Μπορεί η επιτομή της άγνοιάς μας να μη συλλαμβάνει την αμεσότητα του συναισθήματος του κινδύνου και να αποκρούεται με επιπολαιότητα η θέληση έστω της άμυνας, αλλά ο καταιγισμός των εξελίξεων και οι πιέσεις που δέχεται τούτη η χώρα και η κοινωνία, επιβάλλουν την αφύπνιση των συνειδήσεων.
Η πολιτική ανικανότητα οδήγησε τον τόπο τούτο στα αδιέξοδα και εξακολουθεί να βρίσκει "στηρίγματα" είτε στην άγνοια, είτε στην ανασφάλεια και τη φοβία του πλήθους, ενώ καθημερινά γινόμαστε παθητικοί θεατές της εθνικής μας αποδυνάμωσης.
Δεν είναι μόνο ότι έχουμε "εξελιχθεί" σε περιφερόμενοι επαίτες και γυρολόγοι ανά την Ευρώπη, έχουμε "γκρεμίσει" κάθε κυματοθραύστη της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σμήνος εθνικών προσβολών και απειλών από από γειτονικές χώρες, που τις αντιμετωπίζουμε με "λεβέντικα συνθήματα" ενίοτε από χείλη ανερμάτιστων πολιτικών ή με τη μακαριότητα της βεβαιότητας ότι πρόκειται για πομφόλυγες.
Ακόμη και οι ολίγιστοι σοβαροί και εμπλεκόμενοι στο πολιτικό σύστημα αρκούνται στις "κλινικές διαπιστώσεις" και δεν υποδεικνύουν καμία θεραπευτική εθνική λύση.
Στην περίπτωση τούτη, μπροστά στο κεφαλαιώδες πρόβλημα της εθνικής επιβίωσης με όρους αξιοπρέπειας, χρειάζεται εκτός από βαθιές μεταρρυθμίσεις και όχι φοροεπιδρομές που βαφτίζονται "μεταρρυθμίσεις" ένα αναποδογύρισμα στη "διδασκαλία της λογικής" αντιμετώπισης της κρίσης.
Χρειάζεται ένα προβάδισμα στο διανοητικό μέρος της κοινωνίας απέναντι του συναισθηματικού, αναγνώριση της υπεροχής της υπεροχής της λογικής απέναντι του συναισθήματος και συνεπώς απέναντι των διαφόρων εθνικών παραισθήσεων. Ακόμη κι ένας αδιάλλακτος ορθολογισμός θα μπορούσε να καταλήξει σε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.
Θα πρέπει να επικρατήσουν τα στέρεα σχήματα. Το επιπόλαιο και ενίοτε άλογο στοιχείο, οι υποσυνείδητοι χώροι, όλα εκείνα που βρήκαν και βρίσκουν συμπάθεια από τις κοινωνικές ομάδες, του βαθύτερου κοινωνικού εγώ, που οι πολιτικοί της συμφοράς το εκμεταλλεύονται και γίνονται οι καλύτεροι απόστολοι του, πρέπει να εξοβελιστεί.
Μόνο με τη διάγνωση, την ορθή διάγνωση της αναπηρίας του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος και της ανικανότητάς του να γονιμοποιήσει με τη σύνθεση των διάσπαρτων συνειδήσεων την ενιαία κοινωνική συνείδηση, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις όποιες πιέσεις εκ μέρους των δανειστών και τις όποιες προκλήσεις των "φίλων" γειτόνων μας.
Η πραγματικότητα στην καθημερινή της διάσταση μας φέρνει στην επιφάνεια με επιτακτικότητα την κρισιμότητα των περιστάσεων, τις δυσμορφίες μας ως κοινωνία και μας αποκαλύπτει συνάμα την ανυπαρξία μας στο διεθνές στερέωμα, αλλά και την έλλειψη της συναίσθησης του επείγοντος.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.