ιδιωτικού τομέα είναι λογικό να θεωρούνται άδικες από τα στελέχη των ΕΔ. Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνούν ότι η προπαγάνδα που με μαεστρικό τρόπο ξεκίνησε η κυβέρνηση του κ.Γιώργου Παπανδρέου και συνέχισαν από το 2009 όλοι οι κυβερνώντες είχε ως στόχο τη δημιουργία κλίματος “εμφυλίου” μεταξύ εργαζομένων. Και σ΄ αυτό το “πόλεμο” οι στρατιωτικοί ήταν εξαιρετικά ευάλωτοι.
Με αφορμή ένα άρθρο του Onalert για τις μειώσεις που έχουν υποστεί οι στρατιωτικοί ο κ.Ιωάννης Τσιώλης, Λγος (ΕΜ) και Συντονιστής για την ίδρυση της Ε.Σ.ΠΕ.ΠΕΛ έγραψε ένα κείμενο με το οποίο απαντά με επιχειρήματα σ΄ όσους σχολίασαν αρνητικά το άρθρο,υποστηρίζοντας ούτε λίγο,ούτε πολύ ότι οι στρατιωτικοί …έπαιρναν πολλά λεφτά και έπρεπε να υποστούν δραστικές μειώσεις. Γράφει λοιπόν:
“Πολλοί συνάνθρωποί μας, διαφόρων επαγγελμάτων προφανώς, λίγο - πολύ με τα σχόλια τους, έδωσαν την εντύπωση, ότι θεωρούν ότι είτε "κλαιγόμαστε χωρίς λόγο" είτε λανθασμένα λαμβάνουμε εισοδήματα μεγαλύτερα από τους ιδίους.
Προφανώς, πλην στρατιωτικών - αστυνομικών - πυροσβεστών, υπάρχουν πολλοί που αγρυπνούν αργίες και μεταμεσονύκτιες ώρες με στόχο το κοινό καλό. Και ναι τους γνωρίζουμε. Οι γιατροί και νοσηλευτές των εφημευρευόντων νοσοκομείων, οι ταξιτζήδες, οι οδηγοί των συρμών του ΟΣΕ, οι πλοίαρχοι και τα πληρώματα του εμπορικού ναυτικού.
Αν λοιπόν είναι να συγκρίνουμε τις αποδοχές των στρατιωτικών, με κάποιες άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, ας είναι με αυτούς που αφιερώνουν, όχι μόνο των ίδιο ή παρόμοιο αριθμό ωρών, αλλά και παρόμοιες ημέρες του έτους ή αντίστοιχες ώρες του 24ώρου στην επαγγελματική τους απασχόληση.
Δεν μπορώ να φανταστώ, ότι πρέπει να συγκρίνω τις αποδοχές μου, με όποιον συνάνθρωπο (και το καταγράφω αυτό με απόλυτο σεβασμό σε κάθε επάγγελμα), που κοιμάτε κάθε βράδυ με την οικογένειά του. Που δεν φέρει ευθύνη για την ζωή άλλων ανθρώπων. Που έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα, να διαθέτει τις ελεύθερες ώρες και τις αργίες του όπως και κυρίως ΟΠΟΥ θέλει. Που όταν κλειδώνει το γραφείο του ή την επιχείρησή του, δέν αφήνει πίσω ανθρώπινες ζωές να διακυβεύονται στην όποια απειλή.
... η κατσίκα του γείτονα...
Όχι, δεν κλαιγόμαστε. Κοινοποιούμε γεγονότα. Δεν ζητούμε γενικά και αόριστα αυξήσεις. Ζητούμε αξιοπρέπεια, τόσο για εμάς και τις οικογένειές μας όσο κυρίως για το επάγγελμά μας. Αυτό που μας λυπεί, είναι να βλέπουμε πολλούς συνανθρώπους μας, είτε να μας φθονούν είτε να μας θεωρούν υπεύθυνους για την οικονομική δυσπραγία της Χώρας μας.
Ναι, είναι εύκολο να κατηγορείς. Δεν είναι όμως απαραίτητα και σωστό ή ηθικό. Η Ελλάδα, δεν είναι μια χώρα, χωρίς απειλές έξωθεν. Η Άμυνα, είναι ανάγκη και όχι πολυτέλεια.
Αν έχουμε φτάσει, να θεωρεί μια μερίδα συνανθρώπων μας, ότι κακώς υπάρχει το επάγγελμα του στρατιωτικού, τότε δυστυχώς πρέπει να φοβόμαστε ότι η απειλή της "πέμπτης φάλαγγας" είναι πλέον πιο σοβαρή από κάθε άλλη.
Αν έχουμε φτάσει στο φαινόμενο, να είναι μισητός κάθε ένας που έχει κάτι παραπάνω από εμένα, τότε η κοινωνία μας πάσχει από έλλειψη συνεκτικότητας και αλληλεγγύης.
Σαν την ιστορία - ανέκδοτο που ο φτωχός γείτονας προσευχόταν, όχι να αποκτήσει και ο ίδιος κατσίκα, αλλά να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, ώστε να είναι το ίδιο φτωχοί και να μην νιώθει μειονεκτικά.
... και τα φαρμακεία.
Εντύπωση, μου έκανε ομοίως, οι αντίδραση συλλόγου φαρμακοποιών, μεγάλης πόλεως, στο να ιδρυθεί, σύμφωνα με τον ισχύοντα Νόμο, παράρτημα Στρατιωτικού Φαρμακείου στην πόλη τους.
Δεν γνωρίζω βέβαια, για ποιον λόγο, ο ίδιος σύλλογος, όταν έπαψε να αποδέχεται τις εντολές περίθαλψης των Βιβλιαρίων Υγείας των στρατιωτικών και των ασφαλιζόμενων μελών, είχε την ελπίδα, ότι υπό την επίδραση των μειώσεων εισοδημάτων, θα υπήρχε στους στρατιωτικούς η οικονομική δυνατότητα, να συνεχίσουν την προμήθεια φαρμάκων με ρευστό.
Φυσικά, υφίσταται η διαδικασία, εξαγοράς μέρους της αξίας του φαρμάκου, αλλά αυτό γίνεται έπειτα. Αν όπως ίσχυε, έως το 2011, ο φαρμακοποιός τηρούσε το απόκομμα της εντολής και εξαγόραζε συνολικά τις αξίες των φαρμάκων, δεν θα υπήρχε ανάγκη να ζητηθεί η δυνατότητα προμήθειας φαρμάκων, μέσω παραρτημάτων στρατιωτικών φαρμακείων.
Όσο για την έννοια του "αθέμιτου συναγωνισμού" που ενδέχεται να προβάλλουν κάποιοι επαγγελματίες του κλάδου, είναι άνευ υποστάσεως. Οι ασφαλιζόμενοι στο ΥΠΕΘΑ, στρατιωτικοί και μέλη οικογενειών, αποτελούν μετά βίας το 2,5% των ασφαλιζομέων στην Ελλάδα. Είναι αδιανόητο να αποδεχθεί οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος, ότι ένας επαγγελματίας, κινδυνεύει να χάσει την επιχείρησή του, μόλις με την απώλεια του 3% της πελατείας του!
Στην παρούσα περίοδο, κατά την οποία, το σύνολο των φαρμακείων της Χώρας, δεν αποδέχονται εντολές περίθαλψης των Βιβλιαρίων Υγείας του ΥΠΕΘΑ και το 50% των ιατρών που ως τούδε ήταν, έχουν πάψει να είναι συμβαλλόμενοι με τα ταμεία μας, η ίδρυση παραρτημάτων Στρατιωτικών Φαρμακείων και η στελέχωση των Στρατιωτικών Νοσοκομείων με το σύνολο των ειδικοτήτων γίνεται ακόμα πιο επιτακτική.
Οι κρατήσεις που επιβάλλονται σε όλους μας ανεξαιρέτως, για υγειονομική περίθαλψη, ούτε στο ελάχιστο έχουν μειωθεί. Παράλληλα, οι παρεχόμενες υπηρεσίες, φθίνουν διαρκώς, καθώς η ως το 2010, άριστη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα έχει πλέον καταρρεύσει.
Ενδεικτικό είναι, ότι σε πόλεις όπου υπηρετούν άνω των 100 ασφαλιζόμενων στο ΥΠΕΘΑ, δεν υφίστανται συμβεβλημένοι παθολόγοι, γυναικολόγοι-μαιευτήρες, ενδοκρινολόγοι και πλήθως άλλων κρισίμων ειδικοτήτων.
Επιπλέον, ως παράγοντας ψυχολογικής πιέσεως, έρχεται η πρόταση για ένταξη των Στρατιωτικών Νοσοκομείων στο ΕΣΥ. Με αυτό τον τρόπο, αφήνονται οι Στρατιωτικοί και οι οικογένειές τους, έρμαια της μοίρας, συνωστιζόμενοι με πλήθος ανασφαλίστων, στα εξωτερικά ιατρεία των δημοσίων νοσοκομείων της περιφέρειας, καταβάλοντας (πλέον των μηνιαίων κρατήσεων) και τα πέντε ευρώ, που άγνωστο γιατί, οι μη ομιλούντες την Ελληνική, ουδέποτε καταβάλλουν.
Και για όλους τους συνανθρώπους μας, που θα θεωρήσουν, τα ώς άνω γραφόμενα, ώς ένδειξη μισανθρωπίας, θα σας πώ ότι σέβομαι όλους τους ανθρώπους, από όπου κι άν προέρχονται. Ως ελάχιστη όμως ένδειξη ισονομίας, θα ήθελα, αν μη τι άλλο, να έχουν όλοι τις ίδιες υποχρεώσεις και όχι μόνον ίσες παροχές.
στην Περιφέρεια Πελοποννήσου
όπου υπάρχει πλήθος Μονάδων εκπαιδεύσεως, υπάρχουν χιλιάδες ασφαλιζόμενοι, του ΥΠΕΘΑ.
Η δημιουργία παραρτήματος Στρατιωτικού Φαρμακείου, στην έδρα της Περιφέρειας, καθώς και η στελέχωση - αξιοποίηση του υπάρχοντος Στρατιωτικού Νοσοκομείου, θα έλυνε πολλά προβλήματα.
Η δικαιολογία της εγγύτητας την Αθήνα, είναι ολίγον ψευδής καθώς για έναν ασθενή (στέλεχος, μέλος οικογένειας ή ακόμα περισσότερο κληρωτό οπλίτη), η διαφορά των 1,5-2 ωρών, μπορεί να του σώσει την ζωή. Επιπλέον, με αυτό τον τρόπο, θα αποφορτιστούν οι Νοσοκομειακές Μονάδες των Αθηνών, όπου είναι εμφανές ότι δεχόμενες των φόρτο της Νότιας και Νησιωτικής Ελλάδος, αντιμετωπίζουν πλήθος περιστατικών ανά ημέρα.
Κατακλείδα.
Ολοκληρώνοντας, το ιδιαίτερα μακροσκελές άρθρο, τονίζω ότι, δεν προσπαθώ να επιπλήξω ή να επιβάλλω κανόνες συμπεριφοράς. Ιδιαίτερα δε, σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να θίξω κάποια επαγγελματική ομάδα. Αντίθετα, προβάλω θέματα που απασχολούν την δική μου επαγγελματική ομάδα, με σκοπό να τύχουν αναγνώρισης και πιθανότατα επίλυσης”.
On Alert
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.