Τρελό διπλωματικό «πόκερ» ΗΠΑ-Ρωσίας: Ποιος θα νικήσει;

Σε ένα διπλωματικό «σταυρόλεξο» για δυνατούς λύτες εξελίσσεται η συριακή κρίση, με τις ΗΠΑ την Ρωσία και την Συρία να έχουν επιδοθεί σε ένα βαλς περίτεχνων πολιτικών κινήσεων το οποίο και δικαιολογεί προς το παρόν την ανάλυση του «defence-point.gr» όπως παρουσιάστηκε σε προηγούμενη ανάρτησή του.

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

Πέραν όμως της «υψηλής διπλωματίας» στην οποία έχουν επιδοθεί και οι δύο πλευρές, η κάθε μία και για λόγους ουσίας και για λόγους εντυπώσεων, αλλά και η Δαμασκός, αφού το ζητούμενο είναι η επιβίωση του καθεστώτος, θα πρέπει να σημειωθούν δύο ακόμη παρατηρήσεις, καθώς ίσως και να εξηγούν το τι ακριβώς βιώνουμε τις τελευταίες ώρες αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα.

Πρώτον, οι δυνάμεις στην περιοχή συνεχίζουν να συγκεντρώνονται με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της – συνήθως σταδιακής – αποκλιμάκωσης της κρίσης (η καλή περίπτωση) η κάθε πλευρά να έχει μία πλειάδα «εργαλείων» να αποσύρει, ή και να πιέσει αν απαιτηθεί προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Καλό θα ήταν επίσης να κατανοήσουμε ότι από ένα σημείο και μετά, το «παιχνίδι» παίζεται αποκλειστικά μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Μόσχας, με τις δύο άμεσα αντιμαχόμενες πλευρές να λάβουν έναν ρόλο κομπάρσου στις εξελίξεις. Ήδη, οι αντικαθεστωτικοί εκλιπαρούν τις ΗΠΑ να μην κάνουν πίσω και ο Άσαντ προβαίνει σε επιδείξεις διαλλακτικότητας και ευελιξίας…

Στο ενδιάμεσο όμως, η συγκέντρωση ισχύος αλλά και έντασης και νεύρων στη περιοχή εμπεριέχει εγγενώς και τον άμεσο κίνδυνο «ατυχήματος» ή ακόμη και προβοκάτσιας, που θα ξεκινήσει κάτι το οποίο θα απευχόμασταν με όλη τη δύναμη του νου και της ψυχής μας… Ας φανταστεί για παράδειγμα κάποιος το τι θα συνέβαινε εάν τη νύχτα των Ιμίων με τη συγκέντρωση δυνάμεων στην περιοχή (ακόμα και εάν δεχτούμε τη θεωρία ότι η κρίση ήταν απολύτως «τεχνητή» και «ελεγχόμενη») κάποιος τοπικός διοικητής, πολύ απλά πατούσε τη σκανδάλη.



Δεύτερον, το διπλωματικό παιχνίδι μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας παίζεται στον συγκεκριμένο ρυθμό όχι μόνο σήμερα μετά τις επίμαχες δηλώσεις Κέρι και Λαβρόφ, αλλά τουλάχιστον εδώ και κάποιες ημέρες, από την σύνοδο των G-20 όπου συνέβη το εξής… χαριτωμένο:

H αρχική θέση των ΗΠΑ ήταν ότι θα χτυπήσει τα χημικά – ΚΑΙ ΜΟΝΟ – του Άσαντ έτσι ώστε να του στερήσει τη δυνατότητα να τα ξαναχρησιμοποιήσει. Στη συγκεκριμένη θέση, η… αντίθεση της Μόσχας εστιαζόταν στην άποψη ότι ο Άσαντ δεν ήταν αυτός που χρησιμοποίησε χημικά (επικαλούνταν και στοιχεία), άρα κάθε αμερικανική κίνηση θα ήταν εξ ορισμού απολύτως λανθασμένη και επικίνδυνη, με αποτέλεσμα η Ρωσία να έχει κάθε δικαίωμα να αντιδράσει.

Όμως, αυτή η αμερικανική στάση σταδιακά έλαβε πιο ακραία μορφή, αφού η κυβέρνηση Ομπάμα για μία σειρά λόγων που άπτονται των εσωτερικών ισορροπιών του συστήματος εξουσίας της Ουάσιγκτον, άρχισε να υποστηρίζει ότι το φάσμα των στόχων θα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτή ενός απλού χτυπήματος στα χημικά της Δαμασκού. Στη νέα αυτή θέση της Ουάσιγκτον που εμφανώς κλιμάκωνε, η Μόσχα διά του προέδρου Πούτιν άφησε να εννοηθεί ότι θα δεχόταν μία επίθεση ΜΟΝΟ κατά των χημικών του Άσαντ, υπό την προϋπόθεση πως θα αποδειχτεί ότι όντως τα χρησιμοποίησε κατά των πολιτών του.

Είναι φανερό, ότι μόλις η Ουάσιγκτον μετακινήθηκε από την αρχική της θέση σε μία πιο «ακραία», η Μόσχα με διαφορά… λεπτών μετακινήθηκε από τη δική της ακραία θέση σε μία πιο «διαλλακτική». Ακριβώς το ίδιο, ενδεχομένως, συνέβη και σήμερα, όπου η Μόσχα φαίνεται να εκμεταλλεύεται αστραπιαία, μία έστω «ρητορική πιρουέτα» των ΗΠΑ, με σκοπό για ακόμα μία φορά να δείξει το «διαλλακτικό» και φιλειρηνικό της πρόσωπο αναφορικά με το θέμα (εκτός κι αν οι πρωταγωνιστές ήταν… ακροβολισμένοι και κάτι περίμεναν). Στην κίνηση δε αυτή, η Δαμασκός φαίνεται να ανταποκρίνεται επίσης αστραπιαία και με αξιοσημείωτη ζέση σε μία προσπάθεια να «πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά», ή να φανείαπλά ότι το κάνει.

Το αποτέλεσμα είναι οι ΗΠΑ να βρεθούν στη θέση είτε να υποχρεωθούν να δεχτούν αυτή την «απρόσμενη» ευκαιρία (κι αυτό θα μπορούσε να είναι σκηνοθετημένο, για να δικαιολογηθούν στους αντικαθεστωτικούς που ήδη διαμαρτύρονται), ή να τοποθετηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε η Δαμασκός να μην έχει άλλη επιλογή από να απορρίψει τις προτάσεις. Ότι τελικά συμβεί, θα έχει τη δική του σημασία.

Είναι προφανές ότι αυτή τη στιγμή βιώνουμε μία τεράστια «διπλωματική χορογραφία» η οποία είτε από λάθος είτε επίτηδες, φανερώνει τα αντανακλαστικά της Μόσχας η οποία προσπαθεί στη χειρότερη περίπτωση να εκθέσει διπλωματικά την Ουάσιγκτον και να φανεί η ίδια «διαλλακτική» και με συμβιβαστική διάθεση. Στην καλύτερη περίπτωση, ευελπιστεί να δώσει στις ΗΠΑ μία ευκαιρία, τουλάχιστον στους εκεί αντιπάλους της επέμβασης, ώστε να πιαστούν από τον συγκεκριμένο «παράθυρο ευκαιρίας» και να αποτρέψουν μία επίθεση η οποία θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην περιοχή του υδάτινου άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος.

Οι εξελίξεις αναμένονται με ενδιαφέρον, για την ώρα τα «μπαλέτα Μπολσόι» ωχριούν μπροστά σε αυτό που παίζεται μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον.

defence-point

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post