Το σκυθρωπό έθνος.

Γράφει ο Θάνος

Σήμερα το πρωί κοιτώντας γύρω και δίπλα μου στο μετρό έκανα μια θλιβερή διαπίστωση...

Εχουμε γίνει ένα σκυθρωπό έθνος.

Παντού μουτρωμένοι άνθρωποι.

Παντού θυμωμένοι, οργισμένοι και απελπισμένοι.

Ανθρωποι που δεν βλέπουν μέλλον ούτε για τους ίδιους ούτε και για τα παιδιά τους... ίσως ούτε και για τα παιδιά των παιδιών τους.

Οι ειδικοί λένε ότι η κατάθλιψη μας θερίζει.

Οι αυτοκτονίες βρίσκονται πλέον σε "σκανδιναβικά" επίπεδα...

Αυτό που ήθελαν να καταφέρουν από χρόνια οι εχθροί (τους ονομάζω απλά εχθρούς γιατί ο καθένας από εμάς μπορεί να βάλει ότι θεωρεί) της πατρίδας μας το κατάφεραν τελικά.

Διέλυσαν την ελληνική ιδιοσυγκρασία.

Ο Ελληνας ήταν ένας άνθρωπος γλεντζές. Ενας άνθρωπος έξω καρδιά που λέει κι ο λαός μας.

Ενας άνθρωπος πονόψυχος. Συναισθηματικός. Ενας άνθρωπος διαφορετικός από όλους τους άλλους...

Η αυτοκτονία υπήρχε μεν σε πολύ μικρότερο βαθμό αλλά είχε κίνητρα κυρίως ερωτικά, συναισθηματικά, που πήγαζαν από το εσωτερικό του ανθρώπου.

Σήμερα έχει σαν κίνητρο την απέλπισία και την κατάθλιψη που έχει προκαλέσει κάποιος άλλος σε εμάς...

Οι εχθροί προετοίμαζαν από χρόνια αυτή την κατάληξη και σήμερα τρίβουν τα χέρια τους.

Με συστηματικό τρόπο οδηγούσαν αργά αλλά σταθερά με έναν "ιστό αράχνης" που τον έπλεκαν βήμα βήμα τον λαό μας στον όλεθρο.

Ενταξη στην ΕΟΚ.  Σταδιακή διάλυση της βιομηχανίας. Ανοδος του διεφθαρμένου αλαζονικού συνδικαλισμού. Διάλυση της Παιδείας. Λαθρομετανάστευση. Ευρώ.

Και μετά άρχισαν τα μεγάλα σκάνδαλα...

Χρηματιστήριο, Siemens, Ολυμπιακοί αγώνες, Υποκλοπές, διαφθορά στο δημόσιο, μίζες, ρουσφέτια κ.α....

Κι όταν οι συνθήκες ωρίμασαν έστειλαν τον άνθρωπο που προετοίμαζαν από χρόνια.

Τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή.

Κι έτσι ήρθε το "βδέλυγμα της ερημώσεως". Κι έκανε αυτό για το οποίο τον προετοίμαζαν.

Εριξε την πατρίδα μας σε μια τεχνητή κρίση.

Φυσικά η πλειοψηφία του λαού μας έχει μια βασική ευθύνη...

Τον έφερε στην εξουσία όπως κι όλους τους προηγούμενους πιστεύοντας την ψεύτικη και δημαγωγική προεκλογική προπαγάνδα του....

Ετσι ξεκίνησε πριν από 3 χρόνια η ραγδαία μεταστροφή του εσωτερικού κι εξωτερικού κόσμου μας. Ετσι ξεκίνησε η ολέθρια αλλαγή της ζωής των Ελλήνων.

Και περάσαμε σε μια νέα φάση.

Το κράτος μετατρέπεται ραγδαία σε έναν άδικο κι ανθελληνικό θεσμό που συμπεριφέρεται πλέον στους πολίτες του με απαξίωση και περιφρόνηση και ταυτόχρονα τείνει στην αυτο κατάργησή του και στην μετατροπή του σε εκτελεστικό όργανο αποικιοκρατικού τύπου.

Οι διάδοχοι του αμερικανικού βδελύγματος βαδίζουν στα ίδια χνάρια της δημαγωγίας και του ολέθρου.

Με συντονισμένες κινήσεις μετατρέπουν τα πάντα γύρω τους σε ερείπια. Καλπάζουσα ανεργία, λουκέτα, φτώχια κι εξαθλίωση...

Τα παιδιά των Ελλήνων έγιναν φορολογική τιμωρία για τις οικογένειες!!!

Οι μισθοί και οι συντάξεις πέφτουν κι όλα γύρω μας ανεβαίνουν...

Τιμές βασικών προιόντων, καύσιμα, υπηρεσίες....

Αλλά κι όσα δεν ανεβαίνουν με την ραγδαία κάθοδο των εισοδημάτων φαντάζουν και είναι πλέον πανάκριβα...

Ομως όλα αυτά αφορούν κυρίως την εξωτερική ζωή των Ελλήνων όσο κι αν έχουν επιρροή και στην εσωτερική μας διάθεση.

Αυτό όμως που έχει την μεγαλύτερη αρνητική επίδραση στην ψυχολογία μας είναι τα βλέμματα των παιδιών μας...

Οι παπούδες βλέπουν τα μάτια των εγγονών τους, οι γονείς βλέπουν τα απορημένα βλέμματα των παιδιών τους όταν δεν υπάρχει ούτε ένα γεμάτο πιάτο στο τραπέζι.

Τι να πουν; Πως να δικαιολογηθούν;

Κάποιοι βλέπουν τα παιδιά τους να φεύγουν μετανάστες και με τρόμο διαπιστώνουν ότι θα ζήσουν καταστάσεις που βρίσκονταν στις μνήμες τους από τα χρόνια της νεανικής τους ζωής...

Αυτή η απελπισία είναι που οδηγεί στην κατάθλιψη και στις αυτοκτονίες....

Οι παπούδες μας έζησαν κι αυτοί καταστάσεις οικονομικά τραγικές. Πέρασαν, καταστροφές, κατοχή, εμφυλίους, χρεοκοπίες τα πάντα. Ομως δεν αυτοκτονούσαν, δεν ταλαιπωρούνταν από κατάθλιψη. Γιατί;

Για έναν πολύ απλό λόγο. Είχαν ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Και προπαντώς δεν είχε πληγεί η ελληνική ψυχοσύνθεσή τους.

Υπήρχε συμπόνοια. Αλληλεγγύη. Η γειτονιά ήταν στο πλευρό του κάθε μέλους της....

Κι αυτό ήταν κάτι παραπάνω από παρήγορο. Στήριζε την κοινωνία. Στήριζε την οικογένεια...

Και οι πολιτικοί όσο διεφθαρμένοι κι αν ήταν και τότε, όμως δειλά δειλά βελτίωναν την ζωή των Ελλήνων...

Κι αυτό ήταν ελπιδοφόρο...

Είναι σίγουρα παρήγορο όταν βλέπεις το παιδί σου να ζει καλύτερα από εσένα...

Σήμερα πιάνω πολύ συχνά τον εαυτό μου να λέει στον γιό μου "Εσύ δεν πρόλαβες να ζήσεις όσα ζήσαμε εμείς παιδί μου"... "Εμείς προλάβαμε και ζήσαμε έστω και λίγο καλύτερα από τους γονείς μας αλλά κυρίως ζήσαμε καλύτερα από εσένα...".

Και το παιδί καταλαβαίνει...

Οταν βλέπει την απελπισία στα μάτια των συμφοιτητών του. Οταν τους ακούει να λένε ότι πρέπει να φύγουν να γλυτώσουν. Οταν βλέπει τους γονείς του να ρημάζουν στην ανεργία... Ακόμα κι όταν βλέπει τις οικογενειακές φωτογραφίες μιας άλλης εποχής, καταλαβαίνει....

Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί ρωτούσα τον πατέρα μου "πως ζούσε αυτός όταν ήταν παιδί σε μια φτώχια πρωτόγνωρη"...

Προχθές (παπούς τωρα πιά) μου είπε ότι "δεν είχε κανένα παιχνίδι σαν παιδί"...

Κάποιος θείος του κάποτε του έφερε ένα αεροπλανάκι από το εξωτερικό και το φύλαγε σαν θησαυρό...

Τα ίδια και η μάνα μου...

"Δεν είχα ούτε μια κούκλα σαν παιδί" μου είπε...

Οι άνθρωποι πολύ απλά ενδιαφέρονταν μόνο για να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους....

Αυτό με τρόμαζε θεωρούσα ότι ήταν μια εποχή σκληρότητας και κοινωνικής αδικίας...

Ομως η απάντηση από τον πατέρα μου ήταν καταλυτική...

"Μεγαλώναμε με αγάπη κι ελπίδα"....

Αυτά είναι λοιπόν που λείπουν σήμερα....

Η αγάπη και η ελπίδα.

Αυτό κατάφεραν να πετύχουν οι εχθροί μας. Να "ψύξουν" την αγάπη του Ελληνα...

Και να καταστρέψουν την ελπίδα του....

Κάποιοι φίλοι μου λένε μην τα παραλές. Σήμερα τα παιδιά έχουν τα κινητά τους την τεχνολογία, το ίντερνετ. Εσύ τα είχες; Αρα ζούνε καλύτερα....

Λάθος. Η σύγκριση δεν είναι τεχνολογική. Η εξέλιξη της τεχνολογίας δεν έχει σχέση με την ψυχοσύνθεση και την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση...

Δεν έχει σχέση με την αγάπη και την ελπίδα...

Κινητά και ίντερνετ απολαμβάνουν ακόμα και οι λαθρομετανάστες που ζουν 30-30 σε τρώγλες βρώμας.... Γιατί δεν αυτοκτονούν; Γιατί ελπίζουν σε κάτι καλύτερο...

Η εικοσάχρονη κοπέλα που αυτοκτόνησε προχθές πέφτοντας από τον 6ο όροφο είχε κινητό και ίντερνετ αλλά πήδηξε στο κενό.... γιατί δεν είχε την αγάπη και την ελπίδα.

Αυτό που πρέπει να ξαναβρούμε.

Και να το περάσουμε στα παιδιά μας.

ΘΑΝΟΣ

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva nikolas blogspot