Με πιάνουν τα γέλια ακούγοντας τους επαγγελματίες γελοίους των ΜΜΕ, από την μια πλευρά να εκλιπαρούν για την διάσωση της Ελλάδος, αλλά από την άλλη να παροτρύνουν τους νέους να φύγουν στο εξωτερικό σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.
Δεν μου έχει προκαλέσει καμιά έκπληξη η σημερινή κατάσταση, εξ άλλου με όσους μιλώ τους το είχα επισημάνει από το 2002, ότι ερχόταν μεγάλος αρμαγεδώνας, σε όλα τα επίπεδα.
Προσοχή, μην κάνουμε το λάθος να νομίζουμε ότι αυτό που ζούμε σήμερα θα είναι μια απλή οικονομική κρίση, η οποία θα περάσει χωρίς να αφήσει πληγές σε αυτό το έθνος, με την έννοια που του έδινε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Ένα βήμα για να θωρακίσομε τους στόχους μας, είναι να διαβάσουμε και να μπούμε στο πνεύμα της ομιλίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στις 7 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.
Ο Κολοκοτρώνης δεν απευθύνεται σε Πολίτες σε λαό σε μάζα, ο Κολοκοτρώνης απευθύνεται σε οικογένεια, με την στενή της έννοια, αφού τον λόγο του τον αρχίζει με την φράση, Παιδιά μου, και τελειώνει με την φράση, Ζήτω η Ελληνική Νεολαία, θέλοντας προφανώς να τονίσει ότι το μέλλον του τόπου είναι στα παιδιά και στους νέους
Αυτή είναι η διαφορά του δημόσιου λόγου του Κολοκοτρώνη, με τον δημόσιο λόγο των γελοίων των ΜΜΕ και των μεγαλοδημοσιογράφων.
Ακούς τον Χαρδαβέλα να σου λέει ότι προτρέπει τον γιό του να παραμείνει στο Λονδίνο, ο Τριανταφιλόπουλος και αυτός προτρέπει τους νέους να φύγουν, το ίδιο έχω ακούσει και από τον Λιριτζή του Σκάι, αλλά και από πολλούς άλλους δημόσιο αλλοπαρμένους σχολιαστές. Άλλος αλλοπαρμένος Έλληνας από το εξωτερικό έχει ιδρύσει την οργάνωση, Hire a Greek- νοίκιασε έναν Έλληνα.
Από την άλλη πλευρά, οι ίδιοι αυτοί που προτρέπουν τους νέους να φύγουν ή να ενοικιαστούν, κόπτοντε για το αν θα πρέπει ή όχι να πάρουμε τα νέα δάνεια και για το μέλλον της Ελλάδος.
Αν ζούσε σήμερα ο Κολοκοτρώνης πριν από οτιδήποτε άλλο θα απευθυνόταν πάλι στα παιδιά του, και θα τα ρωτούσε, θα μείνετε στην Ελλάδα και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να την σώσουμε, ή σκοπεύετε να φύγετε στο εξωτερικό, γιατί αν σκοπεύετε να φύγετε στο εξωτερικό δεν έχει νόημα αν θα πάρουμε ή δεν πάρουμε τα νέα δάνεια.
Περί αυτού πρόκειται και σήμερα.
Οι δειλοί θα φύγουν να πάνε προς ενοικίαση στο εξωτερικό, οι πατριώτες θα μείνουν για να ξανακτίσουν την Ελλάδα.
Το ερώτημα παραμένει: ή είμαστε άξιοι να φτιάξουμε να οργανώσουμε και να συντηρήσουμε την δική μας πατρίδα ή ας το κλείσουμε το μαγαζί να φύγουμε προς ενοικίαση.
Αλλά αλήθεια, αν δεν είσαστε άξιοι να έχουμε την δική μας πατρίδα, γιατί θέλουν οι άλλες πατρίδες να μας ενοικιάσουν;
Η πατρίδα δεν είναι επίδομα, η πατρίδα είναι διμιουργία, αν ποτέ το κατανοήσουμε, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα έχουμε πατρίδα.
Εκ της Κρήτης.
αἰέν ἀριστεύειν
Δεν μου έχει προκαλέσει καμιά έκπληξη η σημερινή κατάσταση, εξ άλλου με όσους μιλώ τους το είχα επισημάνει από το 2002, ότι ερχόταν μεγάλος αρμαγεδώνας, σε όλα τα επίπεδα.
Προσοχή, μην κάνουμε το λάθος να νομίζουμε ότι αυτό που ζούμε σήμερα θα είναι μια απλή οικονομική κρίση, η οποία θα περάσει χωρίς να αφήσει πληγές σε αυτό το έθνος, με την έννοια που του έδινε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Ένα βήμα για να θωρακίσομε τους στόχους μας, είναι να διαβάσουμε και να μπούμε στο πνεύμα της ομιλίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στις 7 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα.
Ο Κολοκοτρώνης δεν απευθύνεται σε Πολίτες σε λαό σε μάζα, ο Κολοκοτρώνης απευθύνεται σε οικογένεια, με την στενή της έννοια, αφού τον λόγο του τον αρχίζει με την φράση, Παιδιά μου, και τελειώνει με την φράση, Ζήτω η Ελληνική Νεολαία, θέλοντας προφανώς να τονίσει ότι το μέλλον του τόπου είναι στα παιδιά και στους νέους
Αυτή είναι η διαφορά του δημόσιου λόγου του Κολοκοτρώνη, με τον δημόσιο λόγο των γελοίων των ΜΜΕ και των μεγαλοδημοσιογράφων.
Ακούς τον Χαρδαβέλα να σου λέει ότι προτρέπει τον γιό του να παραμείνει στο Λονδίνο, ο Τριανταφιλόπουλος και αυτός προτρέπει τους νέους να φύγουν, το ίδιο έχω ακούσει και από τον Λιριτζή του Σκάι, αλλά και από πολλούς άλλους δημόσιο αλλοπαρμένους σχολιαστές. Άλλος αλλοπαρμένος Έλληνας από το εξωτερικό έχει ιδρύσει την οργάνωση, Hire a Greek- νοίκιασε έναν Έλληνα.
Από την άλλη πλευρά, οι ίδιοι αυτοί που προτρέπουν τους νέους να φύγουν ή να ενοικιαστούν, κόπτοντε για το αν θα πρέπει ή όχι να πάρουμε τα νέα δάνεια και για το μέλλον της Ελλάδος.
Αν ζούσε σήμερα ο Κολοκοτρώνης πριν από οτιδήποτε άλλο θα απευθυνόταν πάλι στα παιδιά του, και θα τα ρωτούσε, θα μείνετε στην Ελλάδα και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να την σώσουμε, ή σκοπεύετε να φύγετε στο εξωτερικό, γιατί αν σκοπεύετε να φύγετε στο εξωτερικό δεν έχει νόημα αν θα πάρουμε ή δεν πάρουμε τα νέα δάνεια.
Περί αυτού πρόκειται και σήμερα.
Οι δειλοί θα φύγουν να πάνε προς ενοικίαση στο εξωτερικό, οι πατριώτες θα μείνουν για να ξανακτίσουν την Ελλάδα.
Το ερώτημα παραμένει: ή είμαστε άξιοι να φτιάξουμε να οργανώσουμε και να συντηρήσουμε την δική μας πατρίδα ή ας το κλείσουμε το μαγαζί να φύγουμε προς ενοικίαση.
Αλλά αλήθεια, αν δεν είσαστε άξιοι να έχουμε την δική μας πατρίδα, γιατί θέλουν οι άλλες πατρίδες να μας ενοικιάσουν;
Η πατρίδα δεν είναι επίδομα, η πατρίδα είναι διμιουργία, αν ποτέ το κατανοήσουμε, μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα έχουμε πατρίδα.
Εκ της Κρήτης.
αἰέν ἀριστεύειν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε πολύ για την επίσκεψη!
Τα μόνα σχόλια που σβήνω είναι οι ύβρεις.