“Η κατσίκα του γείτονα” , μια ιστορία κοινωνικού αυτοματισμού…

Αυτό το άρθρο με βασάνισε πολύ καθώς αλλιώς το είχα ξεκινήσει κι αλλιώς τελικά το ξαναγράφω εξ αφορμής μιας όμορφης και ουσιαστικής συζήτησης που είχα με μερικούς καλούς φίλους και συνοδοιπόρους.
Η βάση των σκέψεων μου για αυτό το άρθρο είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός στον οποίο επενδύουν συστηματικά οι κυβερνώντες προκειμένου να στρέφουν την μία κοινωνική – εργασιακή ομάδα , απέναντι στην άλλη.
Ιδιωτικοί υπάλληλοι εναντίων Δημοσίων , Μικρομαγαζάτορες εναντίων Πολυκαταστημάτων , Άνεργοι εναντίων εργαζομένων και λίστα δεν έχει τέλος.
Το παιχνιδάκι απλό , παλαιό , έξυπνο κι αποτελεσματικό…
Η κατσίκα του γείτονα κατά το περίφημο ανέκδοτο , γίνεται αντικείμενο πόθου , φθόνου και κοινωνικού διαχωρισμού.
Σύμφωνα με το ανέκδοτο ,
“Ήταν δυο γείτονες σ’ ένα χωριό.
Ο ένας απ’ αυτούς λοιπόν όλο παραπονιόταν στον Θεό επειδή ο γείτονας του είχε κατσίκα ενώ αυτός δεν είχε. Και όσο έβλεπε τον γείτονα του να χαίρεται με την κατσίκα του, τόσο και θύμωνε και ζήλευε περισσότερο.
Εμφανίζεται λοιπόν κάποια στιγμή ο Θεός και του λέει…
- Έλα Τάκη μου, πες μου τέκνο μου κι εσύ τι θέλεις. Ότι ευχή έχεις θα σου την εκπληρώσω. Θέλεις κατσίκα, θέλεις πρόβατα, θέλεις χωράφια, τι θέλεις;
Και απαντά ο Τάκης:
- Θέλω να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα μου.”
Σε μια κοινωνία που τα πάντα καταρρέουν ραγδαία , οι κατσίκες γίνονται ολοένα και λιγότερες και οι μη έχοντες κατσίκα αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο , οξύνοντας τις κοινωνικές αντιθέσεις.
Αν μέχρι εχτές όλοι λίγο πολύ είχαμε την δική μας κατσίκα και απλά βλέπαμε ότι του γείτονα ήταν πιο όμορφη και έβγαζε περισσότερο γάλα , τώρα οι περισσότεροι έχουμε χάσει την δική μας κατσίκα και δεν υπάρχει στον ορίζοντα η πιθανότητα να την ξαναποκτήσουμε. Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με το γεγονός ότι την όμορφη κατσίκα του γείτονα καλούμαστε να συνεισφέρουμε στα έξοδα διατροφής της.
Θα πει κανείς “κάτσε ρε φίλε , από που κι ως που καλούμαστε να συνεισφέρουμε στην διατροφή της κατσίκας τους άλλου?”.
Μα απ τους φόρους μας , είναι η απάντηση.
Είτε έχεις κατσίκα (για να το ξεκαθαρίσουμε , όπου κατσίκα σημαίνει κατ αρχήν δουλειά και κατ επέκταση καλό μισθό , σπίτι κλπ , με λίγα λόγια την ζωή μας) , είτε όχι καλείσαι να πληρώσεις φόρους και άρα θέλεις δεν θέλεις συντηρείς και την κατσίκα του άλλου.
Στην πραγματικότητα ζούμε σε ένα καθεστώς που όλοι συνεισφέρουμε στον κοινό κουμπαρά , άσχετα με την ύπαρξη η μη κατσίκα και χωρίς να να εξετάζουμε την ποιότητα και το είδος της κατσίκας που τυχόν έχουμε στην κατοχή μας.
Αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια τον ένα απέναντι στον άλλο.
Γιατί ο δημόσιος υπάλληλος έχει κατσίκα παχουλή και καλοταϊσμένη βρέξει χιονίσει , ενώ ο ιδιωτικός θα πρέπει να τραβήξει τα πάνδεινα για να την κρατήσει ζωντανή?
Γιατί ο υπάλληλος της βουλής να έχει κατσίκα που βγάζει γάλα όσο δέκα αγελάδες , ενώ ο υπάλληλος του δήμου που μαζεύει τα σκουπίδια έχει κατσίκα που βγάζει δεν βγάζει δυό κουβάδες γάλα?
Κάπως έτσι καταλήξαμε στο γεγονός του να θέλουμε αφού εμείς δεν έχουμε κατσίκα , να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα.
Το θέμα είναι ότι ακόμα και τώρα που οι κατσίκες ψοφάνε η μια πίσω απ την άλλη και μας έχει κόψει η λόρδα , κανείς δεν μπαίνει στην διαδικασία να σκεφτεί και να απαιτήσει δικαιότερη διανομή στα έξοδα και στις κατσίκες.
Έχεις κατσίκα όμορφη και τροφαντή κύριε? Μεγειά σου με χαρά σου. Θα συνεισφέρεις περισσότερο στον κοινό κουμπαρά ώστε να πιουνε γάλα κι αυτοί που δεν έχουν.
Δεν έχεις κατσίκα? Κανέναν πρόβλημα δεν θα συνεισφέρεις τίποτα και θα λάβεις και γάλα για να παραμείνεις ζωντανός μέχρι να βρεθεί κατσίκα και για σένα.
Αυτό είναι το ζητούμενο και όχι το να μείνουμε όλοι χωρίς κατσίκες.
Σκεφτείτε και βομβαρδίστε το θέμα με απαντήσεις και σκέψεις σε όλες τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης που θα αναρτηθεί.
Απ τον διάλογο που θα έχουμε , θα φροντίσω να επανέλθω με το “Κατσίκα του γείτονα 2″

Λόγιος Ερμής

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post