Ο Έλληνας φοβάται να πεθάνει ....

απο peramatozoa



Η αλήθεια σε όλο της το μεγαλείο ! Πικρή ! Ωμή αλλά πραγματική ! Ο


Έλληνας σήμερα φοβάται να πεθάνει ! Φοβάται να ξεσηκωθεί ! Φοβάται να


"φάει" πέτρα στο κεφάλι ! Φοβάται να ματώσει , να πληγωθεί ! Δεν έμαθε

να κερδίζει , δεν έμαθε να αγωνίζεται να διεκδικεί να θυσιάζει ...

Μεγάλωσε στο καναπέ με βίντεο και ηλεκτρονικά παιχνίδια .. Δεν έμαθε

από πετροπόλεμο ! Του φόρτωσαν στο μυαλό ένα σωρό βιβλία , θεωρίες ,

ιστορικά παραδείγματα και ηρωισμούς που

αρκείται απλά να τα αναπολεί



και να τα εξιστορεί , αλλά να μη τολμάει ο ίδιος να παραδειγματιστεί... Στη χώρα όπου ο κοινωνικά ευαίσθητος

χαρακτηρίζεται αριστερός και ο πατριωτικά συνειδητοποιημένος

ακροδεξιός η ανθρώπινη ζωή τιμολογήθηκε τόσο όσο βολεύει ανά

περίσταση... Ένα σπασμένο χέρι σε μια πορεία μπορεί να ρίξει ακόμα και

υπουργό εάν έχει γίνει από τα ματ και έχει καταγραφεί στη κάμερα , ενώ

ένα σπασμένο χέρι απο τροχαίο ούτε καν αναφέρεται στο αστυνομικό

δελτίο... Στοίβες από νόμους , νομοθετήματα , χαρτούρα μου μπορεί να

γεμίσει 10 στάδια σε δίδαξαν να μη ματώνεις , να μη πληγώνεσαι και να

αποφεύγεις τους τσακωμούς ...Ακόμα και τον κλέφτη να δεις μέσα στο σπίτι σου θα περιμένεις την αστυνομία να σε σώσει …και εάν αντιδράσεις στο τέλος θα βρεθείς και μπλεγμένος …

Έτσι μας δίδαξαν , έτσι μας χαλιναγώγησαν πιστούς στην υποταγή της κάθε φοβίας …

Μας μάθανε μόνο να κλαίμε όταν διηγούμαστε τα «περασμένα μεγαλεία» , δεν μας έμαθαν να τα υπερασπιζόμαστε …

Είμαστε άξιοι για ότι μας συμβαίνει …

Ο Γ. Σουρής στο ποιο γνωστό του ποίημα έχει κάποιους στίχους που είναι ο καθρέφτης της Νεοελληνικής προσωπικότητας μας …





Ὁ Ἕλληνας δυὸ δίκαια ἀσκεῖ πανελευθέρως,

συνέρχεσθαί τε καὶ οὐρεῖν εἰς ὅποιο θέλει μέρος.

* * *

Χαρὰ στοὺς χασομέρηδες! χαρὰ στοὺς ἀρλεκίνους!

σκλάβος ξανάσκυψε ὁ ρωμιὸς καὶ δασκαλοκρατιέται.

* * *

Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,

σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!

* * *

Καὶ τῶν σοφῶν οἱ λόγοι θαρρῶ πὼς εἶναι ψώρα,

πιστὸς εἰς ὅ,τι λέγει κανένας δὲν ἐφάνη...

αὐτὸς ὁ πλάνος κόσμος καὶ πάντοτε καὶ τώρα,

δὲν κάνει ὅ,τι λέγει, δὲν λέγει ὅ,τι κάνει.

* * *

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαῖο,

ὕφος τοῦ γόη, ψευτομοιραῖο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Σπαθὶ ἀντίληψη, μυαλὸ ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι ὅλα τὰ ξέρει.

Κι ἀπὸ προσπάππου κι ἀπὸ παπποῦ

συγχρόνως μποῦφος καὶ ἀλεποῦ.

* * *

Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ

τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».

Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς

σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.

Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-

νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.

Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει

στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.





* * *

Δυστυχία σου Ἑλλάς, μὲ τὰ τέκνα ποὺ γεννᾶς.

Ὦ Ελλάς, ἡρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;