Το να πει κάποιος πως γεννήθηκε gay είναι σαν να λέει πως γεννήθηκε να βλέπει από τα αυτιά ή να ακούει από τα μάτια.

απο Αναγνώστρια



Είμαι γυναίκα (το ξεκαθαρίζω προς αποφυγή παρεξηγήσεων). Το να πει κάποιος πως γεννήθηκε gay είναι σαν να λέει πως γεννήθηκε να βλέπει από τα αυτιά ή να ακούει από τα μάτια. Η ίδια η φύση μας λέει τι κάνει τι. Το να έχει γεννηθεί κάποιος με ταυτόχρονα ανδρικά και γυναικεία γεννητικά όργανα είναι εξαιρετικά σπάνιο.









Θα μου πείτε ότι όσο θυμάστε τον εαυτό σας ... μα είναι δυνατόν ο σατανάς να πειράζει τον άνθρωπο από μία ηλικία και μετά; Όχι βέβαια, από την αρχή μέχρι το τέλος. Πολλά δυστυχώς οφείλονται και στη διαπαιδαγώγηση μόνο που δεν έχουμε μνήμη από τότε που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μας. Με τον ίδιο τρόπο μπορεί να μη θυμόμαστε τι φάγαμε πέρσι την ίδια μέρα αλλά αυτό έχει περάσει μέσα μας. Και είναι τραγικά αυτά που ακούω π.χ. οι γονείς να συνευρίσκονται μπροστά στα παιδιά τους, ή ο πατέρας να προβάλλει ταινίες στο γιο προκειμένου να τον κάνει άντρα και πολλά άλλα που περισσότερη αηδία προκαλούν ή δίνουν λανθασμένη εντύπωση για τη θέση της γυναίκας. Πολλές φορές πάλι ένα ντροπαλό παιδί μπορεί να προσκολληθεί σε κάποιο φίλο του και μια και τα κοριτσάκια σήμερα είναι ... νιώθει πιο ασφαλής, πράγμα που εκμεταλλεύεται ο πονηρός για να βάζει ιδέες. Αλλά και σκληρή συμπεριφορά αγοριών απέναντι σε κάποιο παιδί μπορεί να τον κάνει να ταυτίζεται περισσότερο με τα κορίτσια. Κια ένα σωρό άλλα τέτοια. Τα πάντα και τους πάντες μπορεί να εκμεταλλευτεί ο παμπόνηρος για να μας ρίξει. Οπότε όταν μας έρχεται κάποιος λογισμός, δε χρειάζεται να τρομάζουμε ή να τον υιοθετούμε, αφού εκεί ξεκινά ο πόλεμος.





Μα θα μου πείτε η ηδονή... Και ποια αμαρτία δεν προβάλλεται δηλαδή χωρίς κάποια ηδονή; Είναι χρυσό το περιτύλιγμα που κρύβει το δηλητήριο, αλλιώς κανένας δεν θα το έτρωγε. Μη πάμε στα θεολογικά ο δούρειος ίππος τι ήταν; ένα κόλπο που είναι όμως μια δοκιμασμένη συνταγή. Βλέπετε π.χ. και τα ναρκωτικά προσφέρουν ηδονή και πώς καταντούν τον άνθρωπο.





Και ποιο είναι το κακό θα πείτε πάλι; Δεν είναι θέμα ηθικολογίας (αυτά είναι δυτικές επιδράσεις).

Το κακό είναι πως χάνει ο άνθρωπος την ανέκφραστη ηδονή του Θείου έρωτα. Θεωρείτε πως η ορθοδοξία είναι προπαγάνδα, τι κρίμα δεν ξέρετε τι χάνετε, τα λόγια είναι φτωχά ("η απέραντος ηδονή των καθορόντων του Σου προσώπου το κάλλος το άρρητον", "Συ γαρ ει το όντως εφετόν, και η ανέκφρστος ευφροσύνη των αγαπώντων Σε, Χριστέ ο Θεός ημών"). Και άντε να το λέγαμε μόνο εμείς ποια είναι η επίδραση πάνω μας, εκείνοι που δεν πιστεύουν πώς μας βρίσκουν διαφορετικούς και βλέπουν τη χαρά μας κάνουν υποθέσεις... Οπότε όχι μόνο δεν ισχύουν τα περί ανισορροπίας άλλά με βάση την προσωπική μου πείρα καταρρίπτεται πανηγυρικά σύμφωνα και με τις διαπιστώσεις όλων όσων με γνωρίζουν.

Λέτε ότι είναι θέμα ελευθερίας και δεν ενοχλείτε κανένα (ο εαυτός σας δεν μετρά;). Κι όμως βλέπουμε στην παρεξηγημένη Π.Δ. ότι μικροί μεγάλοι ήθελαν με το ζόρι να συνευρεθούν με τους αγγέλους που φιλοξενούσε ο Λωτ... έτσι είναι η ψυχή δε μένει στάσιμη είτε δουλεύουμε προς το καλό είτε προς το κακό. Για να μην αναφέρω και παραδείγματα από ηλικιωμένους που τριγυρνούν σε σχολεία ή τρέχουν στα νοσοκομεία να τους βγάλουν...

Σε αυτές τις περιπτώσεις εγκαταλείπεται ο άνθρωπος για να ξεφτιιλιστεί από το ίδιο του το πάθος να δει που τον οδήγησε και τότε ας έχει υπόψη του πως ο Θεός είναι γλυκύς και περιμένει όλους μας να τον επικαλεστούμε.





Στην ερώτησή σας: Έτσι θα αντιμετώπιζα το παιδί μου, ως έναν άνθρωπο που πάσχει μακριά από τον Θεό και τίποτα άλλο, αλλά ευτυχώς καμία κατάσταση δεν μπορεί να φέρει τον Θεό σε αδιέξοδο.

Και έχω υπόψη μου παραδείγματα που θεραπεύτηκαν γιατί όπως όλα τα πάθη μας τα θεραπεύει ο καλός Γιατρός.