με τον αυθορμητισμό του νέου

Πρέπει να έχουν περάσει περίπου 15 χρόνια από ένα γεγονός που μου συνέβη σε μια εκδρομή στις πρέσες, καθότι οδηγός τουριστικού λεωφορείου




είχαμε στο γκρουπ ένα ζευγάρι που όπως έμαθα στην πορεία της ημέρας το ανηψακι ήταν άρρωστο από λευχαιμία, παρουσιάστηκε πρόβλημα και το μετέφεραν στο νοσοκομείο



η πρώτη μέρα της εκδρομής κύλησε με την σκέψη όλον στο συγκεκριμένο παιδάκι




την επόμενη μέρα η κατάσταση του παιδιού ήταν σταθερή, και έτσι έφτασε στο τέλος και η δεύτερη μέρα της εκδρομής περίπου στα πλαίσια του προγράμματος που είχαμε χαράξει



την Κυριακή θα έπρεπε να επιστρέψουμε πίσω, και έτσι σιγά σιγά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής



στην Καστοριά μάθαμε ότι το παιδάκι δεν παει καλά, ότι τα πράγματα είναι δύσκολα



σκεφτόμασταν τρόπους ώστε το ζευγάρι, και συγγενείς του παιδιού, πως θα φτάσουν πιο γρήγορα στην Αθήνα, ο μόνος τρόπος το αεροπλάνο από την Κοζάνη



την προγραμματισμένη ώρα της πτήσεις όμως, εμείς μπαίναμε στην πόλη, σκεφτόμουν ότι δεν έχω και πολλές επιλογές, αποφάσισα να κάνω ότι μπορώ να προλάβω το αεροπλάνο



άναψα τα φώτα και κόρνα συνεχώς πέρασα όλα τα φανάρια με κόκκινο, την ώρα που έβγαινα από την πόλη έβλεπα το αεροπλάνο από μακριά και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει!



καθώς έστριψα για το αεροδρόμιο το αεροπλάνο ξεκίνησε για τροχοδρόμηση, για την ακρίβεια θα έπρεπε να παει πίσω στην αρχή το διαδρόμου και να ξεκινήσει την απογείωση



με τα φώτα αναμμένα την κόρνα πατημένη και το Γκάζι στο πάτωμα πήγαινα καρφί για την πύλη του αεροδρομίου Κοζάνης, που σημειωτέον είναι κατά βάση στρατιωτικό



η μπάρα ήταν κατεβασμένη αλλά ήμουν αποφασισμένος να την σπάσω! ευτυχώς οι φαντάροι την σήκωσαν τελευταία στιγμή, και έτσι τώρα είμαι πίσω από το αεροπλάνο πανο στον διάδρομο απογείωσης! έβλεπα το αεροπλάνο να στρίβει και να περιμένει την εντολή για απογείωση, που στην προκειμένη περίπτωση άργησε λίγο γιατί του μπήκα μπροστά, και μαζεύτηκε όλοι η ασφάλεια του αεροδρομίου νομίζοντας ότι είμαστε τρομοκράτες



τζιπ όπλα άντρες της φρουράς έτρεχαν από παντού, έφτασαν στο πούλμαν και με παρατεταμένα τα όπλα μου ζήτησαν να κατέβω, με την παιδική αφέλεια τους είπα θέλω να προλάβω το αεροπλάνο

για αυτό το λόγο,



τότε μου είπαν ότι είμαι τυχερός που δεν με καθάρισαν, καθώς το αεροδρόμιο είναι στρατιωτικό και δεν μπήκα και με τον καλύτερο τρόπο, μου έκανε ώμος εντύπωση όταν τους εξήγησα για πιο λόγο το έκανα αυτό, έδωσαν αναφορά στον Πύργο ότι είναι όλα οκ και πήραν με τον ασύρματο να έρθει η σκάλα εκεί που ήμασταν, για να ανέβουν οι επιβάτες μου, αλλά πλέον και του αεροπλάνου πανο, η πτήση από 15.00 έφυγε 15.15 ακριβώς και εγώ καμάρωνα σαν γύφτικο σκεπάρνι!!
 
βέβαια το παιδάκι χάθηκε το απόγευμα,  αλλά το πρόλαβαν ζωντανό έστω για λίγο.
 
http://thiva-nikolas.blogspot.com/