Πάρτε το απόφαση αφού θέλετε το ευρώ!

Το δίλημμα είναι Ευρωζώνη ή Ελλάδα. Όταν στηθεί αυτός ο διάλογος στα σοβαρα και όχι με κραυγές και τρομοκρατία, τότε η χώρα θα ηρεμήσει. Αν φτάσει και κάπου θα έχουμε και το εθνικό μας σχέδιο. Αλλιώς θα βυθιστούμε στο Χάος.

Εντός της ευρωζώνης το Μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και σε λίγο το σύμφωνο για το ευρώ,  θα είναι η μονή συνθήκη που θα ισχύει για την χώρα. Το ισχύον σύνταγμα, η εθνική ανεξαρτησία, ο κοινοβουλευτισμός, το πολιτικό σύστημα, οι διακηρύξεις κόμματων η αυτενέργεια της Ελλάδος, η αγορά, οι θεσμοί, το εθνικό συμφέρον, τα προγράμματα  που βγαίνουν από συνέδρια και απόψεις ανήκουν στο παρελθόν.
Πάνω σε αυτή την ολοκαίνουργια κατάσταση θα γίνει προσπάθεια στηθούν debate, θα διαμορφωθούν ιδεολογικές διαφορές και το πολιτικό σύστημα, οι ισορροπίες, οι περιχαρακώσεις, οι σχεδιασμοί και οι διαχωρισμοί.

Τα κόμματα σε αυτό τo πλάσιο θα προσαρμοστούν ώστε να μάθουν να «πλακώνονται» μόνο για το ΦΠΑ, την ικανότητα σύλληψης της φοροδιαφυγής, τις πράσινες επενδύσεις και γενικά θέματα χαμηλής πολιτικής καθώς το μείζων θα πρέπει υποχρεωτικά να φύγει από την κουβέντα.
Εξ αρχής διακρίναμε ότι η μάχη είναι γύρω από την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Εξ αρχής ταυτίσαμε του αντιμνημονιακούς με αυτό που στην Ευρώπη αποκαλείτε ευρω-σκεπτικισμός και εισάγεται στην κάθε χώρα με τοπικά αιτήματα και χαρακτηριστικά.
Οι κομματικοί αντιμνημονικοί όμως επέλεξαν να μείνουν  μόνο στην λιτότητα και να ψηφοθηρήσουν. Στον αντίποδα οι μνημονιακοί ενοχοποίησαν τον λαό. Ολέθρια πολιτική και από τους δύο που έκανε τον κόσμο να εξεγερθεί κατά της λιτότητας ή να οργιστεί κατά των πολιτικών.  Ουδείς περίμενε τίποτα καλύτερο.
Τελικά όλοι οι πολίτες στραφήκαν εναντίων του πολιτικού  συστήματος και μερικώς κατά της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.  Όμως άφησαν την ευρωζώνη σχεδόν στο απυρόβλητο να μας εκβιάζει και στέρησαν από την Ελλάδα διαπραγματευτικά όπλα. Κάποια από αυτά μόλις αρχισαν να γίνονται ορατά, όμως για ένα χρόνο αναλωθήκαμε στην μετρολαγνεία και στις θεωρίες συνομωσίας.
Ακόμη και σήμερα το μετριότατο πολιτικό προσωπικό στην πλεοψηφία του επιλέγει να στήσει ένα «αντιμημνημονιακό» μεν, αλλά στείρο μέτωπο που φτάνει μέχρι την αναδιαπραγμάτευση της λιτότητας ή το ποιος την πληρώνει. Ούτε βήμα παραπέρα ακόμη και για την Αριστερά.
Μόνο ο Βενιζέλος θα πει στον Σαμαρά στην Βουλή με απλά και καθαρά λόγια: . “Θεωρεί  κάποιος ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα δημοσιονομικά αυτεξούσια, μια χώρα που μπορεί να διαμορφώσει μόνη της και να εφαρμόσει μια πλήρη δημοσιονομική αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική. Θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που είναι κύρια του προϋπολογισμού της και σου λέει “αφού μπορείτε να εφαρμόσετε ένα πρόγραμμα με εντονότερα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, με μικρότερες φορολογικές επιβαρύνσεις, με μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία, γιατί δεν το κάνετε”; Μα σοβαρολογούμε;”
Σε αυτό το πλαίσιο πολλοί από τους πολίτες οργισμένοι με του πολιτικούς η την λιτότητα φοβούνται στην ιδέα να χάσουν το ευρώ. “Ψήνονται” από τους κάποιους στην ιδέα ότι υπάρχει άλλος δρόμος μέσα στο ευρώ. Ότι μπορούμε να χρεοκοπήσουμε ανέξοδα το νόμισμα 300 εκατομμυρίων ευρωπαίων. Καθημερινά σχολιαστές, ΤV persons, ατακαδώροι πολιτικοί  και κάποιοι ψυχανώμαλοι ρίχνουν καπνογόνα που αφορούν την λιτότητα και όχι την ευρωζώνη. Όλα αυτά  δεν αφήνουν την χώρα να ηρεμήσει.
Και ενώ η εικόνα είναι εδώ πλήρως ορατή μέσα από τον καπνό. Μόνο που γίνεται αντιληπτή σταδιακά.  Μνημόνιο μεσοπρόθεσμο εκβιασμοί…
Το δίλημμα είναι ένα Ευρωζώνη ή Ελλάδα. Αποδεχόμαστε το σχέδιο τους ή κινάμε μόνοι μας. Ένα σχέδιο που είναι κλασικό: “Ήλιος θάλασσα και κάποια ερείπια”  αναφερόμενα όχι μόνο στα μάρμαρα…
Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι το αίτημα μας μετατρέπεται στο «να παραμείνουμε στο ευρώ με κάθε κόστος». Με βάση αυτό πορούμε μόνο να αλλάξουμε την δοσολογία επιμερισμού του κόστους και να ορίσουμε και την διάρκεια. Αυτό σημαίνει ότι αποδεχόμαστε εκ των πρότερων το αποτέλεσμα και το σχέδιο των ευρωπαίων για την Ελλάδα.
Στην δεύτερη περίπτωση ανοίγουμε πανιά…
Όταν στηθεί αυτός ο διάλογος στα σοβαρα και όχι με κραυγές και τρομοκρατία τότε η χώρα θα ηρεμήσει. Αν φτάσει και κάπου θα έχουμε και το εθνικό μας σχέδιο. Αλλιώς θα βυθιστούμε στο χάος.
papaioannou

αἰέν ἀριστεύειν