ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΑΣ!!!..

Η κοινωνική συνείδηση εξακολουθεί, μη φυσιολογικά βραδυπορούσα, να βλέπει την πολιτική ντυμένη με τη λιβρέα του χθές. Η αδυναμία μάλιστα πολλών αφελών και εύπιστων, μονίμως ευαπάτητων ή εσωτερικά μακάριων πολιτών, να επικοινωνήσουν με τη συνείδησή τους στην αλγεβρική της γλώσσα, να αναμοχλεύσουν την ιστορική τους μνήμη και να αναπτύξουν την αξιολογική τους κρίση, επιτείνει την προσφυγή τους αυτή στα παλιά σχήματα. Στην εξειδίκευση της πολιτικής διαδικασίας, όσο κι αν εμφανώς διαθέτει στοιχεία γκροτέσκο, απάτης ή και βλακείας.


Σύγχυση απόλυτη. Πραγματικότητα και προσδοκίες σε πλήρη διάσταση. Σταθερή κατεύθυνση προς το στρόβιλο της αυταπάτης. Μια κοινωνική αυταπάτη που ενισχύεται από τις εκάστοτε προσχηματικές παραχωρήσεις της πολιτικής εξουσίας. Από τις παραπαίουσες έστω προσπάθειες του πολιτικού προσωπικού. Από την ανάγκη του πολίτη να προσδεθεί στην ελπίδα, με την έννοια ότι η ελπίδα έχει μέλλον.

Υπάρχουν βέβαια τα πιο εφοδιασμένα με παρρησία πνεύματα, οι σοβαρά σκεπτόμενοι πολίτες ή ακόμη και οι σκεπτικιστές, που αντιλαμβάνονται πως δεν ενισχύεται ένα οικοδόμημα με τεχνητές συγκολλήσεις ανάμεσα σε ανομοιογενή υλικά. Δεν μπορείς δηλαδή με τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες ολέθριες πολιτικές, σε άλλη εποχή και με άλλα χαρακτηριστικά αδήριτης κοινωνικής ανάγκης, να προσβλέπεις σε λύσεις των προβλημάτων μιας κατακερματισμένης κοινωνίας και μιας εξαθλιωμένης χώρας.

Μια τέτοια λογική δεν επιμετράται το σταθμητό. Πολιτική και κοινωνία μεταφέρονται στο χώρο του αστάθμητου. Στη συμβατική σήμανση του αδιατύπωτου. Φτάσαμε σ' αυτή την άθλια κατάσταση ως κοινωνία και ως χώρα, γιατί πολλά χρόνια αρκετές γενιές, τρεφόντουσαν με ψευδαισθήσεις. Οχι απαραίτητα όλοι από δειλία, αλλά γιατί όσοι μπορούσαν να αποτελέσουν την "πρωτοπορία" για να μπει η χώρα σε τροχιά αναάπτυξης, οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής, θεώρησαν πως η φρεναπάτη ήταν πιο δική τους υπόθεση από την αλήθεια. Η φρεναπάτη άλλωστε είναι δημιούργημά μας. Η αλήθεια όχι.

Ετσι χάθηκε το"ρυθμιστικό ένστικτο" της κοινωνίας.Και περάσαμε στην αντίπερα όχθη. Να θεωρούμε την πολιτική όπως εκδηλωνόταν "φυσιολογική σχιζοφρένεια", χωρίς να υπολογίσουμε τις επιπτώσεις στο νευρικό μας σύστημα!

Το επείγον χρέος της πολιτικής δεν μας αφορούσε.Μας απασχολούσε και εν πολλοίς μας απασχολεί, η ικανοποίηση των πρόσκαιρων επιθυμιών μας. Το "βόλεμα", η ευκολία της "αρπακτής", κάτι που καλλιέργησαν και εκμεταλλεύτηκαν οι εκάστοτε κυβερνώντες. Και αντιμετώπισαμε την αναγκαιότητα των κοινωνικών αλλαγών, των μεταρρυθμίσεων, όχι βέβαια των "μεταρρυθμίσεων" τύπου Σαμαρά-βενιζέλου, με την ουσιαστική τους έννοια και απόδοση, με την αταραξία των στωικών και ενίοτε με την έκσταση των περιστρεφόμενων δερβίσιδων...

Αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε, αν και τίθεται βάναυσα το ερώτημα αν το συνειδητοποιήσαμε, ότι είναι περιττό να τρεφόμαστε με μύθους και προσδοκίες. Η ελληνική κοινωνία ανέκαθεν πίστευε σε μύθους. Και άλλες κοινωνίες πίστευαν σε μύθους, αλλά ήταν ταυτόχρονα προσκολλημένες στην πίστη του απτού. Η κοινωνική ανάγκη πάντα ή σχεδόν πάντα κατέλυε τους μύθους για χάρη της αλήθειας, αφήνοντας την πολιτική εξουσία να ποντοπορεί καταμεσίς στον ωκεανό ενός απροσδιόριστου στόχου.

Η συνθετική σκηνογραφία της ελληνικής κοινωνίας χάνει σταδιακά την υλική της στερεότητα και πίσω από την επιφάνεια των εξελίξεων, θα αρχίσουν να τρεμίζουν οι ίσκιοι μιας ακαταμάχητης υποψίας, όλο και πιο ανησυχητικής, όσο δεν εμφανίζεται τίποτα απτό. Και η πλάστιγγα θα αρχίσει να γέρνει προς τη μεριά των ανήσυχων. Η πίστωση εξαντλείται για κάθε σύστημα ιδεών, έωλων προσδοκιών και απάτης...

Αυτή είναι μια κάπως "αισιόδοξη" προσέγγιση της ζοφερής πραγματικότητας, θα αντιτάξει κάποιος. Είναι αλήθεια. Διαφορετικά, αν συνεχίσουμε να πορευόμαστε με μυθοπλασίες και ψευδαισθήσεις, τα νευρα μας!!!..


ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post