Ούτε πρωτοετείς φοιτητές της Νομικής δεν θα υπέγραφαν τέτοιες συμβάσεις κ. Πεταλωτή

Είπε ο κ. Πεταλωτής για την παραίτηση της ασυλίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων των περιουσιακών στοιχείων.. “για να μας δώσουν 110 δις, προκειμένου να μπορούμε να καλύπτουμε τις δανειακές μας ανάγκες, κάποιες εγγυήσεις θα έπρεπε να υπάρχουν“.




Στην συνέχεια κατηγόρησε την Ν.Δ ότι, χρησιμοποιεί κάποια στοιχεία γενικά και αόριστα, ότι ψεύδεται και ανέφερε ότι υπάρχουν και τα όρια των ελληνικών νόμων.



Τέλος δε είπε ότι αυτά που λένε είναι φυσικά ψευδή, καθώς το Δίκαιο Αναγκαστικής Κατάσχεσης προφυλάσσει τη δημόσια γη και τα κοινόχρηστα αγαθά. Είναι στοιχειώδη νομικά ενός πρωτοετή φοιτητή της Νομικής. Αλλά, προφανώς, στη Ν.Δ. αυτά δεν έφτασαν ακόμη..



Δεν είναι κάποιες εγγυήσεις…η απώλεια των κυριαρχικών δικαιωμάτων, των περιουσιακών μας στοιχείων κ. Πεταλωτή.



Όχι και κάποιες εγγυήσεις, μην τρελαθούμε τελείως..



Εμείς θα αντιστρέψουμε αυτά που είπε ο κ.Πεταλωτής λέγοντας:



Ούτε πρωτοετείς φοιτητές της Νομικής δεν θα υπέγραφαν τέτοιες συμβάσεις.



Αυτό που δεν μας είπε ο κ. Πεταλωτής, ή μάλλον ξέχασε, ποιο δίκαιο διέπει το μνημόνιο;;



Για να θυμηθούμε τι ισχύει:

9.Ο ορισμός του αγγλικού δικαίου ως εφαρμοστέου δικαίου για την Σύμβαση αποτελεί έγκυρη επιλογή δικαίου, που δεσμεύει το Δανειολήπτη σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο.



10.Ο Δανειολήπτης υπάγεται νόμιμα, αποτελεσματικά και αμετάκλητα στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε σχέση με τη Σύμβαση και κάθε απόφαση του δικαστηρίου αυτού θα είναι οριστική και εκτελεστή στην Ελληνική Δημοκρατία.



11.Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης – συντηρητικής ή αναγκαστικής – ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με τη Σύμβαση.



(Το πλήρες κείμενο της σύμβασης ΕΔΩ )


Δείτε τώρα τι λέει επ΄αυτού ο Κώστας Χ. Χρυσόγονος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολή Α.Π.Θ.

Σημειωτέον πάντως ότι εφαρμοστέο δίκαιο για την παραπάνω σύμβαση είναι σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ.1 το αγγλικό και αποκλειστικά αρμόδιο δικαστήριο για όλες τις διαφορές που προκύπτουν από αυτή το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο Λουξεμβούργο), σύμφωνα με την παρ.2 του ίδιου άρθρου. Στο αγγλικό δίκαιο θέματα ασυλίας ξένων κρατών ρυθμίζονται από την State Immunity Act 1978 c. 33 (UK), 17 ILM (1978) 1123, όπως έχει τροποποιηθεί. Στο επίπεδο της αναγκαστικής εκτέλεσης, τα άρθρα 13(2) έως 13(4) επιτρέπουν την εκτέλεση κατά του (αλλοδαπού) δημοσίου μόνο για περιουσιακά στοιχεία χρήσης iure gestionis («property in use or intended for use for commercial purposes») Το κρίσιμο ζήτημα εδώ είναι αν η διάταξη αυτή υπερισχύει του σημείου 12 των «γνωμοδοτήσεων» και περαιτέρω πώς ακριβώς θα οριοθετηθεί ερμηνευτικά η εκτέλεση. Εξάλλου το εφαρμοστέο αγγλικό δίκαιο παρέχει στο κράτος-οφειλέτη ελάχιστες άμυνες για τη μη εκτέλεση, π.χ. την εξασθενημένη πλέον «act of state doctrine»






http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/02/blog-post_4765.html