Διερωτώμαι πως ο ιδεαλισμός μας κάποτε τεχνουργούσε ή, αν θέλετε, απεκάλυπτε όχι το ανίδρωτα διαμορφωμένο από τους επιτήδειους "πρωτογενές πλεόνασμα", αλλά το πρωτογενές ζεύγμα που υπάρχει ανάμεσα στη συνείδησή μας και την ελευθερία.
Διερωτώμαι αν οι αντιστάσεις μας και οι αγώνες μας σε παρελθόντα χρόνο, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αθλήματα τραγικά μιας ρωμαλέας συνείδησης, που αναγνωρίζοντας τις δυσυπέρβλητες δυσκολίες των καιρών, το μεταφυσικό κενό της τότε εποχής, πάλευε και συνέθετε με υλικά μια σχεδία ικανή να σηκώσει και πάλι το έθνος και να το πάει πιο πέρα...
Δεν διερωτώμαι, ωστόσο, γιατί στον παρόντα χρόνο δεν πλέουμε .Εμείς δεν πλέουμε. Είμαστε πελαγωμένοι. Και τι να κάνουμε τώρα; Να κλαίμε τη μοίρα μας; Δεν υπάρχουν αποδέκτες των δακρύων μας. Να γελάσουμε; Και ποιος θα δώσει σημασία στο γέλιο μας; Το πολύ πολύ να μας πάρουν για ευχαριστημένους και να συνεχίσουν πιο έντονα να βαράνε το βιολί τους!
Οποιος λοιπόν στην Ελλάδα κλαίει ή γελάει, να ξέρει ότι δεν υπάρχουν αυτιά να τον ακούσουν...
Ενας συγγραφέας, μου διαφεύγει το όνομά του, στο έργο του "Η θάλασσα", δίνει την ψυχολογία των ναυαγών πάνω σε μια σωσίβια βάρκα, που το ρεύμα την πάει κατευθείαν στο Golf Stream. Εκεί δεν γλυτώνει κανείς. Ούτε υπάρχει ελπίδα να περάσει το καράβι. Ενας απελπισμένος αρπάζει μια ματσόλα και κοπανάει τη βάρκα να τη διαλύσει. να τελειώσει σκέφτηκε το μαρτύριο...
Ποιος θα "κοπανήσει" τη δική μας βάρκα;
Ετσι κι αλλιώς, πλοίο δεν έχουμε. Μέσα στη σωσίβια βάρκα στριμωγμένοι "γιορτάζουμε", ως φιλέορτος λαός, έτσι για να παίρνουμε κουράγιο. Γιορτάζουμε "εν ονόματι της δημοκρατίας" τη συστηματική παραβίαση του Συντάγματος από τους εκάστοτε κυβερνώντες, την απαξίωση των θεσμών και τη μιζέρια μας. Γιορτάζουμε την πλειοψηφία της Βουλής, ως γνήσιο απόγονο του σοφιστικού δόγματος "αδικούντα μη διδόναι δίκην", να υπερψηφίζει αβούλευτα την καταστροφή μας...
Γιορτάζουμε την εμμονή μας στη στρέβλωση της αλήθειας, τη θεοποίηση της πλάνης μας, την αυταπάτη μας. Γιορτάζουμε γιατί αν και ορώντες, δεν βλέπουμε τα επερχόμενα γεγονότα που θα μας συνθλίψουν, αλλά και χλευάζουμε ή χαρακτηρίζουμε γραφικούς τους ολίγιστους που αρθρώνουν άλλεα απόψεις ή μένουμε απαθείς.
Γιορτάζουμε τη "μαζοποιημένη κοινωνία", όπου το άτομο μετασχηματίζεται σε αγέλη, που σκέπτεται, συναισθάνεται και βούλεται ό,τι σκέπτεται, συναισθάνεται και βούλεται το κράτος του "τυράννου", που ανεδείχθη με "δημοκρατικές διαδικασίες". Γιορτάζουμε τη ψευδαίσθηση μας ότι ο "λαός είναι κυρίαρχος".
Δεν αντιλαμβανόμαστε την τυραννία των πολλών "απαίδευτων" επί των ολίγων "πεπαιδευμένων", της άβουλης, τυφλής και ενίοτε φανατισμένης πλειοψηφίας επί της ανυπεράσπιστης μειοψηφίας.
και "γιορτάζουμε"μέσα στη σωσίβια βάρκα.Και μας σβουρλίζει το κύμα. Και στο αυτοσχέδιο υπουργικό συμβούλιο της σωσίβιας βάρκας, ο πρωθυπουργός, γνήσιο τέκνο της υποτέλειας και του βολέματος όπως αποδείχθηκε, οραματίζεται τη μέλλουσα ζωή στο Golf Stram. Αυξάνει τη φορολογία, μειώνει τις συντάξεις των ναυαγών, το ασφαλιστικό δεν επιτρέπει ελπίδες για συντάξεις στο μέλλον και επαυξάνει την τιμή των αναγκαίων της διαδρομής.
Οσοι φτάσουν ζωντανοί το 2021, κατά τις εκτιμήσεις των "αποικιοκρατών", θα φάνε τα τρόφιμα των πεθαμένων. Το μεγάλο πλέον όραμα της φυλής!..
Πρέπει μάλλον να έχουμε πάθει μαζική παράκρουση. κάτι σαν "τρικυμία εν κρανίω". Γι'αυτό παρασυρόμαστε προς το Golf Stream. Ας μη ξεχνάμε ότι είμαστε περίπου 10 εκατ, Ελληνες. Μάλλον πάμε για πνίξιμο τα εννέα εκατομμύρια. Το ένα είναι ικανό να ξαναφτιάξει το έθνος. Το ένα εκατομμύριο το αποτελούν οι σοβαροί πολιτικοί, που δεν είναι στη Βουλή, οι σοβαροί επιχειρηματίες και επιστήμονες, άντε και κάποιοι σοβαροί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι. Ολοι αυτοί δεν ξεπερνούν τους 500...Και οι σοβαροί εργαζόμενοι τους 999.500!
Οι άλλοι είναι για πνίξιμο. Ανεγκέφαλοι, εύπιστοι, ασπάλακες,ασπόνδυλοι, μαζόχες της μαγκιάς και του όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω, της επιτηδευμένης συμπεριφοράς, της υποκρισίας και της θρασυδειλίας. Ενας άμορφος όχλος των ψευδαισθήσεων και των παραισθήσεων, με το δαυλό της αυθεντίας και πολυξερίας στο ένα χέρι και το χαλκό της υποταγής στο άλλο. Ενα πλήθος που εκτροχιάζεται σε φωνασκίες και ύβρεις, χωρίς όμως πράξεις!
Η παραπάνω καθ' υπερβολήν επισήμανση περί "πνιξίματος" των εννέα εκατομμυρίων, δεν ανήκει στον γράφοντα. καταγράφεται ως ανέκδοτη σκέψη με το χαρακτήρα του καυστικού χιούμορ, από τις κατ' ιδίαν συζητήσεις του "γέρου της δημοκρατίας", όπως αποκαλούσαν τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος "ευτύχησε" να έχει ως επίγονο τον απαίδευτο και αβέλτερο Γιωργάκη Παπανδρέου.
Μη με ρωτάτε ποιος φταίει. Βλέπω ό,τι βλέπετε κι εσείς. Βλέπουμε να έχει ανατεθεί η σωτηρία της χώρας στους καταστροφείς της. Είναι σαν να είχαμε αναθέσει σε μια συμμορία κλεφτών να φυλάει το σπίτι μας!
Τι δεν καταλαβαίνουμε; Οσοκι αν εκλαμβάνεται ως ακραία η ανεκδοτολογική επισήμανση του μακαρίτη Γεωργίου Παπανδρέου, θαρρώ ότι η σωσίβια βάρκα "Η Ελλάς" περιμένει την κατάλληλη στιγμή για την τελευταία σφυριά, που θα πνίξει τα εννέα εκατομμύρια Ελληνες. Και θα προσέθετα στο λογοπαίγνιο του "γέρου της δημοκρατίας", αν και δεν κατάλαβα ποτέ αυτό το προσωνύμιο που του απεδόθη, ότι σε τέτοιους "ναυαγούς" και το τρισάγιο πάει στράφι...
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.