Δύο τόσο αντίθετοι μεταξύ τους μεγάλοι στοχαστές δημιουργούν οπωσδήποτε εκπληκτικό φωτοστέφανο, για το αντικείμενο του κοινού θαυμασμού τους προς το οποίο στρέφονται για πολλά χρόνια και όσοι εκ των οπαδών του διαλεκτικού υλισμού, δεν θέλησαν να περιφράξουν εαυτούς στους αφορισμούς του Κάρολου Μάρξ ή στα αδιέξοδα των αντιθέσεων του Εγέλου.
Είναι ίσως η σημασία που έχει προσλάβει στη συνείδηση του σύγχρονου κόσμου ο πόλεμος. Δεν μας εγκατέλειψε ποτέ επί της ουσίας, ανεξάρτητα αν οι πολεμικές συγκρούσεις δεν βρίσκονται στο...κατώφλι της εστίας μας. Γι'αυτό ο πόλεμος κατέστη κυρίαρχος αρμός των σκέψεων μας.
Ο φόβος μας - διότι έχουμε συνείδηση τι σημαίνει πόλεμος- τον θεοποιεί. Ενα από τα στοιχεία του Θεού με τη γενική, τη φιλοσοφική του έννοια δεν είναι και ο φόβος του ανθρώπου; Η "πολεμολογία" δεν είναι ένα μεγάλο τμήμα της Κοινωνιολογίας; Οχι πλέον ως έρευνα της φυσικής κατάστασης, αλλά ως αποτέλεσμα της προσπάθειας να ξεπεραστεί η φυσική αυτή κατάσταση με την οργάνωση, που δίδαξαν ο Κάντ, ο Χόμπς και ο Λόκε. Και τι άλλο είναι οι προσπάθειες της ένωσης των λαών, της κήρυξης του "πολέμου εκτός νόμου" και παλαιότερα οι σοσιαλιστικές διεθνείς, παρά ένας "απέλπις αγών" , για τη σταθεροποίηση του πολέμου;
Αλλά αν μπορεί να γίνει σταθεροποίηση του πολέμου, μπορεί να αγνοηθεί η βία που πολλές φορές αυτή είναι και μοναχή της παράγοντας της ιστορίας; Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έκανε το σημερινό κόσμο. Πως μπορούμε να ζυγίσουμε τον κόσμο αυτόν, χωρίς να έχουμε υπόψη την καταγωγή του που σφραγίζει τη μέχρι σήμερα εξέλιξή του και το μέλλον του;
Ο πόλεμος είναι συντελεστής της ιστορική εξέλιξης, διότι δημιουργεί καταστάσεις βάσει των οποίων θεμελιώνονται νέες προοπτικές στη ζωή των λαών. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με την εξέγερση των πολιτών ενάντια μιας αυταρχικής και "εργαζόμενης"εναντίον του κοινωνικού συνόλου κυβέρνησης.
Ο πόλεμος εξάλλου αποδεσμεύει ιδεολογικά συμπλέγματα που αποκτούν βαθμηδόν τέτοια δύναμη, ώστε να γράφουν με εντελώς άλλο τρόπο την ιστορία. Και οι ιδέες κυβερνούν τον κόσμο, υπό την έννοια ότι έχουν μέσα τους πολύ μεγαλύτερο δυναμισμό παρά η απλή ισχύς. Την άνθηση δε και την παντοδυναμία των ιδεών ξεκινά πολλές φορές, αμέσως ή εμμέσως ή κατ' απώτερον αντίκτυπον, ο πόλεμος.
Ενα βλέμμα στην ιστορία πείθει περί αυτού. Υπάρχει βέβαια και ο εμπειρισμός, η επεισοδιακή αντιμετώπιση της κατάστασης.Είναι πολλάκις εκείνη που εξηγεί την πολιτική των ισχυρών. Είναι όμως μόνο εμπειρισμός στο βάθος; Υπάρχουν "σταθερές πάγιες" στη διεθνή ζωή; Δηλαδή,η πολιτική των κρατών εκείνων που μπορούν αμέσως και προγραμματικώς να επηρεάσουν τις διεθνείς εξελίξεις , είναι δυνατόν να χαραχθεί παγίως και για πολλά χρόνια;
Διότι μεταξύ των κρατών σήμερα, όπως και πάντοτε, υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να επηρεάζουν μονίμως τη διεθνή κατάσταση εγγυώμενες μια ορισμένη, καλή ή κακή, τάξη πραγμάτων.
Στη σύγχρονη εποχή, την εποχή των μεγάλων ενοτήτων, οι ηγέτες του σημερινού κόσμου μοιραίως θα συνθέσουν την ιδεολογία με τη δύναμη. Συγχρόνως όμως πρέπει να αναγνωρίσουν, ότι μόνη η δύναμη δεν είναι αρκετή. Η δύναμη, καθ' εαυτήν, έχει μόνο βραχύβιο παρόν. Η πολιτική των ενεργών δυνάμεων είναι κατ' ανάγκην εμπειρική. Οταν όμως στηρίζεται μόνο στη δύναμη ο εμπειρισμός, έχει ως μόνο όριο τη ικανότητα των φορέων του και την τύχη.
Αλλά η δύναμη δεν αρκεί πλέον ως όπλο άσκησης της διεθνούς πολιτικής.Συνεπώς και ο εμπειρισμός δεν μπορεί να κινείται παρά σε ορισμένα πλαίσια. Και τα πλαίσια αυτά είναι ιδεολογικά.
Αναλόγως δε προς την ποιότητα των ιδεολογικώς πλαισίων, ο εμπειρισμός καθίσταται ευκινότερος ή δυσκινότερος. Η ισορρόπηση μεταξύ ιδανικού, δύναμης και εμπειρίας, πρέπει να στηρίζεται σε σύνθεση και όχι σε επιλογή. Πραγματικός εμπειρισμός είναι εκείνος που στραγγαλίζει την ιδέα για τις ανάγκες της στιγμής!..
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.