Οι επαναστάτες του διαδικτύου

του Σπύρου Σταματόπουλου, Σχη ε.α.

Είναι νέοι, πάνω κάτω, ωραίοι, πιθανόν, αν κρίνουμε από τις φωτογραφίες τους στο φέις μπουκ, ικανοί, κι’ αυτό πιθανόν, αν κρίνουμε από αυτά που λένε, και ορεξάτοι για μεγάλα…λόγια, τουλάχιστον σε πρώτη φάση.

Και η δεύτερη φάση; των έργων; αυτή θα περιμένει, μέχρι να “κάνει ο πρώτος την αρχή”, όπως λένε και αυτοί “εμ, πώς; μόνος/η θα βγω; όχι ότι έχω πρόβλημα αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, και τι θα καταφέρω; ενώ αν βγούμε πολλοί μαζί, μια ανθρωποθάλασσα για παράδειγμα, άντε και ένα Ιόνιο πέλαγος, θα τους κάνουμε να φοβηθούν, να δουν τη δύναμή μας”.

Και μπλα, μπλα, μπλα, μπλα…

Το παραμύθι συνεχίζεται, όσο υπάρχουν, τουλάχιστον χρήματα για μια σύνδεση στο ίντερνετ, για να είμαστε on line και σε επαφή με τον παλμό του κόσμου, διαδικτυακά πάντα.

Και έξω; Έξω από το διαδίκτυο, δυστυχώς, δε συναντά κανείς το ίδιο πάθος, παρόμοιας σύστασης επαναστατική ορμή και την επίλυση των αρχέγονων ελληνικών αξιών στο έπακρο “αυτοθυσία”, “αγώνας μέχρι εσχάτων”, “η ταν ή επί τας”΄, κλπ, κλπ, κλπ.

Πας λ.χ. να πληρώσεις το ρεύμα και στην ουρά για τα ταμεία, το μάτι μοιραία πέφτει πάλι στο ποσό και το αίμα ανεβαίνει με γοργούς ρυθμούς στο κεφάλι, αναπόδραστα αντιδράς με βλασφημίες και αναθεματισμούς, και κανείς από τους παρευρισκομένους κακομοίρηδες με το λογαριασμό στο χέρι και την αδειασμένη τσέπη δεν συνηγορεί.

Παραιτημένοι, ηττημένοι πριν καν δώσουν τη μάχη, παρατημένοι, αφημένοι, οι ώμοι κυρτωμένοι και το στόμα σταφιδιασμένο δείχνει ότι έχει ξεχάσει να χαμογελάει.

Μουρμουρίζουν ότι το σύστημα τους ταΐζει συστηματικά και έντεχνα, εδώ και σαράντα χρόνια, τουλάχιστον, ψελλίζουν κάτι για “ευρώ”, “χρέος”, “δανειστές”, και φοβισμένοι αναμασούν την άνοστη πλην απαραίτητη καραμέλα που έχει πια κολλήσει στη μασέλα, “αν βγούμε απ’ το ευρώ θα πληρώνουμε το γάλα 700 δραχμές”. Γιατί τώρα, με το ευρώ, πόσο νομίζεις ότι το πληρώνεις; χα,χα.

Παρατηρούμε λοιπόν, το φαινόμενο μιας νέας τάξης επαναστατών, αυτής των “επαναστατών του διαδικτύου”, ή αν θέλετε “του πληκτρολογίου”.

Ανάμεσα στα likes και τα Comments, ξεσπαθώνουν την οργή τους, χτυπώντας δυνατά τα πλήκτρα, δίνοντας μια έγκυρη γνώμη στα πηγαδάκια των γκρουπς για το τι μέλλει γενέσθαι στα moneyeurogroups, ξεγελάνε την απόγνωσή τους, με κατηγορητήρια και εικονικά δικαστήρια βαυκαλίζουν την πείνα τους για απονομή δικαιοσύνης, και στο ενδιάμεσο ζουν τον καθημερινό ξεπεσμό και ευτελισμό του έθνους τους.

Ε, ναι, λοιπόν, ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομα τους, Μην Μπορώντας ν’ Αντιδράσουν. Όχι γιατί είναι ανίκανοι, όχι γιατί είναι χαζοί, όχι γιατί τους λείπει, ενδεχομένως, το θάρρος, η πίστη ή το τσαγανό, αλλά γιατί πολύ απλά δεν μπορούν.

ΤΩΡΑ. Βρισκόμαστε στην αρχή ακόμη αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί η Εποχή του Αίσχους, μετά την Εποχή των Κατακλυσμών, την Εποχή των Αρχαίων Πολιτισμών, την Εποχή των Ανακατατάξεων, την Εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων, κλπ.

Μόλις ξεκίνησε ο Αρμαγεδδών που απειλεί, στα σοβαρά, να καταστρέψει κάθε κύτταρο της ανθρώπινης κοινωνίας, όπως οικοδομήθηκε τα τελευταία 5.000 χρόνια τουλάχιστον, ο Αρμαγεδδών που στο όνομα του χρήματος, του κέρδους και της εξουσίας έχει αρχίσει να εξαλείφει με συνοπτικές διαδικασίες το οικοδόμημα της κοινωνικής συμβίωσης, καταργώντας κράτη, έθνη, νόμους, σχέσεις, συμβάσεις και ούτω καθεξής.

Είναι πολύ βίαιος ο Αρμαγεδδών και φυσικό είναι να μη γνωρίζουμε ακόμη τον κρίσιμο τρόπο αντίδρασης για την επιβίωσή μας πλέον, μέχρι τώρα δεν αντιδρούμε, αντανακλαστικές κινήσεις κάνουμε, τρώμε κλωτσιά και πονάμε και λιγάκι τσιρίζουμε μέχρι να έρθει η επόμενη κλωτσιά που θα πονέσει περισσότερο.

Και, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι έμπειροι βασανιστές, και υπάρχουν αρκετοί, μετά τη δέκατη κλωτσιά σταματάς να φωνάζεις, μετά τη σπασμένη μύτη, τα ραγισμένα πλευρά και το διαρρηγμένο στομάχι, ενώ το αίμα λεκιάζει τα ρούχα σου και σκεπάζει τ’ αναφιλητά σου, σταματάς να φωνάζεις και απλά περιμένεις τη λύτρωση, το τέλος δηλαδή.

Οι επαναστάτες του διαδικτύου τα γνωρίζουν όλα αυτά, και κυρίως τον κίνδυνο της μη έγκαιρης αντίδρασης;

Η Ισλανδία αντέδρασε ευθύς εξ αρχής, ως πρώτο υποψήφιο πειραματόζωο (διόλου τυχαίο που επιλέχθηκε η χώρα των πάγων, όπου οι άνθρωποι είναι λιγότεροι απ’ τις αρκούδες, ως υποψήφιο θύμα της τραπεζοκρατίας, μακρινή πολύ και στη σκοτεινή και λίγο αθέατη ζώνη, λόγω γειτνίασης με το βόρειο πόλο, θα μπορούσαν να πειραματιστούν άνετα μαζί της οι όποιοι κάποιοι για να δώσουν και το “καλό παράδειγμα” στους υπόλοιπους, αλλά τους χάλασε τη μαγιονέζα).

Η Ελλάδα όμως; Η Ελλάδα υπήρξε έξοχο πειραματόζωο και συμπεριφέρθηκε ακριβώς όπως έπρεπε, χάρη και στους “συνεργάτες”, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Χρειαζόμαστε άλλοθι και δικαιολογίες, για να νοιώθουμε καλύτερα, όταν μέσα μας το κενό γίνεται όλο και μεγαλύτερο και έξω μας τα άδεια μάτια των πεινασμένων παιδιών τσακίζουν την ψυχή μας, και οι επαναστάτες του διαδικτύου το ξέρουμε καλά, πως πληκτρολογώντας ηχηρά θα μπορέσουμε κι εμείς να πούμε, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα πριν το τέλος, πως “προσπάθησα, φώναξα, μίλησα, παρακίνησα, εμψύχωσα, μάλωσα, κατηγόρησα, δίκασα, τιμώρησα, αλλά…οι φωνές μας, βουβές κατά τα άλλα, όσο κι αν ενώθηκαν σε ένα εικονικό χωρόχρονο να σπάσουν τα δεσμά της καμουφλαρισμένης τυραννίας δεν κατάφεραν”.

Γιατί δεν είχε καμουφλαριστεί μόνο η τυραννία αλλά και η… σωτηρία.

akis2010.net

αἰέν ἀριστεύειν

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot