Η αυταπάτη που ζουν σήμερα οι Ελληνες, δεν είναι παρά ένας πρόχειρος επίδεσμος των αισθήσεων που τρίβεται και φθείρεται κάθε μέρα στη βίαιη επαφή με τα καταλυτικά προβλήματα της κοινωνίας και της πολιτικής ανικανότητας.
Τα πολιτικά σχήματα,για να μην αναφερθώ στις ιδεολογίες που στον ελλαδικό χώρο έχουν "ξεφτίσει" ή "κουρελιαστεί" και που θα έπρεπε να τα συντηρούν, για να προικιστούν με διάρκεια και αποτελεσματικότητα, πρέπει να βρίσκουν τη δικαίωσή τους στη συνείδηση των πολιτών.
Οι πολιτισμοί και οι αξίες που εγκλείουν οι πολιτισμοί μπορούν να ασφαλιστούν μόνο με την ακούραστη αγρυπνία των πολιτών. Οχι με πολίτες εγκλωβισμένους σε πολιτικά διλήμματα, στη φοβία και στην αυταπάτη των προσδοκιών, που τόσο συστηματικά καλλιεργούν οι συγκροτούντες απόψεις με γνώμονα το κομματικό ή το προσωπικό συμφέρον...
Χρειάζονται μάτια άγρυπνα και καθαρά, που δεν τα θολώνει κανένα νέφος ελπίδας απατηλής. Χρειάζεται διάθεση αγωνιστική από εμπνοή και από πάθος κα πίστη, πίστη βαθύτατη προς την ηθικότητα του αγώνα. Με τούτα τα όπλα δίνονται οι κοινωνικές μάχες και σώζονται τα κλονιζόμενα οχυρά των κοινωνικών αξιών. Οχι με φοβίες και ανασφάλειες. Οχι περιμένοντας κάποιον πολιτικό Μεσσία, που δεν πρόκειται ποτέ να εμφανιστεί, αν δεν του δημιουργήσει η ίδια η κοινωνία τις προυποθέσεις για την εμφάνισή του.
Αποδεικνύεται ότι οι Ελληνες φοβούνται την αλήθεια και την ανατροπή. Απαίδευτοι στην πολιτική αγωγή. Προτιμούν να περιμένουν στην ουρά με την προσδοκία της αλλαγής των πραγμάτων ως εκ θαύματος, μέχρι να έρθει τελικά η σειρά τους και να καταπέσουν στην ανοικτή καταπακτή της κολάσεως.
Κι ας τους γέμισε η σύγχρονη πείρα με απογοήτευση και δυσπιστία και ανυπολόγιστη ταλαιπωρία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι για την περίπτωσή τους ισχύει η ρήση: "Δεν έχετε τίποτα να χάσετε εκτός από τα δεσμά σας". Δεν αντιλαμβάνονται στον μικρόκοσμό τους ότι έχει ακρωτηριαστεί η ελευθερία τους, γιατί για την εθνική αξιοπρέπεια, ούτε λόγος να γίνεται!
Και η έκπτωση της αξίας της ελευθερίας ή μάλλον η αδιαφορία προς την αξία της ελευθερίας, παραλύοντας την κριτική δύναμη του βουλητικού, άφησε την επιθυμία της αντίδρασης ανεξέλεγκτη και το περιεχόμενο της αντίδρασης ανεξέταστο.Και έχουμε την εκούσια παράδοση και μάλιστα ερήμην του νεοέλληνα στην πολιτική απάτη, την παθητική στάση στα συμβαίνοντα και μάλιστα ερήμην του.
Και υποκύπτει στον "πειρασμό" της υποτιθέμενης πολιτικής σταθερότητας και της πολιτικής συνεννόησης, που αποτελούν πάγια επικοινωνιακά επινοήματα των κομματικών εκτρωματικών απολήξεων.
Και υπάρχουν και οι άλλοι. Ολοι αυτοί που δεν πιστεύουν πια τίποτα στους καιρούς της απιστίας. Κι έτσι όλα κλονίζονται κι όλα γέρνουν μέσα στην καταπακτή της κολάσεως. Με τους πολλούς να παραδίδονται χωρίς να μετράνε τις συνέπειες της αιχμαλωσίας τους, αποδεχόμενοι τη νέα δουλεία τους αδιαμαρτύρητα, βρισκόμαστε μπροστά στο φάσμα όχι μόνο της οικονομικής κρίσης και του ευτελισμού διεθνώς της χώρας, αλλά και των δυσεπίλυτων εθνικών θεμάτων, που ήδη αρχίζουν να "αναθρώσκουν" με τρόπο επικίνδυνο.
Και για τους γνωρίζοντες, δυστυχώς με συνέπειες ολέθριες...
Δεν θέλω να εισχωρήσω στην άποψη ενός φίλου και συναδέλφου μου Αγγλου, ότι "οι Ελληνες έχουν εξοικειωθεί με την ιδέα της μιζέριας τους". Πως να αποδεχθώ την ιδέα της καταστροφικής μοίρας; Εκτιμώ ότι οι Ελληνες έχουμε ακόμη το δίλημμα της εκλογής. Αν δηλαδή θα κάνουμε ουρανό ή κόλαση τον κόσμο που ζούμε. Για εμάς και τις επερχόμενες γενιές. Και ο πολιτισμός είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει τη μοίρα που θα διαλέξουμε!
Η εκλογή τούτη είναι σαν μια άφευκτη επιταγή. Και πρόκειται για μια ανάγκη ηθικής εκλογής για το σύνολο της κοινωνίας. Πρέπει να εκλέξουμε τη ζωή ή τον κοινωνικό θάνατο. Και δεν χρειάζεται να σταθούμε στις λέξεις που σχηματοποιούν τις έννοιες.
Η ιστορική στιγμή διεκδικεί την παρουσία της βούλησης,την παρουσία του πνεύματος. Και πρέπει τέλος πάντων να αντιληφθούμε, ότι όσο κι αν οι διαδοχικές εκδορές των καιρών, των πολιτικών και θεωρητικών πραγμάτων, έχουν δημιουργήσει απογοητεύσεις, όσο κι αν οι πολιτικοί αλχημιστές σώρευσαν κοινωνικό πόνο, δεν μπορούμε να ζούμε με μυθοπλασίες!
Ο,τι μας χρειάζεται σήμερα είναι ένας καινούργιος μύθος. Ο μύθος του ελεύθερου Ελληνα. Ο παλιός έχει φθαρεί, έχει ξεφτίσει και έχει παραχωρήσει τη θέση του στο μύθο του δούλου. Και η έννοια της δουλείας δεν ήταν ποτέ ταυτισμένη με την ελληνική ψυχή!..
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.