Αρκετά τρέξαμε πίσω από το κάρο της τρόικας..

του Δημήτρη Ματσικούδη
Η εικόνα που παρουσιάζει η σημερινή Ελληνική κοινωνία θυμίζει το
παράδειγμα των στωικών φιλοσόφων μας Ζήνωνα και Χρύσιππου, που μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για να δείξουμε τις συνέπειες της ανικανότητας κάποιου να είναι κυρίαρχος της ζωής του: Αυτός, που έπαυσε να ορίζει την ζωή του και αφέθηκε να του την ορίζουν άλλοι, μοιάζει σαν ένα σκύλο που τον έχουν δέσει με μακρύ λουρί πίσω από  ένα κάρο το οποίο κινείται. Όσο ο σκύλος τρέχει με την ίδια ταχύτητα με εκείνη του κάρου, το λουρί που έχει γύρω από το λαιμό του δεν τον ενοχλεί. Όταν κινείται με μικρότερη ταχύτητα αρχίζει  ενόχληση, αν δε προβάλει συνειδητά αντίσταση τότε όχι μόνο αρχίζει το αίσθημα του πνιγμού αλλά αρχίζουν οι τραυματισμοί στα πόδια , στο σώμα κ.λπ.
Το πως βρέθηκε η Ελληνική κοινωνία δεμένη με λουρί γύρω από το λαιμό, να τρέχει πίσω από το κάρο της τρόικας, το έχουμε πλέον ξεκαθαρίσει στο μυαλό μας. Εμπιστευτήκαμε, τα τελευταία χρόνια, τις τύχες μας σε αναξιόπιστους, ανεπάγγελτους γόνους της Οικογενειοκρατίας που κύριο στόχο στη ζωή τους είχαν την καλοπέραση. Με τα playstation και τις
γαστριμαργικές ανάγκες του ο ένας, την έκλυση ενδορφινών δια της
γυμναστικής, της ενασχόλησης με σπορ και ταξίδια ο άλλος. Τις ευθύνες του πρώτου και τις δόλιες πρακτικές του δεύτερου να μας δέσει πίσω από το κάρο της τρόικας ελπίζω πως κάποιο ειδικό δικαστήριο, θα τις καταλογίσει στο εγγύς μέλλον!

Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να δούμε πως θα κόψουμε αυτό το λουρί που μας δένει με το κάρο της τρόικας. Είδαμε τι αποτέλεσμα είχαν οι προσωπικά ιδιοτελείς  ψευτομαγκιές του Βενιζέλου.  Ο οποίος ενώ είχε τσακίσει και τα τελευταία ίχνη αξιοπρέπειας των 154 μοιραίων της Βουλής, εκβιάζοντας την ψήφο τους για  το καταστροφικό Μεσοπρόθεσμο, όταν μετά τρεις μήνες ήρθε η τρόικα για να ελέγξει τη πρόοδο του Εφαρμοστικού του, όχι μόνο δεν είχε να παρουσιάσει κάποια πρόοδο σε μεταρρυθμίσεις, που έτσι κι αλλιώς ήταν και στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, αλλά τους άρχισε και τις αερολογίες περί πολιτικής επαναδιαπραγμάτευσης. Με συνέπεια να τα πάρει κανονικά στο κρανίο ο στυγνός επαγγελματίας Πωλ Τόμσεν και χτυπώντας με μανία τα μουλάρια
που σέρνουν το κάρο, να κάνει την Ελληνική Κοινωνία με τα αλλεπάλληλα εξοντωτικά μέτρα που παίρνει προς εξευμενισμό της ο, κατά δήλωσή του, δυστυχής Βενιζέλος,να τρέχει και να μην φθάνει..
Στόχος μας, όπως είπαμε πιο πάνω, πρέπει να είναι το κόψιμο του
λουριού. Το λουρί είναι το χρέος μας. Το κόψιμό του όμως δεν πρέπει να αφεθεί στη διάθεση και τον χρόνο που θα επιλέξουν οι δανειστές μας. Το επαναλαμβάνουμε για ακόμη μια φορά: Είναι δική μας η ευθύνη, απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας να το κάνουμε εμείς. Το βαθύ «κούρεμα» που μας επιφυλάσσει το δίδυμο Μερκελ-Σαρκοζί θα μας εξαθλιώσει ακόμη περισσότερο, αφού οι προδότες της λαϊκής μας εντολής, είναι και πάλι απόντες από τη διαμόρφωση των αποφάσεων που παίρνονται
από τους τοκογλύφους δανειστές μας και αφορούν στο μέλλον μας και βέβαια για ακόμη μια φορά δεν έχουν κάποια επεξεργασμένη πρόταση, κάποιο σχέδιο διαπραγμάτευσης..
Αμέσως λοιπόν πρέπει να απαλλαγούμε από αυτούς και να αναδείξουμε με fast track νέα αξιόπιστη ηγεσία που θα αναλάβει το ιερό καθήκον της εξόδου της χώρας από την κρίση.
Διάφοροι οικονομολόγοι, νέοι άνθρωποι με ανοιχτούς ορίζοντες έχουν προτείνει στην Ελληνική κοινωνία δυναμικές πρακτικές οι οποίες βρήκαν εφαρμογή σε άλλα κράτη: Η διαγραφή του χρέους μας μπορεί να γίνει με πρωτοβουλία δική μας, μιας και έχει όλα τα στοιχεία για να χαρακτηριστεί ως επαχθές και τοκογλυφικό. Συστάθηκαν επιτροπές, με κυριώτερη εκείνη της ΕΛΕ, εκφωνήθηκαν λόγοι στις πλατείες, υποστηρίχθηκαν προτάσεις στο Κοινοβούλιο. Ο λαός όμως παραμένει αναποφάσιστος. Το κίνημα των Αγανακτισμένων ενώ γιγαντώνεται στη Ε.Ε.
και στις ΗΠΑ (!) εδώ τρεκλίζει ζαλισμένο από τα χημικά που το ψεκάζει ο αγωνιστής της Νομικής (τρομάρα μας!) Χρ. Παπουτσής.
Είναι μεγάλη η ανάγκη, με διαδικασίες fast track, επαναλαμβάνω, να εντοπισθούν και να προβληθούν νέοι άνθρωποι που να αναλάβουν τα ηνία της χώρας. Ναι! Από αυτούς που ο πρίγκηπας ΓΑΠ κατήγγειλε ότι αποζητούν πολιτικό ρόλο χωρίς να ανήκουν ούτε σε κάποια από τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες ούτε καν σε κάποιο από τα σοσιαλιστικά, τζάκια (!), που του είχε αναθέσει ο πατέρας του να οργανώσει, την δεκαετία του 80.
Στη σκέψη μας και στην καρδιά μας έχουν πιά χαραχθεί οι προτάσεις για την έξοδο από την κρίση των καθηγητών κ.κ. Ν. Κοτζιά, Κ. Λαπαβίτσα, Ν. Μαριά, Γ.Βαρουφάκη, του  οικονομολόγου Δ.Καζάκη, του κοινωνιολόγου και δημοσιογράφου Λ. Βατικιώτη, καθώς και άλλων νέων επιστημόνων.
Μια συνισταμένη πρόταση μπορεί να συσπειρώσει τον κατακερματισμένο λαό μας από τον δόλιο κοινωνικό αυτοματισμό, που χρόνια τώρα καλλιεργούν τα δύο κόμματα εξουσίας.
Τα κόμματα της Αριστεράς, έχουν καθήκον να αγκαλιάσουν τους νέους αυτούς επιστήμονες και να συμβάλλουν με την οργανωτική τους εμπειρία, παραμερίζοντας τις θεμιτές πλην άκαιρες κομματικές τους φιλοδοξίες, ενωμένα,  στην συσπείρωση του λαού για την υλοποίηση αυτής της πρότασης, η οποία μπορεί να είναι η αφετηρία για την αναγέννηση του τόπου. Το παράδειγμα της Ουγγαρίας για τη αποτελεσματικότητα του θάρρους που επέδειξε απέναντι στους δόλιους δυνάστες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ας φωτίζει τον δρόμο μας!
Δημήτρης Ματσικούδης

αἰέν ἀριστεύειν