Με την επαναστατική τους ορμή να περιορίζεται σε χιμαιρικά επίπεδα. Κι όμως, η επανάσταση ήταν ο αρχέτυπος έρωτας κάθε εφηβικής ελληνικής ψυχής, ενώ το δοξαστικό άσμα της της εθνικής επίγνωσης το τραγουδούσαν χείλη γεροντικά με τη στεντόρεια φωνή, που ξεπηδούσε από καρδιά εφηβική!
Την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 14 Νοεμβρίου 1973, ως κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση που κατέληξε στην αιματοχυσία της 17ης Νοεμβρίου, αλλά ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, γιορτάζουμε για μια ακόμα φορά σήμερα.
Με τον Αλέξη Τσίπρα να καταθέτει "τυπικά" στεφάνι στο χώρο του ιστορικού "δράματος" και να υφίσταται την χλεύη πολλών παριστάμενων, ως ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός που εξευτέλισε την έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αδυνατώντας, μάλιστα, να προσδιορίσει με πληρότητα τις έννοιες του "σοβαρού" και του "υπεύθυνου", σε μια ατμόσφαιρα πνιγηρής κοινωνικής απογοήτευσης ή και απόγνωσης, με αρκετούς υπουργούς της "αριστερής" κυβέρνησης, με τις εκδηλώσεις τους ως ένα σημείο, να θεωρούνται πλέον αντικείμενο ζωολογικής περιγραφής.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου προδόθηκε επί της ουσίας από τους ίδιους που συμμετείχαν εν πολλοίς. Ολοι εκείνοι που από "αγωνιστές" μετατράπηκαν σε αθύρματα της πολιτικής τους αδηφαγίας και της οικονομικής τους απληστίας. Και συνέβαλαν στην εκτρωματική διάσταση της πολιτικής μεταπολιτευτικά.
Η "γενιά του Πολυτεχνείου" και τα...βλαστάρια της με αριστερό περίβλημα και θράσος χιλίων πιθήκων εν χορώ, με εξαίρεση μια "χούφτα" πραγματικών αγωνιστών στο περιθώριο της ιστορίας, συγκροτούν μέχρι σήμερα την "κεντρική αγωνία" που κυριαρχεί στους πολιτικούς του ωχαδερφισμού και της απάτης, στους τεχνίτες των προσαρμογών στις ανάγκες που η πολιτική συγκυρία επιβάλλει.
Στους πολιτικούς που μόνιμα κοιτάζουν τη ζωή από το παράθυρο του μικρόκοσμου των συμφερόντων τους, προσωπικών ή κομματικών και "παραμυθιάζουν" τους πολίτες, που διαγκωνίζονται στο δρόμο βαρύφορτοι με τα προβλήματα της καθημερινότητας τους...
Μια αποθαρρυντική διαπίστωση, αυταπόδεικτη αναμφίβολα, που αποκαλύπτει πως τα γεγονότα της τρέχουσας ζωής δεν προσαρμόζονται πια με την "εξήγηση" που προσπαθεί να τους δώσει το υφιστάμενο κυβερνητικό σχήμα, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που αποβλέπουν απλώς στην στρατολόγηση αφελών οπαδών. Οπαδοί που δεν είναι σε θέση να προσέξουν την αντινομία που υπάρχει ανάμεσα στην πράξη και τα παχυλά λόγια...
Στο πλαίσιο αυτής της λογικής "πανηγυρίζουν" οι κυβερνητικοί παράγοντες για τη "σκληρή" διαπράγματευση με τους δανειστές και την επιτευχθείσα συμφωνία και ανερυθρίαστα συμμετέχουν στις εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Με τον πρωθυπουργό, πάντα προεξάρχοντα στην πολιτική μυθοπλασία και την παραποίηση της αλήθειας, να μεταβαίνει σήμερα στην Τουρκία για να "συνεννοηθεί" με τον ηγεμονικής αντίληψης Ταγίπ Ερντογάν και με την πονηρία της αλεπούς Αχμέτ Νταβούτογλου, για το επίμαχο πρόβλημα των προσφύγων , αλλά και τα ζέοντα και δισεπίλυτα διμερή θέματα...
Τελικά 42 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, λαός, συνείδηση και δημοκρατία έχουν διαβρωθεί. Γιατί η "ιστορικοποίηση" της συνείδησης δεν είναι κάτι το αυτονόητο. Προέρχεται από τον κάματο και τον έντονο προβληματισμό ισχυρών συνειδήσεων, οι οποίες κατορθώνουν να θραύσουν τα ισχυρά τείχη του κυκλικού επαναληπτικού χρόνου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.