναν εξάλλου ο Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διονύσιος Χατζηδάκης, ο οποίος υπήρξε μαθητής του τιμωμένου, είχε δε την πρωτοβουλία να επιμεληθεί την παρουσίαση σε βιντεοκλίπ φάσεις από την ζωή του τιμωμένου, η επ. Καθηγήτρια Αναστασία Καδδά και ο Πρόεδρος του Μορφωτικού Συνδέσμου Χάλκης Περικλής Χ. Πασχαλίδης, ενώ, ο ημέτερος Αλέκος Παπαδόπουλος, σε σύντομη ομιλία του, αναφέρθηκε στα πρώτα βήματα του Νεοκλή Σαρρή στη δημοσιογραφία, στην Κωνσταντινούπολη, καθώς και στη συνεργασία που είχαν.

Παρούσα και η ηθοποιός Κατερίνα Χέλμη-Σβολοπούλου, η οποία με φωνή πάλλουσα από συγκίνηση, ανέγνωσε αποσπάσματα από κείμενα του τιμωμένου.

Ιδιαίτερα περιεκτική. Και πολύ πολύ ανθρώπινη στον επίλογο της εκδήλωσης, η σύζυγος του Νεοκλή Σαρρή Φλώρα. Εξομολογούμενη συγκίνησε το ακροατήριο, αλλά και εκείνη βαθειά συγκινημένη, έδωσε ένα μάθημα αγάπης και αφοσίωσης, συναισθημάτων γενικά που ασφαλώς γοητεύουν τους πάντες.

Ακολούθησε μουσική εκτέλεση από τους Ευανθία Βαβουλιώτη, Αναστάσιο Δημάκο και Δημήτριο Σταθακόπουλο, αλλά και το καθιερωμένο Κωνσταντινουπολίτικο κέρασμα.

Καταληκτικά επρόκειτο για μια ιδιαίτερα επιτυχημένη και άψογα οργανωμένη εκδήλωση, που δικαιολόγησε πλήρως τα θερμά συγχαρητήρια όλων των παρευρεθέντων προς τον Πρόεδρο του Συνδέσμου της Χάλκης κ. Περικλή Πασχαλίδη, την Γεν. Γραμματέα κ. Κατερίνα Αθανασιάδου, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και τους άλλους συντελεστές της ωραίας αυτής εκδήλωσης.



Η ομιλία του κ. Αλέκου Παπαδόπουλου για τα πρώτα βήματα του Νεοκλή Σαρρή στη δημοσιογραφία





Ως αμούστακο παιδί στην Πόλη, γνώρισα το Νεοκλή. Μαθητή τού Γυμνασίου και όπως τον θυμάμαι ήταν ανήσυχος από τότε. Ζωηρός θα έλεγα. Φλεγόταν από διάθεση, φλεγόταν από ζήλο, από δημιουργική ορμή. Ήθελε να είναι παντού παρών και να δρα πολύπλευρα, χωρίς να περιορίζεται όπως οι συνομήλικοί του στη σχολική δραστηριότητα και στα εφηβικά ενδιαφέροντα.

Πολυγραφότατος θα έλεγα, αν λάβουμε υπόψη ότι έγραφε τα πάντα. Στην αρχή και διηγήματα. Τολμηρά πολλές φορές για μια κλειστή και συντηρητική κοινωνία όπως ήταν η κοινωνία μας εκεί στην Πόλη. Συχνά τα γραπτά του προκαλούσαν ποικίλα σχόλια κυρίως σε βάρος μου, επειδή φιλοξενούσα τα δοκίμια ενός θερμόαιμου έφηβου στη φιλολογική σελίδα αλλά και σε άλλες στήλες της εφημερίδος «Εμπρός» της οποίας ήμουνα τότε διευθυντής σύνταξης και αρχισυντάκτης.

Τα 7 περίπου χρόνια που μας χώριζαν ηλικιακά, σ’ εκείνη τη φάση, βεβαίως και ήταν υπολογίσιμα. Άλλο να άγεις την τρίτη δεκαετία του βίου σου και άλλο την δεύτερη. Άλλο να διατηρείς μια υπεύθυνη θέση και άλλο να είσαι μαθητής του γυμνασίου. Κι’ όμως παρά τα ποικίλα αρνητικά σχόλια των σοβαροφανών, είχα συνδεθεί πολύ στενά με αυτό το μαθητούδι.

Ανοικτές γι’ αυτόν οι σελίδες της εφημερίδος, φιλοξενούσαν τακτικότατα τα κείμενά του. Το «Εμπρός» αποτέλεσε την κολυμβήθρα του και μου έδωσε μετά το δικαίωμα να καμαρώνω ως ανάδοχός του.

Είχα προβλέψει από τότε το ταλέντο του και παρά την πολεμική ή μάλλον το αμείλικτο κυνηγητό και αυτής της αειμνήστου μητέρας του, η οποία θυμάμαι, επανειλημμένα με είχε υβρίσει, ερχόμενη προς τούτο στα γραφεία της εφημερίδος, γιατί όπως έλεγε ξεμυάλιζα το γιο της και παραμελούσε εξ αιτίας μου τα μαθήματά του, ο Νεοκλής συνέχισε να γράφει και εγώ αδιάφορος να τον φιλοξενώ. Είμαι όμως βέβαιος, ότι αργότερα, βλέποντας τα άλματά του σε όλους τους τομείς, ασφαλώς θα παραδέχθηκε και εκείνη ότι η συνεργασία μας συνέβαλε τουλάχιστον θετικά στην εξέλιξή του.

Ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Νεοκλή, ήταν η αγνότητά του. Παιδική αγνότητα - Μα δεν φαινόταν και από το ηχηρό του γέλιο που χαιρόσουν να το ακούς; Αγνότητα που διατήρησε αναλλοίωτη ως τα τέλη του. Άλλο γνώρισμά του ο ενθουσιασμός, άλλο η μαχητικότητά του, άλλο πρόσθετο στα προηγούμενα, ο ακέραιος χαρακτήρας του. Ήταν και ασυνήθιστα έντιμος ο Νεοκλής, σχολαστικά αδέκαστος θα έλεγα. Γι’ αυτό και κατ’ εμέ δεν θέλησε να προσχωρήσει στις γνωστές πολιτικές οργανώσεις, μολονότι από όσα μου εκμυστηρευόταν κατά καιρούς, είχε επανειλημμένες προτάσεις τόσο από το ΠΑΣΟΚ, όσο και από τη Νέα Δημοκρατία.

Μήπως δεν θα μπορούσε αν ήταν άλλος, να αξιοποιήσει την πολιτικά ανεκτίμηση παρακαταθήκη του Ιωάννη Ζίγδη και να διαπρέψει ως αρχηγός της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου; Συγκριτικά με πολλούς και μάλλον με όλους, τα προσόντα του περίσσευαν. Δυστυχώς όμως εδώ σε μας, ιδιαίτερα δε στον πολιτικό στίβο, η εντιμότης δεν θεωρείται προσόν, δεν αποτελεί πλεονέκτημα η ειλικρίνεια. Και ο Νεοκλής δεν μπορούσε, δεν ήταν του χαρακτήρα του να συμβιβάζεται, ούτε και να ελίσσεται. Μάλλον δε αυτός ήταν ο βασικός λόγος που προτίμησε να περιορισθεί στον ακαδημαϊκό τομέα, αφήνοντας κατά γενική ομολογία ένα αξιόλογο έργο και αποκτώντας άξια τον τίτλο του Μεγάλου Δασκάλου.

Από μένα αυτά τα ελάχιστα και απόλυτα ειλικρινή, υπογραμμίζοντας για άλλη μια φορά ότι ο Νεοκλής έφυγε από κοντά μας, αγνός όπως ήταν στα εφηβικά του χρόνια, με ένα ασήκωτο όμως φορτίο γνώσεων, που χρόνια απλόχερα μεταλαμπάδευε, με καθολική δε την αναγνώριση των προσόντων του, ακόμη και από αυτούς που όσο ζούσε, προτιμούσαν να προσποιούνται ότι τα αγνοούν.


http://www.eptalofos.gr/Article/655/