Η "ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ" ΚΑΙ ΤΟ "ΑΤΕΛΕΣ ΖΩΟΝ" Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Δανείζομαι τη φράση "Η καρδιά του σκύλου" από το ομώνυμο αριστουργηματικό μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, ένα υπερρεαλιστικό αφήγημα που τοποθετείται λίγο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Δεν θα αναφερθώ όμως στο σατιρικό ρωσικό έργο για την ανθρώπινη φύση και την εξουσία, που με το "φανταστικό ρεαλισμό" του τέμνει πραγματικότητες και αναδεικνύει αλήθειες ανείπωτες.

Για την "καρδιά του σκύλου" δεν χρειάζεται επίσης να αναφερθώ, αφού ακόμη και πολύχρονες επιστημονικές έρευνες κατέδειξαν με την χαρτογράφηση του εγκεφάλου του σκύλου, ότι τα σκυλιά έχουν συναισθηματικές μεταβολές. Οπως υπάρχει δραστηριότητα στον κερκοφόρο πυρήνα του εγκεφάλου τους. Η δυνατότητα, δηλαδή, να βιώνουν κυρίως θετικά συναισθήματα, όπως η αγάπη και η αφοσίωση, σημαίνει ότι τα σκυλιά έχουν επίπεδο ευαισθησίας, συχνά ανώτερης της ανθρώπινης, που μπορεί να συγκριθεί με εκείνη των παιδιών...



Καθώς αναμένεται σήμερα στην Αθήνα ο πρωθυπουργός της "πολιτισμένης" Γαλλίας Μανουέλ Βάλς, μια είδηση σε αρκετά διεθνή ΜΜΕ, που δεν αξιολογείται από την εγχώρια δημοσιογραφική ανεπάρκεια ως "σοβαρή", ιδιαίτερα στην Ελλάδα των "καλοκαιρινών" Ελλήνων και της παχύρευστης λεκτικής εκσπερμάτισης των "αυνάνων" της πολιτικής, σε συνδυασμό με τα αδιέξοδα και μόνο τα αδιέξοδα της κοινωνίας, απετέλεσε το ερέθισμα για κάποιες σκέψεις μου σε τούτη την "αυθαίρετη" συνομιλία μας...

Η είδηση: Στα νησιά Reunion, στον Ινδικό Ωκεανό, ανατολικά της Μαδαγασκάρης και νοτιοδυτικά του Μαυρικίου, αυτό το υπερπόντιο διαμέρισμα της Γαλλίας από το1946, η πιο απομακρυσμένη περιοχή της Ευρωπαικής Ενωσης, που χρησιμοποιεί το Ευρώ, παρανόμως μεν ευρέως δε και με την ανοχή της γαλλικής κυβέρνησης, χρησιμοποιούνται σκύλοι ως δολώματα για το ψάρεμα καρχαριών, που διοχετεύονται στα gourmet εστιατόρια της haute cousine του Παρισιού και της υψηλής γαλλικής γαστριμαργίας...

Ναι, ζωντανοί σκύλοι ως δολώματα! Θα μου πείτε βέβαια στην Ελλάδα δεν φτάσαμε στο...πολιτιστικό επίπεδο των Γάλλων. Αρκούμαστε στους βίαιους θανάτους χιλιάδων σκύλων ετησίως με την επινόηση διαφόρων σαδιστικών τρόπων. Από το κρέμασμα σκύλων στα δένδρα και τον πυροβολισμό στο κεφάλι τους μέχρι τη τύφλωσή τους και το "ξεκοίλιασμα" τους σε κυοφορία. Με τη μαζική θανάτωση και δηλητηρίαση αδέσποτων από Δήμους, με την εγκατάλειψη και το ξυλοδαρμό τους μέχρι θανάτου, αλλά και τη χρησιμοποίηση σκύλων ως δολώματα για κυνομαχίες...

Ολα τα παραπάνω δεν είναι παρά τίτλοι από "ειδησάρια" που κατά καιρούς εμφανίζονται στον Τύπο και, έστω στιγμιαία, μας προκαλούν ανατριχίλα, αηδία και θλίψη, ενώ αποτελούν καθημερινή πρακτική μιας "μακάριας" κατηγορίας υπανθρώπων, οι οποίοι προορίζονται από καταβολής τους για τον Καιάδα!..

Μπροστά σ' αυτή την "ευρηματική βαρβαρότητα" των "πολιτισμένων" Γάλλων ή Ελλήνων, αλλά και άλλων εθνικοτήτων βαρβάρων, η νόηση αφοπλίζεται και χαλαρώνει το αίσθημα της κοινωνικής διάρκειας. Και η κοινή εμπειρία συνηγορεί στον αθεράπευτο παραλογισμό του ανθρώπινου γένους.

Δεν έχουμε εδώ να κάνουμε με το "παράλογο" ως τυποποιημένη λειτουργία. Ο άνθρωπος ως ζώο, είναι κυριαρχημένος, κατά τον Καίσλερ, από δυνάμεις που καταργούν, αχρηστεύουν τη λογική του και την ευαισθησία του. Μετατρέπεται σ' ένα "βιολογικό τέρας", χάνοντας ακόμη και το "ρυθμιστικό ένστικτο", που διαθέτουν τα άλλα ζώα.

Μετατρέπεται σε ζώο λυσσαλέο, αιμοβόρο, που κρύβει κάτω από μια επίφαση πολιτισμού, τα πιο ασυγκράτητα ένστικτα εγκλήματος. Γιατί η κακοποίηση των ζώων,για να μην αναφερθώ στα εκατομμύρια των ζώων που σφαγιάζονται καθημερινά για να εξυπηρετήσουν τις υποτιθέμενες "ανάγκες" μας, με ολέθριες ωστόσο συνέπειες για τη υγεία μας από την αρνητική ενέργεια των σφαγιασθέντων ζώων κι όχι μόνο, αλλά και την ανάπτυξη των άγριων ενστίκτων μας, η κακοποίηση των σκύλων εν προκειμένω, πρόκειται για έγκλημα έσχατου βαθμού από αρρωστημένα ανθρώπινα μυαλά.

Με την ανοχή συνήθως της κοινωνίας και της δικαιοσύνης, ανεξάρτητα υπαρχόντων νόμων, λιγότερο ή περισσότερο αυστηρών σε κάθε κοινωνία, για την προστασία των δικαιωμάτων των ζώων.

Ζούμε δυστυχώς σε μια εποχή που ασύνειδα και πάλι αντιπαλεύει απεγνωσμένα να σωθεί από τη μαζοποίηση της αναλγησίας και την πολτοποίηση της ευαισθησίας. Ζούμε σ΄ένα κόσμο δυσανάγνωστο. Και σε μια κοινωνία που παραπαίει. Δεν ξέρει από που να κρατηθεί. Από την προσωπικότητα, που είναι το σπάνιο ή από την "πρωτοτυπία, που είναι το ομοίωμά της;

Οσο απομακρυνόμαστε από την περιοχή "Ανθρωπος", αισθανόμαστε κτυπημένοι από μια οντολογική κατάρα σ' όλα τα επίπεδα της ζωής μας, σκλάβοι της εντέλειας, ανίκανοι να λυτρωθούμε από τα γελοία και αρρωστημένα πάθη μας, από τις βλακώδεις ενίοτε συνήθειές μας, από τις εξευτελιστικές αναπηρίες μας.

Καμία βεβαίωση πως είμαστε "ζώον ατελές" δεν μπορεί να παρηγορήσει ή να δικαιολογήσει γι΄αυτήν την ασυμμετρία με την εσωτερική μας αξίωση.

Τελικά ο άνθρωπος θέλει μ' όλη του τη δύναμη να επιβιώσει, αλλά τον εχθρό του δεν κατόρθωσε να εντοπίσει ποτέ. Τον τοποθετούσε πάντα απέναντί του, έξω του, ποτέ μέσα του! Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα συνειδητοποιήσουμε ταυτόχρονα πιο άρτια τον κίνδυνο!..

Το σημερινό επίσημο δείπνο που θα παραχωρήσει ο "ιθαγενής" πρωθυπουργός στον Γάλλο ομόλογό του, είναι βέβαιο ότι δεν θα περιλαμβάνει σούπα από "φτερύγια καρχαρία", που θα μπορούσε να είχε ψαρευτεί στα νησιά Reunion με δολώματα ζωντανών σκύλων.

Θα περιλαμβάνει ίσως "φιλετάκια αλά κρεμ", από τον κατατεμαχισμό κάποιου βίαια συνήθως σφαγιασθέντος βοειδούς, όπως τόσο ανάγλυφα καταδείχνει η μια εκ των φωτογραφιών που εικονογραφεί το σημερινό κείμενο, επινόημα κάποιου ευφάνταστου καλλιτέχνη, που ωστόσο παρουσιάζει εύγλωττα τη "βαρβαρότητα" της πραγματικότητάς μας.

Για όσους δεν αντέχουν τη "σκληρότητα" της εικόνας αυτής, και πάντα έχουν μια πρόχειρη έστω δικαιολογία για την κρεατολαγνεία τους, ας αρκεστούν στον πίνακα του βικτωριανού ζωγράφου Walter Greaves, που απέδωσε με αδρές πινελιές την "καρδιά του σκύλου", όπως καθρεπτίζεται στο βλέμμα του...


ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post