Η “Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου” και το “Συμβόλαιο με το Λαό” είναι οι μεγαλύτερες πολιτικές απάτες της μεταπολίτευσης. (επετειακό)

Το ΠαΣοΚ δεν συστάθηκε, τότε στην δεκαετία του 1970, για να κάνει όσα επαγγέλθηκε, αλλά για ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΕΙ. Το ΠαΣοΚ συστάθηκε για να εγκλωβίσει τις ελπίδες του λαού για ένα καλύτερο αύριο και να τις ξεφουσκώσει. Και σαν ανάχωμα των λαϊκών διεκδικήσεων.
Η “Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου” και το “Συμβόλαιο με το Λαό” είναι οι μεγαλύτερες πολιτικές απάτες της μεταπολίτευσης.

Η χώρα έβγαινε από μια δικτατορία, της οποίας είχε προηγηθεί ένα απίστευτο κοινοβουλευτικό καρναβάλι, και μια εθνική καταστροφή στην Κύπρο. Και μόλις είχε ξεφορτωθεί την επικυριαρχία της μοναρχίας.

Ηταν χρόνια μεγάλης ελπίδας και αισιοδοξίας. Και φυσικά ήταν χρόνια λαϊκών απαιτήσεων. Ηταν η συνέχιση των λαϊκών απαιτήσεων της δεκαετίας του 1960 και των οποίων απαιτήσεων έγινε προσπάθεια να ανακοπούν με κοινοβουλευτικό τρόπο και τελικά με στρατιωτική δικτατορία. Και πάντα τις λαϊκές απαιτήσεις και τα λαϊκά αιτήματα κάποιοι τα βαφτίζουν αριστερά (δεν ξέρουν και πως αλλιώς ίσως να τα ονομάσουν). Ισως γιατί τους βολεύει, ίσως γιατί ποιος ξέρει…
Και φυσικά εμφανίζονται και “αριστερές” πολιτικές οργανώσεις για να “εκφράσουν” αυτά τα αιτήματα, ΠΡΙΝ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ.
Αυτό έγινε με το ΠαΣοΚ. Προσωπικά τουλάχιστον, 20 ετών τότε το 1980, αυτό πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως έγινε. Αυτός ήταν και αυτός συνέχισε να είναι ο ρόλος της ηγεσίας του ΠαΣοΚ. (Οχι φυσικά του απλού λαϊκού ανθρώπου που πίστεψε στο ΠαΣοΚ και που αργότερα διεφθάρη κιόλας από την πολιτική του).
Αλλά τουλάχιστον μέχρι και την μεσαία ομάδα στελεχών του ΠαΣοΚ γρήγορα ΟΛΟΙ τους κατάλαβαν, πως η “Διακήρυξη” και το “Συμβόλαιο” είναι λόγια. Και δεν πρόκειται να γίνει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΕ. Οπως και δεν έγινε τίποτε, εκτός από επουσιώδη ζητήματα.
Ετσι η χώρα συνέχισε

• σαν αμερικανικό προτεκτοράτο
• σαν ευρωπαϊκή αποικία καταναλωτής των ευρωπαϊκών προϊόντων
• χωρίς δική της αυτόνομη οικονομική ανάπτυξη και χωρις “απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας” (“Διακήρυξη”)
• χωρίς την υπεσχημένη “κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του” που λέει η “Διακήρυξη”
• χωρίς την απλή αναλογική που υπόσχεται το “Συμβόλαιο”
• χωρίς το υπεσχημένο δημοψήφισμα για παραμονή στην ΕΟΚ (“Συμβόλαιο”) αλλά με Μάαστριχτ, και Λισαβώνες και Σένγκεν
• χωρίς αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, αλλά με SEEBRIG, NRF και HELBROC και αποστολές στρατευμάτων στα πέρατα του κόσμου
• χωρίς “τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους, δηλαδή με την αυτοδιαχείρηση ” (“Διακήρυξη”), φρασεολογία που ξεπερνάει ακόμα και τα κομμουνιστικά κόμματα και αγγίζει τον αναρχικό χώρο (εκτός κι αν το ΠαΣοΚ ως λαϊκή αυτοδιαχείριση τον παμφάγο κομματικό συνδικαλισμό των ΔΕΚΟ).
• χωρίς την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που υπόσχεται η “Διακήρυξη”
• χωρίς κατάργηση των εισιτηρίων εξετάσεων στα πανεπιστήμια (“Συμβόλαιο”)
• χωρίς “ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής” (“Διακήρυξη”), αλλά με επέκταση του κομματικού ελέγχου στις ενώσεις γεωργικών συνεταιρισμών, το κλείσιμο των εργοστασίων και την αυτονόμηση της ΑΤΕ από την αγροτιά
• ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ χωρίς “δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν” (“Διακήρυξη”)

Κείμενα σαν τη “Διακήρυξη” και το “Συμβόλαιο” θα χρησιμεύσουν στους ΚΛΗΡΩΤΟΥΣ δικαστές και εισαγγελείς του δημοκρατικού μέλλοντος που έρχεται με γρήγορο βήμα.

Θραξ Αναρμόδιος

αἰέν ἀριστεύειν