Η ΑΠΟΚΟΠΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΛΩΤΟΦΑΓΙΑΣ...

Η Ελλάδα υπέκυψε στην κατάκτηση απο τους...θεσμούς. Οι λέξεις "τρόικα" και εσχάτως "θεσμοί" και "Brussels group", προσδιορίζουν συμπεριφορές και αντιδράσεις. Και οι Ελληνες έγιναν "θεσμολάγνοι", χωρίς βέβαια να έχουν απαλλαγεί από τη λαγνεία άλλων εθιστικών τους λειτουργιών.

Με προεξάρχουσα την ευπιστία, ως απότοκο της ανάγκης τους και της φοβίας τους, για τη διατήρηση των όποιων κακτημένων. Με άλλη δε χαρακτηριστική "συνήθεια", την απάθεια έναντι των εθνικών προβλημάτων, που, ενώ θα έπρεπε να τα βλέπουν με διπλή όραση, αποστρέφουν το βλέμμα τους από την πραγματική τους διάσταση...


Οσο κανείς παρατηρεί τα γεγονότα, αφτιασίδωτα ή μη, τόσο οδηγείται σε θλιβερές διαπιστώσεις. Και κυριαρχεί η διαπίστωση ότι οι Ελληνες στερούνται πλέον οραματισμών, με πολλές κοινωνικές ομάδες να παραμένουν περιτυλιγμένες από την ομίχλη της απαιδευσίας, της αγγλωσίας και της ασκεψίας. Με ανεξέλεγκτες παρορμήσεις, απαθείς μάρτυρες της διαστρέβλωσης της αλήθειας , κατά τρόπον μάλιστα εξοργιστικό, αν όχι φαιδρό, ρηχό και ασυλλόγιστο.

Για τη συγγραφή της ιστορίας υπάρχουν δυο πηγές: τα δικά μας σφάλματα και τα σφάλματα των άλλων. Επειδή δε η πρώτη είναι περισσότερο οδυνηρή, προτιμούμε τη δεύτερη πηγή, όπως έλεγε ο Πολύβιος. Τι κι αν ο Περικλής, σ' εκείνη τη μακρινή περίοδο συνήθιζε να λέει ότι "πρέπει να μας τρομάζουν περισσότερο τα σφάλματά μας από τα κτυπήματα των αντιπάλων μας", εμείς μέχρι και σήμερα εμμένουμε στα σφάλματα των άλλων...

Οι δημοσκοπήσεις, όσο κι αν είναι "πειραγμένες" , καταγράφουν το "αλλοπρόσαλλον" της πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς μας. Καταδείχνουν κυρίως, ωστόσο, ότι έχει υπονομευθεί και συνεχώς νοθεύεται η οστορική συνείδησή μας, δηλαδή αυτό τούτο το έθνος. Και έτσι το έθνος χάνει την ιστορική του μνήμη, την ταυτότητά του.

Απώλεια δε της εθνικής ταυτότητας ισοδυναμεί με εθνική αποσύνθεση. Με απώλεια της εθνικής ψυχής και προιόντος του χρόνου της ελευθερίας. Αυτό σημαίνει ότι το σημερινό Ελλαδικό κράτος διακυβεύει την ουσία του Ελληνισμού, ο οποίος πιέζεται από πολλά σημεία του ορίζοντα, από τους "θεσμούς" ή και τη "θεσμολαγνεία" μας, με τρόπο ώστε να μην απειλείται κάποιο τμήμα της χώρας, αλλά η ίδια υπόσταση ολοκλήρου του Ελληνισμού...

Μένουμε σχεδόν μονίμως προσδεμένοι στην επιφάνεια των πραγμάτων και πάντα "εφευρίσκουμε" τρόπους να δικαιολογούμε τη συμπεριφορά μας ή τις εθιστικές μας αντιδράσεις. Πανέτοιμοι όμως να εξαπολύσουμε "επίθεση" εναντίον όσων μας υπενθυμίζουν "οικεία κακά", αλλά έκδηλα δειλοί μπροστά στη δύναμη με την όποια μορφή της, με δέος ενώπιον της εξουσιολαγνείας απ' όποιους κι αν εκφράζεται.

Και παραγνωρίζουμε το αναμφισβλητητο γεγονός, ότι ο κίνδυνος της εκ των ένδον αποδυνάμωσης και κατάρρευσης οδηγεί σε κάποια εθνική συμφορά. Με την αποκοπή μας από την "πραγματικότητα" δεν απειλείται μόνο η εθνική μας αξιοπρέπεια και αυτοτέλεια, αλλά κερδίζει έδαφος η βλακεία, ατομική ή συλλογική.

Και ξεχνούμε τόσο εύκολα...Ποιος αλήθεια έγινε λωτοφάγος και επέζησε;

Και αξίζει να επαναλαμβάνεται η διαπίστωση του Ροίδη: "...Αλυτον δι' ημάς αίνιγμα είναι, πως ο ελληνικός λαός είναι...πρόθυμος εις την κατάποσιν παντός δολώματος, ανεπίδεκτος σωφρονισμού υπό της πείρας, επιλήσμων πάσης συμφοράς και προς ουδέν άλλο ικανός παρά μόνον να παρασύρεται και έπειτα να μετανοή".

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ


Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post