Θα εμπιστευόσασταν τα χρήματά σας, σε έναν κλέφτη;

Οι περισσότεροι από εμάς, θα απαντούσαμε όχι. Και όμως το κάνουμε. Τοποθετούμε τα χρήματά μας, τα λίγα εκείνα που έχουμε, σε τραπεζικά ιδρύματα. Νομίζουμε δε, πως έτσι τα ‘φυλάμε’. Πως εκεί είναι ασφαλισμένα.

Οι τράπεζες, έχουν την ‘νομική δυνατότητα’ να δημιουργούν χρήματα. Για κάθε μια μονάδα χρήματος σε ‘φυσική μορφή’, της οποίας τον έλεγχο κρατά μέχρι στιγμής η Ε.Ε. και τα κράτη -εταίροι, η κάθε τράπεζα, έχει δικαίωμα να δημιουργήσει 50.
 Πως; Κάνοντας απλά … λογιστικές εγγραφές. Ύστερα το δανείζει με υπέρογκους τόκους. Δηλαδή οι τράπεζες δανείζουν κάτι που δεν έχουν. Τους έχουμε δώσει το ‘νομικό’ δικαίωμα για αυτό. Έτσι δεχόμαστε πως το να γράψουν ένα νούμερο στα βιβλία τους, αυτόματα δημιουργεί χρήμα. Το κράτος και η Ε.Ε. έχουν κρατήσει τον έλεγχο του χρήματος σε φυσική μορφή. Αυτό όμως δεν αντιπροσωπεύει παρά ελάχιστο ποσοστό (συνήθως δεν ξεπερνά το 5%) της συνολικής κυκλοφορίας αυτού που θεωρούμε χρήμα.

Το κράτος λοιπόν (που θέλουν να μας πείσουν ότι ελέγχουμε δια μέσου αυτού που ονομάζεται ‘έμμεση δημοκρατία’), δεν ελέγχει, ακόμα και αν θέλει, παρά ελάχιστο ποσοστό του χρήματος. Το 95% το ελέγχουν (αφού έχουν τη δυνατότητα να το δημιουργήσουν) οι τράπεζες.

Η ουσία επομένως είναι πως οι Τράπεζες, δεν έχουν χρήματα. Το μόνο που έχουν, είναι λογιστικές εγγραφές. Εμείς, είμαστε που θεωρούμε πως έχουν. Τους εμπιστευόμαστε και τους δίνουμε τα λίγα ή περισσότερα χρήματά μας. Τους δίνουμε έτσι τη δυνατότητα να περάσουν από την εικονική οικονομία των αριθμών στην πραγματική οικονομία. Παίζουμε το παιχνίδι τους. Τους αφήνουμε να μπουν στα σπίτια μας. Να πάρουν το κυριότερο μέσο ανταλλαγής που διαθέτουμε. Με υπέρογκους τόκους που εμείς φυσικά τους πληρώνουμε.

Όμως οι τράπεζες, δεν διαθέτουν εκείνο το οποίο πουλούν. Εμείς το διαθέτουμε και μας έχουν πείσει ότι το έχουν εκείνες.

Το ότι δεν το έχουν, αποδεικνύεται και από την τελευταία ‘κρίση΄’. Εξ’ αιτίας της απληστίας τους, έδωσαν δάνεια (δηλαδή έκαναν εγγραφές), στους πάντες. Η μη πληρωμή κάποιων από αυτά, είχε ως αποτέλεσμα η κεφαλαιακή βάση των τραπεζών να χρειάζεται ‘αποκατάσταση’. Δηλαδή χρειάστηκαν περισσότερο ρευστό, (ώστε το τελευταίο ως ποσοστό στο σύνολο του διαθέσιμου από κάθε τράπεζα συνολικού δημιουργημένου χρήματος να είναι το ελάχιστο που απαιτούν οι νομισματικές αρχές).

Που θα βρεθούν όμως χρήματα; Οι πιστοί υπηρέτες των τραπεζιτών, οι πολιτικοί, με απερίγραπτο κυνισμό, τα παίρνουν από τον καθένα από εμάς, για να τα δώσουν στα αφεντικά τους. Τα 108 δις αντιστοιχούν σε 10 800 ευρώ για τον καθένα από τα 10 000 000 Ελλήνων. Τα χρήματα τα αφαιρούν από την πραγματική οικονομία, τα βγάζουν έξω από αυτή. Ο πραγματικός πλούτος δημιουργείται στην κοινωνία. Οι τράπεζες, είναι έξω (γιατί δεν παράγουν) αλλά και πάνω από την κοινωνία (γιατί μετατρέπουν το εικονικό σε πραγματικό χρήμα και με αυτό αγοράζουν τον πλούτο των ανθρώπων).

Όλη η κοινωνία τελεί υπο την δικτατορία των τραπεζών. Του λεγόμενου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Ακόμα και το κεφάλαιο που απασχολείται σε ‘παραγωγικές’ μορφές, έχει προβλήματα με το χρηματοπιστωτικό. Δημιουργήθηκε μια υπερδομή. Ένα μεγάλο αφεντικό που μας κυβερνά και που στα πόδια του οι πολιτικοί εναποθέτουν και την τελευταία δεκάρα που αφαιρούν από το λαό.

Σχεδόν 11 000 ευρώ έδωσε ο καθένας μας μόνο σε δύο χρόνια, για να ‘σωθεί’ το τραπεζικό σύστημα. Αυτά είναι τα φανερά. Όσα οι πολιτικοί δεν μπορούσαν να κρύψουν. Αλλά ακόμα και αυτά αντιπροσωπεύουν για μια τετραμελή οικογένεια π.χ., 44 000 ευρώ.

Πως τα πήραν οι πολιτικοί; Με το έτσι θέλω. Και των δυο κομμάτων. Αλλά και τα υπόλοιπα, δεν είδαμε να διοργανώνουν διαδηλώσεις και να κάνουν ότι μπορούν για να αποτρέψουν την κλοπή. Ή αν δεν την αποτρέψουν για να ενημερώσουν το λαό.

Έρχεται λοιπόν ο πολιτικός, και με τη δύναμη της κρατικής βίας, σας παίρνει 44 000 ευρώ.

Τώρα εσείς μπορεί να μην έχετε να φάτε. Μπορεί να μην έχετε να πληρώσετε το φροντιστήριο του παιδιού. Μπορεί να σας έχουν κόψει το ρεύμα. Οι γονείς σας, να παίρνουν σύνταξη 330 ευρώ. Να μην έχετε χρήματα για τους γιατρούς. Να έχετε ξεχάσει τις διακοπές.

Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να δώσετε, ως άλλος κεφαλικός φόρος, ότι έχετε και δεν έχετε για να σωθούν οι τράπεζες. Να σωθούν και να συνεχίσουν να μας εκμεταλλεύονται. Να γίνουν πιο δυνατές και να μαζέψουν ακόμα μεγαλύτερο πλούτο. Έτσι ώστε τα παιδιά σας, να δουλεύουν κατευθείαν για τις τράπεζες.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να μας κλέβουν λιγότερο;

Κατ’ αρχήν αν χρωστάτε στην τράπεζα, θυμηθείτε πως μέχρι 10 800 ευρώ, τα έχετε δώσε εσείς στην τράπεζα. Ότι και να κάνετε για να αποφύγετε να πληρώσετε μέχρι αυτό το ποσό ανά άτομο (υπολογίστε και το χρέος των ατόμων της οικογένειάς σας) θα είστε ηθικά δικαιωμένοι.

Αν όμως δεν χρωστάτε και έχετε χρήματα, έστω και 100 ευρώ στην τράπεζα, έχετε μια θαυμάσια ευκαιρία να τα ασφαλίσετε πραγματικά, δίνοντας ένα μάθημα στους κλέφτες τραπεζίτες και πολιτικούς: Αποσύρετε όλα τα χρήματά σας, άμεσα. Όχι μεταφορά σε άλλες τράπεζες ακόμα και εξωτερικού γιατί όλες οι τράπεζες με τον ίδιο τρόπο δουλεύουν και εκτός από αυτό θα σας κυνηγάει ο Παπακωνσταντίνου σε όποια τράπεζα και να πάτε. Κάποιοι θα αναρωτηθούν που να τα ασφαλίσουν, υπάρχουν και οι κλέφτες. Με τους κλέφτες του δρόμου, υπάρχει μια πιθανότητα να τα χάσετε. Με τους κλέφτες τραπεζίτες και πολιτικούς, έχετε πολύ περισσότερες πιθανότητες. Ή αμφιβάλλει κανείς, πως ότι και να συμβεί, η κυβέρνηση, θα επιβάλλει άμεσα απαγόρευση απόσυρσης χρημάτων;

Η ανάληψη των χρημάτων τώρα, είναι πράξη νομιμότατη. Μπορείτε να πάτε με το βιβλιάριό σας στην τράπεζα και να ζητήσετε τα χρήματά σας πίσω. Είναι υποχρεωμένοι να σας τα δώσουν. Αν το αφήσετε για αργότερα, δεν ξέρετε τι καινούργιους νόμους θα επινοήσουν για να σας απαγορέψουν και αυτό. Κάποιος που χρεώνει τον άνεργο και αφαιρεί από τον συνταξιούχο 11 000 ευρώ για να τα δώσει στους πλούσιους, αμφιβάλλετε πως μπορεί να πάρει και άλλα ‘μέτρα’ για να προστατεύσει τα συμφέροντα των λίγων; Η ανοχή μας για το σύστημα και για τους πολιτικούς, εδώ, πληρώνεται με τα δικά μας λεφτά.

Η ατομική λύση, σ αυτήν την περίπτωση, συμβάλλει στο γενικό καλό. Γιατί όπως είπε και ο Τόμας Τζέφερσον, «οι τράπεζες είναι πιο επικίνδυνες από έναν στρατό κατοχής»

Σπάρτακος

Ε.Ε.Α