Θάνος Δημάδης:Στα φανερά και τα απόκρυφα του ΔΝΤ

Η φωτογραφία που βλέπετε παρακάτω…

… είναι τραβηγμένη από τα “άδυτα” του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Εκεί, δηλαδή, όπου πρόσβαση δεν έχει κανείς άλλος πέρα από την Κριστίν Λαγκάρντ, τους εκπροσώπους των χωρών που συναπαρτίζουν.......
 το Ταμείο καθώς και τους πολύ στενούς συνεργάτες τους. Μέσα σε αυτήν την “αυτοκρατορικών διαστάσεων” αίθουσα θα συνεδριάσει το Δ.Σ. του Ταμείου την δεύτερη βδομάδα του Μαρτίου πιθανότατα, για να καθορίσει το ακριβές ποσό συμμετοχής του στο νεό πακέτο στήριξης της χώρας μας. Είναι η ίδια αίθουσα στην οποία τα τελευταία δύο χρόνια η Ελλάδα είναι ένα από τα κεντρικά θέματα συζήτησης. Αρκετές φορές μάλιστα και η αιτία έντονων διαξιφισμών μεταξύ χωρών- μελών. Σε αυτήν την “κρύα” για εμάς αίθουσα - αλλά πολύ “ζεστή” για όσους την απολαμβάνουν τακτικά- λαμβάνονται οι αποφάσεις που επηρεάζουν τις ζωές όλων μας. Εδώ χτυπάει η “καρδιά” του ΔΝΤ. Μέσα σε αυτήν την αίθουσα λέγονται τα πάντα. Όταν ο άνθρωπος του Ταμείου άνοιξε τις διπλοκλειδωμένες πόρτες και ξεδιπλώθηκε μπροστά μου αυτή η επιβλητική αίθουσα που σήμερα ο ΣΚΑΪ σας παρουσιάζει, σκέφτηκα πόσα μυστικά κρύβουν οι τοίχοι της και πόσες ιστορίες δεκαετιών έχουν χαραχθεί επάνω τους, τις οποίες ίσως ποτέ να μην μάθουμε ολοκληρωμένα. Θα ήθελα να ήξερα κάθε μία φράση που έχει ειπωθεί μέσα σε αυτήν την αίθουσα για τη χώρα μας. Κάθε μία λέξη που έχει ακουστεί τα τελευταία δύο χρόνια εκεί μέσα για την Ελλάδα. Γιατί όταν η ιστορία ισορροπεί σε ένα τεντωμένο σχοινί, τότε μία και μόνο λέξη είναι ικανή και αρκετή για να αλλάξει το ρου της.

Όλα αυτά σε αντίθεση με την αίθουσα αυτής της φωτογραφίας που βλέπετε παρακάτω…

… όπου εδώ λέγονται μόνο όσα το Ταμείο και ο εκπρόσωπός του θέλουν να πουν: Η αίθουσα του καθιερωμένου press breifing του ΔΝΤ. Σαν ένα θέατρο που ο καθένας έχει αναλάβει το δικό του ρόλο, με τους δημοσιογράφους να ρωτούν αυτά που θέλουν να μάθουν και τον εκπρόσωπο τύπου να απαντάει μόνο σε όσα έχει προαποφασίσει να απαντήσει. Όπου η εμπειρία σου διδάσκει να βρίσκεις τις απαντήσεις που θέτεις στα ερωτήματά σου όχι στις λέξεις που βγαίνουν από το στόμα του εκπροσώπου αλλά σε όσα κρύβονται πίσω από αυτές, στο ηχόχρωμα της εκφοράς τους από τη φωνή του, στον τρόπο σύνταξή τους και τον λόγο που χρησιμοποιήθηκαν αυτές και όχι κάποιες άλλες λέξεις παρόμοιας σημασίας.

Και το ρεπορτάζ συνήθως βγαίνει κάπως έτσι. Με σκόρπιες πληροφορίες που τις πιάνεις στον αέρα και τις καταγράφει ακόμα και πάνω σε μία…

…χαρτοπετσέτα που θα βρεις εκείνη τη στιγμή πρόχειρη πριν η “πηγή” σου γυρίσει την πλάτη και χάσεις την είδηση.

Οι παραπάνω φωτογραφίες είναι σαν τα βήματα που πρέπει να κάνεις για να φθάσεις στο σημείο να ενώσεις ένα- ένα τα κομμάτια του παζλ. Κομμάτια συλλεγμένα από τα πολλά “πρόσωπα” του ΔΝΤ. Τα επίσημα και τα ανεπίσημα. Τα φανερά και τα απόκρυφα.

Και όταν έρχεται η ώρα η τεχνολογία να συναντήσει το ρεπορτάζ…

… για ένα πράγμα πρέπει να έχει κανείς συνείδηση. Είναι αυτό που ανέφερα σε μία πρόσφατη συνέντευξή μου στην Athens Voice. Ότι “σε στιγμές που αναμφίβολα είναι εθνικά φορτισμένες, το άλλοθι για να διανθιστεί η είδηση με πατριωτικούς συναισθηματισμούς μπορεί εύκολα να βρεθεί. Πατριωτισμός δεν είναι όμως αυτο. Πατριωτισμός στη δημοσιογραφία είναι να μεταφέρεις την είδηση για την χώρα σου σε ένα από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, όπως ακριβώς είναι και όχι όπως, δυστυχώς, θα θέλαμε ή θα ευχόμασταν να είναι”.


ΣΚΑΙ