Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

Του Γεράσιμου Τζίμα

Ερέθισμα για να γράψω το παρόν κείμενο (προσωπικές μου μνήμες) στάθηκαν τα εύστοχα άρθρα αφενός του κ. Αντώνη Κρούστη ‘ΠΟΙΟΣ ¨ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ; ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ η Η ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ’ και το άρθρο του στρατηγού κ. Ιωάννη Δημητρόπουλου ‘ΓΑΖΑ Η ΧΑΜΑΣ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ Η ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ. ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, σχετικά με τα όσα πολύ δυσάρεστα και καταστροφικά συμβαίνουν στη Γάζα, το Ισραήλ, την Συρία και περισσότερο τις κτηνωδίες στο Β. Ιράκ.

Εφτά ολόκληρα χρόνια (1967-1974) πέρασα με τους Εβραίους ως υποπλοίαρχος στα  εμπορικά τους πλοία. Ταξίδευα από Ισραηλινά λιμάνια σε Ευρωπαϊκά, Αμερικανικά, Άπω και Μέσης Ανατολής, αλλά και έζησα στη Χάιφα επτά ολόκληρους μήνες, Δεν είναι τυχαίο που οι Εβραίοι έφτασαν μέχρις εδώ που είναι τώρα! Μακάρι να τους μοιάζαμε στην αφοσίωσή τους  προς την πατρίδα τους. Αλλιώς τους γνώρισα και αλλιώς τους άφησα όταν έφυγα από τα πλοία τους. Πέρασαν δύσκολα στην αρχή με τον κίνδυνο ότι κάποια στιγμή κυνηγημένοι, θα μπορούσε να βρεθούν βίαια στη θάλασσα, αλλά τελικά επεκράτησαν! Καμάρι τους η νέα τους πατρίδα και χαρά τους η πρόοδός της, ευδιάκριτη μέρα με την ημέρα! Έκανα φίλους στο Ισραήλ μεταξύ των οποίων  γεννημένους και μεγαλωμένους στην Ελλάδα, δημιουργοί και αυτοί από την αρχή της νέας τους πατρίδας. Καμιά άλλη τους αγάπη δεν μπορεί να μετρηθεί με αυτή προς το Ισραήλ. Να σου διηγούνται την αγωνία στις εναλλαγές της χαρμολύπης τους τα πρώτα τους χρόνια εκεί σε πρόχειρα καταλύματα και στην ύπαιθρο. Νυχτιάτικα και σκοτεινά για την ανάγκη τους και για την αποφυγή ανεπιθύμητων συγκρούσεων μεταξύ τους, δήλωναν την παρουσία τους χτυπώντας δυο μικρές πέτρες που πάντοτε κρατούσαν στα χέρια τους την νύχτα. Οργάνωσαν με αξιοζήλευτη μεθοδικότητα και προοπτική την νέα τους πατρίδα, αντιγράφοντας και βελτιώνοντας ό,τι σύγχρονο και αποτελεσματικό (νόμους, υπουργεία και συστήματα) υπήρχαν στη διεθνή κοινότητα. Οργάνωσαν τα κιμπούτς ένα είδος κοινοβίων, ας πούμε σαν τα σοβιετικά κολχόζ με ουσιαστική όμως ισονομία, βασισμένη αποκλειστικά ως προς το τι μπορούσε κάθε μέλος να προσφέρει αλλά και στην ικανοποίηση των ατομικών και οικογενειακών αναγκών όλων των μελών ανεξαιρέτως. Υπήρξαν μέλη κιμπούτς, ναυτολογημένα και καλοπληρωμένα σε πλοία εφοπλιστών που με εντολή των ιδίων, όλη τους η αμοιβή κατέληγε στο ταμείο του κιμπούτς! Τα κιμπούτς με τα επίλεκτα μέλη τους υπήρξαν οι σκαπανείς και οι μεγάλοι μαχητές στα δύσκολά τους και δημιουργοί του Ισραηλινού θαύματος. Ο μεγάλος Μπέν Κουριόν, ταπεινό μέλος των κιμπούτς υπήρξε!

Τι να πεις και για την δημοκρατία του Ισραήλ; Πολλοί οι πρώην στρατιωτικοί που το κυβέρνησαν, αλλά κανένας δεν προσπάθησε και ούτε θα το μπορούσε, να κάτσει στο σβέρκο της δημοκρατίας του. Στο Ισραήλ οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται, χωρίς εξαιρέσεις, δισταγμούς και αναστολές. Το κοινοβούλιό του εκπροσωπείται από όλες τις πολιτικές τάσεις! Στο Ισραήλ μπορείς να γίνεις ό,τι το νόμιμο θελήσεις, αν στα αλήθεια το θέλεις. Γιατί εκεί, υπερισχύει η ουσία της υπόθεσης. Εγώ από μικρό παιδί, όταν με ρωτούσαν τι θέλω να γίνω σαν μεγαλώσω, απαντούσα στερεότυπα όλος καμάρι, αεροπόρος. Όταν όμως ήλθε η ώρα και το προσπάθησα, κουτούλησα σε μια άσκηση απλοποίησης ενός κλάσματος τριγωνομετρίας που προφανώς θεωρήθηκε ότι αυτό πρωτίστως είναι απαραίτητο να γνωρίζω και για μέρες ήμουνα απαρηγόρητος για το όνειρο που χάθηκε, αφού άλλη γονική συναίνεση δεν μου δινόταν. Αν όμως ήμουνα στο Ισραήλ, τότε πρώτα για λίγες μέρες θα με ‘συστήνανε’ με το αεροπλάνο και το περιβάλλον του για να διαπιστώσουν πόσο πολύ …ταιριάζουμε. Και αυτό συνήθως γινόταν εκεί, στην περίοδο της κατάταξης στις ένοπλες δυνάμεις.

Ο χρόνος στο Ισραήλ είναι πολύτιμος και δεν τον σπαταλούν σε ανιαρά θέματα και ασχολίες. Εκεί, για χόμπι του ο επαγγελματίας επιστήμονας, σπουδάζει και κάτι άλλο χρήσιμο, όπως ο Μοσέ Νταγιάν σπούδασε την γεωπονική και ο εμποροπλοίαρχος φίλος μου Γκίντον Φίσμαν την κοινωνιολογία. Στο Ισραήλ, η τηλεόραση στο σπίτι ανοίγεται για κάποιον να δει κάτι το συγκεκριμένο και για τις ειδήσεις και όχι για το «ό,τι ήθελε προκύψει». Υπάρχουν ουκ ολίγες κινητές δανειστικές βιβλιοθήκες για να σε μορφώσουν, να σε γεμίσουν και να σε ενεργοποιήσουν. Είναι αμέτρητα τα όσα βασικά και σπουδαία που θα μπορούσα να πω για το Ισραήλ!

Ε λοιπόν, αυτού του Έθνους κύριοι ντόπιοι γιαλαντζί δημοκράταροι, που στο κάτω-κάτω, εκεί γεννήθηκε πριν χιλιάδες χρόνια, δεν θα του αναγνωρίσετε το δικαίωμα να θέλει να ζήσει ήρεμα σε μια γωνιά της Παλαιστίνης και να επιβιώσει, παρά να θέλουν (ίσως κι’ εσείς) επίμονα να το εξαφανίσουν από το χάρτη; Είναι διαπιστωμένο ότι οι Εβραίοι δεν εμφορούνται από θρησκευτικό ή φυλετικό ρατσισμό όπως οι άλλοι. Σιωπάτε όμως υποκριτές για τα όσα συμβαίνουν στη Συρία και το Ιράκ με τα κομμένα ανθρώπινα κεφάλια σε επίδειξη από μικρά παιδιά! Ποιόν άλλον εκτός από τους «φίλους τους» έχουν λόγο να φοβούνται οι κάτοικοι στη Γάζας, όταν δεν θέλουν την αποστρατικοποίησή της; Μήπως δήθεν για να μη χάσουν την δική τους ανύπαρκτη στρατιωτική τους ισχύ; Η απόφαση βέβαια για το τι θα επιλέξουν είναι δική τους υπόθεση, αλλά θα είναι και δική τους η ευθύνη.… Γιατί να προσέχεις τους Εβραίους όταν διαπραγματεύεσαι μαζί τους με διακύβευμα την ύπαρξη και επιβίωσή τους, γιατί αυτά είναι μονόδρομος γι’ αυτούς και είναι ανυποχώρητοι για όσα προκύπτουν με ευθύνη σου. Σήμερα και παλιότερα στην Παλαιστίνη, το ζητούμενο είναι η εξαφάνισή του Ισραήλ από προσώπου γης. Και ως εκ τούτου το Ισραήλ δεν έχει άλλη επιλογή από το να αυτό-προστατευτεί ακόμα και δυναμικά. Και μια τέτοια πολεμική σύρραξη, γίνεται γιατί κάποιοι τρίτοι κάνουν αζημίως πόλεμο «στου κασίδη το κεφάλι» με αθώα θύματα τα παιδιά του κασίδη, της Γάζας δηλαδή και δευτερευόντως του Ισραήλ! Και αν αυτό δεν σταματήσει, τότε θα συνεχίζεται για πολλά χρόνια αυτή η ιστορία. Αυτό λοιπόν εύχεστε ντόπιοι δημοκράταροι υποκριτές;

Γεράσιμος Νικ. Τζίμας,  Παραλία Αυλίδας, 22.8.2014

anparatiritis


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post