Η Ελλάδα δεν ευτύχησε να έχει πολιτικούς με πολιτική πυγμή, κυρίως με έρμα σοβαρότητας και ευθύνης, ώστε να διαμορφώσουν μια "σθεναρή" πολιτική έναντι των όποιων συμφερόντων. Μικρόνοες και ελάχιστοι σε πολιτικό εύρος και με αφυδατωμένη συνείδηση, κάποιοι εξ' αυτών ουτιδανοί και καταγέλαστοι, ανεξάρτητα των λεονταρισμών τους, αναζητούν πρόσκαιρες ισορροπίες, συσχετισμούς δυνάμεων και λύσεις, με επισφράγισμα της όλης τους προσπάθειας, τον συμβιβασμό και τις παραχωρήσεις...
Μια τέτοια παγιωμένη πλέον στάση και ακολουθητέα διαδικασία των εκφραστών της ελληνικής πολιτικής έναντι της "δύναμης" των συμφερόντων, αντιδιαλλεκτικά και υπεραπλουστευτικά και με δεδομένη την αδυναμία τους να "πατήσουν πόδι", εφευρίσκοντας βέβαια πάντα προσχηματικές δικαιολογίες και εκβιαστικά διλήμματα που εξασφαλίζουν την ανοχή της κοινωνίας, αλλοιώνει κάθε προοπτική μιας εύρωστης και ρεαλιστικής λύσης στο όποιο εθνικό πρόβλημα.
Πως να "παίξουν" μεγαλοφυές πολιτικό παιχνίδι οι "ιθαγενείς" πολιτικοί, όταν ενώπιον του κινδύνων που διαγράφει το μέλλον και η πείρα του παρόντος καθιστά βαρύτερους, υποτάσσονται στο δίλημμα: Επιμήκυνση του χρόνου στην εξουσία με κάθε είδους επικοινωνιακά επινοήματα και διασπορά του φόβου στην κοινωνία και δεν "πάνε στ' ανάθεμα" οι κοινωνικές συνέπειες ή ανύψωση στο βάθρο των περιστάσεων και της ευθύνης;
Υποτασσόμενοι οι "πυγμιαίοι" της πολιτικής σε διάφορα παρόμοια διλήμματα, μοιάζουν με τους ανεπαρκείς γιατρούς που, διαφωνούντες ως προς τη διάγνωση της ασθενειας και την ακολουθητέα θεραπευτική για ένα βαριά άρρωστο άνθρωπο, συμφωνούν να περιμένουν την αυτοψία για να εξακριβώσουν τίνος η άποψη ήταν σωστή!..
Και επειδή είναι ανίκανοι να συμπαραταχθούν ως "παίκτες" σ' ένα "μεγαλοφυές" πολιτικό παιχνίδι, καταλήγουν στην εσχατιά του πολιτικού αμοραλισμού, έχοντας δαπανήσει "εργατοώρες" πολιτικής υποκρισίας και ψευδολογίας και δίνοντας πολιτικές παραστάσεις, άλλοτε κακότεχνες και αντισαισθητικές, άλλοτε αρκούντως πετυχημένες που αποσπούν και το "χειροκρότημα" του εθισμένου στην πολιτική απάτη πλήθους.
Ετσι, άλλωστε, έδωσε καταπληκτικές παραστάσεις ο συγχωρεμένος Ανδρέας Παπανδρέου. Εξοχος πρωταγωνιστής, με σκηνική παρουσία και μάγος της πολιτικής γλώσσας. Είχε καταφέρει να φτιάξει την Ελλάδα των κατόπτρων.Οι Ελληνες, ακόμη και οι μη οπαδοί του, προσέβλεπαν στην Ιθάκη, χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει. Στήθηκαν κάτοπτρα παντού. Ολα παραμορφωτικά...
Και μέσα σ' αυτή την παραμορφωτική ευδαιμονία των κατόπτρων, κανένας δεν ήξερε το σχήμα του. Και ως φιλογύνης και γυναικοθήρας, εραστής των ωραίων πραγμάτων γενικώς ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως ερωτύλος και ηδονολάτρης με δονζουανική συμπεριφορά, θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στην πολιτική εκδοχή του "Fifty shades of Greece"
Ο κακόμοιρος Αλέξης Τσίπρας, που αλληθωρίζει αριστερά και δεξιά, τι να κάνει; Κι αυτός, άλλωστε, στην Ελλάδα των κατόπτρων μεγάλωσε πολιτικά. Η συγκυρία τον ανέδειξε σε πρωθυπουργό, αλλά με τη λογική των κατόπτρων με την οποία πολιτικά ανδρώθηκε, ούτε σε ρόλο κομπάρσου δεν του επιτρέπει να έχει πρόσβαση.
Ενας δεσμώτης της πολιτικής ανικανότητας και επιπολαιότητας είναι και ο Αλέξης Τσίπρας, παιδί των παραμορφωτικών κατόπτρων, που σε καμία περίπτωση δεν θέλει να χαρίσει το...ψωμί της εξουσίας, για κερδίσει απλώς την αρτιμέλεια της ψυχής του. Και με τσαλακωμένα τα φτερά του από τους πειρασμούς της εξουσίας, δείχνει ότι δεν θέλει να δοκιμάσει τη δύναμη του πετάγματος στους απαγορευμένους χώρους των ανομολόγητων συμφερόντων...
Ο αμοραλισμός και η πολιτική υποκρισία λοιπόν, για όσο μπορεί να διαρκεί και να εξασφαλίζει την κοινωνική ανοχή, είναι έστω πρόσκαιρα η εύκολη λύση!..
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.