"Παράπλευρες απώλειες"

Η φράση «παράπλευρες απώλειες» εισήλθε τραυματικά και βίαια στο καθημερινό μας λεξιλόγιο προ 15ετίας περίπου, όταν οι ανελέητοι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας παρεξέκλιναν κατά λάθος τάχαμ-τάχαμ απ’ τους στρατιωτικούς στόχους και κτυπούσαν αθώους πολίτες αλλά και νοσοκομεία, γέφυρες, υδραγωγεία, γέφυρες. Έτσι δικαιολογούσε τις εκατόμβες θυμάτων από τον άμαχο πληθυσμό ο ανεκδιήγητος εκείνος χαρτογιακάς, που έπαιζε το ρόλο του εκπροσώπου τύπου, της «ανθρωπιστικής οργάνωσης» γνωστής ως Ατλαντικής Συμμαχίας ΝΑΤΟ και πάλι το σενάριο με τις «παράπλευρες απώλειες» ενός  ακήρυχτου πολέμου που εδώ και τρία χρόνια διεξάγεται στη χώρα μας, και όχι μόνο. Καθ’ έξιν  και κατ’ επάγγελμα αυτόκλητοι σωτήρες με τη μέθοδο του «ηλεκτροσόκ» - θυμάστε πως κατάντησαν τον άτακτο και απειθάρχητο Τζάκ Νίκολσον στην συγκλονιστική ταινία “Η Φωλιά του Κούκου”;-  επιχειρούν να βάλουν μυαλό σ’ έναν λαό σπάταλο, πλεονέχτη, αχόρταγο και διεφθαρμένο που τολμά να αντιδρά, να αντιστέκεται και να διεκδικεί το δικαίωμα να ζει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Απ’ τη μια οι ένοχοι, οι αμαρτωλοί, τα μιάσματα και απ’ την άλλη  η «Αγία Τριάς» η ομοούσιος και αχώριστος, ου μην  αλλά και αμόλυντος μας καθιστά μετόχους «των άχραντων μυστηρίων» του Μνημονίου.
Παράπλευρες αλλά και πολύπλευρες απώλειες, όπως ανέχεια, πείνα, εξαθλίωση, απελπισία, κατάθλιψη, αυτοκτονίες χωρίς εκπρόσωπο τύπου αυτή τη φορά για να τις απαριθμήσει έστω και προσχηματικά. Αυτός που έχουμε, λαλίστατος και παραγωγικός κατά τα’ άλλα, μετατρέπεται σε «κεκε-δίκογλου» σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Εκεί, όμως, που είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσει κανείς (ο κυνισμός έχει και τα όρια του) αυτή την ορολογία είναι ο θάνατος δυο νέων παιδιών και το χαροπάλεμα άλλων τριών, γιατί κάποιοι τους ανάγκασαν, λόγω φτώχειας, να μείνουν χωρίς θέρμανση. Να δηλητηριασθούν απ’ τα κάρβουνα στο μαγκάλι. «Το έγκλημα» έχει ηθικούς ίσως και φυσικούς αυτουργούς. Και μη μου πείτε ότι εκμεταλλεύομαι αυτό το τραγικό γεγονός για να χτυπήσω την κυβέρνηση και τη μνημονιακή πολιτική της. Έκλαψα, όπως και χιλιάδες Ελληνίδες και Έλληνες, ακούγοντας την είδηση, μα πιο πολύ θύμωσα. Όχι μόνο με τους υπαίτιους αλλά και με μας όλους για την ανοχή μας, και γιατί τείνουμε να «εξοικειωθούμε» τόσο πολύ μ’ όλα αυτά , που πάνε να γίνουν μέρος της καθημερινότητας μας, όπως ένα σωρό συνηθισμένα πράγματα. Συνειδητά, λοιπόν, αφήνω το συναίσθημά μου να ξεχειλίσει αλλά για να μην παρασυρθώ και αδικήσω κάποιους θα χρησιμοποιήσω τον ορθό λόγο και θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω την εκ πρώτης όψεως βαριά κατηγορία.
Κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου και υιοθετώ τις επιλογές των μνημονίων. Η δυσβάσταχτη αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης-ας κάνω δεκτές τις προσδοκίες και τις εκτιμήσεις των εμπνευστών της- έφερε λιγότερα έσοδα από πέρσι, κάτι που φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Κανένα επίσημο και σοβαρό στοιχείο δεν μας παρουσίασαν ότι το λαθρεμπόριο μειώθηκε, αντίθετα μάλιστα. Χιλιάδες άνθρωποι αντιμετώπισαν προβλήματα υγείας απ’ το κρύο και από τη χρήση τζακιών με παράλληλη αύξηση στα κόστη νοσηλείας. Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος  με την αιθαλομίχλη και την αποψίλωση  των δασών υπήρξε δυσανάλογα μεγάλη. Το εξοργιστικό είναι πως όλα αυτά τα υιοθέτησαν δημοσίως σειρά ακόμα και κορυφαίων στελεχών και των τριών κομμάτων εξουσίας.  Εντούτοις, δεν τα πήραν πίσω. Από εγωισμό, πείσμα και αλαζονεία; Από βλακεία;   Γιατί το θέλουν τα μεγάλα αφεντικά; Γιατί επέλεξαν να γονατίσουν, να ταπεινώσουν, να ισοπεδώσουν αυτό το λαό, για να αμβλύνουν τα αντανακλαστικά του να αντιδρά; Τείνω να το πιστέψω.   Το περιγράφει άλλωστε με λεπτομέρειες η Ναόμι Κλάιν στο βιβλίο της «Το δόγμα του σοκ». Να γιατί μιλώ για ηθικούς και πιθανούς αυτουργούς. «Εστίν δίκης οφθαλμός»;


Δημήτρης Αλεξάνδρου
Φιλόλογος



Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot