Η στρατηγική της αναγνώρισης στον τομέα της γενοκτονίας δεν πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στο θύτη, αλλά να θεμελιώνεται με την Ανθρωπότητα. Για πολλά χρόνια, πολλοί από τους δικούς μας θεωρούσαν ότι το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η αναγνώριση από τον θύτη, ενώ η ουσία βρίσκεται στο επίπεδο της Ανθρωπότητας. Ας φανταστούμε μια γενοκτονία που είναι αναγνωρισμένη μόνο από τον θύτη και από κανέναν άλλον, για να συνειδητοποιήσουμε πόσο λίγη αξία θα είχε.
Η συνέχεια του έργου του Lemkin με την εφεύρεση του όρου γενοκτονία δεν είναι απλώς η αναγνώριση, αλλά μέσω της Χάρτας του Ο.Η.Ε., τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας, διότι αυτή είναι ο στόχος μιας γενοκτονίας κι όχι μόνο ένας συγκεκριμένος λαός. Έτσι η στρατηγική μας δεν πρέπει να εγκλωβιστεί πάνω στον θύτη, διότι αυτός θα είναι το πρώτο εμπόδιο. Η πλάγια σκέψη δείχνει ότι είναι προτιμότερο να ενημερώσουμε τους άλλους που θα του ασκήσουν στη συνέχεια πιέσεις από πολλές πλευρές. Με αυτόν τον τρόπο, η πίεση της αναγνώρισης πολλαπλασιάζεται εκθετικά. Παράλληλα, για τον ίδιο λόγο, πρέπει κι εμείς να αναγνωρίζουμε αποτελεσματικά και επίσημα γενοκτονίες άλλων λαών και μάλιστα να παίρνουμε και πρωτοβουλίες πάνω σ’ αυτή την κατεύθυνση, διότι έτσι ενεργοποιούμε ένα ανθρώπινο δίκτυο που έχει μια ασύγκριτη ισχύ, για να πετύχουμε νέα αποτελέσματα που φαίνονται αδιανόητα με μια απλοϊκή και γραμμική προσέγγιση. Αυτό πρέπει να είναι στο πρόγραμμα μας όταν ασχολούμαστε με γενοκτονίες, για να μπορέσουμε στη συνέχεια να βάλουμε στα Ηνωμένα Έθνη το θέμα των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας δίχως περιορισμούς λόγω φοβιών των θυμάτων.
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.