Η ατυχία για τους εκάστοτε τυπικούς εκφραστές και ερμηνευτές της πολιτικής κοροιδίας, είναι ότι βρίσκονται πλέον σε θλιβερή αδυναμία να αντιληφθούν τον δυναμισμό της εποχής που διακλαδίζεται σε δύο ευκρινώς χωρισμένες κατευθύνσεις.
Η μια κατεύθυνση οδηγεί προς τον δυναμισμό της οργανωμένης κοινωνικής ομάδας, έστω κι αν ο κοινωνικός φόβος που ενσπείρεται από τους "κληροδόχους" της πολιτικής απάτης, παρουσιάζεται ως παράγοντας ανασταλτικός. Η άλλη κατεύθυνση οδηγεί προς τον δυναμισμό των εξωστρακισμένων από τη συμμετοχή τους στη ρύθμιση των πραγμάτων της πολιτικής και της κοινωνίας ατόμων, οι οποίοι και θα "απαντήσουν" στην αναμασημένη απορία των πολιτών για το "ποιος" ή "ποιοι' μπορούν να αναλάβουν ρόλο ενεργό στην πολιτική με όρους εθνικού προσανατολισμού...
Η πολιτική αποτελεσματικότητα έμεινε στατική ως θεωρία στα χέρια εκείνων που έχουν αναδεχθεί τον αχάριστο ρόλο να την "ταριχεύσουν" προς ίδιον όφελος. Και ο Ελληνας πολίτης έγινε το παθητικό όργανο των οικονομικών δυνάμεων και των ανομολόγητων συμφερόντων, το αντικείμενο ενός μοιρολατρικού ντετερμινισμού.
Και η αλήθεια είναι ότι ο πολίτης μπορεί να εκπληρώσει την πραγματική του αποστολή, όταν κατορθώσει να αντιληφθεί το νόημα της κοινωνίας για να τη μεταβάλλει. Και πως θα τη μεταβάλλει; Οταν η ανθρώπινη ενέργεια πλαισιωθεί μεν από την οικονομική και κοινωνική ζωή, αλλά και προσαρμοσθεί στο πνεύμα της γενικής της εξέλιξης...
Η θέση τούτη, που εκφράζει αξιωματικά την άποψη για το ρόλο του πολίτη και τη σημασία της προσωπικότητας στο πλαίσιο το κοινωνικό, ιδίως όταν οι μάσκες της πολιτικής κοροιδίας πέφτουν, δικαιώνει τη στάση του πολίτη απέναντι των δυνάμεων της ιστορίας. Είναι ο δαμαστής ή το θύμα τους;
Στο διχασμό τούτο, που δεν είναι διόλου διχασμός αν το άτομο κατορθώσει να αποκτήσει μια πυξίδα μέσα στο πέλαγος των πολιτικών αντιφάσεων, στηρίζεται η σημερινή πολιτική κοροιδία, η ιδεολογική απιστία των ανθρώπων, αλλά και οι ανερμάτιστες πολιτικές ή αυθαίρετες πρακτικές των κυβερνήσεων, απέναντι της κοινωνικής ελευθερίας και της ατομικής αξιοπρέπειας...
Οσοι έχουν τη δύναμη, όχι μόνο να βλέπουν καθαρά μα και να ασκούν κριτική δοκιμάζοντας τα γεγονότα στη λυδία λίθο των πράξεων και των επιτευγμάτων, έχουν προ πολλού φτάσει στο συμπέρασμα, ότι η τακτική των υποχωρήσεων και παραχωρήσεων, η τακτική του πολιτικού ψέματος, οδηγεί στην εκθεμελιωτική λογική της κοινωνίας.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.