Εν αναμονή των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης σήμερα το απόγευμα, έχοντας ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής της, που αν μη τι άλλο "τόνωσαν" το αίσθημα της εθνικής αξιοπρέπειας, ανεξάρτητα των όποιων αναγκαίων ή μη υποχώρησεών της έναντι της αναλγησίας των δανειστών, η θεώρηση της ιστορικής συνέχειας και η "εκβολή"του παρελθόντος στο παρόν, μορφώνει την ευθύνη και την απόφαση μπροστά στο συγκεκριμένο ιστορικό παρόν και στο άτομο, που ζει εντός αυτού...
Στο σημείο αυτό, ορθώς παρατηρεί η φιλοσοφία της ζωής, ότι το άτομο δεν ωριμάζει μόνον με τη θεώρηση και βίωση των αντικειμενικών αξιών, αλλά και με την προσωπική συμβολή και συμμετοχή του "όλου"ανθρώπου του, του οποίου η βούληση, η ειδική θέληση και τα άλογα στοιχεία του είναι περισσότερο απαραίτητα από μια μονόπλευρη πολιτική ή πνευματική αγωγή.
Από εδώ και οι υπαγορεύσεις της φιλοσοφίας της Ζωής για τη ζωή, ιδιαίτερα μάλιστα, για τη σημερινή "ελληνική ζωή". Στη χώρα που γεννήθηκε η Φιλοσοφία και η Γλώσσα των θεών, στην "ανθρωπογεννήτρα" Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια η "ποιότητα" πέφτει ραγδαίως εν ονόματι πάντοτε της "προόδου", της 'σωτηρίας", της "δημοκρατίας" και των "μεταρρυθμίσεων".
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά κυρίως στα "μνημονιακά χρόνια" στην ελληνική κοινωνία, οι συσσωρευμένες πολιτικές,οικονομικές και κοινωνικές "δομήσεις" και "ανα-δομήσεις" της επέφεραν ριζικές αλλοιώσεις στη συμπεριφορά του νεοέλληνα, σε σημείο ώστε:
- Να μην υπάρχουν πλέον ηθικά ανασταλατικά στην πολιτική.
- Να αναχθεί οπαρασιτισμός σε ιδεολογία.
- Να ανοίξουν από το κράτος οι ασκοί της ευτέλειας.
- Να αμφισβητείται η ακεραιότητα και η επάρκεια της δικαιοσύνης.
- Να έχει παραλύσει ο τομέας της υγείας.
- Να έχουν καταπατηθεί βάναυσα τα εργασιακά δικαιώματα.
- Να αναρριχώνται οι επιτηδειότεροι δίκην "γυμνοσιάλαγκος".
- Να έχει σημάνει για την παιδεία η ώρα κάτω του μηδενός.
- Να παραπαίει η κοινωνία στο οικονομικό κενό.
- Να κινδυνεύει το Εθνος από την ευτελή δημοσιογραφία και την πλύση του
εγκεφάλου από τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης.
Αυτή ακριβώς η η διαπίστωση της ελληνικής πραγματικότητας,εκτός της άρδην αλλαγής των μέχρι σήμερα πολιτικών του ολέθρου, υποχρεώνει σε προσφυγή στη φιλοσοφία της ζωής, προς πορισμόν ορθού προσανατολισμού.
Πολλοί πιστεύουν ότι φιλσοφία σημαίνει φυγή από την πραγματικότητα. Και συχνά ο φιλοσοφικός λόγος λοιδωρείται και αντιμετωπίζεται ειρωνικά από τους "κεκράκτες" της βλακείας, Δεν είναι έτσι. Η φιλοσοφία εξασφαλίζει τη γνήσια επαφή με την πραγματικότητα. Με την αναζήτηση της αληθινής πραγματικότητας ο επιρρεπής στο φιλοσοφικό λόγο αναδεικνύεται σε προσωπικότητα, η οποία μπορεί να ρυθμίσει ορθώς όχι μόνον την προσωπική του ζωή, αλλά και τη διαβίωση, πολιτική και κοινωνική των συνανθρώπων του. Γι'αυτό οι διοικούντες, οι πολιτικοί πρέπει να είναι, κατά κάποιο τρόπο, και φιλόσοφοι...
Στη ζωή του ο άνθρωπος όσον κατακαίεται από τον έρωτα προς τη σοφία, προς τη γώση, τόσον κατατρύχεται από την αίσθηση της ελλείψεως. Είναι ά-πορος και πόρος. Ζει και κινείται μεταξύ πενίας και πλούτου.Μεταξύ σοφίας και αμάθειας, όπως παρατηρεί ο Πλάτων. Η ψυχή του "επορέγεται της ουσίας". Διψά για τη γνώση και προχωρεί, αν και γνωρίζει, ότι στην πορεία του αυτή τέρμα δεν υπάρχει.
Και κατά τον Κ. Παλαμά όσο γνωρίζει πιο πολύ, τόσο αγαπά πιο πλέρια. Οσο και πιο πολύ αγαπά, και πιο πολύ γνωρίζει!.."
Αυτό το γεγονός της προχωρήσεως "όλο και πιο πέρα", η ανικανοποίητη αυτή δίψα, είναι αισθητή στη συνείδηση κάθε ανθρώπου. Ε'ιναι ένα βίωμα "ατελεύτητου προχωρήσεως", που διαδραματίζεται στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Γι' αυτό τηρουμένων των αναλογιών, όλοι οι άνθρωποι είναι φιλόσοφοι!..
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Στο σημείο αυτό, ορθώς παρατηρεί η φιλοσοφία της ζωής, ότι το άτομο δεν ωριμάζει μόνον με τη θεώρηση και βίωση των αντικειμενικών αξιών, αλλά και με την προσωπική συμβολή και συμμετοχή του "όλου"ανθρώπου του, του οποίου η βούληση, η ειδική θέληση και τα άλογα στοιχεία του είναι περισσότερο απαραίτητα από μια μονόπλευρη πολιτική ή πνευματική αγωγή.
Από εδώ και οι υπαγορεύσεις της φιλοσοφίας της Ζωής για τη ζωή, ιδιαίτερα μάλιστα, για τη σημερινή "ελληνική ζωή". Στη χώρα που γεννήθηκε η Φιλοσοφία και η Γλώσσα των θεών, στην "ανθρωπογεννήτρα" Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια η "ποιότητα" πέφτει ραγδαίως εν ονόματι πάντοτε της "προόδου", της 'σωτηρίας", της "δημοκρατίας" και των "μεταρρυθμίσεων".
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά κυρίως στα "μνημονιακά χρόνια" στην ελληνική κοινωνία, οι συσσωρευμένες πολιτικές,οικονομικές και κοινωνικές "δομήσεις" και "ανα-δομήσεις" της επέφεραν ριζικές αλλοιώσεις στη συμπεριφορά του νεοέλληνα, σε σημείο ώστε:
- Να μην υπάρχουν πλέον ηθικά ανασταλατικά στην πολιτική.
- Να αναχθεί οπαρασιτισμός σε ιδεολογία.
- Να ανοίξουν από το κράτος οι ασκοί της ευτέλειας.
- Να αμφισβητείται η ακεραιότητα και η επάρκεια της δικαιοσύνης.
- Να έχει παραλύσει ο τομέας της υγείας.
- Να έχουν καταπατηθεί βάναυσα τα εργασιακά δικαιώματα.
- Να αναρριχώνται οι επιτηδειότεροι δίκην "γυμνοσιάλαγκος".
- Να έχει σημάνει για την παιδεία η ώρα κάτω του μηδενός.
- Να παραπαίει η κοινωνία στο οικονομικό κενό.
- Να κινδυνεύει το Εθνος από την ευτελή δημοσιογραφία και την πλύση του
εγκεφάλου από τα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης.
Αυτή ακριβώς η η διαπίστωση της ελληνικής πραγματικότητας,εκτός της άρδην αλλαγής των μέχρι σήμερα πολιτικών του ολέθρου, υποχρεώνει σε προσφυγή στη φιλοσοφία της ζωής, προς πορισμόν ορθού προσανατολισμού.
Πολλοί πιστεύουν ότι φιλσοφία σημαίνει φυγή από την πραγματικότητα. Και συχνά ο φιλοσοφικός λόγος λοιδωρείται και αντιμετωπίζεται ειρωνικά από τους "κεκράκτες" της βλακείας, Δεν είναι έτσι. Η φιλοσοφία εξασφαλίζει τη γνήσια επαφή με την πραγματικότητα. Με την αναζήτηση της αληθινής πραγματικότητας ο επιρρεπής στο φιλοσοφικό λόγο αναδεικνύεται σε προσωπικότητα, η οποία μπορεί να ρυθμίσει ορθώς όχι μόνον την προσωπική του ζωή, αλλά και τη διαβίωση, πολιτική και κοινωνική των συνανθρώπων του. Γι'αυτό οι διοικούντες, οι πολιτικοί πρέπει να είναι, κατά κάποιο τρόπο, και φιλόσοφοι...
Στη ζωή του ο άνθρωπος όσον κατακαίεται από τον έρωτα προς τη σοφία, προς τη γώση, τόσον κατατρύχεται από την αίσθηση της ελλείψεως. Είναι ά-πορος και πόρος. Ζει και κινείται μεταξύ πενίας και πλούτου.Μεταξύ σοφίας και αμάθειας, όπως παρατηρεί ο Πλάτων. Η ψυχή του "επορέγεται της ουσίας". Διψά για τη γνώση και προχωρεί, αν και γνωρίζει, ότι στην πορεία του αυτή τέρμα δεν υπάρχει.
Και κατά τον Κ. Παλαμά όσο γνωρίζει πιο πολύ, τόσο αγαπά πιο πλέρια. Οσο και πιο πολύ αγαπά, και πιο πολύ γνωρίζει!.."
Αυτό το γεγονός της προχωρήσεως "όλο και πιο πέρα", η ανικανοποίητη αυτή δίψα, είναι αισθητή στη συνείδηση κάθε ανθρώπου. Ε'ιναι ένα βίωμα "ατελεύτητου προχωρήσεως", που διαδραματίζεται στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Γι' αυτό τηρουμένων των αναλογιών, όλοι οι άνθρωποι είναι φιλόσοφοι!..
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.