Η δήλωση του Μανουέλ Βάλς, του οποίου η χώρα φλέγεται από τις αντιδράσεις των συνδικάτων και των πολιτών για τα εργασιακά που προωθεί η κυβέρνηση Ολάντ, μας θυμίζει ότι οι Ελληνες στεκόμαστε "μακάριοι" μπροστά στο ίδιο το εθνικό μας δράμα, στο "μονοπώλιο" της πολιτικής ανικανότητας, της πολιτικής παχυδερμίας και της κομματικής σκοπιμότητας, με τους εκάστοτε κυβερνώντες να αυτοσυγχαίρονται για ανύπαρκτα επιτεύγματα.
Με την έννοια του κράτους να ευτελίζεται. Και με τις αποφάσεις της υποτιθέμενης εύθραστης κυβερνητικής πλειοψηφίας να προσλαμβάνουν χαρακτήρα επίσημου βιασμού του Δικαίου. Και ταυτόχρονα να σπάνε το συμβατικό δεσμό της κοινωνίας, με τους πολίτες να γίνονται παίγνια μιας πελώριας απάτης.
Αντί οι Ελληνες να δρασκελίσουν τα "πτώματα" των κομμάτων, δρασκελίζουν τις καρέκλες στις καφετέριες του "εθνικού ωχαδερφισμού" ως γνήσιοι εκφραστές του λαικού άσματος "...δεν βαριέσαι αδελφέ τσιγάρο, πρέφα και καφέ" και "...μια ζωή την έχουμε" κι άλλες ευτράπελες εθιστικές λειτουργίες ως απότοκο της "λογικής του καναπέ".
Κι όταν δεν διαγκωνίζονται στις καφετέριες, υπάρχει η τηλεοπτική τους αποχαύνωση με τις κακόγουστες εκπομπές των "πρωινάδικων", με κάθε λογής μαγείρους να επιδεικνύουν ακριβές συνταγές με γαρίδες κι άλλα "μαγειρέματα", απευθυνόμενοι ωστόσο σε μια κοινωνία της απόγνωσης και της αγωνίας για την επιβίωση. Με απαίδευτους παρουσιαστές και με γκροτέσκο θέαμα γενικά. Και με τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και πολιτικές εκπομπές, που θυμίζουν κιτς "επιθεώρηση" ή "περιοδεύοντα θίασο" με τους ίδιους και ίδιους "τρίτης κατηγορίας" θεατρίνους, απάνθισμα είτε της πολιτικής, είτε της κοινωνικής γελοίας πραγματικότητας μας.
Και επειδή επέρχεται η "κόπωση" με την παρακολούθηση των ακκισμάτων της Μενεγάκη, της σοβαροφανούς προσέγγισης των θεμάτων με την Τατιάνα ή τον Νίκο ή τον Γιάννη, της Σίας και με κάθε συναπάντημα με την τηλεοπτική προχειρότητα και την απαιδευσία, υπάρχει και η τεχνολογία που ικανοποιεί τα απωθημένα μας...
Το facebook και το instagram έχουν την τιμητική τους στις προτιμήσεις των Ελλήνων, που μπορεί να τους...καταδιώκει η ιστορία και σε κάθε βήμα τους να τους συνοδεύει το υδροχαρές εκτόπλασμα του φόβου και της ανασφάλειας για το σήμερα και το αύριο, αλλά στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναδύουν όλες τις μύχιες επιθυμίες τους.
Και εκδιπλώνουν εναγωνίως την αβάσταχτη ελαφρότητα της συμπεριφοράς τους, με "καλημερούδια" και "καληνυχτούδια", με δανεικές ατάκες και ρήσεις επιφανών, με "γραφιδοπόλεμο" για όνου σκιά, με επίδειξη των προσωπικών τους στιγμών "ευτυχίας" και με άπειρα likes σε "κυρίες" της υψηλής οικονομικής επιφάνειας, οι οποίες έχουν ως ενασχόληση, εκτός από το να αναρτούν φωτογραφικά στιγμιότυπα από δεξιώσεις και εστιατόρια με sushi κι άλλες γαστριμαργικές τους περιπέτειες, προς τέρψιν των χρηστών του facebook, να επιδίδονται και σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες, εναγκαλισμένες με κάθε λογής γλοιώδεις "ενσαρκώσεις" της εγχώριας κοινωνικής ελαφρότητας και της showbiz...
Εχουμε λοιπόν την ευτυχία να ανήκουμε σ' ένα έθνος ευτυχισμένο. Και μη μειδιάτε ειρωνικά. Είμαστε "μακάριοι". Που καιρός για αντιδράσεις και προβληματισμό. Βγάζουμε κάποια ταραχή πάντα στην επιφάνεια και από κάτω κρύβουμε την χαρούμενη ξεγνοιασιά μας. Αν, κατά σύμπτωση,δεν έχουμε μια ταραχή προσωπική, αρπαζόμαστε από μια εθνική ή και του ευρύτερου κοινωνικού μας περιβάλλοντος. Ετσι, για να μην μείνουμε χωρίς προσχήματα...
Κι αν υπάρχει κάποια δυστυχία, αυτή είναι η διαφωνία για τους τρόπους και τους δρόμους προς την ευτυχία. Ανώδυνη, δηλαδή, δυστυχία. Ετσι, λίγο ή πολύ, δημιουργήσαμε την ατραπό ενός ολέθρου μας που είναι ανοικτή και σύντομη. Με αφομοιωμένο μάλιστα τον απελπισμό μας είτε μεταφράζουμε σε μηδενιστική ξεγνοιασιά τα αδιέξοδα, είτε αποφεύγοντας τη βάσανο της σκέψης και προσβλέποντας στην "ετοιματζίδικη" και δανεική σκέψη, στην αντίδραση ενίοτε του διπλανού μας, για να μη διακυβεύσουμε τα όποια κεκτημένα και εκτροχιαστούμε από τις συνήθειές μας, βρίσκουμε καταφυγή με "δόξα και τιμή" στην άμορφη μάζα!
Οι λέξεις "μάζα" και "μαζοποιημένος πολίτης, ωστόσο, μας ενοχλούν, οπότε προτιμούμε να θριαμβολογούμε αμφισβητώντας φωνές αντίδρασης και αλήθειας, για να καλύψουμε την ερημία των σκέψεών μας, όπως τα μικρά παιδιά τραγουδάνε στο σκοτάδι...
Και με το σαθρό διερώτημα "τι μπορώ να κάνω εγώ;" δικαιολογούμε τη στάση μας και αρνούμαστε την αυτοκριτική. Και χειραφετημένοι από μύθους, απόβλητοι της λογικής και της ευθύνης, εξευτελισμένοι στα ιδανικά μας, ναυαγοί στο κεφάλαιο της ηθικής αυτοτέλειας και αυτοσυνειδησίας, γυρεύουμε αγωνιωδώς στηρίγματα και λύσεις γύρω μας. Και είμαστε ευάλωτοι σε κάθε είδους ερεθίσματα και εγχειρήματα πολιτικής κοροιδίας και απάτης.
Καταντήσαμε την Ελλάδα ένα τόπο, στον οποίο καλλιεργούνται ο πνευματικός και ψυχικός υποσιτισμός και το πολιτικό ψέμα. Με το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής σκέψης να κάμπτεται από το βάρος των αναγκών και των εφήμερων επιδιώξεων, χωρίς βάθος προοπτικής, χωρίς αξίες και χωρίς προορισμό.
Από το σημείο τούτο αρχίζει η μεγάλη δυστυχία της κοινωνίας. Μαραίνεται και πεθαίνει η κοινωνία στην περίπτυξη της δουλείας εγχώριων απατεώνων της πολιτικής και εξωγενών αρπακτικών. Σε τούτη τη χώρα υπάρχει εδραιωμένο ως καθεστώς κάτι το αναυθεντικό, μια καπηλεία τόσο αφομοιωμένη που να μην γίνεται αισθητή.
Ζούμε τη πολιτική φρενίτιδα, την οποία "ζηλεύουν" οι ξένοι που επιτυγχάνει και μας καθηλώνει. Ζούμε την πτώχευση σ' όλα τα επίπεδα καταμεσίς στην ανερμάτιστη πολιτική αφθονία. Εχουμε εθιστεί να συναλλασσόμαστε με κάλπικες αξίες. Και απορούμε ύστερα για τα συμβαίνοντα. Και καταφεύγουμε σε λύσεις απελπισίας. Ομως, οι "λύσεις απελπισίας" δεν είναι λύσεις.Είναι καταργήσεις βίαιες των προβλημάτων, περίπου ισοδύναμες με εθνική αυτοκτονία.
Με τους κυβερνώντες να εκθειάζονται από τους δανειστές, επειδή ακριβώς δεν σέβονται το πρωτείο των ελεύθερων συνειδήσεων μιας ελεύθερης κοινωνίας, χωρίς να κάμπτονται από την οδύνη της εποχής, συμβιβασμένοι με τον πολιτικό μηδενισμό, οι Ελληνες γινόμαστε ιδανικοί αυτόχειρες, ταξιδεύοντας στην ουτοπία χωρίς να προβλέπεται επιστροφή!..
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΥΡΜΟΓΛΟΥ
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη! thiva post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.