Η ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ Η ΨΥΧΗ

Ο ψυχικός κόσμος είναι προιόν μεταβολισμού υπηρετώντας τη βούληση κάθε ύπαρξης. Η βούληση είναι το βέλος της φυσικής δύναμης που εδρεύει στον άνθρωπο με το καθήκον μιας εναγώνιας αναζήτησης, ξένης προς τη νοητική λειτουργία. Αυτή που οδήγησε τον άνθρωπο σε επιτεύγματα, όπως εκείνο που τον κατέστησε ικανό να πετάξει χωρίς φτερά ή στη διερεύνηση του διαστήματος και σε άλλα που προκαλούν το δισταγμό της λογικής ενέργειας.


Η πρακτική ζωή δίδει το επιτυχημένο αποτέλεσμα και οδηγεί στην εξιχνίαση του μηχανισμού, που αποτελεί το μυστήριο στη ζωή του ανθρώπου. Το πλέγμα της σκέψης και του εξωτερικού κόσμου είναι δύσκολο να προσεγγιστεί, γιατί είναι αντιστροφική αντανάκλαση της ύπαρξης προς τον εαυτό της, που αλλάζει και γίνεται άλλο.

Από την άμεση παρατήρηση διδάσκεται κανείς ότι ενώ ο μηχανισμός της σκέψης είναι αναλλοίωτος, η σκέψη και τα στοιχεία που την απαρτίζουν, αλλάζουν τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου, όσο και όλων των ανθρώπων κατά την πορεία των αιώνων. Η παραγωγή της σκέψης σημειώνεται κατά στρώματα που με θετική ή αρνητική συνδρομή δημιουργούν καινούργιες ιδέες, που καταργούν ή συμπληρώνουν τις προηγούμενες με τρόπο που ικανοποιούν την αλήθεια πληρέστερα.

Η δημιουργούμενη πείρα βοηθεί στην περαιτέρω συμπλήρωση της ατομικής ζωής,όπως και της ζωής της ανθρωπότητας. Η ανθρώπινη υπόσταση στηρίζεται και προχωρεί με σκέψεις που είτε οδηγούν, είτε εκ των υστέρων δικαιολογούν οιανδήποτε ενέργειά της. Στη διαδικασία αυτή, ακόμη και στην απλούστερη, υπάρχει ένα σχέδιο και μια κριτική έμφυτη που εμφανίζεται σε οποιαδήποτε κατάσταση, ακόμη και στην πρωτόγονη.

Η απώτερη ερμηνεία του κόσμου και των αντιδράσεων μας είναι συνδεδεμένη με την ποικιλία των λογισμών, που απαρτίζουν και το βασίλειο της φιλοσοφίας, που προφανώς αφορούν τη λειτουργία της σκέψης και όχι την παραγωγή, που γειτονεύει με τις γνώσεις της φυσιολογίας του εγκεφάλου.

Στην ευρύτερη κατάταξη των ιδεών με τη διαφορά της καταγωγής, της προέλευσης και της κατεύθυνσης που τελικά οδηγούσαν και οδηγούν σε αντίθετους δρόμους οργάνωσης και ερμηνείας της ανθρώπινης πίστης και της κοινωνίας, τίθεται ένα πρόβλημα βασικό που πρέπει να αναφέρεται στην παρουσία ή στην απουσία μιας όχι μόνον a priori ασυνείδητης για τον άνθρωπο πορείας ή μιας τυχαίας, αλλά συνειδητής στιγμιαίας ή μόνιμης αξίας.

Για τη στιγμή αρκούμαι να πω ότι δεν ξέρουμε τον οδηγό της πορείας. Ο οργανισμός της λογικής φαίνεται ότι στα κατά μέρος ζητήματα έχει πετύχει θαυμάσια αποτελέσματα. Δεν μας επιτρέπεται εντούτοις να πούμε ότι έχει οδηγήσει με ικανοποιητικό τρόπο στις μακρινές επιδιώξεις.

Σαν τόποι ναυαγίου και αποτυχημένων σκοπών εμφανίζονται τα τέρματα των εποχών. Για μια αληθινή συμβίωση πρέπει να εξασθενήσει η ατομικότητα του ανθρώπου, γιατί πολιτισμός σημαίνει περιορισμός της ισχύος της δυνάμεως. Αυτό ο Νίτσε το αποκαλούσε ασθένεια και μέσα στο παραλήρημα του, προσπαθούσε να σώσει τον άνθρωπο από την αρρώστια αυτή των αδύνατων ανθρώπων.

Τα ιδεώδη της καταστροφής περιλαμβάνονται στην κοσμική δράση. Ποια μπορεί να είναι η στάση μας μπροστά στα ιδεώδη της καταστροφής; Απλή, απλούστατη. Να μη προσθέσουμε με τη δράση μας και άλλο κακό στα τόσα κακά που αντιμετωπίζει καθημερινά ο πλησίον μας από την κοσμική δράση.

Η ατομικότητα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και αποτελεί την αιτία να υποφέρει η ασχημάτιστη ψυχή του ανθρώπου. Εχει βρει εγγυήσεις στην κοινωνική ζωή, οι κανόνος όμως της ομαδικής ζωής τείνουν να την εκμηδενίσουν. Μια όμως και για τη βελτίωση της συμβίωσης θα βρεθεί στην ομαδική δράση, πρέπει σαν προυπόθεση να τεθεί η πνευματική εξέλιξη.

Η συμβίωση απαιτεί την καταστροφή του πάθους της επιβολής και την πνευματική ανάπτυξη της προσωπικότητας. Ο πλούτος του πνεύματος ανήκει σ' όλους τους ανθρώπους. Στο άτομο ανήκει η χαρά της ζωής και όχι η εκμετάλλευση οιαδήποτε δύναμης φυσικής ή πνευματικής.

Παρασκευή σήμερα, με τους "προνομιούχους" να έχουν την πολυτέλεια να σκέφτονται πως θα "αξιοποιήσουν" το Σαββατοκύριακο τους, κάποιοι με διάθεση Επικούρεια, με τούτη τη γραφίδα ωστόσο να ολισθαίνει σε άσχετες σκέψεις, όπως θα σπεύσουν αρκετοί να που. και δεν θα έχουν άδικο, αφού δεν "ολισθαίνουμε" μαζί στην ίδια κλίση των επιπέδων της σκέψης...

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ

Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post