Αγώνας για όλους, ο αγώνας των εργαζομένων του Αλουμινίου

της Δέσποινας Σπανούδη

Μια πρώτη νίκη σ’ ένα αγώνα με ιδιαίτερη σημασία ήταν η αποδοχή των 
ασφαλιστικών μέτρων ενάντια στις περικοπές που σχεδιάζει ο Ε. Μυτιληναίος στο Αλουμίνιο, εκμεταλλευόμενος το γκρέμισμα των εργασιακών κεκτημένων και παρά τα συνεχιζόμενα υπερκέρδη. Περικοπές που εφόσον πραγματοποιηθούν θα έχουν δραματικές επιπτώσεις τόσο στους ίδιους τους εργαζόμενους όσο και στην τοπική οικονομία και κοινωνία. Αυτό εξάλλου υποδηλώνει και η δυναμική παρουσία όχι μόνο εργαζομένων αλλά και πολιτών που κατέκλυσαν τα δικαστήρια της Λιβαδειάς για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους. 

Πρόκειται για ένα παράδειγμα του απροκάλυπτου τρόπου με τον οποίο εγχώριοι και μη μεγαλοεπιχειρηματίες με το άλλοθι της κρίσης επιδιώκουν να οικειοποιηθούν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της αξίας που παράγουν οι  εργαζόμενοι.

Πρόκειται επιπλέον για μια τυπική ιστορία ενός αδιέξοδου, καταστροφικού μοντέλου που βαφτίζεται «ανάπτυξη» : Ένας κρατικοδίαιτος όμιλος που ευνοείται  επι σειρά ετών σκανδαλωδώς από την Πολιτεία, απομυζά και υπερχρεώνει τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού και τη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου, αγοράζει φθηνά και ταυτόχρονα πουλάει εξωφρενικά ακριβά την ηλεκτρική ενέργεια, παίρνει επιχορηγήσεις, εκμεταλλεύεται χώρους και ορυκτό πλούτο και φυσικά εξυπηρετείται από αιρετούς όλων των βαθμίδων, είτε με δημόσια έργα υποδομής, είτε με την ανοχή στην εγκληματική ρύπανση, σε παραβάσεις και παρανομίες, είτε με κάθε άλλου είδους διευκολύνσεις. Η εξασφάλιση της συναίνεσης σε κάθε απαίτηση στηρίζεται στον αέναο κύκλο των πολλαπλών διασυνδέσεων με τις αρχές: πρόσφατα η ΜΕΤΚΑ, η κατασκευαστική του ομίλου Μυτιληναίου, ανέλαβε από την Περιφέρεια Στερεάς  το δημόσιο έργο μαμούθ για τα δεδομένα της Βοιωτίας: το δρόμο Θίσβη-Καναβάρι, που μέχρι σήμερα κοστολογείται γύρω στα 50 εκατ. και συμπτωματικά κατασκευάζεται για να εξυπηρετήσει κατά βάση ένα άλλο μεγάλο όμιλο: τον Στασινόπουλο. Σταθερός μοχλός πίεσης και δέλεαρ πελατειακών σχέσεων, οι θέσεις εργασίας παρόλο που διαρκώς μειώνονται, γίνονται πιο επισφαλείς και πιο κακοπληρωμένες. Υπεργολαβίες ημετέρων, κουμπαριές, επαγγελματικές συναλλαγές, χορηγίες και άλλες σχέσεις ...στοργής συμπληρώνουν το γιατανάκι των δεσμών εξάρτησης με την υποτιθέμενη εξουσία που στην πραγματικότητα λειτουργεί συχνά ως τοποτηρητής και εντολοδόχος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που δυό μέρες πριν από το δικαστήριο, οι περιφερειακές παρατάξεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αρνήθηκαν να υιοθετήσουν σχετικό ψήφισμα που κατέθεσαν οι αριστερές παρατάξεις στο περιφερειακό συμβούλιο Στερεάς.

Απέναντι στον φόβο, τον εκμαυλισμό, την χειραγώγηση και την σιωπή,  που με χίλιους τρόπους επιβάλλουν στην τοπική κοινωνία, ο αγώνας των εργαζομένων του Αλουμινίου συναντιέται με τους αγώνες όλων: με αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την ληστεία των τοπικών πόρων, με όσους παλεύουν για να μην μετατραπεί το πολύτιμο κοινωνικό αγαθό της ενέργειας σε πεδίο κερδοσκοπίας, με όλους τους εργαζόμενους αλλά  και τους άνεργους που αγωνίζονται ενάντια στην εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας. Χθές η Χαλυβουργία σήμερα το Αλουμίνιο, αύριο η ΛΑΡΚΟ κα η ΔΕΗ, τα μέτωπα πολλαπλασιάζονται και η υπόθεσή των εργαζομένων τους είναι η δική μας υπόθεση.

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot