Βλέποντας την κοινωνία σήμερα, βλέπω παράνοια.
Παράνοια είναι το να κάνεις κάτι χίλιες φορές με το ίδιο αποτέλεσμα και να πιστεύεις ότι την χιλιοστή πρώτη θα βγει κάτι το διαφορετικό.
Ζούμε σε ένα κόσμο που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, που ο δυνατός θα εκμεταλλευτεί με οποιονδήποτε τρόπο τον αδύναμο και που όλοι οι «δημοκρατικά» εκλεγμένοι ηγέτες μας, μας έχουν απογοητεύσει.
Τι μας κάνει λοιπόν να πιστεύουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα διαφορετικό πολιτικό σώμα, το οποίο θα μας υποσχεθεί ότι θα λειτουργήσει προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων;
Κάθε φορά λειτουργούμε με αυτήν την λογική.
Αλλά κάθε φορά καταλήγουμε απογοητευμένοι.
Θα πρέπει να σκεφτούμε ότι τα προβλήματα του σήμερα δεν μπορούν να λυθούν με τρόπους που χρησιμοποιούμε εδώ και αιώνες.
Χρειαζόμαστε μία διαφορετική προσέγγιση, έναν διαφορετικό τρόπο επίλυσης.
Τα περισσότερα από αυτά εμείς τα κατασκευάζουμε, όπως το χρέος, η φτώχια και ο πόλεμος.
Για να φτάσουμε σε μία λύση για αυτά τα προβλήματα θα πρέπει να καταπολεμήσουμε την ρίζα όλων των κακών, το χρήμα.
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό θα πρέπει να δούμε τι είναι το χρήμα και πόσο απαραίτητο είναι τελικά σήμερα.
Το χρήμα είναι ένα κατασκεύασμα.
Μία συνθήκη, αν θέλετε, η οποία μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες ανάλογα με την προσφορά και την ζήτηση που έχουν στο χρηματο-οικονομικό σύστημα.
Από μόνο του το χρήμα δεν έχει κάποια αξία, είναι ένα κομμάτι χαρτί, ή δεδομένα στον σκληρό δίσκο ενός υπολογιστή.
Θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι δεν είναι το χρήμα που πραγματικά χρειαζόμαστε, αλλά αυτά τα οποία μπορούμε να αγοράσουμε μέσω αυτού.
Το χρήμα είναι απλά ο ενδιάμεσος, που απλά προκαλεί δυστυχία σε όποιον δεν έχει αρκετό και σχετική ελευθερία σε όποιον καταφέρει να έχει.
Το χρήμα είναι η αντανάκλαση της δουλειάς μας, της δυνατότητας να είμαστε παραγωγικοί, ή ακόμα και της εκμετάλλευσης μας σε βάρος άλλων.
Η έλλειψη αγαθών είναι αυτό που κάνει το χρήμα απαραίτητο.
Πόσο απαραίτητο είναι όμως όταν αυτή η έλλειψη είναι πλέον τεχνητή;
Πόσο απαραίτητο θα είναι όταν καταλάβουμε ότι μπορούμε να παράγουμε αφθονία αγαθών, με ελάχιστο μόχθο από τους ανθρώπους;
Ποιος θα πουλήσει τον αέρα που αναπνέουμε, όταν αυτός είναι άφθονος;
Την σήμερον εποχή, σχεδόν οτιδήποτε κατασκευάζουμε, γίνεται με την χρήση μηχανών.
Για την ακρίβεια η χρήση της τεχνολογίας είναι αυτή που προκάλεσε την τεράστια αύξηση του πληθυσμού τα τελευταία 100 χρόνια, αφού μας επέτρεψε να παράγουμε πολύ περισσότερα αγαθά σε σχετικά πολύ καλύτερη ποιότητα και λιγότερο χρόνο, μας έχει ελευθερώσει από πολλές μορφές σκληρής εργασίας, έχει αυξήσει σημαντικά την ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής και μας έχει επιτρέψει να κάνουμε πράγματα που παλιότερα θα θεωρούνταν αδύνατα.
Από την άλλη, η χρήση αυτής της τεχνολογίας, μέσω της αυτοματοποίησης, είναι ο κύριος λόγος που έχουμε την αύξηση της ανεργίας ανά τον κόσμο.
Σε πρώτο στάδιο, η αυτοματοποίηση κατάφερε να έχει σχεδόν την αποκλειστικότητα πλέον στις παραγωγικές μονάδες, ωθώντας τον μεγαλύτερο μερίδιο των εργαζομένων στον τομέα των υπηρεσιών.
Το τελευταίο διάστημα όμως, αρχίζει να χρησιμοποιείται και σε αυτόν τον τομέα (βλέπε ATM , αυτόματους τηλεφωνητές κ.ο.κ.).
Δεν θα περάσουν πολλά χρόνια που πλέον και ο τομέας των υπηρεσιών θα έχει αυτοματοποιηθεί στο μεγαλύτερο κομμάτι του και σαν αποτέλεσμα θα έχει την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας, σε τρομακτικά πλέον ποσοστά.
Επίσης η ανήθικη χρήση της τεχνολογίας ευθύνεται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, σε βαθμό που όλα τα οικοσυστήματα πλέον είναι ή σε μαρασμό ή υπό πλήρη κατάρρευση.
Παρόλα αυτά τα στοιχεία, δεν μπορεί να πει κάποιος ότι η τεχνολογία είναι κακή ή καλή, αλλά το ότι είναι ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια αυτών που ξέρουν να την χρησιμοποιούν.
Ο τρόπος χρήσης της είναι αυτό που τελικά την καθορίζει ως κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό.
Για παράδειγμα έχουμε την ατομική βόμβα από την μία και της χρήση της ατομικής σχάσης και σύντηξης ως τρόπος παραγωγής «καθαρής» ενέργειας.
Και εδώ μπαίνει ο παράγοντας κέρδος.
Το κέρδος είναι αυτό που κάνει τις εταιρίες να μολύνουν εσκεμμένα το περιβάλλον, που σκεφτόμαστε ως λύση τον πόλεμο, που αποκλείει το ενδεχόμενο να ταΐσουμε του πεινασμένους του κόσμου, να βοηθήσουμε αυτούς που χρειάζονται βοήθεια.
Πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε να λειτουργούμε με βασικό κίνητρο το κέρδος.
Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε τις πραγματικές δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης, τι μπορεί να μας προσφέρουν όταν χρησιμοποιούνται με γνώμονα την κοινωνική ευημερία και την προστασία της πανίδας και της χλωρίδας.
Χρειαζόμαστε ένα καινούργιο σύστημα αξιών, που να βλέπει την Γη ως έναν και μόνο οργανισμό.
Πέρα από ρατσισμούς, πόλεμο, φτώχια, ατομικό συμφέρον και προπαγάνδες.
Που στα σχολεία θα διδάσκετε η κριτική σκέψη και όχι μέθοδοι για το πώς θα βγάλεις περισσότερα λεφτά.
Που η ατομική ελευθερία δεν θα κερδίζεται αλλά θα είναι δεδομένη.
Που ανεξάρτητα με το που θα γεννηθείς, οι άνθρωποι θα σου συμπεριφέρονται βλέποντας σε ως όμοιό τους και όχι σαν μαύρο, Αλβανό, Έλληνα, πλούσιο, φτωχό, χοντρό, λεπτό, βλάκα ή έξυπνο.
Έχουμε τις γνώσεις, την ικανότητα, την σκοπιμότητα και την τεχνολογία για να κατασκευάσουμε μια κοινωνία που θα μπορεί να παράγει παγκόσμια αφθονία αγαθών και μία υψηλή ποιότητα ζωής για όλους τους κατοίκους της Γης, που όλοι οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι θα ήταν κοινή κληρονομιά όλων των ζωντανών οργανισμών.
Σε μία τέτοια κοινωνία τα χρήματα θα ήταν πλέον ξεπερασμένα.
Έχουμε τις γνώσεις, την ικανότητα, την σκοπιμότητα και την τεχνολογία.
Αυτό που λείπει είναι η επιλογή!
Στάθης Κραβαρίτης
RAMNOUSIA
 |
| Πρέπει να σταματήσουμε να λειτουργούμε με βασικό κίνητρο το κέρδος. |
Βλέποντας την κοινωνία σήμερα, βλέπω παράνοια.
Παράνοια είναι το να κάνεις κάτι χίλιες φορές με το ίδιο αποτέλεσμα και να πιστεύεις ότι την χιλιοστή πρώτη θα βγει κάτι το διαφορετικό.
Ζούμε σε ένα κόσμο που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, που ο δυνατός θα εκμεταλλευτεί με οποιονδήποτε τρόπο τον αδύναμο και που όλοι οι «δημοκρατικά» εκλεγμένοι ηγέτες μας, μας έχουν απογοητεύσει.
Τι μας κάνει λοιπόν να πιστεύουμε ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένα διαφορετικό πολιτικό σώμα, το οποίο θα μας υποσχεθεί ότι θα λειτουργήσει προς όφελος των πολλών και όχι των λίγων;
Κάθε φορά λειτουργούμε με αυτήν την λογική.
Αλλά κάθε φορά καταλήγουμε απογοητευμένοι.
Θα πρέπει να σκεφτούμε ότι τα προβλήματα του σήμερα δεν μπορούν να λυθούν με τρόπους που χρησιμοποιούμε εδώ και αιώνες.
Χρειαζόμαστε μία διαφορετική προσέγγιση, έναν διαφορετικό τρόπο επίλυσης.
Τα περισσότερα από αυτά εμείς τα κατασκευάζουμε, όπως το χρέος, η φτώχια και ο πόλεμος.
Για να φτάσουμε σε μία λύση για αυτά τα προβλήματα θα πρέπει να καταπολεμήσουμε την ρίζα όλων των κακών, το χρήμα.
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό θα πρέπει να δούμε τι είναι το χρήμα και πόσο απαραίτητο είναι τελικά σήμερα.
Το χρήμα είναι ένα κατασκεύασμα.
Μία συνθήκη, αν θέλετε, η οποία μας επιτρέπει να ξεχωρίσουμε τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες ανάλογα με την προσφορά και την ζήτηση που έχουν στο χρηματο-οικονομικό σύστημα.
Από μόνο του το χρήμα δεν έχει κάποια αξία, είναι ένα κομμάτι χαρτί, ή δεδομένα στον σκληρό δίσκο ενός υπολογιστή.
Θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι δεν είναι το χρήμα που πραγματικά χρειαζόμαστε, αλλά αυτά τα οποία μπορούμε να αγοράσουμε μέσω αυτού.
Το χρήμα είναι απλά ο ενδιάμεσος, που απλά προκαλεί δυστυχία σε όποιον δεν έχει αρκετό και σχετική ελευθερία σε όποιον καταφέρει να έχει.
Το χρήμα είναι η αντανάκλαση της δουλειάς μας, της δυνατότητας να είμαστε παραγωγικοί, ή ακόμα και της εκμετάλλευσης μας σε βάρος άλλων.
Η έλλειψη αγαθών είναι αυτό που κάνει το χρήμα απαραίτητο.
Πόσο απαραίτητο είναι όμως όταν αυτή η έλλειψη είναι πλέον τεχνητή;
Πόσο απαραίτητο θα είναι όταν καταλάβουμε ότι μπορούμε να παράγουμε αφθονία αγαθών, με ελάχιστο μόχθο από τους ανθρώπους;
Ποιος θα πουλήσει τον αέρα που αναπνέουμε, όταν αυτός είναι άφθονος;
Την σήμερον εποχή, σχεδόν οτιδήποτε κατασκευάζουμε, γίνεται με την χρήση μηχανών.
Για την ακρίβεια η χρήση της τεχνολογίας είναι αυτή που προκάλεσε την τεράστια αύξηση του πληθυσμού τα τελευταία 100 χρόνια, αφού μας επέτρεψε να παράγουμε πολύ περισσότερα αγαθά σε σχετικά πολύ καλύτερη ποιότητα και λιγότερο χρόνο, μας έχει ελευθερώσει από πολλές μορφές σκληρής εργασίας, έχει αυξήσει σημαντικά την ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής και μας έχει επιτρέψει να κάνουμε πράγματα που παλιότερα θα θεωρούνταν αδύνατα.
Από την άλλη, η χρήση αυτής της τεχνολογίας, μέσω της αυτοματοποίησης, είναι ο κύριος λόγος που έχουμε την αύξηση της ανεργίας ανά τον κόσμο.
Σε πρώτο στάδιο, η αυτοματοποίηση κατάφερε να έχει σχεδόν την αποκλειστικότητα πλέον στις παραγωγικές μονάδες, ωθώντας τον μεγαλύτερο μερίδιο των εργαζομένων στον τομέα των υπηρεσιών.
Το τελευταίο διάστημα όμως, αρχίζει να χρησιμοποιείται και σε αυτόν τον τομέα (βλέπε ATM , αυτόματους τηλεφωνητές κ.ο.κ.).
Δεν θα περάσουν πολλά χρόνια που πλέον και ο τομέας των υπηρεσιών θα έχει αυτοματοποιηθεί στο μεγαλύτερο κομμάτι του και σαν αποτέλεσμα θα έχει την περαιτέρω αύξηση της ανεργίας, σε τρομακτικά πλέον ποσοστά.
Επίσης η ανήθικη χρήση της τεχνολογίας ευθύνεται για την καταστροφή του περιβάλλοντος, σε βαθμό που όλα τα οικοσυστήματα πλέον είναι ή σε μαρασμό ή υπό πλήρη κατάρρευση.
Παρόλα αυτά τα στοιχεία, δεν μπορεί να πει κάποιος ότι η τεχνολογία είναι κακή ή καλή, αλλά το ότι είναι ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια αυτών που ξέρουν να την χρησιμοποιούν.
Ο τρόπος χρήσης της είναι αυτό που τελικά την καθορίζει ως κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό.
Για παράδειγμα έχουμε την ατομική βόμβα από την μία και της χρήση της ατομικής σχάσης και σύντηξης ως τρόπος παραγωγής «καθαρής» ενέργειας.
Και εδώ μπαίνει ο παράγοντας κέρδος.
Το κέρδος είναι αυτό που κάνει τις εταιρίες να μολύνουν εσκεμμένα το περιβάλλον, που σκεφτόμαστε ως λύση τον πόλεμο, που αποκλείει το ενδεχόμενο να ταΐσουμε του πεινασμένους του κόσμου, να βοηθήσουμε αυτούς που χρειάζονται βοήθεια.
Πρέπει λοιπόν να σταματήσουμε να λειτουργούμε με βασικό κίνητρο το κέρδος.
Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε τις πραγματικές δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης, τι μπορεί να μας προσφέρουν όταν χρησιμοποιούνται με γνώμονα την κοινωνική ευημερία και την προστασία της πανίδας και της χλωρίδας.
Χρειαζόμαστε ένα καινούργιο σύστημα αξιών, που να βλέπει την Γη ως έναν και μόνο οργανισμό.
Πέρα από ρατσισμούς, πόλεμο, φτώχια, ατομικό συμφέρον και προπαγάνδες.
Που στα σχολεία θα διδάσκετε η κριτική σκέψη και όχι μέθοδοι για το πώς θα βγάλεις περισσότερα λεφτά.
Που η ατομική ελευθερία δεν θα κερδίζεται αλλά θα είναι δεδομένη.
Που ανεξάρτητα με το που θα γεννηθείς, οι άνθρωποι θα σου συμπεριφέρονται βλέποντας σε ως όμοιό τους και όχι σαν μαύρο, Αλβανό, Έλληνα, πλούσιο, φτωχό, χοντρό, λεπτό, βλάκα ή έξυπνο.
Έχουμε τις γνώσεις, την ικανότητα, την σκοπιμότητα και την τεχνολογία για να κατασκευάσουμε μια κοινωνία που θα μπορεί να παράγει παγκόσμια αφθονία αγαθών και μία υψηλή ποιότητα ζωής για όλους τους κατοίκους της Γης, που όλοι οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι θα ήταν κοινή κληρονομιά όλων των ζωντανών οργανισμών.
Σε μία τέτοια κοινωνία τα χρήματα θα ήταν πλέον ξεπερασμένα.
Έχουμε τις γνώσεις, την ικανότητα, την σκοπιμότητα και την τεχνολογία.
Αυτό που λείπει είναι η επιλογή!
Στάθης Κραβαρίτης
RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.