ΚΑΘΕ ΜΟΝΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...

Η ζωή γίνεται η αρχή για την εξήγηση του κόσμου. Κάθε δύναμη είναι κοσμική δύναμη, αλλά σε ιδιαίτερη φάση. Κάθε ουσία είναι ουσία-κόσμος, αλλά σε ειδική φάση. Η ουσία αυτή είναι η ΜΟΝΑΣ με την πολλαπλότητα. Κάθε ουσία σε κάθε κατάσταση αντιπροσωπεύει την πληθυντικότητα άλλων ουσιών και στη φύση. Στον χαρακτήρα αυτού του αντιπροσωπεύειν ανήκει η ενοποίηση μιας πολλαπλότητας.


Με αυτές τις σκέψεις ενοποιούνται τα αξιώματα,που από την εποχή του Descartes αποτελούσαν τα τρέχοντα προβλήματα της φιλοσοφίας. Τα αξιώματα, η μαθηματική και η γεωμετρική μέθοδος, να αρχίζουμε από τα γενικά και να προχωρούμε προς τα μερικά, τα ιδιαίτερα, συνίσταντο στην απομόνωση των ουσιών της μιας από την άλλη και στην ανταποκρινόμενη λειτουργία, που είχε την αρχή στην κοινή αιτία του κόσμου.

Και τα δύο κίνητρα εξηγήθηκαν με τη θεωρία της μονάδας , τη Monadology, καλώντας την ουσία και τη δύναμη μονάδα, που είναι ανεξάρτητη η μια από την άλλη, χωρίς να ασκούν επίδραση η μια πάνω στην άλλη. Και δεν έχουν παράθυρα, επομένως δεν δέχονται επιδράσεις εξωτερικές, όντας καθαρά εσωτερικές αρχές.

Η μονάδα δεν είναι φυσική, αλλά ψυχική. Οι δε καταστάσεις της είναι αναπαραστάσεις και η αρχή της δραστηριότητας είναι η τάση να περνάει πάνω από μια παράσταση στην άλλη.

Κάθε μονάδα είναι ο καθρέπτης του κόσμου...

Περιέχει όλο το Σύμπαν και σ' αυτό συνίσταται η ζώσα ενότητα όλου του κόσμου. Η διαφορά των μονάδων συνίσταται στον τρόπο που παρουσιάζουν το περιεχόμενό τους, που οφείλεται στην καθαρότητα και στην ακρίβεια με τα οποία εκπροσωπούν το Σύμπαν.

Η καθαρότητα και η ακρίβεια έχουν μ' όλα ταύτα τις διαβαθμίσεις τους. Ενεργητική είναι η εμφάνιση όταν είναι καθαρή και συγκεκριμένη και παθητική, όταν εμφανίζεται σκοτεινή και συγκεχυμένη. Η καθαρή εμφάνιση του περιεχομένου της είναι ο σκοπός της ζωής.

Οι βαθμοί καθαρότητας και συγκεκριμενοποιήσεως είναι άπειρες και σύμφωνα με την αρχή της συνέχειας, nature non facit saltum, οι μονάδες σχηματίζουν μια αδιάσπαστη διαβαθμισμένη σειρά, που από και φτάνει στο πνεύμα.

Οι κατώτερες μονάδες, οι πιο συγκεχυμένες και σκοτεινές, αποτελούν την ύλη,ενώ η υψίστη, η διαυγής, η συγκεκριμένη είναι το Σύμπαν, ο θεός του καθενός. Η εναρμόνιση των μονάδων επιτυγχάνεται με την αρχή της ομοιότητας του περιεχομένου τους, που στηρίζεται στη σχέση που υπάρχει στην προκαθορισμένη αρμονία των ουσιών.

Η αρμονία αυτή οφείλεται στην κεντρική μονάδα, στο Σύμπαν, στο Θεό, που τακτοποιεί όλες τις μονάδες κατά τρόπον που να συντονίζονται. Εδώ παρατηρεί κανείς με ελαφρές παρεκκλίσεις να επαναλαμβάνονται και με άλλους συμβολισμούς οι ιδέες του Αριστοτέλους με το είδος που είναι η τελική εξέλιξη του κόσμου.


ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post