Μετά το Συνέδριο τι; από τον Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου *

Με τη λήξη του Συνεδρίου  ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στο κέντρο  της πολιτικής σκηνής .  Προσκαλούμενος  από την  Ιστορία να αναλάβει και  να σταθεί επάξια απέναντι στις ευθύνες του ,  αναμετράται με το διακύβευμα της εξουσίας .
Διαπιστώθηκε  ότι για τις ανάγκες της κεντρικής , περιφερειακής , αυτοδιοικητικής πολιτικής σκηνής και του δημόσιου τομέα διαθέτει ικανό στελεχιακό δυναμικό.     Οι  ομιλητές  έδειξαν  επαφή με την κοινωνία και τις επιθυμίες της , δεν  απάγγειλαν  τσιτάτα ,  ζήτησαν  εσωτερική δημοκρατία, νέα συμμετοχικά υποδείγματα αυτοοργάνωσης,   να  μην  εκφράζει μόνο  την απελπισμένη κοινωνική  οργή ,   αλλά  πρωτίστως τις ρεαλιστικές της προσδοκίες .    Απέκλεισαν  μια  «ersatz, [1]   εκδοχή   ΠΑΣΟΚ..» (‘’Καθημερινή’’  6.6.2013 ) , ούτε ρόλο θαυματοποιού συνέχεια του επάρατου δικομματισμού  μοιράζοντας  σκήπτρα εξουσίας , αλλά να συγκροτήσει  την Αριστερά του 21ου αιώνα.   Απέρριψαν  ένα light ΠΑΣΟΚ ή μια αριστερά για «νοικοκυραίους» ,όπως έγραψε
 ( ‘’ΤΟ ΒΗΜΑ ‘’ 7.7.2013 )      Θα ξεχειλίσει  όμως από «νοικοκυραίους», αν επαληθευτεί (‘’Το ΘΕΜΑ’’ 14.7.2013)  ότι οι ελληνικές τράπεζες σκοπεύουν να πουλήσουν σε ξένα κερδοσκοπικά funds [2] τα ενυπόθηκα δάνεια …….αντί  30.000 ευρώ ένα δάνειο 100.000 ευρώ με  υποθήκη ένα σπίτι   Θα παίρνουν τα μετρητά οι τράπεζες και το fund το  δάνειο και την υποθήκη      Στον  δύσμορφο  παρασιτικό καζινοκαπιταλισμό που  μέσα στα αδιέξοδά  του  γίνεται  επιθετικότερος , αρπακτικότερος , καταστροφικότερος , δημιουργώντας πλούτο για τους λίγους  και δυστυχία, ανισότητα , διαφθορά στους πολλούς,  δεν μπορείς  να πας κόντρα σε όλα και όλους μόνος σου. Χρειάζονται  εκτός από αγώνες και κατάλληλες συμμαχίες.
 Ο Λένιν ήταν άτεγκτος σε  συνεργασίες στρατηγικού χαρακτήρα, αλλά  πάντα υπέρ της «συγκεκριμένης ανάλυσης, της συγκεκριμένης κατάστασης», υπέρ της ευλύγιστης τακτικής για επιμέρους συμμαχίες  Πρότεινε συνεργασίες για ένα, δύο, τρία ζητήματα με ρεφορμιστικές  δυνάμεις.    [3].
 Θα  περιμένουμε  λοιπόν μοιρολατρικά με σταυρωμένα χέρια τη διαλεκτική της ιστορίας, που θα μας φέρει τα ώριμα φρούτα της, όπως έλεγε η Ρόζα Λούξεμπουργκ;   ‘’Δεν φτάνει μόνο να ερμηνεύουμε τον κόσμο. Πρέπει  κάποτε και να τον αλλάξουμε’’ έλεγε ο Marx.
Οι  συνιστώσες  αφού του  έδωσαν  κινηματικό, ποιοτικό , ριζοσπαστικό χαρακτήρα και τον αναδείξαν  φορέα κοινωνικής αλλαγής, ολοκλήρωσαν  τον ιστορικό  κύκλο .    Ήταν το ‘’αλάτι’’ που  διατηρεί και νοστιμίζει.  ‘’…Υμείς εστε το άλας της γής…’’  [4] , αλλά  συνεχίζοντας  διερωτώμαι σαν τον ευαγγελιστή : «…εάν το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται ; ‘’ δηλαδή ‘’.. αν το αλάτι  χάσει τις ιδιότητές του με τι θα αλατιστεί;…’’.   Απέναντι στην  συνολική  αρχηγική  κομματική μονολιθικότητα  ,  η εξαίρεση ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει  τον πλούσιο  προβληματισμό   των ιδεολογικών του αποχρώσεων  που εξονυχιστικά και συντεταγμένα συναποφασίζουν και συμπορεύονται .
 Εκ των πραγμάτων στο συνέδριο παρουσιάστηκαν προγραμματικά μόνο ‘’ψήγματα’’,  αλλά  με διάχυτη  αντίληψη ότι  είναι εν δυνάμει κυβερνητικός σχηματισμός, στην κορυφή  της ατζέντας  αμέσως μετά   θα τεθεί η αποσαφήνιση  «της «εναλλακτικής προγραμματικής του πρότασης», συνοπτικής, σαφούς, συγκροτημένης  με φαντασία και τόλμη ,  ρεαλιστικής ,  κοστολογημένης , ιεραρχημένης ,  όχι συρραφή ετεροκλήτων  στοιχείων και ευχολογίων,   διαμορφωμένης  με συμβολή των μελών  του , την συνδρομή της κοινωνίας και όχι  μόνο των ειδικών .     Όταν η χώρα λεηλατείται με συνταγή  του γερμανικού  νεοφιλελεύθερου προτεσταντισμού και σαρώνονται  όλες οι δίκαιες  κατακτήσεις , είναι αφέλεια αν όχι αυτοκτονία να ερίζουμε  για το σοσιαλιστικό μοντέλο  ΣΥΡΙΖΑ που θα εφαρμόσει  την επομένη .    Στο τιτάνιο αυτό έργο   οι εξής προτεραιότητες είναι άμεσες και ελάχιστες:   1)  Ανακούφιση ασθενέστερων πληθυσμιακών τμημάτων.  2) Καταγγελία μνημονίων και ακύρωση  εφαρμοστικών νόμων   3) διαγραφή  χρέους στο μέτρο που αυτό  με τα ελλείμματα  είναι το άγος και  το άχθος  στις ελληνικές πλάτες  από μια πολιτική που μετάγγισε  τον παραχθέντα πλούτο στο ξένο  και ντόπιο  κεφαλαίο  και τα παράσιτά των   4) εξόφληση υπολοίπου χρέους με ’’ ρήτρα ανάπτυξης’’ και αναστολή αποπληρωμής  τοκοχρεολυσίων  5) επαναδιαπραγμάτευση  δανειακής σύμβασης    6) εκπόνηση  - χρηματοδότηση αναπτυξιακού πακέτου  άμεσης ανόρθωσης - παραγωγικής ανασυγκρότησης    7) παντού ριζικές αλλαγές  και μεταρρυθμίσεις    Η αντιμνημονιακή  ρητορεία δεν αρκεί   και  λάθος  το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή», αφού για την κρίση ενοχοποιείται το νόμισμα και όχι οι  καπιταλιστικές  αντιφάσεις.    Χωρίς  ελιτισμούς  και ομφαλοσκοπήσεις που τον κάνουν απόκοσμο  , να ‘’σφυρηλατήσει καλοφτιαγμένες  γέφυρες επικοινωνίας,  ειλικρίνειας , εμπιστοσύνης ’’ με τα  διστακτικά τμήματα των  πολιτών και να περάσει στην  ‘’αντεπίθεση’’.  Να  διασταυρωθεί με τους νέους κοινωνικούς  χυμούς που εκκρίνει η  μνημονιακή  μήτρα και να τους γονιμοποιήσει  σε πολιτική δυναμική .
  Η  ιστορική πρόκληση μπροστά ,  ο χρόνος αντίπαλος

Ο Θ. Κ. Παπαϊωάννου είναι πολιτικός μηχανικός, τ. κοινοτάρχης Βαγίων, τ. γεν. γραμ. ΚΕΔΚΕ


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post