Πολλοὶ ποὺ ἐκτιμοῦν τὶς ἀπόψεις μου, ἀποροῦν καὶ μὲ ρωτοῦν γιατί κανένας ραδιοτηλεοπτικὸς σταθμὸς δὲν μὲ κάλεσε σὲ τοῦτο τὸν χαλασμὸ νὰ ἐκφέρω κι ἐγὼ τὴν ταπεινή μου ἄποψη. Εἶναι ἁπλό: τοὺς ἔχει τεθεῖ, ὡς πρὸς ἐμέ, φραγμός. Καὶ δεύτερον ὑπάρχει ἕνα πλέγμα ἐνοχῆς. Διότι, στὸν καιρὸ ποὺ βρισκόμαστε ἀκόμη στὴν ΕΟΚ, εἶχα διατυπώσει ἐπιφυλάξεις ὡς πρὸς τὴν ἔνταξή μας στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Τότε κάποιοι καναλόκυνες, κοινῶς καναλόσκυλα, καὶ κάποιοι σαλτιμπάγκοι διανοητὲς καὶ δημοσιογράφοι μὲ χαρακτήρισαν ἐθνικιστή. Ὅταν ἀργότερα διατύπωσα γραπτὰ καὶ προφορικὰ τὶς σφοδρὲς ἐνστάσεις μου γιὰ τὴ μὴ ἔνταξη στὴ ζώνη τοῦ «εὐρώ», τότε τὰ αὐτὰ κυνάρια μὲ εἶπαν ἀντιευρωπαῖο, «ἑλληναρὰ» καὶ δὲν συμμαζεύεται. Ὅταν ἀπὸ τὸ 1995 μιλοῦσα κι ἔγραφα γιὰ χρεοκοπία, τὰ ἴδια κυνάρια μὲ ἔλεγαν κινδυνολόγο. Ὅταν φώναζα νὰ μὴν ἐπωμισθοῦμε τὸ βάρος τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων (ποὺ ἦταν ἀγῶνες ρεμούλας), μὲ βάφτιζαν ἐπιεικῶς ὀπισθοδρομικό. Ὅταν φώναζα ἀπὸ τὴν τηλοψία νὰ κοποῦν τὰ ἄσκοπα τραπεζικὰ δάνεια (μόνο πεθαμενοδάνεια δὲν εἶχαν δοθεῖ), οἱ παρουσιαστές μοῦ ἔκοβαν τὴ φωνή. Ὅταν κάποτε εἶπα ὅτι τὰ νέα παιδιὰ πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ μάθουν ἀλβανικά, γιὰ νὰ συνεννοοῦνται μὰ τὰ αὐριανά τους ἀφεντικά, τότε δύο κρεμμυδανθοὶ –μὲ τὴν ἀνοχὴ ἄλλοτε φίλου μου παρουσιαστὴ– μὲ εἶπαν ρατσιστή! Κι ὅταν παλαιότερα, στὸν καιρὸ τῆς μεγάλης χρηματιστηριακῆς ρεμούλας, ἀπὸ ἕναν τηλεοπτικὸ σταθμὸ καλοῦσα τὸν ἑλληνικὸ λαὸ νὰ «μάσει (μαζέψει) τὰ μυαλά του καὶ νὰ μάσει τὰ λεφτά του», ἄκουσα τὸν παραγωγὸ νὰ διατάσσει τὸν παρουσιαστή: «Κόφ’ τον τὸν μαλάκα...»! Λογικόν, οἱ κομπιναδόροι χρηματιστὲς πλήρωναν τὴν ἐκπομπή...!
Κι ὡς πρὸς τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις: τὴν τελευταία φορὰ ποὺ κατὰ μήνα Νοέμβριο τοῦ 2014 εἶχα μιὰ συζήτηση στὴν τηλοψία, τόλμησα καὶ εἶπα: «Ὅταν χρωστᾶς, δὲν κάνεις τὸν παλληκαρά». Τὸ «νταηλίκη» τοῦ ἀοιδίμου Ἀνδρέα ἀπὸ τὸ Βόλο, τοῦ ἐπιλεγόμενου Καθίκη, δὲν περνᾶ στὶς μάχες τῆς οἰκονομίας. Εἶναι προτιμότερο, εἶπα, ἀντὶ τῆς Τρόικας, ἡ Βουλὴ νὰ δώσει αὐτοκρατορικὲς ἁρμοδιότητες σ’ ἕναν ἔγκυρο Ἕλληνα, γνώστη τῆς οἰκονομίας καὶ τῆς ἑλληνικῆς νοοτροπίας, ποὺ γιὰ 6 μῆνες νὰ διαχειρισθεῖ, χωρὶς ἐσωτερικοὺς περισπασμοὺς τὰ θέματα τῆς οἰκονομίας, νὰ λάβει ὅσα μέτρα κρίνει σωστικὰ –ἔστω καὶ ἂν ὀδυνηρά–, ἀρκεῖ μὲ τὰ μέτρα αὐτὰ νὰ γινόταν παρώθηση πρὸς τὴ νεολαία νὰ στραφεῖ πρὸς τὴν παραγωγικὴ ἐργασία καὶ ὄχι πρὸς τὴ δημόσια ὑπηρεσία. Ἡ διόγκωση τοῦ δημόσιου τομέα ἔφερε τὴν οἰκονομικὴ καὶ ἠθικὴ φυματίωση στὴ χώρα. Ἡ παρασιτικὴ «ἐργασία» ἔφερε τὴν οἰκονομικὴ ξηρασία. Καὶ ἡ παραπληροφόρηση ἀπὸ τὰ ΜΜΕ ὁδήγησε καὶ ὁδηγεῖ τὸ λαὸ στὴ βλακεία. Τὸ’ πὰ καὶ τὸ ξαναλέω: γιὰ κάποιους ἡ βλακεία τοῦ λαοῦ εἶναι ἐπένδυση. Τὸ εἶχα γράψει σὲ στιγμὲς βαθειᾶς ἀπογοήτευσης τὸ 1986 στὸ βιβλίο μου «Ἑλληνικὴ Ζωονομία, ἤτοι ζωοφυσικὴ μελέτη τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων», ὅτι ὁ ρόλος πού μοῦ ἀπομένει εἶναι αὐτὸς τοῦ Τίμωνος τοῦ Ἀθηναίου. Δυστυχῶς ὁ λαὸς προτιμᾶ θωπεία τοῦ αὐτιοῦ κι ὄχι τράβηγμα τοῦ αὐτιοῦ.
Συνεπῶς, οἱ διάφοροι σταθμοὶ ἦταν φυσικὸ νὰ μὲ θέσουν σὲ ἀποκλεισμό, γιατί εὐθύνονται γιὰ τὸν οἰκονομικὸ κατακλυσμό. Καὶ ἤξεραν ὅτι θὰ τὸ ἔλεγα αὐτό.
Σαράντος Καργάκος
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Κι ὡς πρὸς τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις: τὴν τελευταία φορὰ ποὺ κατὰ μήνα Νοέμβριο τοῦ 2014 εἶχα μιὰ συζήτηση στὴν τηλοψία, τόλμησα καὶ εἶπα: «Ὅταν χρωστᾶς, δὲν κάνεις τὸν παλληκαρά». Τὸ «νταηλίκη» τοῦ ἀοιδίμου Ἀνδρέα ἀπὸ τὸ Βόλο, τοῦ ἐπιλεγόμενου Καθίκη, δὲν περνᾶ στὶς μάχες τῆς οἰκονομίας. Εἶναι προτιμότερο, εἶπα, ἀντὶ τῆς Τρόικας, ἡ Βουλὴ νὰ δώσει αὐτοκρατορικὲς ἁρμοδιότητες σ’ ἕναν ἔγκυρο Ἕλληνα, γνώστη τῆς οἰκονομίας καὶ τῆς ἑλληνικῆς νοοτροπίας, ποὺ γιὰ 6 μῆνες νὰ διαχειρισθεῖ, χωρὶς ἐσωτερικοὺς περισπασμοὺς τὰ θέματα τῆς οἰκονομίας, νὰ λάβει ὅσα μέτρα κρίνει σωστικὰ –ἔστω καὶ ἂν ὀδυνηρά–, ἀρκεῖ μὲ τὰ μέτρα αὐτὰ νὰ γινόταν παρώθηση πρὸς τὴ νεολαία νὰ στραφεῖ πρὸς τὴν παραγωγικὴ ἐργασία καὶ ὄχι πρὸς τὴ δημόσια ὑπηρεσία. Ἡ διόγκωση τοῦ δημόσιου τομέα ἔφερε τὴν οἰκονομικὴ καὶ ἠθικὴ φυματίωση στὴ χώρα. Ἡ παρασιτικὴ «ἐργασία» ἔφερε τὴν οἰκονομικὴ ξηρασία. Καὶ ἡ παραπληροφόρηση ἀπὸ τὰ ΜΜΕ ὁδήγησε καὶ ὁδηγεῖ τὸ λαὸ στὴ βλακεία. Τὸ’ πὰ καὶ τὸ ξαναλέω: γιὰ κάποιους ἡ βλακεία τοῦ λαοῦ εἶναι ἐπένδυση. Τὸ εἶχα γράψει σὲ στιγμὲς βαθειᾶς ἀπογοήτευσης τὸ 1986 στὸ βιβλίο μου «Ἑλληνικὴ Ζωονομία, ἤτοι ζωοφυσικὴ μελέτη τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων», ὅτι ὁ ρόλος πού μοῦ ἀπομένει εἶναι αὐτὸς τοῦ Τίμωνος τοῦ Ἀθηναίου. Δυστυχῶς ὁ λαὸς προτιμᾶ θωπεία τοῦ αὐτιοῦ κι ὄχι τράβηγμα τοῦ αὐτιοῦ.
Συνεπῶς, οἱ διάφοροι σταθμοὶ ἦταν φυσικὸ νὰ μὲ θέσουν σὲ ἀποκλεισμό, γιατί εὐθύνονται γιὰ τὸν οἰκονομικὸ κατακλυσμό. Καὶ ἤξεραν ὅτι θὰ τὸ ἔλεγα αὐτό.
Σαράντος Καργάκος
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.